Secrets of London
Uzdrowicielstwo, magimedycyna, lista chorób - Wersja do druku

+- Secrets of London (https://secretsoflondon.pl)
+-- Dział: Wademekum (https://secretsoflondon.pl/forumdisplay.php?fid=3)
+--- Dział: Opisy uniwersum i zasady gry (https://secretsoflondon.pl/forumdisplay.php?fid=9)
+---- Dział: Świat przedstawiony (https://secretsoflondon.pl/forumdisplay.php?fid=72)
+---- Wątek: Uzdrowicielstwo, magimedycyna, lista chorób (/showthread.php?tid=3974)



Uzdrowicielstwo, magimedycyna, lista chorób - Morrigan - 28.09.2024

UZDROWICIELSTWO, MEDYCYNA MAGICZNA


Uzdrowiciel (lub inaczej magimedyk), zajmuje się leczeniem schorzeń związanych z życiem w magicznym świecie. Choć osoba taka jest w stanie poradzić sobie z mugolskimi przypadłościami, to nie na tego typu problemach skupia się na co dzień. Czarodzieje nie nazywają swoich uzdrowicieli lekarzami – jest to nazwa odnosząca się typowo do mugoli.

W Wielkiej Brytanii mieszczą się dwa duże miejsca związane z leczeniem: Klinika Magicznych Chorób i Urazów Szpitala Świętego Munga znajdująca się w Londynie i zajmującą się typowymi fizycznymi chorobami i przypadkami, oraz Lecznica Dusz ulokowana w Dolinie Godryka i skupiona na magipsychiatrii. Istnieje też szereg prywatnych gabinetów lekarskich, lecz żaden z nich nie jest żadną dużą kliniką. W Ministerstwie Magii w Departamencie Magicznych Wypadków i Katastrof znajduje się Czarodziejskie Pogotowie Ratunkowe, gdzie również pracują uzdrowiciele, zajmujący się najczęściej odwracaniem skutków rozszczepienia po nieudanej teleportacji (lecz nie tylko).

Uzdrowiciele, do poprawnego leczenia, wykorzystują eliksiry lub maści, dlatego często współpracują oni z alchemikami oraz zielarzami. Ważne jest to, że sami nie muszą znać się na tworzeniu tych specyfików, a dzięki umiejętności leczenia wiedzą, jaki eliksir zaaplikować na konkretne schorzenie.




RE: Uzdrowicielstwo, magimedycyna, lista chorób - Morrigan - 28.09.2024

Realia gry uzdrowicielem oraz edukacja


Edukacja uzdrowiciela


Każdy rozpoczynający staż uzdrowicielski powinien ukończyć jedną z akademii magii, jakie oficjalnie funkcjonują w świecie czarodziejów. Większość uzdrowicieli z Wielkiej Brytanii uczęszcza do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, oczekuje się więc od nich tego, że w ramach egzaminów siódmoklasisty (Owutemów) zaliczą minimum cztery przedmioty z następującego zbioru na poziomie Powyżej Oczekiwań: Obrona przed Czarną Magią, Eliksiry, Zielarstwo, Zaklęcia, Transmutacja. Od absolwentów zagranicznych szkół magii oczekuje się przedstawienia dyplomu z wynikami egzaminów końcowych z przedmiotów, które odpowiadają powyższym.

Przed zgłoszeniem się do Akademii Munga, chętni mogą we własnym zakresie wziąć udział w kursach m.in. z magii leczniczej czy zielarstwa, aby poprawić swoje kwalifikacje i wybić się na tle innych kandydatów. Każdego kandydata obowiązuje jednak przystąpienie we wrześniu do egzaminu wstępnego.

♦ Akademia Munga


Absolwenci szkół, którzy zdali egzamin wstępny, przyjmowani są na trwający trzy lata staż, podczas którego uczęszczają na wykłady, pracują samodzielnie z dostarczonymi materiałami i odbywają w klinice praktyki pod okiem bardziej doświadczonych uzdrowicieli. Następnie, aby przejść dalej, czarodziej musi ukończyć teoretyczny egzamin pisemny.

