[15.08.72 wieczór] proszę dopisać do rachunku | Ger & Gio

Cóż, Geraldine widziała tylko jedną możliwą opcję, która na pewno nie spodoba się Giovanniemu. Nie zamierzała jednak spotykać się z magipolicjantami i się im tłumaczyć. Decyzja była prosta i zamierzała zmusić do niej przyjaciela. Najwyżej się na nią wkurzy, ale to była w stanie jakoś przeżyć. Nie pierwszy raz, przecież.

Tym bardziej, że i on próbował, ale kelner wydawał się być niczym ściana. Nic do niego nie docierało.Trudno.

Odprowadziła go jedynie wzrokiem, już nie odezwała się słowem, a gdy zniknął jej z pola widzenia - wstała.

- Nie obchodzi mnie, co sobie myślisz, ale czas na nas. Najwyżej wyślę im pieniądze sową, nie zamierzam tłumaczyć się BUMowcą. Spierdalamy stąd już. - Złapała Gio za rękę, żeby wiedział, że nie zamierza go tutaj zostawić i miała w nosie jego moralność, wiedziała, że był aż przesadnie poprawny, jednak nie był to odpowiedni moment, żeby to prezentować. Musieli stąd zwiać, nim pojawi się policja.

Dokładnie tak jak się Geraldine spodziewała, Giovanni zrobił wielkie oczy na jej propozycję. Totalnie go zamurowało. Był Lawful Good, cóż, w pewnych kwestiach bardziej Neutral Good, ale uciekanie bez płacenia rachunku to zdecydowanie poza zasięgiem jego wyobraźni. Pewnie tkwiłby tak zamurowany kilka chwil, ale przyjaciółka fizycznie zainicjowała porwanie, tak więc nie miał opcji — zostawił upadające krzesło na miejscu zdarzenia i dał się wyciągnąć poza lokal.

Gdy tylko przekroczyli próg, znajdując się na ulicy, Giovanni instynktownie teleportował ich. Za cel obrał przypadkowe miejsce w Dolinie Godryka, w pobliżu rodzinnego domu. Zakrzaczona okolica pojedynczego drzewa ukryła ich przed ewentualnymi mugolami w pobliżu.

— Na Merlina! — Pochylił się, łapiąc oddech, jak gdyby przebiegł co najmniej maraton z przeszkodami, a nie pięć metrów do drzwi. — Gerry! Co to miało być!? Co sobie myślałaś, wybierając taką opcję!? Przecież to sytuacja do wyjaśnienia. Kłopotliwa, ale wciąż! Nawet, jeśli mieliby pisać o tym artykuły w Proroku... — Przerwał dla kolejnych oddechów. Pokiwał głową. Wyglądał teraz na rozbawionego. — Mimo wszystko dobrze, że jednak udałem się tam w przebraniu. Teraz to czuję się jak prawdziwy kryminalista. Ale tak, zdecydowanie musimy im wysłać należność jak najszybciej.

To była najprawdopodobniej jedna z bardziej szalonych przygód, jakie mu się ostatnio przytrafiły. Czy mogła konkurować z pójściem do kina na film pornograficzny? Jak najbardziej. A na pewno nie spodziewał się, że ten krótki powrót z podróży będzie ciekawszy niż jego długa wycieczka. Zdecydowanie musiał rozważyć pozostanie w kraju. Może nie tylko złe rzeczy go tu czekają.

Cóż, decyzja, którą podjęła, nie była może najrozsądniejsza, jednak wydawała jej się być jedynym wyjściem z tej sytuacji, które pozwalało ominąć wezwanie BUMowców. Wolałaby uniknąć znajomych twarzy, które przyszłyby ją aresztować, czy ukarać w inny sposób za zapomnienie portfela.

Gio teleportował ich z miejsca zbrodni, całkiem mądry pomysł, teraz już nie byli w stanie ich złapać. Bardzo dobrze.

- Wolałam uniknąć artykułów, już i tak rozpisują się na temat mojego domniemanego romansu z Erikiem. - Wzruszyła jedynie ramionami, jak gdyby nigdy nic.

- Kryminalista? Nie przesadzaj, nie takie rzeczy się w życiu robiło. - Przynajmniej ona, co do Gio miała wątpliwości, bo był, aż przesadnie ułożony. No nic, skoro się z nią zadawał musiał przywyknąć do podobnych sytuacji, miała nadzieję, że jej to wybaczy.

Pożegnała się z nim jeszcze i podziękowała za miło spędzony czas, a później zniknęła, czas najwyższy znaleźć się w domu.

Koniec sesji