Ulica Pokątna

Ulica Pokątna

Znajdująca się tuż za pubem Dziurawy Kocioł największa, najważniejsza i najbardziej prestiżowa ulica magicznego Londynu. To właśnie tutaj, w samym centrum Londynu, tuż obok Charing Cross Road, znajduje się jedyne przejście z niemagicznego Londynu, do Magicznych Dzielnic. Ulica zabezpieczona silnymi zaklęciami kamuflującymi jest niemożliwa do odkrycia przez mugoli. Można się tutaj dostać właśnie przez Dziurawy Kocioł, bądź publicznym punktem sieci Fiuu, który znajduje się nieopodal placu i straganów na samym środku ulicy.

Brukowana, bardzo zadbana ulica jest dość szeroka, by pomieścić karoce z zaprzęgiem. Na co dzień jest tutaj gwarno, wielu czarodziejów załatwia swoje sprawy zwłaszcza tutaj. Największe zatrzęsienie różnych klientów przypada na okres wakacyjny, gdy rodzice kupują swoim dzieciom rzeczy potrzebne do szkoły, ale też znacznie więcej osób jest w nastroju na spacery.

Ulica Pokątna jest regularnie patrolowana przez Brygadę Uderzeniową.

Bank Gringotta

Angielska filia jedynego banku czarodziejów na świecie, zarządzanego przez gobliny, mieści się przy jednym z najbardziej okazałych budynków przy ulicy Pokątnej. Napis umieszczony przy wejściu przestrzega, że na tych, którzy sięgną po skarby Gringotta, czeka straszliwy los i z pewnością nie jest to przestroga udzielana na wyrost: skrytek bankowych w banku bronią potężne czary, a już dostanie się do nich jest możliwe tylko w asyście goblińskich pracowników banku. Ci zaś oddani są bankowemu mottu, wygrawerowanemu - Fortius Quo Fidelius. Siła poprzez lojalność, a gobliny zatrudnione w Gringottcie z pewnością są lojalnymi pracownikami.

Klienci wchodzący do środka na początku trafiają do głównej sali, o wysokim sklepieniu, zdobionych ścianach i złocistych żyrandolach, oświetlających pomieszczenie. Znajduje się tutaj kilka wysokich kontuarów, za którymi siedzą goblińscy pracownicy, dokonujący wymiany walut oraz weryfikujący tożsamość właścicieli skrytek bankowych. Same skrytki znajdują się w podziemiach, do których można dostać się za pomocą zaczarowanych wagoników. Tylko gobliny wiedzą, jakie czary bronią dostępu do skarbów i tylko one potrafią błyskawicznie każdą z nich zlokalizować. Podobno w tunelach, ciągnących się pod bankiem, można znaleźć kości tych, którzy usiłowali wejść do nie swoich skrytek. Najlepiej strzeżone i najstarsze skrytki należą do czystokrwistych rodzin i położone są na najniższych poziomach podziemi.

W banku znajduje się także kilka dodatkowych sal, dostępnych wyłącznie do pracowników. Nikt nie wie, jak wyglądają te przeznaczone dla goblinów, ale w kilku zabezpieczonych pomieszczeniach działają rzeczoznawcy oraz czarodzieje, którzy zajmują się dla Gringotta klątwołamaniem.

Księgarnia Esy i Floresy

Na wystawie Esów i Floresów poukładane są książki, piętrzące się w drobne stosiki. Te najbardziej wyeksponowane pozycje zmieniają się sezonowo – w sierpniu królują szkolne podręczniki, przed Yule książeczki z bajkami, kucharskie oraz najpopularniejsze powieści wybierane na prezenty, wiosną często pojawiają się książki na temat ogrodnictwa. Niekiedy z witryny z plakatów spoglądają popularni autorzy, którzy w tej znanej księgarni organizują spotkania albo podpisywanie książek.

W środku wzdłuż ścian ciągną się półki, sięgające od podłogi do sufitu, a na nich tysiące książek. Są tam wielkie księgi oprawione w skórę, niewielkie pokryte jedwabiem, a i takie, które sprawiają wrażenie pustych – bo ich zawartości (i nawet tytułu) nie każdy może odczytać. Na środku sklepu znajduje się stolik, na którym wyeksponowane są nowości oraz aktualne bestsellery. W Esach i Floresach znajdzie się każdą lekturę, jaka może interesować porządnego czarodzieja: księgi zaklęć, biografie znanych magów, poradniki na niemal każdy temat, powieści oraz kolorowe książeczki z bajkami. Właściciel, pan Howard, jest nieco nerwowym mężczyzną, który czasem głośno wyklina na wymysły księgarzy – takie jak niewidzialne albo gryzące książki. W sklepie pomagają niekiedy jego dzieci: dwudziestoletnia, jasnowłosa Felicity, bardzo chętnie flirtująca z klientami, o ile ci są bogaci albo przystojni, i nieco od niej starczy, burkliwy Floyd.