Po ukończeniu pierwszej części stażu postać rozpoczyna specjalizowanie się w wybranej dziedzinie magimedycyny na konkretnym oddziale. Młodzi uzdrowiciele pod okiem ordynatora oddziału i wykładowców, przez dwa lata szkolą się dodatkowo z chorób charakterystycznych dla wybranej specjalizacji. Po ukończeniu takiego kursu, trwającego łącznie pięć lat, postać otrzymuje dyplom (magisterium uzdrowicielskie) honorowany w Wielkiej Brytanii i wielu innych państwach.

Możliwe specjalizacje dla uzdrowiciela:
  • Wypadki przedmiotowe i uzdrowicielstwo ogólne
  • Urazy magizoologiczne
  • Zatrucia eliksirami, zatrucia zielarskie
  • Urazy pomagiczne, klątwołamanie
  • Magipsychiatria
  • Patologia

Magisterium uzdrowicielskie uprawnia do:
  • Pracy w Szpitalu św. Munga
  • Pracy we własnej klinice (na oficjalne prowadzenie takowej działalności należy mieć zgodę Ministerstwa Magii)
  • Pracy jako patolog w Szpitalu św. Munga lub Ministerstwie Magii
  • Pracy jako uzdrowiciel w Czarodziejskim Pogotowiu Ratunkowym w Ministerstwie Magii (Departament Wypadków Magicznych i Katastrof)
  • Pracy w Lecznicy Dusz (w przypadku uzyskania odpowiedniej specjalizacji)
  • Zatrudnienia jako uzdrowiciel w firmach lub przez osoby prywatne

Praca w szpitalu


Po pięciu latach kursu magimedycznego postać może zostać na stałe zatrudniona w Szpitalu św. Munga. Stanowiska pracy w szpitalu znajdują się tutaj.

♦ Umiejętności na poszczególnych oddziałach


Niniejszy zbiór wskazówek ma na celu pomóc postaciom, które chcą specjalizować się w określonej dziedzinie magimedycyny i pracy na poszczególnych oddziałach Szpitala św. Munga, a także w zaplanowaniu i realizacji swojej ścieżki rozwoju. Spis zawiera sugestie co do tego, jakie umiejętności i przewagi fabularne są najbardziej przydatne i pożądane na każdym z oddziałów, a także jakie są optymalne poziomy ich opanowania.

UWAGA! Zbiór ten ma charakter orientacyjny. Postać może swobodnie rozwijać się w trakcie fabuły, zgodnie ze swoimi preferencjami i potrzebami. Niezastosowanie się do tych wskazówek nie powoduje, że postać zostanie niedopuszczona do pracy lub zostanie z niej fabularnie wyrzucona. Jednakże postać, która kompletnie zignoruje te wskazówki, może napotkać trudności i niedogodności w wykonywaniu swoich obowiązków służbowych podczas fabuł z innymi graczami i Mistrzem Gry.

