A. O fabule, realiach i klimacie Secrets of London

Secrets of London w pigułce

Gracze Secrets of London wcielają się w czarodziejów zamieszkujących Wielką Brytanię w latach 70. XX wieku. Świat magiczny został podzielony przez konflikt dotyczący słuszności uznania, jakim darzona jest czystość krwi, a także rzekomej wyższości czarodziejów ponad niemagami. Londyn podzielił się na dwa fronty. Pierwszy, uznający wyższość czarodziejów czystej krwi ponad innymi, to zwolennicy i naśladowcy Lorda Voldemorta. Drugi, to osoby stawiające opór narracji Śmierciożerców, a także utworzony niedawno pod przywództwem Albusa Dumbledore'a Zakon Feniksa. Dwóch niesamowicie silnych czarodziejów zaczęło zbierać zwolenników, by stanąć wraz z nimi do walki w wojnie, która rozegra się na przestrzeni kolejnych lat. Miej na uwadze, że fabuła Secrets of London inspirowana jest uniwersum potterowskim, ale nie opiera się na nim w każdym aspekcie. Wiele wydarzeń, organizacji i postaci zostało zmienionych na potrzeby forum, a magia działa u nas inaczej niż w książkach napisanych przez Rowling.

Gdzie szukać informacji?

Informacje o historii i strukturach organizacji, mechanice i realiach gry znajdują się w dziale z opisami uniwersum, natomiast aktualną fabułę znajdziesz w dziale szpalta. Jeżeli szukasz chronologicznych opisów tego, jak doszliśmy do roku 1972, zapraszamy na powtórkę z historii magii.

Życie codzienne

W świecie czarodziejskim podporą, na której utrzymywało się całe społeczeństwo, jest magia. Tak było od zawsze, jednak świat magiczny coraz mocniej przeplata się ze światem mugolskim, a życie czarodziejów, nie licząc oczywiście wszechobecnych zaklęć, eliksirów czy magicznych przedmiotów, coraz mniej różni się od życia osób niemagicznych, zarówno w kwestiach codziennych, jak i kulturowych.

Waluta

Główną jednostką monetarną wśród brytyjskich czarodziejów jest galeon. Przybiera on formę złotej monety, nie jest to jednak jedyny nominał, jakim czarodzieje dysponują.

1 galeon to 17 sykli wykonanych ze srebra
1 sykiel to 29 knutów wykonanych z brązu

Wartość galeonu w przeliczeniu na funty brytyjskie to około 5 funtów, co w zależności od kursu stanowi około 24 złote. Jeśli chodzi o ceny obowiązujące w czarodziejskim świecie, różdżka przykładowo kosztowała około 7 galeonów, numer Proroka Codziennego 5 knutów, a róg jednorożca 21 galeonów. Warto także zaznaczyć, że czarodzieje przechowywali swój dorobek w Banku Gringotta prowadzonym przez gobliny.

Podróżowanie

Sposoby podróżowania i wszystkie kwestie z tym związane są szeroko opisane w tym temacie.

Kultura lat 70.

Hippisi, nienawiść do wojny, muzyka, dążenie do równości praw, a także ogromny postęp technologiczny. O latach siedemdziesiątych dwudziestego wieku można by rozpisywać się długo, ukazując zmiany, które przyniosły w społeczeństwie. Te miały zaś ogromny wpływ na kulturę. Zresztą, dochodziło także do relacji zachodzących w drugą stronę. Kultura potrafiła kształtować młode pokolenia, owocując w postawienie nowych ruchów i subkultur, które stawały się coraz bardziej widoczne.

