Las Wisielców

Las wisielców

Wycinek lasu, który jest owiany tyloma legendami, że jego nazwę przyjęły wszystkie tereny zielone dookoła Little Hangleton. Las Wisielców zawdzięcza ją faktycznym wisielcom - martwi czarodzieje zwisają z gałęzi, niektórzy już od kilku wieków. Niegdyś był to efekt egzekucji przestępców, dzisiaj to obraz ludzkiej rozpaczy - wielu samobójców przyjeżdża tutaj wydać ostatnie tchnienie. Miejsce to jest nawiedzone przez wiele umęczonych dusz.

Drzewa są tu na tyle gęste, że nie widać nieba, a ciemno-zielona trawa w miesiącach wiosenno-letnich zdarza się sięgać po kolana. Wieje tu zimny, przeszywający wiatr i nie słychać nawet śpiewu ptaków czy szumu strumyków, tylko szelest liści i szepty na granicy słyszalności, przez co wielu uważa je za wytwór wybujałej wyobraźni. Las Wisielców jest niebezpieczny i okrutny. Drzewa nie są tu przyjazne ani obojętne, ale wrogie i podstępne. Nie ma tu niczego dobrego, ani wartego podziwiania, chyba, że bliskie nam są rozpacz, udręka i nieszczęście.

Mgliste mokradła

Nieopodal Little Hangleton rozciągają się rozległe mokradła, które w przeważającej większości odwiedzających to miejsce ludzi budzą grozę i odrazę. To miejsce o złowieszczej atmosferze, gdzie gęsta mgła ogranicza widoczność do zaledwie kilku metrów, a powietrze jest przesiąknięte niepokojącymi dźwiękami, dziwnymi zapachami i mazią o podejrzanym kolorze. To miejsce, gdzie do niedawna magia zupełnie nie działała, a czarodzieje byli w gruncie rzeczy bezbronni. A należy wspomnieć, że w wyniku problemów z magią teleportacyjną, czarodzieje niejednokrotnie trafiali w to miejsce, na swój sposób zniesieni z oryginalnego kursu.

Niektórzy nie mieli jednak tego szczęścia, aby bezpiecznie wrócić do domu. Na skutek śledztwa Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów dotyczącego zaginięć w rejonie, udało się przywrócić działanie magii na mokradłach i ukrócić problemy z aportowaniem się na tych podmokłych terenach. Chociaż wiele wskazuje, że główne niebezpieczeństwo zostało już zażegnane, tak nie wiadomo, co jeszcze może kryć się pod gęstą jak mleko mgłą i czy nie czają się tu inne zagrożenia, czyhające na niespodziewających się niczego czarodziejów i czarownice.

Zagajnik zaklętych drzew

Zagajnik zaklętych drzew to miejsce, które śmiało mogłoby konkurować o tytuł Najbardziej Przeklętego Miejsca w Wielkiej Brytanii. Zagajnik stanowi część lasu wisielców, jednak wbrew pozorom trudno trafić tu celowo, a osoby, którym zdarzyło się zabłądzić w tych okolicach, często wspominają o tym, że jakimś sposobem dotarły do tego sektora głuszy. Nieszczęśnicy, którzy zdecydowali się tu zawędrować wspominają o drzewach, z których spoglądają na obcych ludzkie twarze, powykrzywiane w grymasach bólu. Co grosza, część z twarzy potrafi mówić i snuje historie o tym, jak przed laty na skutek zaklęcia zostały uwięzione w pniach. Niektóre mówią, że to dzieło czarnoksiężnika. Inni, że to efekt starożytnej klątwy, która dopadła tych, którzy skakali świętą ziemię swoją obecnością. A jeszcze inni zaciekle twierdzą, że to była po prostu zła wola.

Lockacja interaktywna

Jeżeli któryś z gości będzie na tyle nieostrożny (lub odważny), by pozostać tu dłużej, może zauważyć, że gałęzie rozłożystych drzew zdają się wyciągać ku niemu, a jeden z pni rozwiera się, jakby szykował miejsce dla kolejnej ofiary... Po pierwszej turze rzuć kością !magicznedrzewa.