OddziałSugerowana ścieżka rozwoju
Wypadki przedmiotowe i uzdrowicielstwo ogólne
  • Posiadanie przewagi Leczenie
  • Posiadanie ◉◉◉○○ w Kształtowaniu i/lub Transmutacji
UWAGA. Uzdrowicielstwo ogólne zajmuje się takimi sprawami jak rehabilitacja czy porody, ale obejmuje także ogólne schorzenia. Magimedycy tego oddziału są często lekarzami pierwszego kontaktu.
Urazy magizoologiczne
  • Posiadanie przewagi Leczenie
  • Posiadanie ◉◉◉○○ w Kształtowaniu i/lub Transmutacji
  • Posiadanie ◉◉○○○ w Wiedzy przyrodniczej
Zakażenia magiczne
  • Posiadanie przewagi Leczenie
  • Posiadanie ◉◉○○○ w Rozproszeniu
Zatrucia eliksiralne i roślinne
  • Posiadanie przewagi Leczenie
  • Posiadanie przewagi Tworzenie eliksirów i maści i/lub Zielarstwo
  • Posiadanie ◉◉◉○○ w Wiedzy przyrodniczej
Urazy pozaklęciowe i łamanie klątw
  • Posiadanie przewagi Leczenie
  • Posiadanie ◉◉◉○○ w Rozproszeniu
  • Posiadanie ◉◉◉○○ w Transmutacji
  • Posiadanie przewagi Klątwołamanie
UWAGA. Do usuwania klątw niezbędna jest umiejętność Klątwołamanie. Postać, która jej nie posiada, dalej może pracować na oddziale, jednak będzie relegowana do zajmowania się prostszymi przypadkami pokroju usuwania skutków nieudanej transmutacji.
Uzdrowiciel pracujący w Szpitalu św. Munga korzysta ze szpitalnych zapasów, toteż nie jest zobligowany do posiadania przewag Tworzenie eliksirów i maści czy Zielarstwo. W szpitalu pracują alchemicy i zielarze, którzy zajmują się przygotowywaniem mikstur i maści oraz zaopatrywaniem placówki w odpowiednie składniki.



RE: Uzdrowicielstwo, magimedycyna, lista chorób - Morrigan - 28.09.2024

Sposoby leczenia


Podstawy magimedycyny


Rzucenie prostego zaklęcia leczniczego, zaleczającego niewielkie siniaki czy skaleczenie, jest możliwe bez przewagi Leczenie. Jakiekolwiek bardziej skomplikowane działania – od leczenia ran, przez przepisywanie właściwych eliksirów, po usuwanie obrażeń powstałych w wyniku magii – wymagają już przewagi Leczenie. Jest ona niezbędna każdemu uzdrowicielowi. Umiejętność Leczenie umożliwia ordynowanie mikstur - decyzję, którą z nich podać w danym przypadku.

♦ Uzdrowicielstwo a nekromancja


Uzdrowiciel nie musi być zaznajomiony z technikami magicznymi z dziedziny Nekromancji, aby pracować w zawodzie. Podstawowe statystyki ważne dla postaci magimedyka to m.in. Kształtowanie, Rozproszenie, Transmutacja i Wiedza przyrodnicza – w zależności od oddziału, na którym pracuje. Jednakże, jeśli uzdrowiciel zdecyduje się rozwijać swoją wiedzę z zakresu Nekromancji, może być w stanie wykorzystać ją w celu poprawienia stanu swojego pacjenta, co może np. pomóc w utrzymaniu go przy życiu. Warto jednak pamiętać, że stosowanie Nekromancji jest prawnie zakazane przez Ministerstwo Magii, toteż korzystanie z niej może poskutkować zgłoszeniem sprawy do odpowiedników organów przez potencjalnych świadków lub inne osoby trzecie. Każdy uzdrowiciel robi to więc na własną odpowiedzialność.

Zasady i techniki leczenia


Decydując się na leczenie pacjenta podejmowane są cztery podstawowe kroki:
  1. Diagnoza problemu – każdy pacjent może rozumieć, że boli go brzuch, ale większość nie wie, co naprawdę mu dolega. Taka diagnoza odbywa się w Izbie Przyjęć z uzdrowicielem. Może mieć również miejsce u prywatnego magimedyka. Skierowanie na konkretny dział jest później zazwyczaj weryfikowane.
  2. Pierwsza pomoc – ma na celu stabilizację stanu pacjenta, szczególnie w ciężkich przypadkach. Nie każdej operacji można się podjąć od razu. Czasem wymaga to zatamowania krwawienia za pomocą magii i eliksirów, innym razem sprowadzenia klątwołamacza, by powstrzymał efekt klątwy, nie pozwalający pozbyć się faktycznego problemu. Na tym etapie podaje się też wszelkie środki znieczulające bądź używa zaklęć mających na celu uśmierzenie bólu.
  3. Operacja – nie każda przypadłość jej wymaga, przy innych jest niezbędna. Czasem wymaga usunięcia obcego ciała, dawkowania pojedynczych kropelek bezpośrednio na zakażoną magią żyłę czy skomplikowane inkantowanie zaklęć przy świecach bądź kadzidłach. Przy bardziej skomplikowanych operacjach, szczególnie gdy mowa o czarnej magii, potrafi brać w niej udział nawet kilku uzdrowicieli, a każdy ma swoją rolę – jeden zatrzymuje rozwijanie się klątwy, drugi koordynuje zszywanie rany, trzeci powstrzymuje krwotok i tak dalej.
  4. Kuracja – ponieważ główną metodą leczenia są eliksiry i maści, jest to kluczowy element całego leczenia. Niekiedy przeprowadzana jest w szpitalu, gdzie pilnowane jest prawidłowe gojenie się ran i tym podobne. Sporo pacjentów, szczególnie z problemami bardziej powszechnymi, pomija pierwszą pomoc i operację, lądując bezpośrednio tutaj – dostaje przypisane medykamenty i wraca do domu.

