Dotknięci klątwą
Klątwy są zjawiskami dziedzicznymi, które dotykają czarodziejów. Klątwy rzucone mogą być w taki sposób, aby dotykały kolejnych potomków konkretnej rodziny. Dotknięci taką klątwą przekazują ją w genach wszystkim swoim dzieciom, jednakże w niektórych przypadkach klątwa ta wygasza się i pojawia dopiero w następnym pokoleniu, stąd nie wszyscy członkowie rodziny muszą być nią dotknięci.
♦ Maledictus
Maledictusami są wyłącznie kobiety, które zostały skalane klątwą krwi. Klątwa opiera się na czasowym zmienianiu się w dowolną bestię, a ostatecznie doprowadza do transformacji w nią na stałe. Z ową genetyką można się jedynie urodzić, gdyż jest przekazywana z matki na córkę. W zależności od rzucenia klątwy w przeszłości, zwierzę, w które zamienia się czarodziej skalany Maledictusem może być wielorakie. Zmiana w zwierzę zachodzi pod wpływem silnych emocji. Maledictus podczas bardzo silnych przeżyć związanych z jakąś traumą (np. utrata bliskiej osoby, która umiera mu na rękach), przemienia się permanentnie. Nigdy nie zdarzyło się, aby ktoś obciążony klątwą żył w ludzkiej postaci dłużej niż 40 lat. Po zmianie na stałe czarodziej czasem potrafi wrócić krótkotrwale do ludzkiej postaci, choć wymaga to sporych umiejętności i silnej woli.
♦ Likantropia
Znana także jako wilkołactwo, opiera się na przemianie czarodzieja w wilkołaka podczas pełni księżyca. Przemiana skutkuje zatraceniem ludzkich odruchów, świadomości oraz cechuje się działaniem instynktownym - wilkołak jest silniejszy, zwinniejszy i bardziej odporny na czary. Przemiana w wilkołaka nie trwa długo, zaledwie parę chwil, jednak jest wyjątkowo bolesna. Aby stać się wilkołakiem, należy zostać ugryzionym przez takowego podczas pełni lub je odziedziczyć. Do zakażenia dochodzi poprzez zmieszania śliny wilkołaka z krwią czarodzieja. Przemianie towarzyszy wyostrzenie zmysłów oraz siły fizycznej. Nie istnieje dotychczasowo lek, który pozwoliłby skutecznie wyleczyć likantropię, jednakże rodzina Lupin opracowała substancję łagodzącą przedmianę - eliksir tojadowy. Ministerstwo prowadzi Rejestr Wilkołaków - za uniknięcie wpisania do rejestru grozi kara Azkabanu bądź odłowu przez specjalną jednostkę.
Pogląd Ministerstwa na wilkołactwo zmienił się, według niektórych, diametralnie w ostatnim dziesięcioleciu. Chociaż nastroje społeczne w tym temacie pozostają w większości negatywne, rząd podjął kroki, aby wyciągnąć rękę do mieszkańców Imperium zarażonych likantropią oraz tych, którzy czują się przez zarażonych zagrożeni. Mimo iż samo brytyjskie Ministerstwo Magii posiada w swoich szeregach łowców tych istot, wypiera się jakiegokolwiek bestialstwa skierowanego w stronę nosicieli klątwy. W Wielkiej Brytanii prowadzony jest Rejestr Wilkołaków, którego decyzję o powstaniu argumentuje się ochroną reszty społeczeństwa oraz samych nieszczęśników; każdy mieszkający lub przebywający na terenie Wysp Brytyjskich wilkołak ma obowiązek się zarejestrować. Osoby wpisane do Rejestru mają, niestety, ograniczoną wolność w czasie pełni księżyca; w innych okresach mogą oni spokojnie wyjeżdżać poza granice, ale kiedy stwarzają zagrożenie, muszą przebywać w kontrolowanym otoczeniu. W rzeczywistości sprawa wygląda trochę inaczej niż w politycznie poprawnym świecie. Podnosi się wiele głosów, że Rejestr Wilkołaków prowadzony jest przez Ministerstwo tylko po to, aby łowcom łatwiej było namierzać kolejne cele i je eliminować. W odpowiedzi na te zarzuty rząd wprowadził dofinansowania dla tych, którzy w swoich eksperymentach nad eliksirem mającymi na celu złagodzić przejawy likantropii, poczynili stosowny progres i są gotowi poświęcić czas na dopracowanie specyfiku.
♦ Dziedzictwo Slytherina
Klątwa opierająca się na krwi Salazara Slytherina krążącej w żyłach dotkniętych nią czarodziejów. Dotknięci nią czarodzieje doznają wizji opierających się na wspomnieniach owego czarodzieja i doznań słuchowych polegających na słyszeniu jego komentarzy w umyśle. Krew Slytherina sprawia, iż czarodziej często mimowolnie musi podążać jego śladami, niezależnie od własnej woli. Dziedzictwo Slytherina jest czymś, o czym wiedzą jedynie Gauntowie - to sekret strzeżony przez nich od pokoleń.
Wymagana rodzina: Gaunt
♦ Klątwa żywiołów
Ponad pięćset lat temu żył czarodziej z irlandzkich wędrownych klanów, imieniem Willius McCuinneagáin, którego marzeniem było opanowanie dziedziny kształtowania w stopniu, który pozwoli mu na przekraczanie granic ludzkiego ciała. Poświęcał wiele czasu dziwacznym eksperymentom - aż jeden z nich sprawił, że jego ciało pokryło się kamienną skorupą i czarodziej przemienił się w posąg, który po dziś dzień stoi przy jednym z ukrytych zaklęciami kromlechów, gdzie Willius testował swoje limity. Wśród czarodziejów istniała legenda, mówiąca, że ten, kto go odnajdzie, będzie mógł posiąść cząstkę mocy Williusa, ale dość szybko okazała się kłamstwem - ci, którzy zdołali odkryć jego grób, opowiadali o tym, jak po zbliżeniu się do zastygłego w skałę ciała, zostali uderzeni przez piorun, który na stałe zaburzył działanie magii kształtowania w ich ciele. Dziwną anomalię opisano pierwszy raz mianem „klątwy żywiołów”, która objawia się bardzo destrukcyjnymi działaniami jej nosicieli. Anomalia ta okazała się dziedziczna, jednakże nie każde dziecko nosiciela staje się jej ofiarą. Żywiołami występującymi w klątwie są ogień, woda, powietrze, ziemia, lód i błyskawice.