12 września 1972r. / wieczór
Dolina Godryka / Miejsce zamieszkania Faye Travers

Nie planował tego robić. Ale też nie mógł być obojętny na los członków swojej rodziny, którzy postanowili sobie zamieszkać w Anglii. Mowa oczywiście o jego upartej siostrze – Faye. Wiedział, że mimo próśb czy nawet braterskich gróźb, zrobiłaby wszystko po swojemu. Ostatnie wydarzenia z jej niespodziewaną i niekontrolowaną przemianą, były tego dowodem. Wciąż nie rozwiązał tej zagadki. Czym była siła, która ją do tego zmusiła?

Od czasu Beltane, Knieja stała się nawiedzonym miejscem i niebezpiecznym. Cały czas ostrzegano mieszkańców Doliny Godryka, ale niestety zdarzali się bohaterowie, co w to nie wierzyli. Może gdyby zdradził siostrze cząstkę tajemnicy tego miejsca, nie narażałaby swojego życia?

Nie pojawiłby się tutaj, gdyby nie to, że ciążyła na nim obietnica, aby jej pilnować. Ojciec mu tego nakazał, skoro Faye zdecydowała się zostać tutaj. Musiał się upewnić, że nic jej nie jest. A to, że nie robił tego od razu tamtej nocy… Był zajęty.
Niszczeniem wszystkiego.
Koszeniem brudnych dusz.

Odziany w czerń szaty płaszcza, z rękoma w kieszeniach, spacerował po tutejszych uliczkach, doglądając zmian, jakie zaszły w tym miejscu. Ile z domostw ucierpiało. Na jak szeroką skalę tutaj dosięgnął ich ogień. Mieli na pewno sporo szczęścia w nieszczęściu, że nie doświadczyli tego, co mieszkańcy Londynu. Wiele budynków stało nieruszonych. Ale inne, należące najpewniej do brudnokrwistych, ucierpiały. Może tak samo jak ich lokatorzy?

Nie był pewny, który z tych domów był tym, w którym mieszkała Faye. Jeżeli uległ zniszczeniu, to na pewno nie znajdzie. Ale jeżeli przetrwał, to czy była w nim obecna? Ruszył uliczką dalej. Wsłuchując się w ciszę tego miejsca, oświetlonego latarniami. Wieczory stawały się długie. A dnie krótkie. Uwielbiał ten klimat, nadchodzącego mroku.

Tak. Mówiła mu. Opowiadała jak dotrzeć do swojego nowego miejsca zamieszkania. Czy to osobiście, czy nawet w listach. Wspaniały z niego brat, który ani razu jej nie odwiedził, jak i nie zapamiętał dokładnego adresu zamieszkania swojej siostry. Bądź, nie chciał zapamiętać. Sytuacja jednak odrobinę wymusiła na nim, aby jednak tego dnia sprawdzić, czy sobie dziewczyna radzi. Mógłby ojcu skłamać, że Faye ma się dobrze i żyje. Lecz nim jakikolwiek do niego list wyśle, musiał się upewnić. Gdyby okazało się, że śmierć postanowiła zabrać ją w inną drogę, nie mógłby po prostu skłamać rodzicom.

Travers zatrzymał nieopodal jednego z domów, w którym ktoś sprzątał. Część rzeczy została wyniesiona na zewnątrz. Wnętrze od parteru zdawało się wyglądać fatalnie, dotknięcie ogniem. Ale gdy podniósł wzrok wyżej, zmarszczył brwi. Piętro wyglądało na ocalałe. "Szczęście, albo zaklęcie ochronne…" – zastanowił się w myślach. Wrócił spojrzeniem na parter, po czym ruszył w stronę tego domu, gdyż zdawało mu się, że widział siostrę. Krzątającą się, sprzątającą? Rękoma?
Stanął w wejściu, rozglądając się po spalonym wnętrzu parteru. Wzrokiem odszukując Faye, wrzucającą jakieś spalone kawałki drewna do wiadra.

- Zaklęciami poszłoby szybciej.
Rzucił od tak z siebie, jakby ją upominał, aby nie zniżała się do poziomu mugola. Rejestrując, że takowego w pobliżu nie było, aby go usłyszał. Ale też dał jej znać, że pojawił się. Może nie w odpowiedniej okoliczności, ale stał tutaj. Ubrany w bardziej czyste czarne szaty, niż jej szmaty, w jakich chodziła. Zlustrował ją, jakby oceniająco. Ale też zastanawiał się, czy czasem ten poziom mieszkania, nie był jej. Patrząc na straty. Właścicielką tego miejsca na razie nie interesował się. Przyszedł tutaj po to, aby zobaczyć, czy Faye żyje. Czy jest cała. I jak widać, miała się całkiem dobrze?

