Oto profil twojej postaci

Poznajmy się bliżej

♦ W lustrze Ain Eingarp widzę...
♦ Bogin przyjmuje przy mnie formę...
♦ Amortencja pachnie mi... Charakterystyczną wonią drewna rączki miotły, pastą Fleetwooda, morską bryzą
♦ Moje ulubione zaklęcie to...
♦ Mój patronus przyjmuje formę... Pawia indyjskiego
♦ Wróżbiarstwo to dla mnie...
♦ Czarna magia? Cóż... Jedyną czarną magią, jaka mnie interesuje, jest czerwone wino.
♦ Za swoje największe osiągnięcie uważam...
♦ Stoję po stronie... Nie opowiadam się po żadnej ze stron.
♦ Moje serce należy do...

Urodzenie: 23.07.1937 | Lew | Numerologiczna piątka – Wędrowiec
Stan cywilny: Kawaler
Krew: Czysta
Zamieszkanie: Magiczny Londyn - Ulica Pokątna i sporadycznie Dolina Godryka
Pochodzenie: Urodzony w Puddlemere Philip jest najstarszym synem państwa Nott. Jego ojciec, Samuel Nott jest byłym obrońcą Os z Wimbourne. Po tym jak kariera sportowa tego czarodzieja dobiegła końca w następstwie odniesionej przez niego poważnej kontuzji objął stanowisko szefa Brytyjskiej Ligii Quidditcha w Departamencie Magicznych Gier i Sportów. Matką Philipa jest Aretha Selwyn. Czarownica jest emerytowaną aktorką, występującą w przeszłości na deskach należącego do jej rodu teatru. Obecnie prowadzi szkołę aktorską, w której przekazuje swoje doświadczenie aktorskie młodemu pokoleniu.

Kształtowanie: ◉◉◉○○
Rozproszenie: ◉◉◉○○
Transmutacja: ◉○○○○
Zauroczenie: ◉○○○○
Nekromancja: ○○○○○
Translokacja: ◉◉○○○
Percepcja: ◉◉◉○○
Aktywność fizyczna: ◉◉◉◉○
Charyzma: ◉◉◉○○
Rzemiosło: ○○○○○
Wiedza przyrodnicza: ◉○○○○
Wiedza o świecie: ◉◉○○○

Poziom spaczenia: I
Różdżka: Pióro z ogona feniksa | Grusza | 10 i ½ cala | sztywna
Zwierzę totemiczne: Paw indyjski
Aura: Aura Philipa zazwyczaj pozostaje utrzymana w jasnych odcieniach czerwieni, pomarańczowej barwy i żółtej barwy, uzupełniona o nici szmaragdowo-zielonej z domieszką błękitu.
O zdolnościach:Uczęszczając do Hogwartu Philip nie zasłynął jako wybitny uczeń – większość jego czasu pochłaniały treningi i mecze Quidditcha, toteż osiągane przez niego wyniki umożliwiały mu bezproblemowe dotarcie do następnego rocznika nie będąc przy tym szczególnie imponującymi na tle pozostałych młodych czarodziejów. Jako członek szkolnej drużyny Quidditcha wypracował sobie ponadprzeciętną tężyznę fizyczną, czyniąc go skutecznym zawodnikiem: dostatecznie wytrzymałym, zwinnym i szybkim.
Zdołał rozwinąć wysoką spostrzegawczość, za sprawą której jest w stanie wypatrzeć złotego znicza podczas meczu; dzięki wystarczająco wypracowanej percepcji Philip okazał się wystarczająco wprawnym obserwatorem nie tylko w zakresie wykonywanego zawodu – niejednokrotnie wykorzystywał swoje zdolności w relacjach międzyludzkich.
Posiadana przez niego wysoko rozwinięta charyzma czyni z niego prawdziwego lwa salonowego, kogoś o nienagannej prezencji i osobę będącą w stanie przekonać kogoś do przyjęcia swojego stanowiska, nakłonić kogoś do wypełnienia danego polecenia lub posłużyć się przekonującym kłamstwem bez mrugnięcia okiem. Philip uchodzi za osobę wyjątkowo obeznaną w świecie, wręcz światową.
