W świecie czarodziejów były pewne dwie rzeczy - to, że wszyscy spotykali się na weselach i pogrzebach. Jeśli chodzi o wesela to pewne było to, że najstarszy syn jako dziedzic musiał spełnić swoją powinność i przedłużyć ród. Bardzo rzadko w grę wchodziły uczucia, także samego następcy głowy rodu. Pozostawało to w kategoriach obowiązku do wypełnienia celem zapewnienia wszystkich korzyści własnej rodzinie.

Philip, jako ten młodszy, mógł się cieszyć większą swobodą. Nie oznaczało to, że i w jego przypadku matka nie próbowała mu co jakiś czas podsunąć jakieś arystokratki w nadziei, że coś zaiskrzy i sam zapragnie się ustatkować. Dotychczas przed tym się wzbraniał, woląc prowadząc hulaszczy tryb życia i poszukiwać przelotnych uniesień z kobietami i mężczyznami.

Niedopełniony rytuał zapoczątkował poważne zmiany w jego życiu i niósł ze sobą wiele nieprzewidzianych następstw, wyniosłych do rangi poważnych, trudnych albo nawet niemożliwych do naprawienia błędów. Przerwanie magii tego rytuału niczego nie zmieniało. Nie dawało się tego wszystkiego cofnąć ani wymazać. Nie dalej jak niespełna sześć dni temu zdecydował się wycofać się z układu pełnego obopólnych korzyści, który łączył go ze swoim wieloletnim kochankiem.

Od początku maja miał wrażenie, że nad nim wisiały czarne chmury i pozostawał zagubiony, wręcz skonfliktowany z samym sobą pomimo tego, że starał się sobie poradzić z ogromem tych zmian i konsekwencjami własnych decyzji. Starał się zachowywać pewne pozory. Nie mógł się z tego wszystkiemu komukolwiek zwierzyć, nawet własnemu bratu. Z Loganem powinien pozostawać bezgranicznie szczery, jednak wystarczająco dużo osób obarczył ciężarem swoich problemów. Zawsze istniała obawa, że zamiast zostać zrozumianym mógłby zostać potępiony, gdyby postanowił się mu zwierzyć. Powiedzenie tego jednej osobie mogłoby sprawić, że dowiedzą się kolejne. Począwszy na ich rodzicach, a skończywszy na obcych ludziach. Nie był skłonny postawić na szali całego swojego dotychczasowego życia.

Usłyszał pukanie do drzwi, o których otwarcie poprosił swojego skrzata domowego. Rozpoznawał rozlegające się od przedpokoju - należały do jego brata, zmierzającego od razu do salonu. Spojrzał spod uniesionej brwi na Logana, oznajmującego mu z zaskakującą wręcz bezpośredniością, że muszą porozmawiać. Wydawał się być wzburzony. Nie potrafił powiedzieć, czym dokładnie. Z pewnością tego dowie.

— Gdzie Twoje maniery? Cześć, bracie albo cześć Philipie, dobrze Cię widzieć i co u Ciebie. Cześć, Logan, wszystko po staremu. Siadaj, rozgość się. Czego się napijesz? Nic, bo wolisz przejść od razu do konkretów. Co właściwie się stało? — Spojrzał na niego z przyganą, nie powstrzymując się od wydania ciężkiego westchnięcia. To nie tak, że nie chciał go wysłuchać pomimo całej masy problemów, z jakimi się zmagał w swoim życiu. Zawsze mówił to, co myślał i tak było tym razem. Względnie miło było zostać powitanym, o coś zapytanym i tak dalej zanim poruszy się niezwykle ważny temat, z którym wpadł jak burza jego starszy brat.

