Wiosna 1972

♦ Marzec

W marcu nie działo się w jej życiu za dużo, ale poznała w bibliotece Ururu Marqueza, który zaprosił ją na kolacje w jednej z restauracji. Gdy się tam znalazła zalał ją ogromem  pytań na temat ostatnich wydarzeń z życia czarodziejów i mugoli. Na ile mogła na tyle mu odpowiedziała. ten dzień jest ujmą na jej honorze, ponieważ okazało się, że oboje nie zabrali ze sobą pieniędzy i musieli uciekać przed przedstawicielem Brygady Uderzeniowej, który chciał ich ukarać za kradzierz. Udało im się uciec i schować w piwnicy jednej z kamienic. Wtedy Avelina odkryła, że podobało jej się, gdy chłopiec złapał ją za dłoń. Coś ruszyło jej serduszko, ale nie wiedziała, co to było.

W tym miesiącu w pracy odwiedził ją również Cathal Shafiq z opakowaniem ładnych czekoladek, ale nie były one prezentem dla dziewczyny (na szczęście). Okazało się, że były one wypełnione eliksirem wpływającym na mowę osoby, która spożyje jedną z nich. Avelina próbowała sprawdzić, co to jest i czy ma na to antidotum, ale niestety nic się nie dowiedziała, ale pocieszyła mężczyznę, że efekt jest krótkotrwały i wszystko powinno wrócić do normy w niedługim czasie. Wzięła jednak dwie czekoladki, aby jakiegoś dnia dowiedzieć się, czy będzie mogła odkryć na nie antidotum. Zawsze ją denerwowały takie żarty, ponieważ mogą się one skończyć naprawdę czymś nieprzyjemnym.

No i ostatniego dnia marca wybrała się wpodróż wraz z przyjacielem rodziny Trevorem, który miał ją chronić przed bestiami w Zakazanym Lesie. Stoczyła walkę z Akromantulą i zdobyła kore drzewa wiggenowego, która rosła w naturalnym środowisku.

♦ Kwiecień

Odkryła, że na ulicach Magicznego Londynu, w niektórych uliczkach ktoś używa odurzających kadzideł lub zapachów. Na szczęście nie była ich ofiarą, ale na nieszczęście była to jej kuzynka. Avelina ma wiele obaw związanych z bezpieczeństwem tego miejsca i chciałaby na to wpłynąć, ale jeszcze nie wie jak.

Odezwał się też do niej dawny znajomy ze szkoły wobec, którego zachowała się dosyć niepokojąco, gdyż w szkole podsłuchiwała go pod postacią kota. Po opuszczeniu szkoły również kilka razy spotkała go w formie animaga, aż w końcu przyznała mu się w liście, że to była ona, ale chłopak się wtedy do niej nie odezwał. Zrobił to dopiero w tym roku zapraszając ją na szklankę dobrej whisky w pubie. Sporo porozmawiali, a Avelina pierwszy raz odkryła, że potrafi mówić nie tylko półsłówkami.

♦ Maj

Maj był intensywnym miesiącem, który wydobył z niej spore pokłady stresu, strachu i obaw. Pierwszego dnia uczestniczyła w obrzędach święta Beltane i wszystko wydawało się być naprawdę cudowne i przyjemne. Miała nadzieję na dobre zmiany, na odszukanie w końcu miłości, na zmianę miejsca zamieszkania i zabrania się w końcu za otwarcie swojego biznesu. Poznała tam Theodora, który wydawał się być naprawdę miły. Spędziła z nim noc, ale w sposób dosyć grzeczny jedynie pijąc alkohol w antykwariacie jej rodziców. Następnego dnia w pracy z ogromnym kacem dowiedziała się, że na Beltane miał miejsce atak zamaskowanych bestii, bo inaczej ich określić nie mogła. Razem z szefem bez zastanowienia wybrała się w tamto miejsce pomóc potrzebującym i uzupełnić zapach eliksirów leczących.

W kolejne dni w jej życiu pojawiło się jeszcze więcej zmartwień niż mogła przypuszczać. Jej znajomy Ururu Marquez zachowywał się dziwnie, gdy zgodziła się sprawdzić kilka eliksirów, które jej podał. Wpadł w coś na wzór ataku paniki, ale szybko wrócił do normalności pozostawiając w jej sercu trochę obaw. Potem obudził się czwartego dnia w sowjej pracy z zanikiem pamięci, z ranami na szyi, które wskazywały na atak wampira i dodatkowo pojawił się w jej życiu Augustus Rookwood, który był jej przyjacielem ze szkolnych lat. Wiele ze sobą przeżyli i wiele ich łączyło emocji, których nie chcieli w tamtym czasie określić. Mężczyzna poprosił ją o warzenie dla niego odpłatnie eliksirów nasennych i uspokajających. Dziewczyna wiedziała, że miał on spore problemy ze snem już w szkole, a także z agresją. Zgodziła się, ale zachowywała się wobec niego bardzo oschle i z dystansem. On niekoniecznie – chciał być jej przyjacielem, ale ona nie potrafiła mu zaufać. Nie potrafiła być dla niego miła. Każde kolejne ich spotkanie było pełne wzburzonych emocji, a także powracających szkolnych uczuć, które Paxton próbowała ukryć przed światem.

W końcu zdecydowała się pogodzić z Augustusem i poprosiła go o pomoc pisząc list pełen emocji miłosnych skierowanych do obcego mężczyzny. To wzbudziło w Rookwoodzie obawy względem tego, ponieważ wiedział, że dziewczyna nie jest zdolna do takich wyniosłych uczuć. Przybył do niej natychmiast z pomocą. Podejrzewał, że jest ofiarą klątwy, która po Beltane panowała wśród społeczności – natknął się już wcześniej na jej ofiary. Wezwał Danielle, a ta wbiła do jej mieszkania z bojowym nastawieniem, bo mężczyzna nie ma odpowiedniej ilości taktu. Ostatecznie zdjęli z niej klątwę.

Przez resztę miesiąca Avelina wracała do siebie, aby ocknąć się z informacji o tym, że była na zabój zadurzona w obcym mężczyźnie. Próbowała uleczyć serce z obaw i myślała o tym, aby otworzyć swój biznes, ale nie wiedziała kompletnie jak się za to zabrać.