Przewaga rodziny – As przestworzy: Philip, jak przystało na Notta, latanie na miotle ma we krwi. Przed rozpoczęciem edukacji w Hogwarcie potrafił latać już na pełnowymiarowej miotle, jako drugoklasista dołączyć do szkolnej drużyny Quidditcha. Obecnie, jako profesjonalny zawodnik, swoją pasję przekuł w spektakularną sportową karierę.
Rozpoznawalność – Popularność: Philip to prawdziwy celebryta. Przez jednych uwielbiany, przez drugich znienawidzony. Przez wszystkich rozpoznawany. Słynie ze swoich zapierających dech w piersi wyczynów jako szukających podczas wszystkich meczów z udziałem Zjednoczonych z Puddlemere i szumnych romansów, to jego sylwetka doskonale prezentuje się na łamach Złotego Znicza, Czarownicy i niekiedy Proroka Codziennego, to jego głos słyszalny jest podczas porywających audycji nadawanych w rozgłośni Nottów i to on staje się bohaterem wielu plotek na swój temat.
Latanie na miotle (I): Philip swoją pierwszą miotłę otrzymał od ojca, gdy tylko nauczył się chodzić. Latanie na małej, dziecięcej miotełce szybko stało się jedną z jego ulubionych form zabawy. Przed rozpoczęciem nauki w Hogwarcie potrafił już latać pełnowymiarowej miotle. W powietrzu się... wolny niczym ptak, mógł oczyścić umysł ze wszystkich myśli i uwolnić się od targających nim emocji. Będąc drugoklasistą zaczął ubiegać się o miejsce w jednej ze szkolnych drużyn Quidditcha i podczas eliminacji okazał się odpowiednim kandydatem do drużyny, której skład zasilił jako szukający. Już wtedy postanowił powiązać swoją przyszłość z Quidditchem.
Jazda konna (I): Philip uprawia jeździectwo głównie rekreacyjnie za każdym razem, gdy przebywa w Dolinie Godryka. Na terenie przydomowego sadu w tej miejscowości wzniósł magicznie powiększoną stajnię, w której wnętrzu trzyma konia fryzyjskiego, Aetonana i dwa psidwaki celem ochrony swoich wierzchowców przed ewentualną plagą smucikoni, o których opowiadał mu opiekun tych stworzeń.
Kłamstwo (I): Philip nigdy nie uważał, że drobne kłamstwo jest czymś złym. Jeśli nie potrzebował mówić prawdy – to po prostu nie mówił. Czasami wymykało mu się to spod kontroli, ale doszedł do takiej wprawy w niemówieniu prawdy, że niewiele osób może się na tym poznać. W czasach szkolnych odpowiednio użyte kłamstwo nie raz i nie dwa pozwoliło mu na na uniknięcie szlabanu, uniknięcia gniewu ojca za każdym razem, kiedy potrzebował wygospodarować trochę czasu dla siebie pomiędzy treningami i innym obowiązkami. Dzięki umiejętnemu kłamaniu potrafił również ukrywać przed swoim obecnym partnerem własne skłonności do zawierania przygodnych znajomości, demontować większość plotek na swój temat czy uchylać się odpowiedzi na zadane mu niewygodne pytania, jeśli wszystko inne zawiedzie.
Występowanie (I): Gdy jego kariera sportowa nabrała pożądanego przez niego rozpędu stało się to oczywiste, że jako osoba szeroko rozpoznawalna niejednokrotnie będzie udzielać wywiadów i rozmawiać z fanami. Tego, jak robić to właściwie i co mówić uczył się od najlepszych, czyli od będącą znaną aktorką matki.