Dla magimedyków, magia jest wyłącznie zapobiegawcza. Stanowi jednak niezbędny element technik leczenia, stąd czasem potrzeba nawet kilku medyków do różnych zaklęć, które są w końcu nietrwałe. Za jej pomocą można tymczasowo zasklepić ranę, ale zaraz otworzy się ona znowu. Głównym  zadaniem zaklęć jest uśmierzenie bólu bądź szeroko rozumiana pomoc w leczeniu. Czarodzieje nie szyją ręcznie ran bądź nie nastawiają ręcznie kości. Wszystko to odbywa się za pomocą magii. Również magia jest w stanie przełamać źle rzucone zaklęcia, ale zazwyczaj też nie jest w stanie cofnąć jej skutków. Jeśli w wyniku klątwy ktoś stracił wzrok, to zaklęcie rozproszenia posłuży jedynie do tego, żeby móc spróbować pracować nad jego odzyskaniem, ale nie przywróci wzroku z powrotem. Głównym sposobem leczenia są eliksiry. Dopiero one oraz inne napary, zioła, maści itp. są w stanie naprawiać szkody. Mają one działanie długodystansowe – wypicie eliksiru wiggenowego nie sprawi, że rana w oczach się zagoi. Potrzeba na to dni, odpowiednych opatrunków i regularnego zażywania leku.

Ważne informacje związane z leczeniem:
  • Nie da się przywrócić utraconych kończyn czy innych części ciała nawet jeśli zostały one utracone w wyniku zwykłego wypadku, a nie magicznego. Możliwe jest jednak przyszycie utraconej kończyny, np. w przypadku rozszczepienia bądź ucięcia, jeśli tylko nie zostanie ona stracona permanentnie. Wymaga to długiego leczenia chirurgicznego jak przy pomocy eliksirów.
  • Istnieje szereg chorób, z którymi współczesna medycyna sobie nie radzi. Należą do nich choroby genetyczne, niektóre choroby psychiczne natury magicznej, niektóre klątwy i inne. 
  • Mimo tego, że czarodzieje o wiele lepiej radzą sobie z mugolskimi chorobami, to magia nie radzi sobie z dramatycznymi zagadnieniami, takimi jak rak czy choroby Parkinsona.

♦ Leczenie skutków czarnej magii i klątw


Medycyna źle sobie radzi z czarnomagicznymi zaklęciami i należy mieć to na uwadze. Ich leczenie niemal zawsze jest indywidualne (przez zróżnicowanie zaklęć czy nawet poziom spaczenia rzucającego zaklęcie) i w związku z tym problematyczne. Przede wszystkim wszelkie klątwy i czarna magia bywają nieoczywiste - co za tym idzie niekiedy ciężko rozróżnić, czy jakiś efekt jest wynikiem paskudnej choroby, dziwnego uczulenia, czy rzeczywiście klątwy.

