Oto profil twojej postaci

Nieświadomy tego, że jest martwy.

Bardzo niepokojący osobnik, lepiej nie zaczepiaj, bo zarzuci Cię całkami.

Zagubiony w społeczeństwie chłopaczek, może zechcesz go przygarnąć pod swoje skrzydła?

Poznajmy się bliżej

♦ W lustrze Ain Eingarp widzę... siebie. Normalnie wyglądającego. Zdrowego. Z jakimiś dwoma postaciami za mną, ale nie jestem w stanie spojrzeć im w twarz. To dla mnie za dużo...
♦ Bogin przyjmuje przy mnie formę... węża. Lub pewnej kobiety, której obraz w moich wspomnieniach zdążył się zatrzeć.
♦ Amortencja pachnie mi... sokiem pomarańczowym, rdzą, siarką.
♦ Moje ulubione zaklęcie to... takie dostosowane perfekcyjnie do danego momentu.
♦ Mój patronus przyjmuje formę... żadną. Nie jestem w stanie go stworzyć.
♦ Wróżbiarstwo to dla mnie... nieporozumienie.
♦ Czarna magia? Cóż... większość zaklęć kompletnie bezużyteczna, jak już kogoś zabić to konkretnie, Avadą i po problemie. Imperius natomiast jest niezwykle interesujący i chciałbym kiedyś go wypróbować — będąc po obu stronach. Kiedyś zacząłem tworzyć własną klasyfikację zaklęć i dokonałem innego podziału. Nie widzę różnicy pomiędzy niektórymi czarnomagicznymi zaklęciami a białomagicznymi. Gdyby jednak uznać, że różnica jest… [nawija dalej przez pół godziny].
♦ Za swoje największe osiągnięcie uważam... prototyp dziennika połączonego ze swoimi kopiami zaklęciem Proteusza. Niestety teraz nie pamiętam już ja do tego doszedłem...
♦ Stoję po stronie... Uważam, że należy połączyć świat czarodziejski z mugolskim.
♦ Moje serce należy do... mnie. Nie rozumiem tego pytania.

Urodzenie: 22.07.1910 || rak || 22
Stan cywilny: Kawaler
Krew: Półkrwi
Pochodzenie: Wychowany w Hiszpanii, Murcji. Od 10 roku życia mieszka w UK – sprowadzony tam przez matkę, szybko trafił pod opiekę jej siostry.
Ojciec Hiszpan, charłak, wychowany wśród Mugoli. Matka Japonka, czarownica czystej krwi (według tamtejszych standardów).

Kształtowanie: ◉◉◉○○
Rozproszenie: ◉◉○○○
Transmutacja: ◉○○○○
Zauroczenie: ◉○○○○
Nekromancja: ○○○○○
Translokacja: ◉◉○○○
Percepcja: ◉◉◉◉○
Aktywność fizyczna: ◉○○○○
Charyzma: ○○○○○
Rzemiosło: ◉◉○○○
Wiedza przyrodnicza: ◉○○○○
Wiedza o świecie: ◉◉◉◉○

Poziom spaczenia: II
Różdżka: Bardzo prosta, brak zdobień. 14 cali. Giętka. Włókno ze smoczego serca. Grab. To nie jest jego różdżka, ukradł ją.
Zwierzę totemiczne: żółw
Aura: żółta z niewielką ilością czerni

O zdolnościach:
Gdy chłopak znalazł sobie coś do roboty, wkładał w to całe serce. Miewał fazy na poszczególne przedmioty w szkole (poza Mugoloznawstwem, które dla niego było po prostu dziwne). Przykładał się do zajęć praktycznych jak i teoretycznych, był na dobrej drodze do ładnych ocen z egzaminów końcowych. Nie zależało mu jednak na tym nigdy. Ururu interesuje się rzeczami magicznymi i mugolskimi, gdyż przez wiele lat żył jak Mugol i po rozpoczęciu Hogwartu nie porzucił swoich dotychczasowych pasji. Definitywnie ma braki w czymś, co można określić jako "wiedza o społeczeństwie". Nie jest obeznany z polityką, kulturą popularną... Na dobrą sprawę z kulturą szeroko pojętą.

Niewidzialność: Niewiele jest osób, które w ogóle by go pamiętały. Praktycznie nie istniał przez ostatnie 50 lat.
Smak przeszłości III: Dopiero odkrywa zdolności swojego nowego wcielenia. Dla interesującego efektu jest w stanie dokonać kanibalskiego czynu. [Percepcja.]
Tworzenie mechanizmów II: Od zawsze interesował się inżynierią a odkąd dowiedział się o istnieniu magii postanowił zaimplementować ją do swojej obecnej wiedzy. [Wiedza o świecie ◉◉◉○○]
Renowacja II: Majsterkowania nie zawsze zaczynał od zera. Bardzo często naprawiał różne magiczne urządzenia.