W ostatnim czasie sporo rozmyślał o wszystkich sprawach dotyczących swojego życia prywatnego, zwłaszcza w ujęciu swoich dotychczasowych związków. Dotąd nie poszukiwał relacji zbudowanej na trwałych fundamentach, wobec czego nie przeżył czegoś wyjątkowego w tym aspekcie. Tym nawet nie była zakończona przez niego relacja, choć zarazem zdawała się wykraczać poza wyłącznie seks. W tamtym momencie wydawało mu się to słuszne, jedynym wyjściem z tej sytuacji, zanim istnienie czegoś więcej albo zacznie oczekiwać czegoś więcej. Zwykle to on był stroną, od której oczekiwano tego czegoś więcej, dla której kobiety zwykle traciły głowę i wyobrażały sobie siebie przy jego boku. Przez to kończył z nimi swoje znajomości.

Do końca czerwca nie opuszczało go to przygnębienie, do końca tego miesiąca zmagał się z całkiem nowymi pragnieniami i potrzebami, których nie udawało się zagłuszyć przygodnymi znajomościami ani nawet alkoholem. Wszystko się skomplikowało. Nabrało powagi i odarło jego dotychczasowe życie ze swojej prostoty, podobnie jak jego samego. Brakowało w nim zabawy i przyjemności. Nie dawało się wrócić do tego, co było. Wszystko to zamierzał zachować dla siebie.

Prawda nie zawsze działała oczyszczająco, za to stanowiła dodatkowy ciężar, którego nie zamierzał składać już na cudzych barkach. Miało to zbyt wielką cenę i niosło ze sobą zbyt poważne konsekwencje. Sam nie należał do wylewnych osób pod tym względem. Otworzenie się przed kimś nie przychodziło mu łatwo. Zdobył się na to przed kimś i pod wieloma względami nie wyniknęło z tego nic dobrego, co stanowiło dla niego cenną lekcję od życia. Mógł pod wieloma względami zazdrościć bratu swobody opowiadania o swoich sercowo-emocjonalnych rozterkach.

Stojąc w swoim salonie, obserwował starszego brata podczas zmierzania do jednego z fotelu i zasiadającego w nim. To była niespodziewana wizyta, jednak nie zamierzał go stąd wyrzucać skoro już przyszedł. Nie miał na razie planów na resztę tego wolnego dnia. Czuł się obserwowany przez Logana, czekając na słowa padłe z jego ust.

— Zawsze możesz na to liczyć. Etykietę i trzymanie się towarzyskiego savoir-vivre zachowaj na bankiety organizowane przez naszych rodziców w rodowej posiadłości. O to chodziło, Logan. W dużym skrócie... doskonale. Prawie tydzień temu byłem na zorganizowanym przez Crouchów rejsie, bawiłem się wspaniale podczas tego trzydniowego przyjęcia. Głównie obracałem się w towarzystwie Prewettówny... z pewnością kojarzysz Pandorę Prewett. Pandora została okrzyknięta najbardziej czarującą czarownicą w Wielkiej Brytanii. — Zapewnił swojego brata, że w wymagającej tego sytuacji zawsze może go opierdolić. Logan zawsze mógł liczyć na to, że Philip będzie starał mu się dokuczać, jak to robili bracia. Odpowiadając na to pytanie posłużył się wiarygodnie brzmiącym kłamstewkiem i sprawnie przeszedł do zmiany tematu. Celowo nie wspomniał o jej bracie, stanowiącym bardzo istotny mianownik w jego osobistym dramacie, rozgrywającym się bez świadków. Nie licząc morza, rzecz jasna. Pandora pozostawała wyłącznie jego znajomą i nic więcej nie miało go z nią zacząć łączyć.

— Naleję podwójną w takim razie. — Wypowiadając te słowa skierował się w stronę barku, sięgając po stojącą tam kryształową karafkę z ognistą whisky. Napełnił odpowiednią ilością tego szlachetnego trunku dwie szklanki z grubym dnem i podchodząc do fotela, na którym zasiadał jego starszy brat, podał mu szklanicę. Sam opadł na kanapę, układając lewe ramię na jej zagłówku. Napiwszy się alkoholu, czekał aż brat powie, co za licho go tutaj przygnało.

