Cathal

Syn szalonej Gauntówny. Przybrany syn zwolennika Grindewalda. Archeolog, oddany swojej pracy. Mężczyzna o doskonałej opinii w roli eksperta, za to cieszący się złą sławą na innych polach.

Poznajmy się bliżej

♦ W lustrze Ain Eingarp widzę... siebie i mogłoby się zdawać, że oznacza to absolutne szczęście: ale to ja, który nie pamięta
♦ Bogin przyjmuje przy mnie formę... mojego ojczyma
♦ Amortencja pachnie mi... pergaminem, pomarańczą, naleśnikami i korzennymi przyprawami
♦ Moje ulubione zaklęcie to... alohomora
♦ Mój patronus przyjmuje formę... konia
♦ Wróżbiarstwo to dla mnie... ciekawostka, której nigdy nie poświęcałem wielu uwagi
♦ Czarna magia? Cóż... narzędzie, które należy stosować z rozwagą
♦ Za swoje największe osiągnięcie uważam... odkrycia w Egipcie
♦ Stoję po stronie... swojej i nauki
♦ Moje serce należy do... podróży

Nie zamykaj oczu

…pewnego dnia zobaczę inne gwiazdy.
Pomruk, bardziej do siebie niż do niej. Trawa błoni pod plecami, gdy wymknęli się z zamku. Tysiące gwiazd, migocących na niebie. Tysiące gwiazd, odbitych w powierzchni hogwarckiego jeziora.
Tysiące gwiazd, które świecą nad innymi krajami, czekające, by na nie spojrzał.

*
Czasem czuję się tu prawie jak w domu.
Irlandia. Zapach jedzenia, gotowanego przez ekipę z wykopalisk.
Senne słowa, wypowiedziane z głową podpartą o ścianę, z półprzymkniętymi powiekami, gdy umysł staje się nieco cięższy pod wpływem irlandzkiej whiskey, słowa, których znaczenia właściwie nikt z osób siedzących wokół nie zrozumie. Ani Leta, ani Nell, ani nikt z pozostałych, Cassiopeia, Riley, Nolan, Aidyen... Bo tak naprawdę Cathal nigdy nie miał domu – najbliższej było chyba do niego Hogwartowi, ale i on nie w pełni.
A może teraz, po latach, Cathal odkrył, że dom niekoniecznie musi być budynkiem.

*
Do cholery, nie obchodzi mnie, że przeszłaś tamtędy projekcją astralną. Wiesz, co ma do siebie projekcja astralna, Leta? Projekcja astralna nie ma ciała. Ja mam ciało i nie wpakuję się w korytarz długości mili, cały porośnięty diabelskimi sidłami! W dodatku prawdopodobnie zmutowanymi. Rosły tam tysiąc lat. Lumos nie wystarczy, żeby je odstraszyć.
Idziemy w lewo.
Lata później. Egipt. Już nie żółtodziób...

*
Cassiopeia, Nolan, Riley, Ayden.
Imiona, zapamiętane na zawsze, wyryte nie tylko w pamięci, ale też w sercu i – jeśli ją posiadał – w duszy. Dźwięk walących się korytarzy…
…nie odwracaj się, Cathal.
Nie ma już po co.
Nie czekaj.
Nie ma na kogo.

Urodzenie: 04.11.1937, numerologiczna 8, skorpion
Stan cywilny: kawaler
Nazwisko panieńskie:
Krew: czysta, dziedzic Slytherina
Pochodzenie: Syn Abrahama Shafiqa oraz Isabelli, po kądzieli z rodu Gauntów. Po śmierci pierwszego męża, Isabella poślubiła czarodzieja z rodu Dołohowów i wraz z synem wyjechała z Anglii do ojczyzny drugiego partnera. Cal z matką powrócił do kraju po tym, jak w 1951 ojczym popełnił samobójstwo, gdy udowodniono mu udział w zbrodniach Grindelwalda. Obecnie część swojego czasu Cathal spędza w Londynie – o ile nie jest w jakiejś podróży.

