Wycieczka do kuchni okazała się być całkiem owocna. Udało im się przynieść do biblioteki trochę jedzenia, skrzaty wręczyły im nawet słodycze, część zjedli po drodze, część udało im się donieść do biblioteki do której wrócili. Zgodnie stwierdzili, że nie ma sensu podążać za wahadełkiem, zwłaszcza, że Prue wydawało się, że próbowało ją nakłonić do wejścia do piwnicy, stanowczo wyraziła co myśli o wycieczkach w tamto miejsce.

Siedzieli na dywanie, popołudnie przeszło w wieczór, a teraz nadchodziła noc. Zbliżała się północ, okna co chwilę rozświetlały kolejne błyskawice, burza nadal nie odpuszczała. Wyglądało na to, że dopiero pokazywała swoją siłę. Nie musieli się tym jednak przejmować. W rezydencji było spokojnie, najwyraźniej większość domowników już spała, albo spędzała czas w swoich sypialniach, oni wybrali bibliotekę na miejsce swojej rozrywki.

Zaczęło się dość niewinnie, bo przecież tworzyli każdy swoją ofiarę na Mabon, dość szybko jednak przeszli do wróżenia. W pomieszczeniu nadal unosił się zapach kadziła, tak właściwie dbali o to, aby zapalać kolejne, kiedy poprzednie się wypalało, spalili trochę trawy, co powodowało, że ich trzecie oko się obudziło, a może i czwarte, bo trzecie mieli tylko nie to, które mogło przewidzieć przyszłość. Dzisiaj postanowili korzystać z zupełnie innych umiejętności, w których nie byli tacy biegli.

Gdy znaleźli się ponownie w pomieszczeniu Prue zauważyła w jednej z przeszklonych szafek talię tarota. Postanowiła ją wyciągnąć, był to chyba dobry moment, aby zobaczyć co karty mają im do powiedzenia. Skoro wróżyli z dymu, później z herbacianych fusów, to mogli przejść i do tego. Nie, żeby specjalnie się na tym znali, ale kto mógł im tego zabronić? No nikt.

Rozsiadła się całkiem wygodnie na dywanie, wydawał się być dużo wygodniejszy od foteli, a do tego na podłodze mieli zdecydowanie więcej miejsca. Prudence ostrożnie tasowała karty, aby jak najbardziej je wymieszać, nie mogła pozwolić na to, aby to, co wywróży Greengrassowi nie było losowe. Przykładała wagę do szczegółów, mimo, że nie była to jej smykałka, praktycznie nigdy nie sięgała po karty, bo od zawsze to przeszłość interesowała ją dużo bardziej od przyszłości.

Beltchley tasowała karty, które znalazła w bibliotece. Talia nie była jej. Tak właściwie, to nigdy żadnej nie posiadała, bo nie wydawała się jej być do niczego potrzebna. Nie do końca radziła sobie z wróżeniem. Zabawne, bo przecież powinno to być jej całkiem bliskie, jednak przyszłość nigdy jej nie pociągała. Wolała przeszłość, to było jej głównym zainteresowaniem. Nie tylko przez widmowidzenie, po prostu lubiła wiedzieć, dlaczego coś się wydarzyło, czemu czyjeść życia potoczyły się tak, a nie inaczej, stąd też fascynacja historią magii. Nudziła ona wiele osób, ale nie ją. Mogła godzinami zagłębiać się w księgach opowiadających o przeszłości.

Przyszłość jej nie interesowała, jakoś nie czuła, żeby w jej życiu miało wydarzyć się coś spektakularnego, nie było sensu więc próbować przewidzieć, co mogłoby ją spotkać. Wolała nie wiedzieć, nie nastawiać się, tak było prościej, nawet jeśli to były tylko znaki, które można było odczytać na różne sposoby.

Ten dzień stanowił więc wyjątek, traktowała to, co tutaj robili raczej jak zabawę, szczególnie, że nie byli do końca trzeźwi, to miał być jakiś dziwny sposób na spędzenie tego popołudnia, a później wieczoru.

Mimo wszystko potraktowała to zadanie dosyć poważnie, może nie był to jej konik i nigdy nie miał nim być, jednak tasowała te karty, jakby faktycznie znała się na rzeczy. Uniosła wzrok znad talii i spojrzała na Ambroisa, gdy zapytał ją o obrus, wzruszyła jedynie ramionami, bo było jej to obojętne. Nim to zrobiła jednak udało mu się jakiś zorganizować. Wspaniale, robiło się tutaj naprawdę profesjonalnie, mniejsza o to, że rozłożyli się na dywanie.

Nie do końca znała całą procedurę, ale jakoś powinni sobie poradzić bez tej wiedzy, to nie miało być nic wielkiego. Ot, znalazła karty, postanowiła z nich skorzystać, tyle.

- Teraz Ty chyba powinieneś to przetasować i wybrać kartę. - Na tym skończyła się jej pewność do tego, jak powinien wyglądać ten śmieszny rytuał. Widać było, że Prue jest trochę jak dziecko we mgle, chociaż próbowała na początku udawać, że wie co robi.