Muzyka

Już w latach 60 muzyka stała się jednym z najważniejszych mediów, które porwało przede wszystkim młodych ludzi, którzy coraz częściej uznawali kolejne, coraz łatwiej odróżnialne gatunki, jako część swojej tożsamości. Coraz więcej eksperymentowano, powstawały nowe dźwięki, a także kolejne kultowe zespoły. Znano takich artystów jak The Beatles, The Rolling Stones, The Doors, Stevie Wonder, Jimi Hendrix, Led Zeppelin, Pink Floyd, Black Sabbath, Bee Gees czy David Bowie.
Największą furorę zrobili oczywiście ci pierwsi, rozpoczynając słynną beatlemannię, królując na listach przebojów, czy też na domówkach. Świat jednak nie nacieszył się nimi zbyt długo, bo w 1969 z zespołu odszedł John Lennon, w kwietniu 1970 Paul McCartney, doprowadzając do rozpadu zespołu.
W 1969, dokładniej 15-18 sierpnia odbył się najbardziej legendarny festiwal muzyczny, Woodstock, którego hasłem przewodnim było “Miłosć, Pokój i Szczęście”. Brało w nim udział blisko 400 tysięcy osób, a na scenie grali między innymi Jimi Hendrix oraz Janis Joplin. Choć festiwal okazał się wielkim sukcesem, ze względu na problemy organizacyjne, ilość zażywanych substancji psychoaktywnych, czy też dwa zgony (choć ilość uczestników wyszła i tak na plusie przez liczne porody) raczej nie przyjęto zbyt ochoczo planu, by zlot powtórzyć także w roku 1970.
Czarodzieje również dali się ponieść nowym gatunkom muzyki, głównie za sprawą napływu muzyki mugolskiej od mugolaków, czy czarodziejów półkrwi z mugolskimi rodzicami. Zaczęło powstawać coraz więcej zespołów, które osiągały niemal rockowe brzmienia za pomocą specjalnie zmodyfikowanym gitarom, w tym zyskujące sławę The Hobogoblins. Wielu mieszkańców świata muzycznego wolało jednak pozostać przy brzmieniach klasycznych, czy jazzowych, dzięki czemu gwiazdy takie jak sławna śpiewaczka Madame Bletchley, mogły wybrzmiewać w magicznym radiu wraz ze swoimi nostalgicznymi piosenkami.
Bo tak jak mugole, czarodzieje dzięki magii wprowadzili już wiele lat temu ten wynalazek, odpowiednio oczywiście zmodyfikowany, do swoich domów, tak samo jak niezastąpione magiczne gramofony, które można było spotkać niemal w każdym pokoju dormitorium Hogwartu.
Mugole nie licząc tych dwóch wynalazków, odtwarzali muzykę także z magnetofonów, tych jednak nie dało się przerobić tak wdzięcznie jak gramofonów, by magia nie zakłócała ich działania.

Kino i telewizja

W latach 60 dokonano przełomu - świat mógł zacząć raczyć się kolorową telewizją, tak, by pod koniec dekady już niemal wszystkie wyświetlane w tym czasie programy mogły poszczycić się pełną paletą barw, dlatego lata 70 korzystały z tego cuda techniki już na pęłną skalę.
W tamtych czasach powstawało wiele niezwykłych i kultowych dzieł, takich jak “Śniadanie u Tiffaniego”, “Dobry, Zły i Brzydki”, “Marrry Poppins”, disneyowskie “101 dalmatyńczyków” i “Księga Dżungli”, “Planeta Małp”, “W tajnej służbie jej Królewskiej Mości” oraz “Diamenty są wieczne” opowiadające o sławnym agencie 007, musical “Skrzypek na dachu”, czy też kultowa “Mechaniczna Pomarańcza”.
W telewizji można było obejrzeć takie seriale jak policyjny dramat “Adam-12”, “Rodzinę Adamsów”, “Bewitched” o wiedźmie, która poślubiła śmiertelnika, westerny “Bonanza” oraz “Gunsmoke”, komedie “The Benny Hill Show” czy “Dad’s Army”, sitkom “Till Death Us Do Part”, “Lessie”, dramat medyczny “Marcus Welby M.D.”, “Mission Impossible”, “Star Trek”, “Batman” czy “Doctor Who”. Nie pomijając też legandarnego już “Latającego Cyrku Mont’iego Pythona.”
Czarodzieje co prawda wzgardzili pomysłem telewizji i nie zaadaptowali jej za pomocą magii do swoich potrzeb, tak jak radia, woląc teatr i oglądanie sztuk wypełnionych spektakularnymi zaklęciami. Nie znaczy to jednak, że kiedyś niezwykle promowane magiczne kino poszło w niepamięć. Czasem zdarzy się, że ktoś wyciągnie starą, magiczną kamerę, próbując nakręcić porywającą opowieść, lub projektor, urządzając pokaz filmowy. Niektóre z nich odbywają się w piwnicy Dziurawego Kotła, który w czasach świetności czarodziejskiego kina urządził tam salę kinową, teraz już lekko zapomnianą, choć nadal od czasu do czasu używaną.

