Przestrzeń gry, przemieszczanie się i podróże

Jak duże jest główne miejsce gry

Większa część gry toczy się na terenie Anglii. To tutaj znajduje się Londyn, centrum magicznego świata czarodziejów z Wielkiej Brytanii, oraz dwie wioski, w dużej mierze zamieszkane przez magiczną społeczność: Dolina Godryka i Little Hangleton.

Londyn, wraz ze wszystkimi swoimi dzielnicami (głównie mugolskimi) rozciąga się na nawet ok. 48 km w skrajnych punktach z zachodu na wschód, zaś pomiędzy północnym a południowym krańcem miasta, ta odległość wynosi około 40 km. Magiczne Dzielnice, w których skład wchodzi Ulica Pokątna, Horyzontalna czy Śmiertelnego Nokturnu, znajdują się w samym centrum Londynu, tuż obok Charing Cross Road, gdzie znajduje się wejście do Dziurawego Kotła, a stamtąd na ulicę Pokątną. Do stacji na King's Cross jest stamtąd około 3,5 km.

Dolina Godryka położona jest na zachód od Londynu w hrabstwie Devon w Wielkiej Brytanii. Miejscowość zamieszkiwana przez wielu sławnych czarodziejów, stanowi jedno z najpopularniejszych miast dla magicznej części społeczeństwa. Oprócz czarodziejów mieszkają tam również mugole. Na jej terenie znajduje się Knieja Godryka, gęsty las rozciągający się poza miasteczko – będący ogromną połacią terenu. W gęstwinie Kniei znajduje się Strażnica – siedziba Zakonu Feniksa.

Little Hangleton położone jest na północ od Londynu w hrabstwie Yorkshire w Wielkiej Brytanii. Jest to mała miejscowość, która leży obok mugolskiego Great Hangleton. Sama wioska zamieszkiwana jest głównie przez czarodziejów, a nawet czarnoksiężników. Wioska otoczona jest przez las nazwany Lasem Wisielców. Na polanie na skraju lasu znajduje się Kromlech – tajna siedziba Śmierciożerców.

Porównanie czasów podróży wybranym czarodziejskim środkiem transportu

Skąd – dokąd	Teleportacja	Sieć Fiuu	Świstoklik	Miotła	Błędny Rycerz	Pociąg
Zachód Londynu – Wschód Londynu	1s	10s	5s	30 min	1h	—
Londyn – Dolina Godryka	1s	10s	15s	1,5h	4h	3h
Londyn – Little Hangleton	1s	10s	15s	2h	4,5h	3h
Little Hangleton – Dolina Godryka	1s	10s	20s	2,5h	7h	5,5h
Londyn – Hogsmeade	—	10s	40s	4,5h	10h	7h
Londyn – Paryż	—	—	20s	2h 30 min	—	—

Sposoby podróżowania czarodziejów

♦ Teleportacja

Podstawowy sposób podróżowania czarodziejów. Polega na znikaniu (deportowanie się) i pojawianiu się (aportowanie się) w zupełnie innym miejscu przy użyciu siły woli. Teleportacja jest najszybszą magiczną metodą dotarcia z jednego do drugiego punktu, jednak jest to bardzo trudna sztuka, a błędy w jej wykonaniu mają katastrofalne skutki, dlatego nie każdy czarodziej ją wybiera.

Osoba teleportująca się na początku musi skupić się na celu podróży, później natężyć wolę, aby znaleźć się w przestrzeni celu. Na końcu osoba teleportująca musi obrócić się w miejscu i użyć namysłu, aby osunąć się w nicość, a następnie pojawić w miejscu docelowym (zasada ce-wu-en: celu, woli i namysłu). Sam akt teleportacji jest wyjątkowo nieprzyjemny, jako że ma się wrażenie naporu ze wszystkich stron, a wielu czarodziejów wymiotuje po aportowaniu się na miejsce.

Teleportacja ma swoje ograniczenia: im dłuższy dystans do przebycia, tym większe ryzyko rozszczepienia. Ograniczeniem jest również zasięg, na który można się teleportować (mniej-więcej wielkości Anglii, a więc nie da się teleportować z Londynu do Belfastu czy Rzymu). Aportacji i deportacji towarzyszy dźwięk cichego pyknięcia. Ze względu na ogromną trudność wykonania, osoby bez licencji na teleportowanie się nie powinny w ogóle tego próbować. Licencję wydaje Departament Transportu Magicznego przez Komisję Kwalifikacyjną Teleportacji; o pozwolenie mogą ubiegać się jedynie pełnoletni czarodzieje (min. 17 lat) po przebyciu kursu i zdaniu testu praktycznego. Taki kurs jest organizowany również w Hogwarcie dla uczniów szóstego i siódmego roku, którzy nie posiadają licencji i jest dodatkowo płatny (jest to wydatek dość duży, wynoszący 12 galeonów), jednak do egzaminu można podejść dopiero po osiągnięciu pełnoletniości. Za teleportowanie się bez licencji grożą bardzo wysokie kary grzywny w przypadku złapania.

