skrytka bankowa

o przeszłości

Rodzina Mulciber od lat specjalizuje się w nauce i badaniach nad mózgiem, w swoim okresie zajmując wysokie stanowiska w Departamencie Tajemnic. Richard był jednak wyjątkiem, który poszedł w innym kierunku rozwoju kariery. Jego ojciec Frank, nie akceptował jego wyboru. Przekonany, że skoro słowami do syna nie może dotrzeć, sięgnął przemocy. Cokolwiek miał pod ręką, pasek od spodni, różdżkę czy inny pogrzebacz, musiał mu przyłożyć aby się opamiętał. To co działo się w rodzinie, w niej pozostało i nie wyszło na światło dzienne. Wszelkie rany czy siniaki dostrzegane na ciele Richarda, usprawiedliwiał wymyślonymi i przekonującymi kłamstwami. Richard poprzysiągł sobie, że kiedyś ojcu za to podziękuje. Nie dał się złamać a wszelka przemoc w domu, wzmocniła jego charakter stając się w późniejszych latach zabójcą, wykonującym zlecenia brata.

Wygnany przez ojca, bo tak by to określił, gdyż nie padły słowa o wydziedziczeniu, po przymusowym małżeństwie wyjechał do Norwegii. Gdzie musiał budować swoje życie na nowo. W obcym kraju, bez znajomości języka, kultury i zasad. Nie poddał się. Z Rebeccą udowodnili, że mogą coś osiągnąć sami.

Relacje z żoną były neutralne. Oboje zmuszeni do małżeństwa przez swoich ojców, potrafili się porozumieć. Żadne z nich nie wchodziło sobie w drogę. Nie zakwitło między nimi żadne uczucie miłości. Na prośbę Richarda, kobieta nie dociekała spraw, o jakich wiedzieć nie powinna. Biorąc pod uwagę trudności, w jakich im obu przyszło żyć, musieli ze sobą współpracować i znaleźć pracę. Odbyć kursy i nauczyć się żyć w innej kulturze. Większe problemy pojawiły się później, gdy młoda Malfoy-Mulciber zaszła w ciążę. Po narodzinach dziecka, to Richard musiał więcej pracować, aby finansowo dali radę utrzymać się. Jedyne wsparcie mieli u Roberta, któremu w listach pisał wszystko, z czym miewali problemy. Najbardziej zaufana dla Richarda osoba w rodzinie. W podzięce oznajmił, że odwdzięczy się w każdej formie. Nawet, jeżeli będzie miał kogoś problematycznego "sprzątnąć".

Ich sprawy łóżkowe były na zasadzie dopełnienia obowiązku rodzinnego, żeby postarać się o potomka. Musiał to być syn, aby zachować ciągłość nazwiska Mulciber. Zamierzony cel został zrealizowany. Przy ostatniej ciąży Rebecci, Richard w rozmowie z uzdrowicielem na osobności, dowiedział się, że jego żona jest poważnie chora. Kolejna ciąża może być zagrożeniem życia dla niej lub dziecka. Co znaczyło że tyko jedno z nich przeżyje. Czarodziej przyjął do wiadomości informację na spokojnie, przed lekarzem teatralnie udając zaniepokojenie. Prosząc, aby żonie na razie o tym nie mówić. Dla siebie wykorzystał te informacje na swoją korzyć i choć do kobiety nic nie miał, bowiem nie była tak problematyczna, co żona jego brata, pozwolił jej odejść z tego świata naturalnie.

O swojej chorobie Rebecca dowiedziała się dopiero, będąc u końca drugiego trymestru ciąży, kiedy objawy choroby zaczynały być bardziej dokuczliwe. Richard musiał czuwać przy niej na zmianę ze starszym ich dzieckiem. Wyuczone wieloletnie aktorstwo udawania brata, pozwoliło mu odegrać istotną rolę odpowiedzialnego męża i ojca swoich dzieci.
Po śmierci Rebecci, obowiązki wychowywania dzieci dosłownie spadły na niego. Kiedy starsze jego dzieci musiały być w szkole, wynajął opiekunkę.