Literatura

Niezaprzeczalnym hitem stała się książka “Zabić Drozda”, która doczekała się swojej filmowej adaptacji. Inne popularne książki to “Lot nad kukułczym gniazdem”, “Rzeźnia numer pięć”, “Ojciec chrzestny”, “Dzień szakala”, “Egzorcysta”, powieść dla młodzieży “Wyrzutki”, przeznaczone dla dzieci “Charlie i Fabryka Czekolady”, “Lorax” czy “Gdzie mieszkają dzikie stwory”. Miłośnicy fantastyki zaczytywali się w “Władcy Pierścieni”, czy też “Czarnoksiężniku z Archipelagu”. Ci, którzy woleli zagłębić się w klimaty sci-fi mogli zaś dorwać “Diunę”, czy też “2001: Odyseję Kosmiczną”. Miłośnicy komiksu też znajdowali coś dla siebie, czy to przeznaczony dla młodszych odbiorców “Asterix”, czy też przygody superbohaterów takich jak Batman, Superman, Thor, Iron Man czy Spider-Man. Ciekawostką stała się też dopiero niedawno wtedy opublikowana powieść Bułhakowa “Mistrz i Małgorzata”, której manuskrypt długo leżał w szufladzie, ze względu na zawierane przez niego dość kontrowersyjne treści.
Czarodzieje oczywiście mają swoje bestsellery, napisane przez innych członków magicznej społeczności, znacznie bliższe ich codzienności, w tym popularne od wieków Baśnie Barda Beedle'a, uwielbiane przez czarodziejskie dzieci.

Rozrywki dla dzieci

Mugolskie dziewczynki musiały posiadać choć jedną lalkę barbie, chłopcy zaś szaleli na punkcie figurek akcji. To jednak niejedyne zabawki, które zawładnęły ich światem. Popularne stawały się zabawki związane z popkulturą i bajkami, które dzieci mogły obejrzeć w telewizji, w tym związane na przykład z Beatelsami czy Batmanem. Oczywiście pożądane były też wszelkiego rodzaju samochodziki czy zabawkowe wersje sprzętów domowych, najlepiej wzbogacone o elektryczne elementy. Ogromną popularnością cieszyły się gry planszowe, w tym starszy już Monopoly, czy nowsze Operacja i Twister. Niedawno powstały też pierwsze konsole do gier podłączane do telewizora.
Czarodziejskie dzieci nie odbiegały mocno od tych mugolskich, nieważne jak bardzo niektórzy temu zaprzeczali. One także uwielbiały gry takie jak gargulki, szachy czarodziejów, eksplodujący dureń, czy też niedawno wypuszczona magiczna wersja Twistera ze zmieniającymi się kolorami pól, na których można było stawiać kończyny.
Także i one pragnęły naśladować swoich rodziców, dlatego w sklepach pojawiały się odpowiednie zabawki, takie jak małe, dziecięce miotełki, zabawkowe różdżki, które przy machnięciu wystrzeliwały chmurę niegroźnych iskier, czy sprzęty domowe i figurki magicznych zwierząt.
Popularne stało się także kolekcjonowanie kart z Czekoladowych Żab, które młodzi czarodzieje kupowali na potęgę, wraz z Fasolkami Wszystkich Smaków, Ślimakami-gumiakami i wieloma innymi niezwykłymi słodyczami.

Moda lat 70.

W latach 70 XX wieku ogłoszono, że w modzie nie ma już zasad. W ten sposób doszło do momentu, gdzie style zaczęły się mieszać ze sobą, tak samo jak ubrania, nawet przekraczając granice płci. Zaczęła wygrywać wygoda i możliwości ukazania swojej osobowości poprzez to, co ludzie zakładali na siebie.

Najpopularniejszy na początku dekady stał się styl hipisowski. Inspirowany motywami etnicznymi, bogaty w hafty, ręcznie wykonaną biżuterię i luźne ubrania z naturalnych materiałów. Królowały w nim długie, sięgające łydek, czy nawet do kostek spódnice, bluzki wyciągnięte niemalże ze strojów ludowych, spodnie dzwony i buty kowbojki czy sandały. Przewodziły w nim żywe kolory i kwiatowe motywy, zdobiące tkaniny jak i dodatki.

Nie zniknął jednak znany z wcześniejszych czasów pełen klasy styl glamour, wypełniony perłami, złotem, szalami z piór i sukienkami wyjętymi niemalże z filmów z lat 40. I czasami naprawdę wyjętymi z szaf babć czy matek.

Kobiety w tych czasach coraz częściej sięgały po spodnie, szczególnie te o kroju dzwonów, posiadających wysoki stan, zakładały marynarki i koszule, niemalże wtórując modzie męskiej. Często nosiły dopasowane swetry czy kardigany. Sięgały też po stroje obcisłe, w tym przylegające krótkie spodenki, czy też krótkie spódniczki, nie bojąc się pokazać swoich wdzięków. Wybierały często buty na obcasie czy platformach, często w formie kozaków, czy tych kończących się za kostką. Czasem zdarzało się sięgać im także po… chodaki.

