Martin Eriksen - Wersja do druku

Lars Martin Eriksen

Urodzenie: 11.11.1926r. / Skorpion / Numerologiczna czwórka - Budowniczy
Stan cywilny: Rozwodnik.
Krew: Czysta.
Zamieszkanie: Tromsø, Norwegia. / od 25.09 będzie centrum Londynu, Soho.
Pochodzenie: Jego ojciec, Mathias, daleki od dyscypliny i surowej musztry, był wolnym duchem — czarodziejem, który ponad zasady stawiał niezależność i własny osąd. To od niego Martin nauczył się nieufności wobec ślepego posłuszeństwa i sztuki podążania własną drogą, nawet jeśli prowadziła pod prąd. Z kolei matka Martina, Eleonor, była uzdrowicielką, której siła nie tkwiła w zaklęciach, lecz w niezachwianej empatii i umiejętności podnoszenia innych na duchu. To ona nauczyła Martina, że odwaga nie zawsze oznacza walkę, a czasem wystarczy wyciągnąć rękę, by ocalić człowieka od upadku. / Do Londynu przyjechał w obawie o swojego przyjaciela i dawnego współpracownika.

Kształtowanie: ◉◉○○○
Rozproszenie: ◉◉◉○○
Transmutacja: ◉◉○○○
Zauroczenie: ◉◉◉◉○
Nekromancja: ○○○○○
Translokacja: ◉○○○○
Percepcja: ◉◉◉○○
Aktywność fizyczna: ◉◉○○○
Charyzma: ◉◉◉○○
Rzemiosło: ◉○○○○
Wiedza przyrodnicza: ◉◉○○○
Wiedza o świecie: ◉◉○○○

Poziom spaczenia: II
Różdżka: Włos z ogona testrala, 13 cali, jabłoń.
Zwierzę totemiczne: Ryś.
Aura: Czarna z przebłyskami czerwieni.
O zdolnościach: Martin Eriksen to emerytowany auror o wyjątkowej precyzji i doświadczeniu – znawca uroków i obrony przed czarną magią, potrafiący wyciągać szybkie wnioski nawet w sytuacjach stresowych. Jego lata pracy w terenie nauczyły go dyskrecji, cierpliwości i subtelnej manipulacji sytuacją – potrafi wzbudzać respekt i strach bez podnoszenia głosu, a jego słowa mogą zarówno uspokajać, jak i paralizować przeciwników. Zdolność kłamstwa opanował do perfekcji, prowadząc rozmowy tak, że rozmówca często nie zdaje sobie sprawy, że został zmanipulowany. Jego największą siłą jest zimna kalkulacja połączona z lojalnością – umiejętność przewidywania ruchów przeciwnika, precyzyjnego planowania i reagowania w kryzysowych sytuacjach sprawia, że Martin staje się niezastąpionym sojusznikiem, którego obecność sama w sobie jest gwarancją bezpieczeństwa i dyscypliny. Dodatkowo jest też charyzmatyczny i całkiem niezłą kondycję fizyczną. Nigdy nie radził sobie jednak zbyt dobrze z takimi podstawami jak transmutacja, zaklęcia czy eliksiry. Stopnie z wyżej wymienionych miał raczej słabe lub przeciętne. Nigdy nie był mocno obkuty w wiedzę - korzystał z pomocy innych pracowników Ministerstwa uzupełniających jego braki, a sam kieruje się głównie intuicją. Skupiał się jednak na innych kwestiach i widocznie do innych spraw był bardziej przeznaczony.
Język I: Martin włada językiem angielskim biegle, choć z lekkim norweskim akcentem, który dodaje jego słowom surowego, chłodnego uroku. Potrafi formułować zdania precyzyjnie i taktownie, nigdy nie mówiąc więcej, niż trzeba.
Fale II: Martin nauczył się korzystać z Fal jeszcze w Durmstrangu, a później doskonalił tę zdolność jako auror. Fascynuje go, że granice myśli mogą zostać przekroczone bez różdżki, że słowa nie muszą być wypowiedziane, by dotrzeć tam, gdzie są najbardziej potrzebne. Fale dają mu poczucie natychmiastowej łączności w sytuacjach kryzysowych – w chwilach, gdy sekundy decydują o życiu lub śmierci. To, co dla innych jest tylko praktycznym narzędziem Ministerstwa, dla niego stało się dowodem na to, że magia potrafi jednoczyć ludzi ponad wszystkimi podziałami i mimo wszelkich przeszkód.
Klątwołamanie III: Martin posiada doświadczenie w łamaniu klątw i neutralizowaniu niebezpiecznych zaklęć, zdobyte zarówno w misjach aurorskich, jak i bardziej prywatnie. Z zimną precyzją analizuje naturę klątwy i dobiera odpowiednie zaklęcia, by rozbroić ją bez narażania siebie lub innych.
Kłamstwo I: Martin kłamie bez drżenia w głosie i bez śladu napięcia – jego słowa brzmią pewnie, jakby mówił prawdę, nawet gdy zmyśla. Potrafi prowadzić rozmowę tak, że rozmówca sam podaje mu to, czego chce, nie zdając sobie sprawy, że został zmanipulowany.
Zastraszanie I: Martin potrafi wzbudzić strach bez podnoszenia głosu – jego spojrzenie i spokojna pewność siebie sprawiają, że nawet najśmielszy przeciwnik waha się przed ruchem. Nie musi krzyczeć ani machać różdżką; jego obecność sama staje się ostrzeżeniem.