Dom Mody Rosier

Chociaż w alejkach magicznej dzielnicy Londynu poukrywana jest całkiem spora liczba sklepów z ubraniami, tak zakład Rosierów stanowi swoisty symbol wysokiej jakości samych produktów, jak i usług świadczonych przez tutejszych pracowników. Jeśli szukasz nowego garnituru szytego na miarę lub pragniesz sprowadzić sobie piękną suknię, która na razie pojawiła się jedynie na zagranicznych targach mody, to jest miejsce dla ciebie. Eksperci z dziedziny krawiectwa z chęcią wezmą cię pod swe skrzydła i zadbają o twoje potrzeby, tak długo, jak zapłata okaże się sprawiedliwa.

Dla przybysza z zewnątrz lokal Rosierów może się wydawać nietypowy. Wysłużone kanapy, ławy zapełnione czasopismami o nowinkach ze światami mody i nieliczne wieszaki z ubraniami nadają głównej sali leniwy wystrój, przywodzący na myśl elegancką bibliotekę, niźli butik z wysokiej jakości strojami. Jest to jednak fasada, a na jedno życzenie klienta ze ścian wysuwają się długie stojaki wypełnione najróżniejszego rodzaju odzieżą. Na parterze znajdują się także dwa boczne pomieszczenia; jedno przeznaczone na przebieralnie, a drugie pełniące funkcję sali do przymiarek ubrań szytych na miarę. Na wyższych piętrach zakładu znajdują się pomieszczenia służbowe wykorzystywane przez pracowników i członków rodziny Rosier.

Perfumeria Potterów

Drogeria Potterów to jeden z tych przybytków, obok których nie można przejść obojętnie. Położona w jednej z kamienic w centralnej części ulicy Pokątnej, przyciąga wzrok samą fasadą budynku w kolorze pastelowego błękitu oraz zaczarowanymi parasolkami, które w deszczowe dni unoszą się nad wejściem, dając schronienie przechodniom i poniekąd zachęcając ich do wejścia do środka.

Zniewalające zapachy perfum, orzeźwiające nuty mikstur odświeżających, zdobione pudełeczka z nowymi produktami na wystawie, a nawet twarzyczka Potterówny uśmiechająca się zza lady, która sprawia, że krew gotuje się z zazdrości nad jej eterycznymi, niemalże nieśmiertelnymi rysami twarzy: to wszystko przyciąga spragnionych nowych doznań klientów do tego miejsca. Chociaż wyroby Potterów z wyższej półki do tanich nie należą, tak pracownicy obyci w swym fachu znajdą coś na każdą kieszeń. Z tego powodu nierzadko można tu spotkać grupy matek z małymi dziećmi lub szereg zdezorientowanych mężczyzn, zmagających się ze znalezieniem odpowiedniego prezentu dla swojej drugiej połówki. Kolejki mogą być długie, ale nikt nigdy nie żałuje.

Szaty na wszystkie okazje Madame Malkin

Chociaż najbardziej znanym miejscem na modowej mapie Londynu bez wątpienia jest Dom Mody Rosierów, nie każdy może pozwolić sobie na noszenie ubrań spod ręki popularnych projektantów. Większość czarodziejów kupuje więc szaty, sukienki oraz spodnie u Madame Malkin, która z pomocą swojej młodziutkiej synowej prowadzi sklep położony tuż obok Esów i Floresów. Tutaj też w swoje mundurki zaopatrują się właściwie wszyscy uczniowie Hogwartu.

Lokal składa się z jednej, dużej sali, w której wystawiane są towary, niewielkiej przymierzalni oraz zaplecza. Madame Malkin oferuje szeroki wybór gotowych ubrań – dokładnie tak jak głosi szyld sklepu „na wszystkie okazje”, wiszących na wieszakach, porozstawianych w sklepie oraz ułożonych na półkach, ciągnących się wzdłuż ścian. Znajdziesz tutaj odświętną szatę, koszulę doskonałą do noszenia na co dzień, letnią sukienkę, strój na wesele, tiary czarodziejów, jesienne płaszcze, szaliki oraz czapki. Na kilku niewielkich stołeczkach można stanąć podczas przymiarek, ponieważ Madame Malkin oferuje także usługę dopasowywania szat.

W sklepie można znaleźć zarówno ubrania w przystępnych cenach, jak i te nieco droższe i bardziej luksusowe, idealne na eleganckie przyjęcia czy nawet obłożone drobnymi, magicznymi efektami.

Lodziarnia Floriana Fortescue

Słynna lodziarnia jest małym sklepem wciśniętym pomiędzy szykowne kamieniczki, gdzie można zerknąć z zewnątrz przez duże okna. W środku jest czysto, jasno, drewniana podłoga i ściany utrzymane są w bieli, a dużo roślin pod sufitem zapewnia przyjemną atmosferę. W środku, prócz wielkiej, przeszklonej witryny, zza której można obejrzeć wszystkie smaki lodów, znajduje się wydzielone miejsce na małe, okrągłe stoliki i pasujące do nich, wygodne krzesła. W czasie lata, na zewnątrz lodziarni wystawione są dwa stoliki.