Wierzba wisielców

Na wierzbie, na rozstaju dróg, pod dziś dzień wiszą szczątki mężczyzny, który powiesił się tutaj przed stu laty. Jego ciało nie opuściło tego miejsca, podobnie jak i duch. Małomówna, półprzezroczysta zjawa, ze sznurem na szyi i wyrazem szaleństwa w oczach, ciągle krąży w pobliżu miejsca swojej śmierci. Najczęściej spotkać można ją o zmierzchu – być może to właśnie wtedy odebrał sobie życie... A może wtedy najbardziej tęskni za swymi bliskimi i życiem, którego już nigdy nie będzie dane mu zaznać. Czy to była kara za jego zbrodnie, czy ucieczka przed nią? Chwila słabości, czy odwagi? Nikt nie wie, czy cierpi, czy się cieszy. Czy pragnie spokoju, czy zemsty? Towarzystwa, czy samotności? Nikt nie wie, jak się z nim porozumieć. Jak mu pomóc. Nikt nie wie, jak ma na imię. Bywają jednak chwile, gdy się objawia innym. Błąka się wśród pobliskich drzew, ignorując obcych przybyszów, a ich serca ściskają się z żalu i strachu przed tym, jak też może wyglądać jego codzienna egzystencja.

Lokacja interaktywna

Po pierwszej turze wykonaj rzut kością !wisielec, aby przekonać się, czy podczas twojej wizyty na rozstajach dane ci będzie dostrzec ducha.

Czarna grota

Czarna grota to miejsce, które skrywa wiele tajemnic i zagadek, a wiele z nich pozostaje nieodkrytych po dziś dzień. Położona na skraju Lasu Wisielców jaskinia wzięła swoją nazwę od znajdujących się tam ciemnych kamieni, które mają niezwykłą właściwość – potrafią zmylić wzrok mugoli i są odporne na wszelkie zaklęcia, co sprawia, że wejście jest widoczne jedynie dla czarodziejów, a głazów nie ima się żadna magia. Osoby, które znają lokalizację tego miejsca, twierdzą, że znajdowało się tu niegdyś laboratorium jednego z Gauntów, rodziny znanej z upodobań do czarnych magii. Ponura aura unosi się tu po dziś dzień i oddziałuje na czarodziejów. Ci, którzy praktykują zakazaną sztukę, czują się tu jak u siebie, podczas gdy stronnicy światła odczuwają niepokój, gdy tylko zbliżą się do groty. To miejsce, które przyciąga i odpycha zarazem; paradoks, który niektórzy dobrze wiedzą, jak wykorzystać na swoją korzyść.

Dom Szeptuchy

Położona w pobliżu Little Hangleton, chata jest otoczona gęstym lasem i ukryta przed wzrokiem nieproszonych gości. Niełatwo tam trafić. Nawet, gdy ktoś zna położenie domu Szeptuchy i kojarzy ścieżki, które do niego wiodę, te zdają się plątać i nieustannie przecinać siebie nawzajem, dając wyraźny sygnał, że Szeptucha nie życzy sobie wizyty obcych. Czasami jednak natura nie daje się ugiąć woli lokalnej wiedźmy, sprawiając, że las kieruje niczego niepodejrzewających spacerowiczów do jej domostwa. Już z daleka można poczuć, że miejsce to emanuje przedziwną energią. Zdecydowanie czuć to silne magiczne wpływy, jednak nie sposób stwierdzić, czy są to sygnały czarnej magii, czy wręcz przedziwnie. Nie znaczy to jednak, że jest tu przyjemnie. Nie jest tu bezpiecznie i mało kto jest tu mile widziany. Jedynymi osobami, które mogą liczyć na gościnność pani domu, są członkowie rodu Trelawney – z którymi Szeptucha prawdopodobnie jest w pewnym stopniu spokrewniona, ale czy tak faktycznie jest, wie już tylko ona sama.

Zaklęte kamienie Greybacków

W głębi Lasu Wisielców, gdzie mieszkańcy Little Hangleton niezbyt chętnie się zapuszczają, ukryte jest tajemnicze miejsce. To kamienny krąg, zbudowany z wielkich głazów, których nie sposób przemieścić nawet przy pomocy najpotężniejszych zaklęć translokacyjnych. Budowla jest także odporna na wszelkie czary mające na celu ich zniszczenie. Nie wiadomo, kto wzniósł krąg i w jakim celu, ale jedno jest pewne: ma niesamowitą, nieoczywistą moc. Moc, która może być błogosławieństwem dla tych, którzy wiedzą jak z niej skorzystać. Postronni mogą co najwyżej zgadywać, że głęboko pod ziemią biegnie żyła naturalnej magii, nieświadomi tego, że prawda im umyka.

Sekrety kręgu znane są tylko członkom rodu Greyback, którzy od pokoleń cierpią na klątwę wilkołactwa. To oni po wielu latach badań i eksperymentów odkryli jego właściwości i wykorzystują je do ochrony swoich najbliższych. Kiedy podczas pełni na niebie pojawia się księżyc, zgromadzeni w kręgu Greybackowie cierpiący na likantropię przemieniają się w wilkołaki. Nie tracą przy tym świadomości, jak większość swych pobratymców, ale nie mogą przekroczyć granicy kręgu do wschodu słońca, gdyż dopiero wtedy przestają stanowić zagrożenie.