— Rychło w czas, bracie. Powinieneś mieć żonę już od kilku lat i przynajmniej jedno dziecko. Jeśli oczekujesz ode mnie rady to sam znajdź sobie dziewczynę z jakiegoś poważanego czystokrwistego rodu i przedstaw im jako swoją narzeczoną. To powinno ich powstrzymać od zaręczenia Ciebie z wybraną przez nich arystokratką. Masz się o co martwić? Będzie czekać na Ciebie w domu, będzie towarzyszyć Ci na bankietach, będziecie się pokazywać w towarzystwie. Co prawda, będziesz musiał bardziej ukrywać posiadanie kochanek. — Stwierdził bez ogródek, z zaskakującą jak siebie powagą. Jeszcze w maju poparłby go z miejsca, wykpiwając instytucję małżeństwa i przyznając mu rację, że to niosło ze sobą zbyt wiele ograniczeń. W następstwie dotykających go zmian jego poglądy ulegały powolnemu przewartościowaniu. Jego zdaniem małżeństwo najmniej wpływało na karierę sportową. Ono nie mogło być powodem do jej zakończenia i przyszła żona jego brata będzie musiała to zaakceptować.

Nawet jeśli zamierzał wysłuchać swojego brata, tak nie dało się zaprzeczyć temu, że Logan traktował się rychły ożenek na równi z wyrokiem śmierci. Skończy się dla niego pewien etap w dotychczasowym życiu, jednak nie muszą z tego tytułu urządzać prawdziwej stypy. Było oczywiste, że ten moment prędzej czy później nadejdzie. To, czego doświadczał Logan, to po prostu cienie bycia dziedzicem, synem głowy rodu.

— Od tego są bracia. — Machnął ręką. Wskoczyłby za nim w ogień. Chciał wierzyć, że Logan zrobiłby dla niego to samo, gdyby o to poprosił albo wymagałaby tego sytuacja. Wszak jemu zdarzało się wpadać w różnorakie kłopoty, z których musiał potem się wyplątać. Czasami mógł polegać na ludziach pokroju swojej asystentki albo prawników, jednak bywały sytuacje, w których musiał radzić sobie na własną rękę.

— Mogliście zamienić te parę słów podczas obserwowania wyścigów abraksanów, na które zaprasza nasz ojciec. Zwłaszcza, kiedy wystawia swojego abraksana, Bumpera. Z Pandorą znam się nie od dzisiaj. Nie mam nic przeciwko temu. — Philip podzielał zdanie ich ojca, że wyścigi abraksanów to szlachetna dyscyplina sportowa. Obstawianie zakładów odnośnie zwycięzcy było popularne w tych kręgach, a że ich ojciec miał żyłkę do interesów i Bumper nierzadko okazywał się faworytem to po zwycięstwie dokładał kolejne stosy galeonów do rodzinnego skarbca. Z Pandorą utrzymywali znajomość wyłącznie na przyjacielskiej stopie i raczej nie miało się to przerodzić w coś poważniejszego. Nawet jeśli to byłoby dla niego bardzo korzystne. Pandora to naprawdę przyzwoita partia. Jest piękna, czarująca i jest bardzo ciekawą osobą.

— To wciąż ja, bracie. — Zapewnił go z delikatnym uśmiechem, unosząc obie ręce w niemalże obronnym geście. Wciąż nie wypuścił pękatej szklanki z dłoni. — Nie wydaje mi się, aby to kolidowało z twoją karierą. Przecież nie zakończysz jej tylko dlatego, że będziesz musiał się ożenić. Jesteś dobrze usytuowany i popularny, w czym niewiele odstajesz ode mnie. Poza tym mając żonę wiesz z kim śpisz. O ojcostwie powinieneś porozmawiać z naszym ojcem, nie jestem w tej kwestii autorytetem. — Patrząc na to że ich ojciec miał żonę od początków swojej kariery to naprawdę to w niczym nie kolidowało. Zakończyła ją dopiero poważna kontuzja, nie ożenek.