Bogacz (II): Philip wywodzi się z zamożnej rodziny, której niedane było doświadczyć niedostatku. Do ukończenia siedemnastego roku życia oraz w początkach jego sportowej kariery jego rodzice dbali o to, by ich synowi niczego nie zabrakło. Dzięki nim poznał wartość pieniądza – starali się go przesadnie nie rozpieszczać, odmawiając spełniania większości jego zachcianek i pokazując mu to, że nie każda czarodziejska rodzina jest tak majętna jak oni przez co należy im pomagać. Po latach trwania swojej kariery sportowej zdołał zgromadzić niebotyczne sumy monet, co pozwoliło mu traktować zawartość rodzinnego skarbca jako poduszkę finansową. Swoje zarobki przeznacza na bieżące wydatki, trwoni na własne zachcianki i przeznacza na cele charytatywne.
Dowodzenie (II): Jako czwartoklasista Philip został wyznaczony do bycia kapitanem szkolnej reprezentacji. Od zawsze potrafił zjednywać sobie ludzi, jednak stanie na czele tej formacji pozwoliło mu na rozwinięcie zdolności przywódczych. Pełnił tę funkcję do końca siódmego roku. Będąc profesjonalnym zawodnikiem nie wykorzystuje swoich umiejętności wpływania na innych w ten sposób, pozostawiając to trenerowi Zjednoczonych z Puddlemere. Te zdolności jednak nie przepadną i mogą się okazać przydatne, gdy po zakończeniu kariery sportowej sam zostanie trenerem jednej z drużyn Quidditcha.
Teleportacja (II): Philip podczas ostatniego roku nauki w Hogwarcie uczestniczył w kursie teleportacji, na którą uzyskał licencję po osiągnięciu pełnoletności. Teleportację postrzega jako niezwykle przydatną umiejętność w sytuacjach wymagających od niego punktualności albo stawiających go w konieczności opuszczenia danego miejsca w jednej chwili i pojawienia się w innym miejscu w drugiej. Pomimo uznawania teleportacji za przydatną, ten środek transportu uważa za najmniej komfortowy chociażby przez ryzyko doznania rozszczepienia.

Drobny lęk – Szczuroszczety (I): Lęk Philipa miał swój początek w młodości podczas pobytu na łonie natury – wychodząc z wody w ten pamiętny, letni dzień nieświadomie nadepnął ogon tego stworzenia, które w następnej chwili zatopiło zęby w jego stopie. Delikatna rana w miejscu ugryzienia dosyć szybko stała się jego najmniejszym problemem (nawet jeśli pod wpływem paniki uważał, że zwierz był w stanie odgryźć mu stopę) – źle zniósł to ugryzienie i chociaż z jego odbytnicy nie buchały płomienie, tak przez dwie doby mocno się pocił i miał silne dreszcze. Od tego niefortunnego zdarzenia za wszelką cenę unika kontaktu z tymi zwierzętami i stara się ich nie zdeptać po raz kolejny. Ponowna interakcja tego typu ze szczuroszczetem wywołałaby w nim wyraźny dyskomfort.
Księżniczka (I): Philip jest przyzwyczajony do przebywania w luksusowych, opływających w wygody wnętrzach. Należy do grona osób, które najlepiej czują się w swoim domu (jeśli akurat nie nachodzą go ci wszyscy psychofani) i zasypiają we własnym łóżku, gdy tylko przyłożą głowę do poduszki. Podczas wyjazdów na zawody sportowe nie może zabrać swojego łóżka, dlatego zawsze oczekuje od organizatorów zapewnienia mu jak najbardziej zbliżonych warunków do tych, które panują w jego sypialni. Pod tym względem jest bardzo wymagający i potrafi być nieznośny, jeśli nie dostanie tego, co chce.
Primadonna (I): Philip zawsze uważał siebie za lepszego od innych i nigdy się z tym nie krył. Zawsze znalazł idealną okazję do tego, aby się pokazać z jak najlepszej strony. Potrafił świetnie wpleść w rozmowę informacje o tym, że jest najlepszy na świecie. Jeśli ktoś uznawał, że się przechwala to po prostu to ignorował. Osoby takie uważał za zazdrośników. W oczach obcych ludzi może uchodzić za buca ale przy bliższym poznaniu trochę zyskuje.
