Oto profil twojej postaci

Możesz swobodnie edytować go i umieszczać w nim dodatkowe informacje o postaci, fabularne i mechaniczne notatki i wszystko inne, co tylko przyjdzie ci do głowy. Mamy też dla ciebie propozycję: uzupełnij pytania z poniższej ramki i zgłoś się za to po osiągnięcie.

Poznajmy się bliżej

♦ W lustrze Ain Eingarp widzę...
♦ Bogin przyjmuje przy mnie formę...
♦ Amortencja pachnie mi...
♦ Moje ulubione zaklęcie to...
♦ Mój patronus przyjmuje formę...
♦ Wróżbiarstwo to dla mnie...
♦ Czarna magia? Cóż...
♦ Za swoje największe osiągnięcie uważam...
♦ Stoję po stronie...
♦ Moje serce należy do...

Koncepcja postaci

“One touch of nature, makes the whole world kin.” - William Shakespeare

Urodzona całe osiem lat temu, wykochana, wypieszczona i rozpieszczona córka Nory Figg. Mabel odkąd tylko była w stanie chodzić, uwielbiała poznawać nowe. Jako małe dziecko, nie miała jeszcze poczucia strachu przed krzywdą jaka mogłaby jej się stać, za to miała ogromną chęć poznania świata. Bardzo często przyprawiała tym o siwe włosy zarówno mamę, babcię jak i rodziców chrzestnych. Jej pierwszym słowem było "TAM", kiedy wyciągała rączki chcąc dostać się do różdżki wujka Erika, od której parę sekund wcześniej tamten ją oderwał. Mając trzy latka mówiła już dość płynnie, chociaż sepleniąc i nie wiedziała już czym jest chodzenie - jej domyślnym trybem został szaleńczy sprint.
Wychowywana była w dużej mierze przez babcię, ale przede wszystkim przez mamę. Taty nigdy nie poznała, a kiedy nieśmiało zaczęła o niego pytać matkę, ta odpowiedziała tylko, że nie ma go i tyle.
Kiedy tylko miała możliwość, uwielbiała chodzić po Dolinie Godryka czy też ogrodach w Warowni Longbottomów, i poznawać różne kwiaty. Zadawała przy tym tysiące pytań każdemu kto akurat znajdował się nieopodal na temat kwiatów i roślin. "A jak to się naziwa? A jaką ma naźwe łasińską? A do ciego się uziwa? A jak lośnie? A dlaciego nie tak?" I tak dalej, od samego rana, aż do wieczora.
Kiedy miała 6 lat, miała już swój własny ogródek w domu babki, którego pieczołowicie doglądała, sadząc, pieląc, podlewając i opiekując się roślinami. Była dumna, kiedy po raz pierwszy babcia pomogła jej zrobić sałatkę, z wyhodowanych przez nią warzyw i mogła poczęstować nią mamę. Łatwo też było zauważyć, że rośliny pod jej dotykiem rosną w niemal magicznym tempie, co dało powody by myśleć, że Mabel czeka magiczna przyszłość i edukacja w Szkole Magii i Czarodziejstwa "Hogwart".
Nie powinno więc nikogo dziwić, że na wieść o przeprowadzce do centrum pochmurnego, brudnego, betonowego Londynu, była mniej niż zachwycona. Rozmowa w której Nora przekazała jej wieści była pierwszą poważniejszą kłótnią Mabel z matką, po której dziewczynka zaczęła krzyczeć histerycznie i z płaczem uciekła do pokoju, trzaskając drzwiami. I chociaż Nora próbowała z nią rozmawiać przez drzwi, to dopiero interwencja cioci Brenny i rozmowa z nią przekonały Mabel aby wyszła z pokoju, przeprosiła mamę i zgodziła się przeprowadzić z nią do miasta.
Jej pokój na zapleczu cukierni jest zdecydowanie mniejszy i mniej przytulny niż pokój w domu babci, czy ten w jej "drugim domu" - Warowni Longbottomów. Słońce nie świeci tutaj tak jasno, rośliny rosną tylko w parkach, do których Mabel nie może chodzić sama, a za ogródek muszą jej wystarczyć doniczki, które jej mama zamontowała na każdym oknie mieszkania i na frontowej witrynie sklepu. Ale wie, że mama robi to wszystko dla niej i że tak naprawdę na całym świecie mają tylko siebie, więc stara się być dzielna i kiedy tylko może pomaga mamie w pracy, uśmiechając się szeroko im bardziej szara pogoda jest za oknem.