W ciemności wyobraźnia działa aktywniej niż w pełnym świetle

Koncepcja postaci

Jesteśmy Latarnikiem. To my rozpalamy blask magicznych dzielnic o zmierzchu i gasimy je wraz z pierwszymi promieniami słońca. Tylko wtedy możesz nas spotkać - kiedy stoisz skąpany w ich świetle, sam jeden, bo to już ta godzina, kiedy niewielu przetacza się po brukowanym chodniku. Ty stoisz w świetle, a my stoimy skąpani w ciemności, bo w niej czujemy się najlepiej. Nie jesteśmy człowiekiem - jesteśmy tą ciemnością. Jesteśmy potwierdzeniem tego, że istnieje światło, tułającym się po różnych zakątkach Ziemi.

Kiedyś żyliśmy. W dawnych czasach, kiedy jeszcze posiadaliśmy fizyczne ciało, byliśmy podobni do ciebie, byliśmy ponurym człowiekiem z ponurymi myślami i sercem, które biło krwią czarną, a nie szkarłatną. Za nasze działania spotkała nas kara - taka, jaką myśmy na innych zrzucali - kara niezaznania wiecznego spokoju. I tak się tułamy, zapalając i gasząc te latarnie i opowiadając historie niestworzone.

Kiedy się pojawiamy obok tej latarni, pod którą stoisz, zmrok nasz nadchodzi powoli. A później się cofa. Podpływa do ciebie niczym fale - zbliża się, a później nieśmiało wycofuje. Błyska ci w oczach i już - widzisz ciemność cię pożera - a potem nic. I wtedy opowiadamy ci naszą historię. Czy uda ci się z niej uciec, czy zostaniesz w niej na zawsze? Ci, którzy nas spotkali, uciekają szybciej niż to światło, ale tam, gdzie dotarło światło, mrok był już wcześniej - był pierwszy. My byliśmy pierwsi.

Lubimy się z wami bawić. Lubimy być waszym koszmarem, lubimy oglądać wasze ucieczki. I nikt nas stąd nie wypędzi, o nie. Bo to nie jest baśń kończąca się dobrze - na końcu spotkasz jedynie czerń. Jesteśmy duchem tej ulicy, jesteśmy z nią powiązani i nie zamierzamy zniknąć tak długo, aż będziecie przynosić nam zabawę.

To my - znani jako Latarnik - miejska legenda i zły duch, który kiedyś nawiedzi wasze myśli.