Psychofani (I): Nie będzie kłamstwem stwierdzenie, że za sprawą wykonywanego zawodu Philip jest rozpoznawany przez wszystkich pasjonatów Quidditcha, zwłaszcza tych kibicujących Zjednoczonym z Puddlemere. Nie stroni od kontaktu ze przyzwoicie zachowującymi się fanami, dla których zawsze znajdzie chwilę na rozmowę i rozdanie kilku autografów. Wśród jego wielbicieli znajdują się również tacy, których unika za wszelką cenę – tych, którzy nie mają najmniejszych oporów przed m.in. nachodzeniem go w pobliżu jego domu, próbujących dostać się do środka, narzucaniem mu się podczas prywatnych spotkań w publicznych miejscach, jak i wysyłaniem mu niestosownych listów czy stosujących przemoc wobec dziennikarzy branżowych, którzy napisali o nim niepochlebny artykuł.
Snob (I): Przekroczenie progu budynku, w którego środku panują warunki dalekie od przyzwoitych, przychodzi mu z wielkim trudem. Przy czym "przyzwoite" to dla niego dosyć szerokie pojęcie – w zależności od okoliczności będzie oczekiwać jedynie czystości i braku panującego przykrego zapachu, jednak od miejsc uchodzących za prestiżowe, w których spędza czas dla przyjemności i dla podtrzymywania swojej reputacji, wymaga spełnienia najwyższych standardów. Jedno jest pewne – jego noga nie postanie w jakiekolwiek spelunie. Tam pewnie śmierdzi bardziej, niż w szatni drużyny po wymagającym meczu.
Toksyczni rodzice (II): Ojciec Philipa przejawiał niezdrowy stosunek do tej dyscypliny sportowej, który znacząco pogłębił się odkąd zaczął wiązać swoją przyszłość z Quidditchem. Przed wcześnie zakończona kariera i ambicje jego ojca sprawiły, że Samuel przeistoczył się w typowego rodzica sportowca. O ile ten czarodziej stanowił dla niego autorytet i wzór do naśladowania, tak jego pogoń za sukcesami sportowymi syna zaczęła psuć ich dotychczasowe relacje. Przekonał się, że ten człowiek jest w stanie w jednej chwili dodać mu skrzydeł i pozwolić mu się na nich wznieść, a w następnej mu je podciąć zanim jego stopy dotknęły ziemi – ojciec niemalże pękał z dumy po każdym wygranym meczu, jednak nie tolerował porażek. Z czasem Sam zaczął poczuwać się do roli trenera swojego syna, w czasie wolnym od nauki poddając go serii wyczerpujących treningów od rana bez względu na porę roku i panującą pogodę, stan zdrowia, jego samopoczucie, plany na dany dzień. Na tamtym etapie życia Quidditch przestał go cieszyć, gdyż zawsze musiał wygrywać i pokazywać swoją wartość przez osiągnięcia sportowe. Jego relacja z ojcem nie wróciła na dawne tory, jednak po latach nieutrzymywania z nim kontaktu za radą swojego psychoterapeuty, próbuje to zmienić. Podczas tych rodzinnych spotkań zachowuje jednak dystans w stosunku do ojca, który nie zachowuje się wcale łepiej od niego i często prowadzi to do powstania napiętej atmosfery i kłótni.
Wysoka stawka (I): Urodzony by wygrywać. Philip uwielbia czuć słodki smak zwycięstwa i jest w stanie posunąć się daleko po to aby osiągnąć postawiony sobie cel i zająć należne mu miejsce na podium. Zasady tak szlachetnego sportu jak Quidditch stanowią dla niego pewną świętość, jednak życie to brutalna gra, w którą wygrywają tylko najlepsi. Tacy jak on.
Uparciuch (I): Philip doskonale wpasowuje się w stereotyp typowego celebryty – jego zamiłowanie do wszelkich wygód i opływania w luksusy znane jest wszystkim organizatorom rozgrywek Quidditcha, w których Zjednoczeni z Puddlemere biorą udział. Tak samo jak to, że jeśli będzie miał zostać zakwaterowany w jakimś obskurnym hotelu to będzie robić wszystko aby wymóc na organizatorach zawodów zmianę miejsca zakwaterowania na odpowiednią dla niego i pozostałych zawodników. Prywatnie natomiast trudno mu się pojednać z kimś, z kim się poważnie pokłócił i bezsprzecznie stanowi to jego winę. Nie szuka jednak kłótni na siłę, starając się ich unikać tak długo jak to możliwe.