Kształtowanie: ◉◉○○○
Rozproszenie: ◉◉◉◉○
Transmutacja: ◉○○○○
Zauroczenie: ◉○○○○
Nekromancja: ◉◉○○○
Translokacja: ◉○○○○
Percepcja: ◉◉◉○○
Aktywność fizyczna: ◉◉◉○○
Charyzma: ◉◉○○○
Rzemiosło: ◉○○○○
Wiedza przyrodnicza: ○○○○○
Wiedza o świecie: ◉◉◉○○

Poziom spaczenia: III – Cal zapewne nie uważa sam siebie za złego. Może nawet niektórzy by się z nim zgodzili. Nie ma jednak problemu ze stosowaniem przemocy, jeśli uzna to za najlepsze wyjście i kiedyś ktoś już zginął z jego ręki.
Różdżka: zakupiona w zakładzie Gregorovitchów, włos z ogona testrala, głóg, 10 cali
Zwierzę totemiczne: Koń
Aura: Zielona
O zdolnościach: Choroba Milforda sprawia, że Cathal ma dobrą pamięć, ale zarazem – niechętnie zaśmieca ją informacjami, jakie uznaje za bezużyteczne. Unikał więc wręcz nauki niektórych przedmiotów, nie mając ochoty zapamiętywać setek przepisów alchemicznych czy sposobów kamienia nieśmiałków. Interesowało go zawsze w szczególności zdejmowanie skutków zaklęć oraz rzeczy związane z runami.
Wieża Babel: Shafiqowie rozumieją wszystkie języki
Teleportacja II: Cathal nigdy nie umiał usiedzieć na miejscu. Ledwo pojawi się w jednym miejscu, najchętniej zaraz ruszałby dalej. Nauczenie się teleportacji było więc konieczne
Diabelskie podszepty III: Słyszenie głosów, których nikt inny nie słyszy, nie jest dobrym objawem nawet w świecie czarodziejów. Cal się z tym zgadza, zwłaszcza że prawdopodobnie to podszepty przodka doprowadziły matkę do szeregu złych decyzji oraz samobójczej śmierci. Krew Gauntów sprawia, że w głowie Cathala również czasem rozbrzmiewa głos Salazara Slytherina.
Starożytne runy I: Od dziecka rozumiejąc wszystkie języki, frustrował się, że wiadomości zapisanych w starożytnych runach nie jest w stanie odczytać. Ponieważ kariera w Ministerstwie nigdy go nie kusiła, a napadanie innych zdawało się mu marną ścieżką zawodową, właśnie z nimi zdecydował się powiązać swoją przyszłość, idąc w ślady zmarłego ojca.
Pieczętowanie III: Runami zainteresował się już w szkole, nauka ich nakładania i usuwania stała się zaś naturalną koleją rzeczy, gdy zdecydował, że właśnie tym chce zająć się w przyszłości.
Historia magii I: W szkole była przedmiotem piekielnie nudnym, ale ze swoją pamięcią Cathal nie miał z nią problemów. Szybko też zrozumiał, że w połączeniu z zamiłowaniem do run, może być przydatna w jego przyszłej drodze zawodowej.