Leczenie klątw odbywa się jedynie zachowawczo/objawowo. Aby poradzić sobie z usunięciem klątwy, należy sięgnąć po usługi klątwołamacza (którzy są dostępni w Szpitalu Świętego Munga). W takim procesie zawsze mają udział świece, kadzidła, czy nierzadko różne składniki alchemiczne. Klątwę należy usunąć, a jeśli usunięcie jej nie jest możliwe (w przypadku skomplikowanych klątw bądź wyjątkowo trudnych) to przekierować ją dalej (na przykład na zwierzę czy martwego przodka). Pozostaje tu pole do dużej kreatywności w kwestii odgrywania takich zabiegów i rozwiązań.

Hipnoza w leczeniu magipsychiatrycznym


W leczeniu chorób natury psychologicznej, szczególnie tych trudniejszych przypadków, hipnoza jest jedną z najskuteczniejszych metod leczenia. Do stosowania jej, niezbędna jest zgoda pacjenta złożona na pisemnym dokumencie oraz zawarcie klauzuli dotyczącej poruszanych za pomocą hipnozy tematów i jej celu użycia. Ma to za zadanie tak chronić prywatność pacjenta, jak i zapewniać go o przestrzeganiu regulowanych prawnie procedur - hipnoza to w końcu potężne narzędzie w odpowiednich rękach.

Pierwszym i podstawowym celem hipnozy jest ułatwienie pacjentowi zrozumienie samego siebie, swoich potrzeb, emocji i myśli. Pomaga zaakceptować samego siebie oraz świat i ludzi wokół, a w efekcie - uwolnić od cierpienia. Taka pomoc w otworzeniu się na samego magipsychoterapeutę pomaga oszczędzić wiele traum i jednocześnie pozwala poznać uzdrowicielowi prawdziwe przyczyny lęgnących się w umyśle problemów, co przyśpiesza i wspomaga proces przepracowania ich.

Drugim celem hipnozy jest wyciąganie z pacjenta traum bądź wspomnień, które są zamazane, nieoczywiste, problematyczne, w jak najdelikatniejszy i najmniej inwazyjny dla niego sposób. Zazwyczaj jest to robione stopniowo - proces ma za zadanie powoli stawiać fakty przed pacjentem, by nie przeżył szoku.

W końcu hipnoza służy do przeprowadzenia rzetelnego wywiadu i jednocześnie przeprowadzenia pacjenta za dłoń w całym procesie leczenia magipsychiatrycznego. Zakazane jest (poza rzadkimi przypadkami) używanie hipnozy do wymazywania wspomnień i do manipulacji emocjami chorego. Potwierdzono badaniami, że w rzadkich przypadkach jest to faktyczna pomoc, ale w częstszych stanowi lawinę sypiących się problemów w dalszych etapach życia pacjenta. W rzadkich przypadkach jednak stosuje się blokady na wspomnienia, by potem móc stopniowo nad nimi pracować - są to wypadki skrajnie traumatyzujące, przy których chory całkowicie traci kontakt z rzeczywistością.

Hipnoza nie może pomóc w odzyskaniu wspomnień utraconych przez innego hipnotyzera, ale jest już przydatna w leczeniu amnezji – czy to powstałej w wyniku urazów czy szoku psychicznego. Może także być wykorzystywana w przypadku osób, które były świadkami przestępstwa i konieczne jest udzielenie im pomocy w przypomnieniu sobie szczegółów.

Jeśli takie jest życzenie pacjenta, podczas terapii może być obecna wybrana przez niego osoba (nie jest to jednak konieczne).