Przekazała Greengrassowi talię, miała nadzieję, że ogarnęła wszystko w miarę odpowiednio, a jeśli nie? To trudno, przecież miała to być tylko zabawa, a nie usługi profesjonalnej tarocistki.

Chyba nie było żadnej instrukcji obsługi, więc może to i dobrze, że Ambroise nie zamierzał się z nią zapoznawać. Nie, żeby im to pomogło, chociaż może? Postanowili działać jednak korzystając z samego instynktu, przeczucia, jak zwał tak zwał, a że praktycznie nie istniał jeśli chodzi o rozważania związane z przyszłością? Jakoś powinni sobie poradzić i bez niego, to nie mogło być przecież takie trudne, czyż nie? Inaczej, aż tak wiele osób by się nie bawiło tymi kartami.

Greengrass nie protestował, przejął od niej talię kart, cóż nie była ona jej, ale postanowiła się nią porządzić, bo w końcu leżała sobie zupełnie bezpańska, więc nikt pewnie nie oburzy się o to, że naruszyli czyjąś własność. Gdyby komuś zależało na tych kartach, to nie byłyby tak ogólnodostępne. Prosta sprawa, prawda?

Przygotowali się do tego wróżenia całkiem zgrabnie. Nikt, ani nic nie powinno im przeszkodzić. Nie miała pojęcia, czego tym razem przyjdzie im się dowiedzieć, z drugiej strony wiedziała, że na pewno będą w stanie jakoś zinterpretować wszystko, co zobaczą. Na tym to chyba miało polegać, dopowiedzieć historię, tak, aby pasowała do karty która im się wylosuje. Nie brzmiało jakoś skomplikowanie, tak właściwie to wydawało jej się, że znowu może się okazać to całkiem niezłą zabawą, jak wszystko co dzisiaj robili.

Spoglądała na Greengrassa, kiedy przejął od niej karty, gdy wyciągał tą jedną, która miała powiedzieć mu co nieco o jego własnej przyszłości, była ciekawa, co mu się wylosuje, na pewno uda im się jakoś to ograć. Wierzyła w ich umiejętności związane z dopisywaniem historii. Do tej pory szło im to całkiem nieźle, bociany, sztalugi, drzewa i inne takie. Sporo dzisiaj widzieli, a to jeszcze nie miał być koniec. Powoli odczuwała zmęczenie, więc wydawało jej się, że po tarocie w końcu rozejdą się każde w stronę swojej sypialni, wraz z nadejściem nowego dnia.

- Co tam masz? - Wyprostowała ramiona i wychyliła się nieco do przodu, żeby zobaczyć jaką kartę wylosował jej towarzysz, nie krył się za bardzo z tym, co mu się trafiło.

- Będziesz bogaty? Duchowo, czy materialnie? - Nuda, liczyła na coś bardziej kontrowersyjnego, może dramatycznego.

Praktyka przecież była najważniejsza, szczególnie gdy to właśnie od niej zaczynali swoje doświadczenie z wróżbami. Teoretyczne przygotowanie mogło trwać naprawdę dużo czasu, a oni mieli jeden wieczór, jedno popołudnie. Nie spodziewała się, że to zainteresowanie podobnymi praktykami miało trwać dłużej, zapewne po tym jak cały dym opuści ich ciało, a raczej składniki, które ze sobą wtłaczał do ich organizmów to stwierdzą, że to jednak nie jest to. Nie należeli do osób, które gdybałyby na temat swojej przyszłości, a przynajmniej Prue tak się wydawało, raczej mocno stąpali po ziemi, tak to już jest z ludźmi nauki, szczególnie, że ich dodatkowe umiejętności, magiczne trzecie oko wiązało się z czymś zupełnie innym. Widzieli to, co już miało miejsce, swoją drogą chyba wyjątkowo to pasowało akurat do tej dwójki.

Nie spodziewała się, że trafi mu się taka nudna karta, no nie dało się tego inaczej określić. W jej oczach Ambroise był osobą z wyższych sfer, na pewno nie mógł narzekać na jakieś problemy materialne, czy coś. Tarot zasugerował mu więcej pieniędzy, wspaniale, może na zbliżającym się ślubie dostanie jakieś atrakcyjne prezenty, kto wie. To była chyba najprostsza interpretacja z możliwych, powinni pokusić się o coś więcej, tylko, że w tym wypadku wydawało się to tak oczywiste, że bardziej się nie dało. Nie miała pojęcia, czym obdarzali się ludzie o takim statusie, ale spodziewała się raczej bardzo wyszukanych prezentów, pewnie przeganiali się w tym, kto wymyśli coś bardziej ekscentrycznego.

Powstrzymała się przed parsknięciem śmiechem, bo była nieco innego zdania. Nie chciała jednak wyśmiać Greengrassa, bo w końcu całkiem nieźle szło im dogadywanie się ze sobą, wiedziała, że jest bardzo pewny siebie, ale kurde bez przesady. - Wydawało mi się, że mentalność można rozwijać przez całe życie, skoro uważasz, że bardziej się nie da... - To był jego wybór, tylko i wyłącznie. Zdaniem Prue warto było się doskonalić przez całe życie, ale co tam ona mogła o tym wiedzieć.