Zawada: Sierota I: Jego ojciec zmarł, gdy Cal miał dziewięć lat, ojczym, kiedy miał lat czternaście, a matka wkrótce potem. Cathal nie ma także rodzeństwa, a przynajmniej nie takiego, o którego istnieniu by wiedział.
Zawada: Brudny sekret II: Podczas wykopalisk w Irlandii doszło do wypadku, w wyniku którego zginęło kilka osób. Cathal nie miał nic wspólnego z samym wypadkiem – co udowodniono ponad wszelką wątpliwość (choć nie każdy w to wierzy), ale wykorzystał go, do skradzenia paru kamieni runicznych, które znalazł i o których istnieniu wiedzieli martwi członkowie wyprawy. Odkrycie tego naraziłoby jego pozycję zawodową oraz z pewnością wiązało się z problemami z organizatorem wykopalisk i wiele tłumaczeń w Ministerstwie
Zawada: Wpływowy wróg III: Cal nie zawsze jest miłym facetów, mniej lub bardziej wpływowych wrogów ma więc z pewnością kilku. Najbardziej problematycznym jest bez wątpienia pewien auror, przekonany, że Cathal maczał palce w wypadku na wykopaliskach, poszedł w ślady swojego ojczyma oraz wierzący w jego związek z pewnym morderstwem (i z tym ostatnim – ma nawet rację).
Zawada: Gigant I: Ma 190 centymetrów wzrostu i przez to nigdy nie nauczył się latać na miotle i bywa to problematyczne, gdy przychodzi pora do przeciskania się przez ciasne korytarze.
Zawada: Uzależnienie: Tytoń I: Robi się zirytowany, jeśli nie ma dostępu do kawy i tytoniu.
Zawada: Uparciuch I: Gdy na coś się uprze – trwa przy tym, nawet jeżeli nie ma to żadnego sensu. Spędził trzy miesiące na badaniu pewnych trudnych do odczytania run, choć wszyscy mówili mu, że nie ma to sensu, tylko po to, by ostatecznie odkryć, że to wiadomość pozbawiona znaczenia.
Zawada: Choroba genetyczna: choroba Milforda I: Prawdopodobnie jedna z „pamiątek” po dziwnych zwyczajach rodziny Gauntów. Z jednej strony – niezmiernie pomocna przy pieczętowaniu. Z drugiej – sprawiająca, że Cal bardzo nie lubi przebywać w tłumie, gdzie atakuje go wiele bodźców.

Edukacja: Ze względu na pobyt w obcym kraju, którego język wprawdzie rozumiał, ale już nie do końca umiał nim mówić, początkowo uczył się w ramach nauki domowej. Po powrocie do Anglii i zdaniu egzaminów, trafił na IV rok do Hogwartu i Slytherinu. Po szkole ukończył zaawansowany kurs pieczętowania.
Doświadczenie: Prowadził prace w Irlandii, Egipcie, Brazylii, Peru oraz Izraelu.
Aktualne miejsce pracy: W grupie archeologów pracuje jako specjalista od starożytnych run oraz pieczętowania – jego zadanie to usuwanie podczas wypraw run, które mogłyby kogoś zabić.
Rozpoznawalność: IV. Mimo tego, że w ciągu ostatniej dekady spędził masę czasu poza Londynem, cieszy się rozpoznawalnością z gatunku takich, jakich człowiek niekoniecznie sobie życzy. Wziął udział w paru wykopaliskach, które niby były dość słynne, ale bądźmy szczerzy: chętniej plotkuje się o innych rzeczach niż odkrycie grobowca jakiegoś starożytnego czarodzieja. Kojarzony jako pasierb czarnoksiężnika, syn szalonej matki, która zmarła samobójczą śmiercią, jeden z niewielu ocalałych z paskudnego wypadku podczas wykopalisk oraz paru innych wydarzeń, gdy niekoniecznie dał się poznać z najlepszej strony.

Wskazówki dla Mistrza Gry

Postać neutralna. Uważa się za dużo lepszego od mugoli i zapewne nieco lepszego od mugolaków, ale nie widzi w udziale w wojnie własnego interesu, poza tym choć nie ma problemów z zabijaniem, gdy uznaje to za najlepsze wyjście - niekoniecznie robi to z wielką radością. Nikt o zdrowych zmysłach nie werbowałby go do Zakonu, a potencjalnych śmierciożerców raczej próbuje unikać, by przypadkiem ktoś z nich nie zechciał go wciągnąć w szeregi grupy.