C. Kowen, tradycje, święta i obrzędy

W co wierzą czarodzieje?

Na wstępie warto zaznaczyć, że to w co wierzą czarodzieje, zależy mocno od ich pochodzenia. Jeżeli postać wychowała się w rodzinie czarodziejskiej, to najprawdopodobniej nie zna żadnej mugolskiej religii i albo wierzy w religię czarodziejską (opisaną szerzej w tym temacie) lub nie wierzy wcale. Jeżeli postać wychowała się w rodzinie mugolskiej, to może wierzyć w dowolne istniejące wyznanie, które pasuje do jej pochodzenia, zarówno mugolskie jak i czarodziejskie. Postacie zza granicy (chociażby z Azji) mogą tworzyć własne magiczne wyznania na potrzeby biografii swoich postaci, jednakże religia opisana w tym temacie jest religią wiodącą w Wielkiej Brytanii i oparte są na niej wydarzenia fabularne.

Religia czarodziejów

Wszystko ma gdzieś swój początek, więc ma go i obecna religia czarodziejów. I chociaż na przestrzeni wieków wielu próbowało temu zaprzeczyć, ma ona swoje źródło w brzuchu Matki i poświęconym jej kulcie. W Matkę Ziemię, potęgę jej mocy i dar magii, jakim obdarowała świat, wierzyła większość czarodziejów. To dlatego właśnie w przeciwieństwie do mugoli, uzdolnieni magicznie mężczyźni traktowali kobiety jako równe sobie i chociaż w obecnych czasach zatarło się to, a kult Matki w starej formie upadł, religia czarodziejów wciąż kręci się wokół przyrody - to miłość do natury i pielęgnacja jej, rozwój duchowości i poszanowanie dla rzeczy, które muszą się wydarzyć.

♦ Dzisiaj

W czasach teraźniejszych religia opiera się na szeregu kowenów rozsianych po mapie Wielkiej Brytanii. Koweny to małe grupy wierzących, wspólnoty czarodziejów, którzy pod przewodnictwem Arcykapłana (lub Arcykapłanki) praktykują wiarę jako wspólnota. Każdy kowen różni się od siebie sposobem, w jaki to robi, ponieważ religia czarodziejów nie ma osoby o najwyższym autorytecie - nikt nie dyktuje kowenom co mają wyznawać i co dokładnie wolno im robić. Jedne koweny będą więc przypominać rodziny, inne będą tak wielkie, że niemożliwe będzie nawiązanie rodzinnej relacji z każdym jego członkiem. Niektórzy czarodzieje należą do kilku kowenów jednocześnie lub zmieniają je - nie ma tu żadnej reguły. Co więc te koweny łączy? Wiara w wyższość natury nad człowiekiem, krąg roku i krąg życia, nadzwyczajne zrozumienie tego, w jaki sposób funkcjonuje świat.

♦ Ukłon w stronę natury

Religia czarodziejska polega na dobrym i pozytywnym poczuciu jedności z ziemią oraz jej siłami życia. Czarodzieje dążą do zatarcia granicy pomiędzy jaźnią i resztą natury, wchodząc tym samym na wyższe poziomy świadomości. Część z nich korzysta do tego z grzybów (więcej o nich w temacie używek), a część przeżywa głębokie poczucie spokoju i połączenia podczas religijnych obrzędów i rytuałów. Ostatecznie jednak ciężko opisać najgłębsze wewnętrzne doświadczenia i uznaje się, że każdy z czarodziejów odczuwa je na swój sposób. Zjawisko to nazywane jest eutierrią. W czarodziejskich, tradycyjnych domach wierzy się, że dzieci muszą spędzać jak najwięcej czasu na świeżym powietrzu, inaczej może ono stać się charłakiem. W wierzeniach bardzo ważne są żywioły i ich symbolika.

♦ Wyrdy i holizm

Jak to w końcu jest z tym przeznaczeniem? Czarodzieje wierzą, że zjawiska tworzą układy całościowe. Mówiąc inaczej, świat stanowi całość, niedającą się sprowadzić do sumy części. Gdy ktoś wie, jak odczytywać elementy poszczególnych wzorców, jest w stanie zobaczyć pewne znaki, które pomagają zrozumieć większy obraz i przewidzieć przyszłe zdarzenia. Każdy z nas ma własne nici, które wiążą go z resztą sieci i większość z nas może doświadczyć osobistych powiązań na różne sposoby. Nie dostrzegając połączeń, zakładamy, że wydarzenia zachodzące daleko od siebie w czasie i przestrzeni są zupełnie oddzielne. Takie założenie jest jednak błędne. Absolutnie wszystko jest ze sobą powiązane niczym w najwspanialszej, wielowymiarowej pajęczynie. Wyrdy to po prostu nasze przeznaczenie, utkane siecią zdarzeń i słów innych.

♦ Bogowie

Ze względu na mnogość kowenów, czarodzieje wierzą w niezliczoną ilość bogów - to indywidualna sprawa każdego czarodzieja. Najczęściej przeplatającą się przez boginią jest oczywiście Matka, nazywana również panią księżyca. Popularni są również bogowie z wierzeń, które panowały na wyspach przed przybyciem na nie chrześcijaństwa, kiedy wierzenia czarodziejów i mugoli zacierały się ze sobą.

♦ Avalon

Gdzie czarodzieje idą po śmierci? Dobre pytanie. Każdy z nich rozumie to na swój sposób, ale w skrócie - wracają do cyklu. Dla jednych oznacza to odrodzenie się w innej postaci, dla drugich stanie się jedną z gwiazd, dla trzecich przejście do innego świata, określanego zwykle jako Limbo, w którym egzystują jako dusze i mogą wrócić do świata żywych jeżeli bardzo tego chcą. Czarodzieje ci wierzą również, że Limbo jest dostrzegalne dzięki trzeciemu oku.