Mężczyźni poza niezwykle wymyślnymi garniturami, pełnych satyny, weluru, ozdobnych materiałów, inspirowanych ubiegłymi epokami i wprowadzonych w latach 60 przez Pawią Rewolucję, stawiali na wygodę. Nosili spodnie z wysokim stanem, które coraz częściej przybierały krój dzwonów, wygodne kurtki, czy to z tweedu, czy materiału w kratę, bluzy bejsbolowe, flanelowe koszule, wygodne swetry czy wełniane kamizelki i kardigany.  Coraz mniej bali się niemalże obcisłych ubrań. Sięgali po ręcznie robioną biżuterię i inne akcesoria, w tym opaski i chusty. Buty, które wybierali to oksfordy, buty kowbojskie, ale także klapki, japonki, a także nawet buty na platformie.

Jeśli chodzi o włosy, najmodniejszą fryzurą były naturalne, rozpuszczone włosy zaczesane na dwie strony z przedziałkiem pośrodku, czy długi bob z grzywką. Stawiano na swobodę, a z czasem też objętość osiąganą za pomocą lokówek, wałków czy spinek.
Włosy rzadko spinano, najczęściej w luźny naturalny warkocz.

W makijażu starano się zachować jak najbardziej naturalny wygląd, stawiając na pasujące do odcienia skóry podkłady, delikatne cienie i podkreślone rzęsy. Oprócz tego panował drugi nurt, na który składały się intensywnie podkreślone cieniami w odcieniach zieleni, niebieskiego czy różu oczy, oraz usta w wyrazistych kolorach czerwieni, różu czy pomarańczy. Modna była też opalenizna, którą niektórzy osiągali specjalnymi środkami.

W latach 70 to też rozkwit subkultur. Na ich początku, oprócz hippisów, popularni byli moodsi, Teddy Boy, a także powoli rodziła się subkultura heavy metalu i punku, który swoje korzenie miał u wcześniej popularnych rockersów.

Co z czarodziejami?

W zależności od tego jak bardzo dany czarodziej był konserwatywny, albo czerpał garściami z mody mugolskiej, albo gardził nią, zostając przy czarodziejskich szatach, które i tak mimowolnie zaczerpnęły co nieco ze świata mugolskiego.

Czarodziejskie szaty najczęściej zaczęły przybierać formę peleryn i luźnych płaszczy, zakładanych zwykle na klasyczne koszule, garnitury i proste w krojach sukienki oraz spódnice. Często jednak peleryny stawały się coraz krótsze, szczególnie wśród kobiet, które często sprowadzały je do narzutek na ramiona, w szczególności na specjalne okazje, ukazując pod nimi piękne, często misternie zdobione oraz zaklęte suknie. Choć często widywano je w spodniach i garniturach, oraz pełnych szatach.

Mimo próby odgrodzenia się od świata niemagicznego w latach 70 czarodzieje często sięgali po kolorowe i zwiewne materiały niemalże wpisujące się w kulturę hippisowską, czy stosowali kroje i satynowe, oraz welwetowe tkaniny inspirowane Pawią Rewolucją, czy stylem glamour. Choć niektórzy udają, że tego nie widzą.

Mundury

Aurorzy i członkowie Brygady Uderzeniowej wyróżniają się na korytarzach Ministerstwa specyficznym umundurowaniem, noszonym podczas pełnienia służby jak i podczas oficjalnych uroczystości. Zwolnieni z obowiązku noszenia munduru są osoby pracujące pod przykrywką, wykonujące czynności, w trakcie których rzucający się w oczy mundur nie jest pożądany, albo tymczasowo zawieszone.

Mundury aurorów utrzymane są w czarnym kolorze ze srebrnymi elementami. Cały komplet składa się z czarnej marynarki, koszuli, spodni, paska do spodni z klamrą w kształcie litery M oraz czarnych butów. W mundurach odbywających kurs aurorski srebrne elementy zastąpione są kolorem miedzianym. Przepisowy ubiór brygadzistów to szara koszula, spodnie, buty oraz marynarka ze złotymi elementami i M wyszytym na prawej kieszeni - u osób na szkoleniu detale zmienione są na kolor srebrny. Dodatkowym elementem jest peleryna sięgająca połowy talii, z godłem Brygady Uderzeniowej wyszytym na plecach. Męskie i damskie mundury są identyczne.