02.01.2025, 23:56 ✶
|
Celtycka bogini magii, podziemi, wojny, płodności i zniszczenia. Łączona również z przeznaczeniem i przepowiedniami, zwłaszcza tymi mówiącymi o zagładzie, śmierci i wygranej w bitwie. Przedstawiana jest zwykle w zbroi i rynsztunku. Pojawia się wszędzie, gdzie jest wojna. Krąży nad polem bitwy pod postacią kruka lub wrony.
Podżega wojowników do walki i może pomóc w zwycięstwie nad ich wrogami. Morrígan zachęca wojowników do odważnych czynów, wzbudza strach w ich wrogach i jest przedstawiana jako piorąca zakrwawione ubrania tych, którym przeznaczona jest śmierć. Najczęściej jest postrzegana jako bogini bitwy i wojny, a także jako manifestacja bogini ziemi i suwerenności, głównie reprezentująca rolę bogini jako strażniczki terytorium i jego mieszkańców.
Morrígan jest często opisywana jako trzy siostry, zwane „trzema Morrígan”. W mitologii członkostwo w triadzie jest przyznawane boginiom Badb, Macha i Morrígan, która może mieć na imię Anand. Uważa się, że wszystkie te imiona były imionami tej samej bogini.
Brązowe, niezbyt długie włosy, często rozczochrane. Wzrost wysoki jak na kobietę, bo mierzy sobie około 179 centymetrów wzrostu. Twarz raczej sympatycznie ładna niż piękna, nie wyróżniająca się przesadnie i rzadko umalowana.
Brenna porusza się szybko, energicznie, głos ma miły i rzadko go podnosi. Ubiera się różnie, właściwie to okazji - w ministerstwie widuje się ją w umundurowaniu albo w koszuli i garniturowych spodniach, kiedy trzeba iść gdzieś, gdzie będą mugole, w Dolinie w ubraniach, które ujdą wśród mugoli, a na przyjęcia i bale czystokrwistych zakłada typowe dla tej sfery zdobione szaty.
W tłumie łatwo może zniknąć.
Jeżeli używa perfum, to zwykle to jedna z mieszanek Potterów, zawierająca nutę bzu, porzeczki i cedru, a szamponu najczęściej jabłkowego, rzecz jasna też potterowskiego.
26.02.2025, 11:49 ✶
Laurent poprosił o konsultację widmowidza odnośnie wątku z MG dotyczącym jego wpływowego wroga - rzuciłam tutaj na próbę sprawdzenia, skąd/kto wysłał list z pogróżką, i czy ktoś nad nim coś mówił:
http://secretsoflondon.pl/showthread.php...8#pid66418 Czy coś ciekawego wyłapie? (Rzucałam z Z, chociaż tu już jest w sumie fabularnie bliżej PO, ale mechanicznie zakładam, że liczą się 3 kropki do 1 września - w KP PO jest dodane w rozliczeniu.) Don't promise to live forever. Promise to forever live while you're alive.
Celtycka bogini magii, podziemi, wojny, płodności i zniszczenia. Łączona również z przeznaczeniem i przepowiedniami, zwłaszcza tymi mówiącymi o zagładzie, śmierci i wygranej w bitwie. Przedstawiana jest zwykle w zbroi i rynsztunku. Pojawia się wszędzie, gdzie jest wojna. Krąży nad polem bitwy pod postacią kruka lub wrony.
Podżega wojowników do walki i może pomóc w zwycięstwie nad ich wrogami. Morrígan zachęca wojowników do odważnych czynów, wzbudza strach w ich wrogach i jest przedstawiana jako piorąca zakrwawione ubrania tych, którym przeznaczona jest śmierć. Najczęściej jest postrzegana jako bogini bitwy i wojny, a także jako manifestacja bogini ziemi i suwerenności, głównie reprezentująca rolę bogini jako strażniczki terytorium i jego mieszkańców.
Morrígan jest często opisywana jako trzy siostry, zwane „trzema Morrígan”. W mitologii członkostwo w triadzie jest przyznawane boginiom Badb, Macha i Morrígan, która może mieć na imię Anand. Uważa się, że wszystkie te imiona były imionami tej samej bogini.
05.03.2025, 23:27 ✶
@Brenna Longbottom
Pomieszczenie, które widzisz, jest okryte półmrokiem, rozpraszanym przez rozpalone na biurku świece. To średniej wielkości pokój, całkiem bogato zdobiony – ściany pokryte są wzorzystą tapetą, albo to wszystko jest wymalowane farbą, nie widzisz tego zbyt dobrze. Biurko, masywne, ciemne i drewniane, również jest zdobione, tak samo jak złote świeczniki z daleka krzyczą: luksus. Jest tu nawet… przytulnie. Albo to to ciepłe wrażenie rzucane przez świece. Drzwi po prawej otworzyły się i przeszedł przez nie ciemnowłosy mężczyzna, całkiem niczego sobie, średniego wzrostu, krótkowłosy. Wygląda, jakby był trochę zmęczony, chociaż nie widzisz jakoś bardzo dobrze jego twarzy – na pewno jest dobrze ubrany, nie w byle szmaty, tylko w porządne spodnie, koszulę. Nagle coś w jego twarzy zmienia się, widzisz wyraźne skupienie i lekkie zmrużenie oczu, po czym jego wzrok pada na biurko. – Lukrecja? – pyta. Po kilku sekundach widzisz kiwnięcie głową i lekkie odetchnięcie, ale twarz pozostała poza tym neutralna, po czym mężczyzna zbliżył się do biurka i wyciągną rękę, palce miękko dotknęły powierzchni i nastąpił gładki ruch do siebie, po czym twoja perspektywa się zmieniła i teraz widzisz głównie jego dłonie i resztę pomieszczenia: za biurkiem znajduje się rozciągnięta na całą ścianę, od posadzki aż po sufit, gablota… albo regał – są tam książki, ale też zdobione pojemniki, które giną w ciemności. A na biurku widzisz masywny kryształ wypełniony jakimś płynem – jeśli miałabyś strzelać, powiedziałabyś, że to whisky. – Jeszcze to – usłyszałaś głos, zdecydowanie inny, niż do tej pory, ale nie widzisz dodatkowej osoby w pomieszczeniu. Dostrzegasz za to wiszący w powietrzu, malutki bukiecik złożony z identycznych białych kwiatuszków. – ...szy… o... – cokolwiek to było, słowa były urwane, zdanie niekompletne. Dłoń sięgnęła do bukieciku i trzy uderzenia serca później, wspomnienie się rozmywa. |
|
|