Lody, jakie można tutaj kupić, są przeróżne, od klasycznych, czekoladowych, czy truskawkowych, po najdziwniejsze inne smaki. Do każdych z nich można zamówić posypkę, bitą śmietanę oraz owoce. Lody podawane są w wafelku lub pucharku.

Magiczna Menażeria

Sklep zajmujący się sprzedażą magicznych stworzeń oraz asortymentu do opieki nad nimi. Niektóre ze zwierząt w sklepie nie są magiczne.

Wewnątrz budynku jest ciasno i duszno, a w całym sklepie czuć mieszaninę ostrych, zwierzęcych zapachów. Klatki piętrzą się pod ścianami aż do sufitu, zaś z ich wnętrza dobiegają wszelkie odgłosy, jakie tylko mogą wydawać magiczne (i całkiem niemagiczne) istoty: piski, mauki, skrzeki, mlaski, syki, wrzaski, szczeki… Zwierzęta są jednak bardzo dobrze zaopiekowane, a właściciele sklepu służą radą, jak opiekować się poszczególnymi gatunkami, pomogą w wyborze pupila dla siebie oraz zapewnią wszelkie potrzebne sprzęty, by zająć się stworzeniem.

W Magicznej Menażerii można kupić popularne w Hogwarcie ropuchy i różnej maści całkowicie niemagiczne koty, ale również: pufki, kuguchary, puszki pigmejskie, białe króliki, które zmieniają się w czarne kapelusze, kruki, szczury, żółwie, wielkie ślimaki i inne nadające się do trzymania w domu stworzenia.

Przedszkole „Płomyczek”

Opieka nad pociechami członków społeczności czarodziejów to nie lada wyzwanie i nikt nie wie o tym lepiej niż rodzina Pettigrew, która podjęła się tego arcytrudnego zadania. Umiejscowiony przy jednym z głównych przejść na ulicę Pokątną budynek wprawia w osłupienie i sprawia, że nawet stali bywalcy magicznej dzielnicy zatrzymują się na moment, aby rozeznać się w kolorowej fasadzie przedszkola.

Ta jest bowiem zaczarowana, a dzięki talentowi artystycznemu opiekunów, po całej powierzchni przesuwają się i bawią się ze sobą ręcznie malowane smoki, demimozy, znikacze, puszki pigmejskie, kuguchary oraz jeden feniks, który zasiada na żerdzi wymalowanej tuż nad głównym wejściem, a po zapadnięciu zmroku, rozwija skrzydła, oświetlając budynek czerwono-pomarańczową poświatą. Wnętrze przedszkola wcale nie ustępuje temu, co można zaobserwować na zewnątrz. W środku znajduje się kilka dużych sal dla przedszkolaków, stołówka oraz klasa przeznaczona do leżakowania dla dzieci, które akurat tego potrzebują. Korytarze oraz sufity placówki również zostały zaczarowane, przez co ich wygląd zmienia się, odwzorowując porę dnia oraz pogodę na zewnątrz. Oprócz tego na terenie przedszkola znajduje się odgrodzone od Pokątnej podwórze.

Sklep różdżkarski Ollivanderów

Renoma Ollivanderów jako wytwórców różdżek jest tak wielka, że nie potrzebują starać się o promowanie swoich produktów. Ich sklep, choć wąski, zwykle zakurzony i nie prezentujący się specjalnie okazale, każdego roku przyciąga przyszłych uczniów Hogwartu i to tutaj kieruje swoje kroki niemal każdy czarodziej, który potrzebuje nowej różdżki.

Nad drzwiami znajdują się nieco złuszczone, złote litery, układające się w napis „Ollivanderowie: wytwórcy najlepszych różdżek od 382 r. przed nową erą”. Przez wysokie okno ze szprosami widać wystawę, na tej jednak zwykle leżą zaledwie pojedyncze różdżki w pudełkach lub na poduszkach: i zwykle wystawiane są tutaj nie tyleż aby przyciągnąć klientów, a dlatego, że któryś z Ollivanderów jest szczególnie dumny z jednego ze swoich projektów.

Po przekroczeniu progu sklepu w jego głębi zawsze rozbrzmiewa dzwoneczek, mający zwabić któregoś z Ollivanderów za ladę, o ile ten już tam nie stoi. Sklepik może sprawiać niemal klaustrofobiczne wrażenie: jest nieduży, a wszystkie ściany od podłogi aż do sufitu zastawiono półkami, na których poupychano setki niewielkich pudełek. W każdym z nich znajduje się różdżka. Przypadkowemu obserwatorowi może zdawać się, że nie ma tutaj żadnego porządku i towary poukładane są byle jak, ale każdy Ollivander, sprzedający w sklepie, doskonale wie, gdzie szukać produktów z rdzeniami z włosem jednorożca, gdzie poukładane są różdżki z ciosu, i gdzie znajdą te, którym moc nadają pióra feniksa.

To nie jest lokacja rodowa.