Pokazywanie się z odpowiednią kobietą przy boku mogło okazać się korzystne dla reputacji brata. Ich rozpoznawalność była na podobnym poziomie, choć Philip wybijał się jeszcze skandalikami. Poruszył temat seksu, tak istotnego w stałych związkach. On potrzebował regularnych uniesień i sypiał z przypadkowymi osobami. Przez większość ostatnich dwóch miesięcy służyło to zagłuszeniu swoich nowo odkrytych potrzeb i próbom poprawienia sobie nastroju, z mizernym skutkiem. Ich ojciec wychował dwóch synów, ale pewnie sam nie wyobrażał siebie w tej roli. To było jednak normalne.

Philip chciałby mieć takie problemy, jak jego starszy brat - wszak one ograniczały się do uszczęśliwienia rodziców, wybrania sobie odpowiedniej kandydatki na żonę i założenia rodziny. Philip doskonale wiedział, że kobiety są różne. Od wypełniania domowych obowiązków były skrzaty domowe. Gdyby Logan założył rodzinę do jego obowiązków należałoby spłodzenie i wychowanie dzieci. To jak bardzo chciałby się w to zaangażować zależy tylko od niego. Dla dzieci swojego brata byłby wspaniałym wujkiem. Przynajmniej chciał tak o sobie myśleć w tym aspekcie.

— Gdyby nie byłoby ci to potrzebne to bym ci tego nie powiedział. Dobrze, że mogę na ciebie liczyć. — Odparł jedynie. Doceniał chęci swojego brata do udzielenia mu pomocy w sprawie jakichkolwiek problemów. Starszy brat wydawał się być odpowiednią osobą do odbycia poważnej rozmowy, w której opowie mu o wszystkim z czym obecnie się zmagał. Jednocześnie nie był na to gotów. Mógł opowiedzieć bratu o wszystkim, co czuł w związku z niedopełnionym rytuałem podczas Beltane, jak bardzo to na niego wpłynęło i jak bardzo namieszało w jego dotychczasowym życiu. Punktem wyjścia byłoby przyznanie się bratu do tego, że prócz kobiet podobają mu się mężczyźni, z którymi również uprawia seks. O trwającym długo jak na siebie układzie z Laurentem, opartym na seksie właśnie, teraz gwałtownie przez niego zerwanym, byłoby mu trudno powiedzieć swojemu starszemu bratu. Pozostawał świadom konsekwencji, jakie niosłyby za sobą tego typu wyznania.

— Czemu to ojciec ma zwracać na nią swoją uwagę? Ona może zostać twoją żoną, nasz ojciec ma już żonę. Zacznij od bliższego zapoznania się z Pandorą. Jeśli będzie chciała związać się z tobą to udasz się do jej ojca z butelką najdroższej ognistej whisky jaką znajdziesz w sklepie z alkoholami i poprosisz go o rękę jego córki. Nasz ojciec powiedziałby ci to samo, co ja. — Philip przedstawił bratu swój punkt widzenia. Jego brat jest już w tym wieku, że powinien sam zajmować się tego typu sprawami. Pandora stanowiła naprawdę świetną partię, podobnie jak Logan. Jeśli jego brat to dobrze rozegra to może zdobyć wspaniałą kobietę, z którą może łączyć go coś więcej niż zaaranżowane małżeństwo, oraz osiągnąć więcej niż wywołanie zadowolenia u ich ojca.

— Jeszcze wielu słów ode mnie nie słyszałeś. Może z czasem je usłyszysz. Zawsze będą to robić, niezależnie od tego co zrobię. O popularność trzeba dbać i to mam zamiar robić. — Philip posiadał ugruntowane stanowisko na wiele tematów, którym potrafił podzielić się w razie potrzeby albo jak miał na to ochotę. Czasopisma plotkarskie istniały z tego właśnie powodu, że pozostali ludzie byli spragnieni sensacji ze świata celebrytów i to nigdy się nie zmieni.

— To całkiem rozsądne podejście. — Stwierdził jedynie i znów napił się whisky.