D. Czarna Magia

Czarna magia

♦ Severus Snape o czarnej magii

Czarna magia to mnogość najróżniejszych środków agresji, zmiennych jak kameleon i odwiecznych jak zło i dobro. Walka z nimi przypomina walkę z wielogłowym potworem: utniesz mu jedną głowę, a natychmiast wyrośnie inna, jeszcze groźniejsza i sprytniejsza. To, z czym przychodzi nam walczyć, nigdy nie jest ustalone raz na zawsze, wciąż podlega zmianom, jest niezniszczalne. (…) Wasza obrona (…) musi więc być równie elastyczna i wymyślna jak agresja czarnej magii, którą zamierzacie złamać.

♦ Wstęp fabularny

Czarna magia jest wszystkim tym, co złe i niegodziwe. Możesz ją traktować jako coś, co nadało fizyczną formę wszystkim negatywnym emocjom, które kotłują się w człowieku. Czarna magia to zaklęcia przepełnione strachem, agresją, brakiem chęci do życia i nienawiścią. To odbicie tej gorszej strony nas samych, którego każdy czarodziej prędzej czy później próbuje. Niektórzy jednak wsiąkają w to głębiej i toną, zaliczając upadek moralny i żegnając się z normalnością. Można potraktować ją jak chorobę, która atakuje i stopniowo przejmuje zdrowy umysł i ciało. Czary to emocje i skojarzenia. Inkantacja, ruch ręką, przesunięcie ciała, odpowiednia sytuacja - te rzeczy potrzebne są do rzucenia jakiegokolwiek zaklęcia, nie tylko czarnomagicznego. Mówiąc więc prościej - aby zaklęcie stało się czarnomagicznym, musi posiadać w sobie zalążek czegoś ciemnego i niegodziwego, co ciągnie rzucającego je czarodzieja w dół.

♦ Rozpoznanie

Charakterystyczny, nieprzyjemny zapach. Dziwne uczucie w żołądku, jakby ktoś stał właśnie za twoimi plecami. Uczucie oddechu na karku, chociaż znajdujemy się w pomieszczeniu sami. Aura depresji i smutku, otaczająca między innymi cmentarze. Siwy dym. Wszystkie wymienione elementy mogą (lecz nie muszą) towarzyszyć rzucaniu zaklęć czarnomagicznych. Na ich podstawie Brygadziści i Aurorzy mogą prowadzić rozpoznanie i konfiskować nielegalne przedmioty. W miejscach, gdzie doszło niedawno do magicznej bitwy, w której skonało wielu czarodziejów, aura śmierci i swąd czarnej magii może unosić się nawet do kilku miesięcy, a nawet i lat. Zapach ten może również przyklejać się do osób i ubrań. Czarnoksiężnicy pachną czymś podobnym do popiołu.

♦ Podział duszy na części

Zadawanie komuś bezpośredniego bólu, dzieli naszą duszę na części. Można wyobrazić sobie duszę jako misę, na której przy pierwszym takim zdarzeniu pojawia się rysa. Później delikatne pęknięcie. Po jakimś czasie może stać się rozsypanymi fragmentami czegoś, co kiedyś przypominało naczynie... Aż w końcu, kiedy upadnie się już tak nisko, jak nikt nigdy nie zdołał, nasza dusza jest pyłem, który rozwieje nawet wiatr. Tak samo jak nasza dusza, kruszeje nasza psychika. Osoba, która dopuszczała się tak okropnych praktyk regularnie jest wrakiem człowieka, pogrążonym w szaleństwie, każącym mu kontynuować wyrządzanie innym zła. Rozdzielenie duszy w ten sposób pozwala na zamknięcie jej fragmentu w przedmiocie lub osobie. Zjawisko to nazywa się w świecie magicznym tworzeniem horkruksów, ale nie jest ono jeszcze do końca zbadane.

Nekromancja

Jest to słowo, które wzbudza wśród większości czarodziejów odrazę, chociaż nie było tak zawsze. Nekromancja polega na manipulowaniu siłami witalnymi; w teorii powinna móc zarówno utrzymać kogoś przy życiu, jak i odebrać je, ale pierwszy sposób jej używania zatarł się mocno, przez co zaczęła nieodłącznie kojarzyć się z czarnoksięstwem. Doprowadziło to do oficjalnego zakazania praktykowania jej przez Ministerstwo Magii. Głównym powodem jest to, iż sił witalnych nie da się wykształtować - mają one swoje źródło w żywym człowieku lub innej istocie, należy czerpać je z jakiegoś konkretnego źródła. Do użycia większości znanych zaklęć wystarczy siła drzemiąca w rzucającym je czarodzieju, ale praktykujący Nekromację szybko odkrywają, iż dalsze kroki wymagają ofiar. Uśmiercenie żywej istoty odciska na człowieku piętno, którego nie da się pozbyć; na przestrzeni czasu, równowaga sił po czasie przestawała mieć dla nekromantów znaczenie, ich spaczenie pogłębiało się, a praktyki stawały coraz bardziej okrutne. Z tego powodu współcześni nekromanci muszą trzymać swoje niecne praktyki w tajemnicy.

♦ Klątwy i nekromanckie rytuały

Chociaż nie wszystkie klątwy wymagają zdolności manipulowania siłami witalnymi, większość z nich korzysta na przynajmniej minimalnej ich znajomości. Z wykorzystaniem rytualnych kadzideł, świec i ofiar, czarnoksiężnik jest w stanie permanentnie zamienić rzeczywistość za pomocą czarów na niekorzyść osoby przeklinanej. Zakończenie takiej inkantacji jest możliwe wyłącznie dzięki klątwołamaniu.