Widocznie Travers lubi zachodzić swoje "ofiary" niespodziewanie, dając znać o swojej obecności. Ale nie spodziewał się tego najwyraźniej po swojej siostrze, w tym momencie, kiedy to zamiast słów, dostrzegł jej dynamiczny ruch ręką, rzucając w nim czymś, co było kłodą drewna.

Rzut na unik (aktywność fizyczna)
[roll=Z]

Zrobił natychmiastowy unik, odsuwając się aby nie oberwać kawałkiem drewna. To z kolei poleciało dalej, odbijając się od ściany. Upadając głucho na posadzkę. Nicholas spojrzał na obicie w ścianie, wracając wzrokiem do Faye, która go ostrzegała dość ostro. W przeciwieństwie do niej, zachowywał spokój. Przy czym pewny był tego, że jest w dobrej formie i sprawna fizycznie.

- To już po głosie mnie nie rozpoznajesz?
Uniósł lekko brew ku górze.
- Tradycyjne powitania braci, zostało Ci przez lata to samo.
Zaznaczył, jakby wspomniał sobie ich czasy dzieciństwa z Theonem. Nawet, jeżeli to nie był dobry moment na wspomnienia.
- Widzę, że jesteś cała.
Wrócił do tematu obecnej sytuacji.

Zmysły ją zawiodły. Być może właśnie przez odczucie spalonych mebli. Zapachy się mieszały. Mogły także i dźwięki. Miała znacznie lepsze zmysły niż on, jeżeli chodzi o węch czy słuch. Nie miał jej za złe tego, że w odruchu własnego bezpieczeństwa, potraktowała go jak intruza. Kogoś obcego. Rzucając w nim kawałkiem spalonego drewna. Nicholas po wysłuchaniu jej powitania i przeprosinach, schylił się po wcześniej rzucony kawałek drewna, ujmując w dłoń odzianą rękawiczką, podnosząc go i prostując się.

- Lata treningu dają efekty.
Skomentował krótko pochwałę, zbliżając się do niej, a dokładniej do wiadra nie zapełnionego jeszcze w pełni drewnem, wrzucając tam kłodę, którą prawie oberwał.
- Sytuacja znów się powtórzyła?
Zapytał marszcząc brwi, kiedy wspomniała o sierpniu, skoro zdecydowała się być bardziej ostrożna. Chciał wiedzieć, czy tamtejszy incydent był jednorazowy, przy obecności tej niezidentyfikowanej sile, czy zaszczepił w jego siostrze coś, co mogło wywoływać dalszy ciąg niekontrolowanych przemian. Wtedy sprawa stałaby się bardziej poważna, niż myślał.
- Sprawdzam, czy jesteś cała. Ale widzę, że tak, po tym jak rzuciłaś we mnie kawałkiem drewna i zadajesz sześć pytań na minutę.
Odparł z cichym westchnięciem, nie odpowiadając na jej liczne pytania od razu, ale podsumowując jej obecne zachowanie. Stał opanowany, domyślając się jedynie, że nastał dla niej trudny okres. Nadal uważał, że bezpieczne miejsce dla niej znajdowało się w Szkocji, w ich rodzinnej posiadłości.

Faye zdecydowała się przenieść ich rozmowę na wyższe piętro. Nie chcąc, aby czasem ktoś obcy ich usłyszał. Od czegoś istnieją zaklęcia i można było z niego skorzystać. Nawet on mógłby wyjąć teraz różdżkę i wyciszyć wnętrze. Skoro dziewczyna ruszyła w stronę schodów, nie podejmował żadnych dodatkowych działań. Rozejrzał raz jeszcze po zniszczeniach, po czym skierował kroki ku schodom, pozbawionym poręczy. Bądź posiadających jej resztki. Tutaj już wyjął różdżkę i dyskretnie zaklęciem, naprawił stopnie, aby można było bezpiecznie po nich chodzić. Nie musząc przeskakiwać. Różdżkę schował i wszedł na piętro, kierując się do małego mieszkania siostry, które wyglądało na nietknięte.

- Ogień tutaj nie dotarł? Czy uporałaś się z tym problemem?
Zapytał, na myśli mając użycie w tym pomieszczeniu magii, rezygnując z jej użytkowania na parterze.
- Zależy, co możesz zaoferować. Herbata lub woda wystarczą.
Odpowiedział na pytanie dotyczące gościnnego ugoszczenia z napojem. Korzystając z okazji, rozejrzał się po mieszkaniu Faye, aby zarejestrować jak żyje. W jakich warunkach, wykluczając ostatnie wydarzenia z masowym atakiem na Londyn i pobliskie tereny.