Wychowywanie własnych dzieci było jednym z dużych wyzwań. Jak na czarodzieja, który nie okazywał emocji i uczuć. Nie było w domu tego charakterystycznego ciepła rodzinnego. Powaga i dyscyplina. Jego doniosły głos w sytuacjach nieposłuszeństwa, hałasu lub w większości przypadków kłótni między rodzeństwem, szybko sprowadzał każdego do pionu. W przeciwieństwie do ojca, nie narzucał im drogi kariery rodzinnej. Będąc własnym tego przykładem. Nie stosował przemocy, ale poważne i pouczające rozmowy. Nagradzał i karał wszystkich równo, nie robiąc wyjątków. Tej metody wychowawczej, nauczył się w Hogwarcie, kiedy to on sam w młodości narobił sobie parę szlabanów.

Ojcostwo wymagało więcej skupienia, cierpliwości, energii, odpowiedzialności, nałożenia zasad i dyscypliny. Bez tego, nie wychowałby dzieci na takich, jakimi są teraz. Dzięki temu może również liczyć na ich pomoc i współpracę.

Zasady jakie wyedukował u swoich dzieci, to między innymi nietolerancja względem mugolskiej społeczności, tłumacząc na tle historycznym, jak traktowali czarodziei. Oraz posługując się przykładem swojej rodziny, gdzie jego brat, ojciec i pozostali Mulciber, zmuszeni byli odejść z pracy przez rządy Mugolskiego Ministra Magii.

Dopilnował aby opanowały komunikację dwóch języków w mowie i piśmie, angielskiego i norweskiego, co pomoże im w komunikacji między dwoma krajami.

Richard dbał również o to, aby jego dzieci miały możliwość poznania swojej rodziny od jego strony, nawet jeżeli ojciec Richarda, nie chciał go w domu widzieć. Czy to mu się podobało, czy nie, mając wsparcie u Roberta, zostawał na parę dni, a w kolejnych, najwyżej zatrzymał się u Malfoyów, rodziny żony. Wyjazdy rodzinne do Londynu odbywały się tylko w wyjątkowych okolicznościach. W niektórych przypadkach częściej, ze względu na takie sytuacje jak śluby czy pogrzeby. Urodzin nie obchodziło się. Szczególnie nie robił tego Richard.

Dzieciom z jego strony niczego nie brakowało, jeżeli czegoś potrzebowały i uznał, że mogą to mieć, lub może im załatwić. Działało to jednak w drugą stronę, jeżeli on czegoś od nich wymagał w zamian. To miało uczyć wzajemnego szacunku, wsparcia, współpracy. Budowanie więzi, jaką on sam posiadał ze swoim bliźniaczym bratem.

Cechuje go ambicja, aktywność, determinacja, chęć działania. Nauka wielu przedmiotów przychodziła mu łatwo. Nie jest osobą, która wytrwale przesiedzi osiem godzin za biurkiem, czy spędzi czas nad książkami całe dni i noce. Chyba, że wymaga tego praca, zlecenie. Poświęci się.

Od najmłodszych lat sięgnął już po papierosy, później alkohol. Uciekł od rodzinnej tradycji, zagłębiania nauk ścisłych, na rzecz chęci zostania aurorem. Brat kolegi z jego rocznika był dla niego inspiracją. Nieakceptowany przez ojca, z powodu własnego obrania ścieżki zawodowej.  Zmuszony do przeprowadzenia się do kraju, w którym panowały surowe warunki przetrwania. Odległość, nie przeszkodziła Richardowi w utrzymywaniu kontaktu z bliskimi mu i zaufanymi osobami.

Poprzez szkolne psikusy i udawanie własnego brata, niekiedy zamieniania się rolami, nie tylko zaliczał szlabany, ale i wyuczył przez lata gry aktorskiej i kłamstwa, dzięki którym bez problemu może oddać charakter i zachowanie z nawykami swojego bliźniaczego brata.