Biedak II: Po przebudzeniu cały jego dobytek to szata, w którą był odziany i kradziona różdżka.
Świr I: Chce połączyć świat czarodziejski z Mugolskim.
Drobny lęk I: Boi się węży.
Sierota I: Jedyna rodzina jaką znał nie żyje (rodzice i ciotka).
Brak poczucia humoru I: To nie tak, że nic go nie bawi, ale rozmija się z poczuciem humoru z chyba wszystkimi.
Poza schematem I: Nauczony archaicznej etykiety nigdy nie był dobry w relacjach międzyludzkich. Szczególnie teraz, gdy minęło kilkadziesiąt lat odkąd ostatni raz miał kontakt z kimkolwiek.

Edukacja:

Jako chłopiec chłonął wszelkie książki i encyklopedie wiedzy mugolskiej. Szczególnie upodobał sobie nauki ścisłe i techniczne.

Osierocony w wieku dziesięciu lat został zapisany do Hogwartu przez ciotkę, która żyła w UK i wiedziała gdzie się zakręcić, żeby o to zadbać. Chciała zapewnić mu nowy start, z dala od toksycznej matki i wątpliwych metod wychowawczych. w W Hogwarcie trafił do Slytherinu, z czym nigdy się nie pogodził, gdyż w pociągu do szkoły jakieś dziecko powiedziało mu, że Ślizgoni to okrutnicy i snoby. Chłopak bardzo dobrze się uczył, ale nigdy nie był wzorowym uczniem. Często nie odrabiał prac domowych bądź nie przygotowywał się na zajęcia, które uważał za stratę czasu. Nauczyciele nie cierpieli jego ciągłych pytań i drążenia tematu. Tracił więcej punktów dla Slytherinu niż zyskiwał. Na szóstym roku został przymusowo wciągnięty do drużyny Quidditcha jako szukający, by odpracować swoje przewinienia punktowe. Został przez to jeszcze bardziej znienawidzony przez kolegów Ślizgonów, którzy uważali to wyróżnienie za niesamowicie niesprawiedliwe.

Zrezygnował z ostatniego roku w Hogwarcie tuż przed przekroczeniem bramy szkoły. Opanował już interesującą go zawartość podręczników. Poza tym, postanowił przygotowywać się na egzaminy wstępne do Imperial College, by studiować inżynierię. Ukończył pierwszy rok i na tym jego kariera naukowa się kończy.

Doświadczenie:

Między piątym a szóstym rokiem Ururu odbywał praktyki w Departamencie Międzynarodowej Współpracy Czarodziejów, by dowiedzieć się czegoś więcej o magicznej społeczności innych krajów.

Po szóstym roku zatrudnił się w Trzech Miotłach na stanowisku barmana. Po wakacjach zmniejszył liczbę godzin do pół etatu, by skupić się na nauce do egzaminów. Łącznie pracował tam niemal dwa lata.

Aktualne miejsce pracy:

Brak.

Rozpoznawalność:

Poziom I - Nikt

W lipcu 1940 roku został porwany jako nieprzypadkowa ofiara szalonego naukowca. Pozbawiony życia, a następnie traktowany eksperymentalnymi rytuałami przez nekromantę, został ożywiony jako ghoul. Niestety jego ciało był tak wyczerpane, że Ururu zapadł w magiczną śpiączkę. Podtrzymywany przy życiu przez nekromantę dożył dnia dzisiejszego. Uciekł zabierając różdżkę śpiącego staruszka i potykając się o własne nogi.

Wskazówki dla Mistrza Gry

Plany dla niego są następujące:

- ogarnąć się: znaleźć miejsce do spanka, jakieś źródło zarobku (ewentualnie będzie kraść hehe)

- nauczyć się magii bezróżdżkowej

- zapoznać się z sytuacją polityczną i zignorować ją, lecz po czasie zastanawiać się, czy nie dałoby się tego wykorzystać na jego korzyść: zacznie szerzyć swoje poglądy o połączeniu świata magicznego z mugolskim; nie uważa słuszności Kodeksu Tajności, uznaje tą separację za marnowanie potencjału jakim jest korzystanie z magii, czarodzieje i Mugole mogliby się wiele od siebie nauczyć w kontekście nauki i technologii; ogólnie popiera część postulatów Voldemorta - uważa, że czarodzieje są lepsi od Mugoli (aczkolwiek nie podoba mu się ich ignoranctwo względem mugolskiej technologii) i że nie powinni żyć w ukryciu

- robienie wynalazków.