Dostępność środków w kulturze czarodziejów


Mnogość dostępnych sklepów magicznych sprawia, że dostępność do eliksirów, kadzideł i ziół nie jest problemem. Sporo czarownic i czarodziejów hoduje zioła we własnym ogródku bądź posiada do nich dostęp z uwagi na bliskość lasów czy łąk. Domowe wyrabianie eliksirów jest również popularną praktyką. Stworzenie prostych, domowych naparów i eliksirów na popularne choroby (kaszel, gorączka, ogólne przeziębienie czy zatrucie pokarmowe) nie wymaga wielkich umiejętności (nie wymaga przewagi Tworzenie eliksirów i maści, wymaga jednak posiadania ◉○○○○ w Wiedzy przyrodniczej). Niektóre przeziębienia pogłębiają się, inne choroby są od startu na tyle poważne, że domowe sposoby leczenia nie wchodzą w grę - wtedy czarodzieje udają się do szpitala (na darmową wizytę) bądź prywatnych lekarzy (za opłatą). Tam można dostać zalecenia na domowe leczenie, przykazania kuracji, receptę na odpowiednie eliksiry, maści lub skierowanie do szpitala na jeden z oddziałów.

Dostępność eliksirów oraz ziół na rynku jest różna. Proste, niezagrażające życiu eliksiry dostępne są do kupienia od ręki. Eliksir wiggenowy, słabe eliksiry nasenne, uspokajające, proste maści na oparzenia i tym podobne to produkt zbytu codziennego. Inaczej mają się silniejsze medykamenty. Na poważne schorzenia i rany nie dostanie się eliksirów bez recepty lub bez odpowiednich znajomości. Z tego też względu spora część składników do bardziej skomplikowanych eliksirów nie jest powszechnie dostępna i bez odpowiednich uprawnień alchemicznych nie zezwala się na ich sprzedaż w aptekach. Tacy wytwórcy eliksirów muszą uzupełniać swój zasób prywatnie bądź posiadać własny ogródek zielarski.

Farmacja magiczna i alchemicy


Alchemia w dzisiejszych czasach to szeroko pojęte zajmowanie się eliksirami. W profesjonalnym ujęciu jednak to dziedzina magii skupiająca się na przemianie podstawowych produktów w coś bardziej szlachetnego, na przykład zamianie nieszlachetnych metali w złoto, czy pogoń za kamieniem filozoficznym. Innymi słowy alchemia jest najwyższym stopniem wtajemniczenia w eliksirach (wymaga posiadania ◉◉◉◉◉ w Wiedzy przyrodniczej). Każdy alchemik jest twórcą eliksirów, ale nie każdy twórca eliksirów jest alchemikiem. Mimo to spopularyzowane określenie "alchemik" zazwyczaj odnosi się do każdego, kto ma cokolwiek wspólnego z eliksirami.

Farmacja magiczna posługuje się głównie eliksirami, maściami, olejkami oraz esencjami i wykorzystaniem ziół i magicznych roślin (np. w formie mieszanki suszonych ziół, z których potem pacjent przygotowuje napar). Ta dziedzina zajmuje się bezpośrednio przygotowywaniem medykamentów i wynajdywaniem ich.

♦ Eliksiry i inne magiczne środki nie działają na mugoli, ALE...


Magiczne środki lecznicze bardziej szkodzą mugolom niż im pomagają - jest to kwestią braku przyswajalności przez organizmy mugoli magicznych komponentów. Skutki uboczne są przeróżne - w najgorszym wypadku śmierć, przechodząc przez pogłębienie choroby, dziwne mutacje ciała; każdy mugol i każdy przypadek może zareagować inaczej. Ponieważ wiąże się to z ogromnym ryzykiem, terytorium testowania na mugolach eliksirów jest niezbadane. Jest jednak mała (MALUTKA) szansa, że dany magiczny medykament zadziała. Jeśli chcesz podać mugolowi eliksir, należy to zgłosić w temacie konsultacji z mistrzem gry. Narzucony zostanie rzut kością, który ujawni, czy danemu mugolowi pomógł magiczny lek, czy też mu zaszkodził (oraz w jakim stopniu zaszkodził).



RE: Uzdrowicielstwo, magimedycyna, lista chorób - Morrigan - 28.09.2024

MAGICZNE CHOROBY


Choroby genetyczne















Choroby zakaźne









Choroby magipsychiatryczne











Choroby pochodzenia zwierzęcego



Magiczne skażenia





Klątwy




Inne