Każdy ratował siebie i nie patrzył na to, czy to czarodziej czy mugol. Zaklęcia latały w każde strony. Nicholas był tego świadom. I choć nie atakował mugolskiego Londynu, potrafił sobie wyobrazić ich zaskoczenia. Teraz na każdym kroku, każdy w każdym będzie widział wroga. A czarodzieje dla mugoli mogli stać się postrachem. O to przecież chodziło. O pokazanie potęgi czarodziei.

Jedno, co uspokoiło Nicholasa w odpowiedzi Faye to, że niekontrolowane przemiany u niej nie miały już miejsca.

-  W sytuacji kryzysu, nikt nie zwraca uwagi na prawo.

Odparł krótko, co mogło mieć miejsce. Ministerstwo na pewno ma pełno roboty, szczególnie Departament Przestrzegania Prawa, oraz Magicznych Wypadków i Katastrof. Nicholas akurat nie był obecny w pracy w dniu ataku i następnym. Ale kiedy wrócił w kolejnym, widział panujący chaos na każdym poziomie.

Małe mieszkanie Faye nie było w guście Nicholasa, który cenił sobie czystość, porządek i surowość. Jej było przeciwieństwem jego. Co innego dom w Little Hangleton, który miał swoje bogactwo skórzanych mebli i jedyne barwy jakie przełamywały surowość wnętrz, był właśnie brąz i ciemna zieleń.

W dodatku, bałagan. Spaczony po swoim mentorze na widok bałaganu, ze skrzywieniem temu się przyglądał. Szczególnie ubrania dziewczyny rzucały się bardzo w oczy. Jakby nie miała czasu aby posprzątać. Czy i tutaj, będąc sama w swoich pokojach, nie używała zaklęć?

- Tak.
Potwierdził zgodę na herbatę z prażonych kasztanów. Skupiając tym razem uwagę na poukładane przez nią skarpetki w jednej z gablotek. Przywoływało to wspomnienia. Także dostawał, ale nie traktował ich jako artefakt. Po prostu trafiały do pozostałych, jeżeli spełniały jego kolorystykę. A jeżeli nie, wyrzucał. Lub oddawał komuś.

Skromność w postaci gadżetów i książek na półkach. A bardziej skupienie się na posiadaniu tych egzemplarzy, które potrzebne są do pracy zawodowej lub hobbystycznej.

Miał zrzucić jej ubrania z kanapy? Aż spojrzał na nią, jakby sprawdzał czy mówiła poważnie. Zaraz jednak spełnił jej życzenie. Wyjął różdżkę, machnął a wszystkie ubrania znajdujące się w salonie, w którymkolwiek miejscu, zleciały się w jeden kącik i układając się w stosik ładnie złożonych. Nawet jeżeli pójdzie to do prania, to przynajmniej nie będzie w oczy bolał ten bałagan. Przynajmniej już trochę lepiej ten salon wyglądał i było miejsce na odbycie rozmowy. Zajął miejsce z drugiej strony kanapy, gdzie postawiła na stoliczku kubek z herbatą dla niego.

Słuchał jej odpowiedzi w kwestii pożaru, który uznała za dziwne zjawisko lub jego zachowanie. Jakby chciał a nie mógł sięgnąć jej piętra. Lepiej wytłumaczyć sobie tym, że opanowali go do takiego stopnia, że zniszczył tylko parter.

- Podobno wynajmuje ci to mieszkanie, zgadza się? Zostaw to i wróć do domu w Szkocji. Albo poszukam Ci inne.
Zasugerował, dla jej bezpieczeństwa, aby trzymała się z dala od Doliny Godryka. Co jej tutaj po takim mieszkaniu, gdzie zapewne martwiła się o staruszkę? Z drugiej strony, gdyby kobieta nie przeżyła, cały dom mogłaby Faye przejąć. Jeżeli nie mieszkał tutaj nikt więcej.
- Jest całe. Ale niestety obarczone klątwą. Nie da się tam mieszkać. Cuchnie gorzej od Twojego.
Odpowiedział zgodnie z prawdą na pytanie o swoje mieszkanie, zdejmując rękawiczki, które położył na stoliku obok kubka z herbatą, po który zaraz sięgnął aby rozkoszować się zapachem naparu, a następnie ostrożnie upić łyk.