Bezsenność II: Bezsenność stała się jego stałym towarzyszem – nie dlatego, że nie potrafi spać, ale dlatego, że sen przypomina mu, co stracił i jak kruchy jest świat, w którym działa. Czasem wydaje mu się, że to jedyny sposób, by zachować czujność, by nigdy więcej nie dopuścić do takiej straty. Śmierć jego syna, zabitego przez wrogów, zostawiła w Martinie bliznę, której nie widać na ciele – ranę w sercu, która nigdy się nie zabliźnia. Nocami budzi się zlany potem, wspomnienia tamtej chwili powracają w każdym szmerze i cieniu. Każdy sen staje się polem walki między poczuciem winy, gniewem i tęsknotą, a jego aurorska dyscyplina każe mu wstawać i iść dalej, choć oczy są czerwone, a umysł nie pozwala na spoczynek.
Brudny sekret II: Największym sekretem Martina jest czyn, którego nigdy nie wyjawi – razem z bliskim przyjacielem, Richardem, wymierzył sprawiedliwość tym, którzy odebrali mu syna. Ten akt zemsty na zawsze odcisnął piętno na jego duszy, choć na zewnątrz wciąż pozostaje opanowany i dyskretny. Nosi w sobie ciężar winy i wiedzę, że czasem sprawiedliwość bywa mroczna i nieodwracalna. Pozbawili życia dwóch winnych śmierci jego dziecka czarnoksiężników. Miało to miejsce lata temu, w Norwegii, ale prawdopodobnie zostanie z nim do końca życia.
Skrzat półkrwi I: Dla rodziny i przyjaciół Martin zrobi dosłownie wszystko, nie zważając na własne bezpieczeństwo ani konsekwencje. Jego lojalność i oddanie są absolutne, a każdy, kto znajdzie się w jego kręgu, może być pewien, że nigdy go nie zawiedzie.
Podejrzany I: Martin przyciąga uwagę swoim spokojnym, lecz niepokojącym zachowaniem – wystarczy jedno spojrzenie czy gest, by inni poczuli jego obecność. Jego opanowanie, pewność siebie i subtelna aura tajemnicy sprawiają, że trudno przejść obok niego obojętnie. Zbyt spokojny, zbyt cichy, zbyt zimny.
Kompleks bohatera II: Martin nosi w sobie kompleks bohatera – zawsze staje na pierwszej linii, by ratować innych, nawet jeśli oznacza to sprowadzenie na siebie niebezpieczeństwa. Nie potrafi przejść obojętnie obok cierpienia, a jego poczucie obowiązku często stawia go w sytuacjach, w których sam staje się celem. To, że ratuje wszystkich wokół, czasem kosztuje go spokój, zdrowie i bezpieczeństwo, ale nigdy nie waha się ani nie wycofuje.