- Własna praktyka brzmi nieźle, zobaczymy, czy to się sprawdzi. - Oczywiście, że się nie rozdrabniał, jak już miało mu się przytrafić coś materialnego to była własna praktyka, nie jakiś zastrzyk gotówki, biżuteria, cokolwiek - nie, własna praktyka. Jak mierzyć to wysoko, jasne jak słońce.

Kiwnęła tylko głową i wyciągnęła prawą rękę, aby sięgnąć po talię kart. Jej kolej, oczywiście. Po raz kolejny zaczęła tasować je bardzo skrupulatnie, naprawdę przykładała się do wykonywanych czynności. Nie odzywała się przy tym ani słowem, nie unosiła spojrzenia, zaangażowała się w pełni w wykonywane działanie. Nie zwlekała zbyt długo, kiedy wydawało jej się, że zajęło to odpowiednią ilość czasu wyciągnęła jedną kartę i położyła ją przed sobą.

- Wręcz przeciwnie, definiuje je bardzo szeroko stąd wynikają moje wątpliwości. - Najwyraźniej nadal mieli różne podejście do pewnych spraw, nie mogli się dogadywać ciągle niemalże bez słów, chociaż dzisiaj wychodziło im to bardzo lekko, ale nie dało się przecież zgadzać we wszystkim. Prue nie miała oporów przed demonstracją własnego zdania, może nie robiła tego nad wyraz często wśród obcych, jednak Greengrass nie był jej obcy, był sojusznikiem więc mogła sobie pozwolić na to, aby wyrazić swoją opinię.

Nie dało się czasem nie brać pod uwagę doświadczeń i uprzedzeń, których nabawiła się przez lata. Jasne, aktualnie wiedziała, że nie wszystko jest czarno-białe, że zdarzają się wyjątki, jednak to nie zmieniało faktu, że niekiedy nie była w stanie ugryźć się w język i rzucić coś, co wydawało jej się być słuszne. Nie robiła tego często, tylko w towarzystwie wśród którego czuła się dość pewnie. Inaczej raczej stała z boku, wtapiała się w tło i udawała, że jest nieobecna. Tak było prościej, wygodniej, zresztą nikt nie musiał wiedzieć co siedzi jej w głowie, zwłaszcza że zachodziło tam naprawdę wiele procesów myślowych. Sama za nimi nie zawsze nadążała.

- To może być ciekawym doświadczeniem. - Zawsze lepiej pracować u siebie niż dla kogoś, nie trzeba było wtedy przejmować się opinią ludzi, którzy znajdowali się obok. Prue wiedziała, jak wyglądała praca w Mungu, nie do końca zawsze można było tam korzystać ze wszystkich dostępnych metod, bo ktoś patrzył na ręce i analizował ruchy. Posiadanie własnej praktyki było czymś wielkim, jednak ona nigdy nie myślała o czymś takim. Nie oszukujmy się, pochodziła z zupełnie innych kręgów, nie miała takich znajomości, czy funduszy aby rozpocząć własną działalność. No i wyśmienicie odnajdywała się w kostnicy, znalazła tam swoje miejsce na ziemi.

Widziała jego pewność, już postanowił o tym, że tak się właśnie wydarzy, dobrze dla niego, na pewno dzięki temu będzie mógł się sprawdzić, mogło przynieść to Greengrassowi spory rozwój. Czasem warto było ryzykować, chociaż trzeba było mieć w sobie sporo odwagi.

W końcu przetasowała talię, wyciągnęła swoją kartę, po krótkiej chwili spojrzała na to, co jej się przytrafiło. No jasne, Ambroise miał koło fortuny, a ona? Piątkę pucharów. Odetchnęła głęboko. Czy powinna spodziewać się cudów? Nie do końca, jej życie nie było usłane różami i chyba te wróżby miały jej o tym przypomnieć. Jasne, mogli to intepretować dowolnie, jednak Prue wiedziała, że raczej trafiła jej się jedna z gorszych kart w talii. Zawiesiła na moment wzrok, przed jej oczami pojawiła się strona z jednej z ksiąg, które kiedyś miała w rękach. Odpłynęła. Piątka kielichów znana także jako piątka pucharów symbolizuje rozczarowanie i przygnębienie, stratę po tym, co miało przynosić radość i przyjemność.

Minęła krótka chwila, mrugnęła i znowu tutaj była. - Cóż, przyszłość chyba chciała mi przypomnieć o tym, żebym się za dobrze nie bawiła. - Dodała lekko, bo przecież wiedziała o tym, jak to wygląda. Nie dało się tego jednak nie połączyć ze zbliżającym się końcem turnusu w Exmoor, a zarazem powrotem do szarej rzeczywistości.

- Tak, raczej. - Niby potwierdziła jego słowa, ale w tonie jej głosu brakowało pewności, że faktycznie uda jej się to zrobić.