Koło roku

Podczas roku odbywają się cztery większe sabaty, związane z mocą drzemiącą w żywiołach i cztery sabaty mniejsze (przesilenia i równonoce), związane z duchowością i astronomią. Dzielą one rok na mniej-więcej równe części. Są bezpośrednio związane z ruchem Ziemi dookoła słońca. Czarodziejskie święta biorą swój początek w czasach, kiedy związek człowieka z naturą był naprawdę ważny (od tego zależało czy przeżyje kolejny rok), dlatego wiele z nich powiązanych jest bezpośrednio z rolnictwem. W dzisiejszych czasach, kiedy wielu czarodziejów zamieszkuje duże miasta takie jak Londyn, zachęca się ich do wyjazdu na wieś na czas sabatu, dlatego Dolina Godryka i Little Hangleton tętnią wtedy życiem. Sabaty odbywają się w otoczeniu kamieni, które zostały postawione już w zamierzchłych czasach przez przodków, którzy nauczyli się obserwować niebo i ustawili je tak, aby w poszczególne święta słońce wschodziło oświetlając dokładnie wyryte w nich runy.

♦ 21 grudnia – Yule, Przesilenie Zimowe

Święto światła. Dzień, w którym mrok ostatecznie przegrywa ze światłem. Dni ponownie się wydłużają, a noce robią się coraz krótsze. Jest to początek nowego roku. Tradycje Yule obejmują przystrajanie jodły, kładzenie w palenisku odpowiednio przygotowanej kłody drewna, wieszanie w domostwach jemioły i ostrokrzewu, dawanie prezentów oraz ogólnie rozumiane świętowanie.

♦ 1 lutego – Imbolc

Święto oczyszczenia przez ogień i wodę, poświęcone bogini wiosny, poezji, lecznictwa i rzemiosła, Brigid. Jest to dzień, który zwiastuje odejście zimy, zapowiada pobudkę Matki Natury, oraz ponowne panowanie Słońca na niebie po długiej nocy. Celebracja ma dodać matce naturze energii, by ponownie wróciła na Ziemię. Niektóre koweny praktykują zawarcie w tym prośby o dobrą pogodę w następnych miesiącach, kiedy to zaczyna się sadzić rośliny.

♦ 21 marca – Ostara, Równonoc Wiosenna

Patronką tego święta jest Ostara - bogini wiosny oraz budzącego się życia, której świętym zwierzęciem jest zając. Podczas równonocy składane są przyrzeczenia, tworzy się plany oraz postanowienia, które zostaną zrealizowane w nadchodzącym, ciepłym, wiosennym czasie, a także planuje podróże. Tradycyjnym symbolem tego dnia jest jajko, które symbolizuje odrodzenie i powstanie nowego życia. Innym zwyczajem praktykowanym tego dnia jest sadzenie kwiatów, drzew i ziół.

♦ 1 maja – Beltane

Jest świętem celebrowania płodności i zmysłowości. Podczas Beltane również rozpala się rytualne ogniska, jednakże celebruje się je również poprzez wyprawy na pola, gdzie pary kochają się i przynoszą ziemi urodzaj. Dziewice podczas Beltane zbierają przez całą noc kwiaty, z których tworzą wianki. Mężczyźni zaś przygotowują tzw. majowe pale, po których wspinają się i umieszczają wykonane przez nie, kwietne korony. Beltane to idealny czas na zaślubiny.

♦ 21 czerwca – Litha, Przesilenie Letnie

Litha to święto kwitnącego życia i radości, podczas którego czarodzieje bawią się, celebrując najdłuższy i najcieplejszy dzień w roku. Jest to okres hucznych zabaw, tańców i śpiewów. W Lithę czci się również dęby, wokół których czarodzieje odprawiają rytuały. Tradycją jest poszukiwanie w Lithę kwiatu paproci, który kwitnie wyłącznie w tę jedną noc - młode pary udają się wspólnie do lasu, aby zacieśnić swoje więzi i odnaleźć tę magiczną roślinę.

♦ 1 sierpnia – Lammas

Lammas to festiwal zbiorów, najważniejsze święto rolnicze w roku. Tradycyjnie odbywało się wtedy, kiedy pierwsze owoce dojrzewały na drzewach w sadach Doliny Godryka. Lammas to również okres ochronny - czarodzieje odprawiają rytuały rozpraszające i zabezpieczają swoje domostwa zaklęciami.

♦ 22 września – Mabon, Równonoc Jesienna

Z jego okazji organizowane są różne festiwale, na których czarodzieje ucztują, a także sprzedają swoje tegoroczne wyroby. Mabon to czas na refleksję, zamyślenie, podsumowania, wyciąganie wniosków. Symbolizuje ciągłe przemijanie. Zwyczajowo w ten dzień organizowane są uczty wśród najbliższych, aby nieco podumać nad swoim żywotem.

♦ 31 października – Samhain

Święto ciemności. Symbolizuje przyjście zimy, stagnację, pustkę, niepewność. Koniec żniw i zbiorów, przygotowanie do krótszych dni. Czas kiedy rośliny zrzucają liście, a zwierzęta przechodzą w hibernację. Podczas tego czasu granica między królestwem żyjących, a zaświatów jest bardzo delikatna. Są odprawiane rytuały i nawiązywane kontakty ze zmarłymi członkami rodzin. Przed drzwiami są wystawiane talerze z jedzeniem, aby obce duchy nie przejęły ciał domowników. Wszelkie światła i ogniska są gaszone, żeby nie ściągnąć nieprzychylnych dusz do swoich domów.