Edukacja: Martin trafił do Durmstrangu jako nastolatek z północnej Norwegii, gdzie w młodym wieku wyróżniał się sprytem i determinacją. Początkowo miał trudności z przyzwyczajeniem się do rygorystycznych zasad i surowych instruktorów – nie był typem buntownika, ale wolał działać w swoim tempie i własnymi metodami. Martin od początku wyróżniał się precyzją i zimną kalkulacji, potrafił myśleć na chłodno mimo stresu czy presji. Rzetelność i cierpliwość w pracy nad barierami i zaklęciami ochronnymi sprawiły, że był jednym z lepszych w klasie w tym obszarze. Choć starał się wytrwale, transmutacja i latanie na miotle wymagały od niego większej delikatności i cierpliwości, których mu brakowało. Martin wolał praktyczne rozwiązania i konkretne zaklęcia niż twórcze eksperymenty; czasem bywał więc krytykowany za brak „wyobraźni magicznej”, co wziął sobie do serca - tak czy inaczej wszelkie zajęcia związane z magią eksperymentalną i kreatywną były przez niego lubiane najmniej, podobnie jak wróżbiarstwo, którego magii w ogóle nie uznaje. Martin nie należał do najbardziej towarzyskich uczniów. Był zdystansowany, spostrzegawczy i wycofany w wyrażaniu emocji, co sprawiało, że inni rzadko od razu rozumieli o co mu chodzi, a młodsze dzieci to zniechęcało. Zyskał szacunek rówieśników głównie dzięki dobremu wyciąganiu wniosków. Bliskie przyjaźnie nawiązywał rzadko, ale były głębokie i trwałe; ufał tylko nielicznym. Martin ukończył Durmstrang z wyróżnieniem w czarnej magii, obrony przed nią i urokach.
Doświadczenie: Po ukończeniu szkoły Martin rozpoczął karierę aurora w Norwegii. Zyskał renomę nie tylko jako skuteczny tropiciel czarnoksiężników, ale też jako mistrz taktyki i operacji wywiadowczych. Jego umiejętności i doświadczenie zawodowe sprawiły, że często szkolono pod jego okiem młodszych aurorów.
Aktualne miejsce pracy: Do niedawna pracował dla Norweskiego Ministerstwa Magii jako auror, aktualnie jest raczej na zasłużonej emeryturze i rozgląda się za czymś spokojniejszym.
Cechy szczególne: Martin nosi na ciele ślady licznych starć – cienkie, białe linie na dłoniach i przedramionach od nieudanych kontrataków, głębszą bliznę na lewym policzku po trafieniu różdżką w misji, a na barku niewielką, wypaloną znakiem zaklęcia ochronnego, które nie zadziałało idealnie. Każda blizna ma swoją historię i przypomina mu, że w aurorskiej pracy nie ma miejsca na błędy ani słabość. Jego ciało jest pokryte tatuażami, z których każdy ma znaczenie: nordyckie runy symbolizujące ochronę i odwagę, subtelne symbole zaklęć obronnych, a także bardziej osobiste motywy – pamiątki po stracie, miłości i przyjaźniach, które ukształtowały jego życie. Tatuaże są dla niego czymś więcej niż ozdobą – to mapa doświadczeń, moralnych wyborów i ścieżek, które przeszedł. Niektóre są widoczne, inne skryte pod ubraniem, jak jego sekrety i zranione serce.
Rozpoznawalność: Poziom I - Nikt. Właściwie dopiero pod koniec września 72' przyjechał do Wielkiej Brytanii, więc ciężko, żeby ktoś go tam rozpoznawał.

Wskazówki dla Mistrza Gry

Hulaj dusza. Chociaż przy okazji robienia mu jakiegoś wielkiego lub śmiertelnego kuku wolałabym wiedzieć.

Lars Martin Eriksen

Wskazówki dla Mistrza Gry

Skrytka bankowa

Jesień 1972

zebrane odznaki

Oto profil twojej postaci

Poznajmy się bliżej