Wyuzdany (I): Niespełna piętnaście lat temu w jego przypadku utrzymywanie kontaktów seksualnych z więcej niż jednym partnerem uchodziło za zachowanie typowe dla młodych mężczyzn, którzy musieli się wyszaleć i zdobyć odpowiednie doświadczenia przed założeniem rodziny... co jednak nie miało miejsca do dnia dzisiejszego, bo w dalszym ciągu nawiązuje przelotne, oparte na fizyczności związki zamiast zbudować ten stały z jedną z tych kobiet, która po bliższym poznaniu mogłaby okazać się odpowiednią kandydatką na żonę dla niego.

Edukacja: Philip uczęszczał do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, zostając przydzielonym do domu założonego przez Godryka Gryffindora. Przez siedem lat edukacji w szkole magii nie uchodził za wybitnego ucznia. Nie był jednakże słabym uczniem, skoro przechodził bez problemu z rocznika na rocznik. Jako, że wiązał swoją przyszłość z najbardziej znanym w świecie czarodziejów sportem to tak naprawdę nie musiał być prymusem. Znacznie lepiej odnajdywał się podczas zajęć z praktycznych dziedzin magii, na których wymagane było posiadanie jedynie różdżki, w przeciwieństwie do tych, na których trzeba było chłonąć wiedzę albo postępować według skomplikowanego przepisu na mikstury. Jego atutem była tężyzna fizyczna i spostrzegawczość, charyzma oraz umiejętność dowodzenia, którą rozwinął jako kapitan. Ona przyda mu się w przyszłości, gdy po zakończeniu kariery skupi się na trenowaniu zawodników.
Doświadczenie: Philip zaczął budować swoją karierę sportową już w Hogwarcie – od drugiego roku grał na pozycji szukającego w barwach Gryffindoru. Dwa lata później został wybrany na kapitana szkolnej drużyny. Przed laty dołączył do drużyny Zjednoczonych z Puddlemere, w której gra do dnia dzisiejszego. 
Aktualne miejsce pracy: Profesjonalny szukający w składzie Zjednoczonych z Puddlemere.
Cechy szczególne: Dołeczki w policzkach, przeciętny wzrost (173 cm), praworęczny
Rozpoznawalność: Poziom VII
Po tych wszystkich latach prężnego rozwijania swojej kariery sportowej Philip z powodzeniem może tytułować się mianem prawdziwego celebryty świata czarodziejów. Starannie dba o to, aby w dalszym ciągu pozostawać szeroko rozpoznawalnym – pojawia się na wydarzeniach, organizowanych przez kluby do których przynależy (Cutty Sark, Srebrne Różdżki), wszelkich bankietach i akcjach charytatywnych. Chętnie udziela wywiadów do prasy czy radia. Również jego głos jest często słyszalny w rodzinnej rozgłośni radiowej, głównie podczas audycji o tematyce sportowej. Nie stroni od kontaktów ze swoimi fanami – zawsze znajdzie chwilę na rozmowę, rozdanie kilku autografów czy zrobienie sobie pamiątkowego zdjęcia. Otacza się  innymi celebrytami i pozostaje w stałym kontakcie z tak znamienitymi osobistościami, jak sam Albus Dumbledore (z którym regularnie spożywa lunch i któremu zawsze przekazuje VIP-owskie bilety na mecz Zjednoczonych z Puddlemere, których to profesor jest fanem). Również zasiadał na trybunach wokół szkolnego boiska w Hogwarcie i obserwował mecze Quidditcha oraz niejednokrotnie odbywał spotkania z zawodnikami szkolnych reprezentacji, których celem było pokazanie im jak osiągnąć sukces w tym sporcie.