Pracując jako auror, był pod niemałym wrażeniem, czego dokonują przestępcy, a w szczególności zabójcy. Ich pomysłowość i kreatywność często nie miała sobie równych. Zainteresowany metodami ich działania, aby rozwiązywać różne trudne sprawy, zaczął myśleć jak oni. Co w pewnym sensie, zaczął pochłaniać szczegółowo prawo Norweskie i jak je obejść. Dużo przeprowadzonych rozmów z koronerami, detektywami, a także z przestępcami, powiększało jego wiedzę, że nawet on sam był gotów spróbować. Żeby być także pomocnym w swojej rodzinie, mieszkającej w Londynie, zagłębiał wiedzę z prawa Brytyjskiego. Dzięki takiej wiedzy i doświadczeniu, zabójstwa jakie dokonywał, były profesjonalne i nie sposób było znaleźć sprawcę w jego osobie. Gra aktorska, kłamanie miały w tym także dwój udział. Z tymi informacjami dzielił się z bratem, przy osobistych spotkaniach, kiedy Robert miał problematyczne osoby stojące mu na drodze. Likwidował je na jego prośbę. 

Biorąc pod uwagę swoje doświadczenie w zabijaniu wyznaczonych celów, zastraszaniu ich, kłamstwie, grze aktorskiej, zawodowej pracy aurora o dużym doświadczeniu, bycia nieprzychylnym dla mugolaków, Richard mógłby zostać jednym ze Śmierciożerców, mając do tego odpowiednie predyspozycje. O dołączeniu do jakichkolwiek organizacji, podchodził z ostrożnością i rozwagą. Pozostawał obserwatorem zewnętrznym, oceniając ich działania. Wie o mrocznym znaku swojego brata bliźniaka. Jednak on sam, nie przystąpił do organizacji Toma Riddle’a. Jednym z powodów była odległość, zmuszony przez ojca zamieszkać z dala od wysp Brytyjskich. Druga, bezpieczeństwo brata. Uważał, że lepiej jak już jeden w tym siedzi, drugi pozostanie oczami i cieniem z zewnątrz. Nie mając mrocznego znaku, bez problemu mógłby usprawiedliwić Roberta, podając się za niego w razie jakiejś kontroli. Mimo braku swojej roli śmierciożercy, popiera ich działania. Nie angażuje się w nie o ile nie dostanie zlecenia od brata.

W świetle ostatnich wydarzeń, kiedy do Roberta napływały niepokojące informacje dotyczące jego osoby w organizacji, Richard zaczynał zmieniać zdanie co to ich działalności. Niezależnie od tego, jak bardzo chciał chronić brata i powstrzymać go od powróceniem tam, aby przyjąć karę, nie udało mu się.

Wiadomości o sytuacji w rodzinie, docierały do Richarda drogą listowną, oraz podczas odbytych swoich podróży do Londynu. Informacja o odejściu Mulciberów z Departamentu Tajemnic, po wybraniu na Ministra Magii szlamę, z jednej strony rozbawiło Richarda, z drugiej niepokoiło. Rozbawiło z tego względu, że duma ojca nie pozwoliła mu wytrzymać zmiany zachodzące w Brytyjskim Ministerstwie Magii, że zdecydował się wycofać z podejmowanych tam wszelkich badań. Zaniepokoiło z powodu braku zapewne należytego dochodu finansowego, które zapewniało Ministerstwo. W tej sytuacji, Richard nie miał jeszcze pojęcia o rodzinnych planach, do czasu aż w jego ręce wpadł list napisany znanym mu za dobrze charakterem pisma ojca. Zawsze trzymając go w dłoniach, ogarniał go strach, obawiając przeczytać, czego rodzic chce od niego.

Ze względu na sytuację rodzinną w Londynie, po przeczytaniu go, dostał pilne stawienie się w posiadłości. Francis zorganizował w swojej rodzinie spotkanie, aby omówić przyszłość i rozpoczęcie nowej działalności, wtajemniczając w to swojego drugiego syna. Nakazując mu porzucić pracę Aurora i wspomóc rodzinę, zajmując się handlem. Licząc najpewniej na to, że drugi raz się nie odwróci od niego. Francis najwyraźniej chciał mu dać szansę naprawić swój błąd. Richard odmawiał. Groźba wydziedziczenia, była jak płachta na byka. Aby tego uniknąć, zaoferował inne rozwiązanie, choć nie do końca ojca zadowalające. Sprowadzanie im towaru z Norwegii do sklepu.

kwartały