Wariacją teleportacji jest teleportacja łączna. Polega ona na przetransportowaniu za pomocą teleportacji większej ilości czarodziejów (np. takich, którzy nie posiadają licencji albo nie potrafią się teleportować). Może być też używana, gdy dwoje bądź więcej czarodziejów chce się przenieść w to samo miejsce. By skorzystać z teleportacji łącznej, należy trzymać za rękę osobę, która będzie używać teleportacji (trzymać może zarówno osoba, która będzie teleportacji używać, jak i osoba, która będzie przez kogoś teleportowana). Jest możliwe użycie teleportacji łącznej wbrew czyjeś woli. Za pomocą teleportacji łącznej można przenieść maksymalnie trzy osoby.

Niektóre miejsca mają specjalne zabezpieczenia przeciwko możliwości aportacji i deportacji (np. Hogwart, Azkaban, duża część Ministerstwa Magii – więcej o tym tutaj).

Korzystając z teleportacji, nie trzeba rzucać kością. Wyjątkiem jest teleportacja postaci w trakcie walki – wtedy należy rzucić na translokację. W przypadku nieudanego rzutu, postać ulega rozszczepieniu; słaby sukces powoduje, że postać się teleportuje, ale nie tam, gdzie chciała. Magiczny antytalent w translokacji uniemożliwia nauczenie się teleportacji.

Rozszczepienie to oddzielenie dowolnych części ciała podczas teleportacji. Zdarza się to, gdy czarodziej nie jest dobrze przygotowany, a jego wola (zasada ce-wu-en) jest zbyt słaba. Skutki rozszczepienia są bolesne – powstają głębokie i trudne do wyleczenia rany lub kończyny trwale oddzielają się od ciała. Rozszczepienie może być niegroźne, np. polegające na utracie włosów, paznokci lub brwi, ale może również skutkować urazami zagrażającymi życiu czarodzieja (utrata mięśni grozi śmiercią przez wykrwawienie, jeśli nie ma szybkiej reakcji osób postronnych). Aby złagodzić ból, należy podać dyptam lub eliksir Szkiele-Wzro, który leczy kości.

♦ Latające miotły, latające dywany

Środek transportu pozwalający podróżować na znaczne odległości. Jego wadą jest czas podróży oraz ryzyko dostrzeżenia przez mugoli, jeśli czarodziej nie będzie wystarczająco ostrożny. W Europie i na Zachodzie używa się głównie mioteł. Na terenie Wielkiej Brytanii można korzystać jedynie z nich, jako że dość niedawno zakazano używania latających dywanów, klasyfikując je jako obiekty mugolskie i wpisano do Rejestru Zakazanych Obiektów Magicznych (jednak wielu czarodziei nadal posiada takie przedmioty w swoich domach…). Z kolei na terenie Azji czy Afryki, to latające dywany są znacznie powszechniejsze, a co za tym idzie, Quidditch w tych rejonach nie jest tak popularny.

Istnieją różne modele latających mioteł:

• jednoosobowe,
  
• sportowe (znacznie szybsze i dużo droższe),
  
• rodzinne (na kilka osób),
  
• małe miotełki dziecięce (nie unoszą się tak wysoko, ani nie mogą rozwijać dużych prędkości),
  
• specjalne (specjalne modele robione na zamówienie, przystosowane do specyficznych potrzeb danego czarodzieja, np. pełniąca rolę wózka inwalidzkiego).
  

Na miotłę, oprócz zaklęcia umożliwiającego lot, rzucone jest również zaklęcie poduszkujące, by korzystanie z niej było wygodniejsze. Oprócz tego, przy tworzeniu mioteł używa się mnóstwo innych zaklęć; dokładną ich ilość i rodzaj znają tylko wytwórcy mioteł.

Dzieci pochodzące z rodzin czarodziejskich często uczą się latania na miotle w domu rodzinnym, jeszcze przed rozpoczęciem nauki w Hogwarcie. Dzieci z rodzin mugolskich takiej możliwości nie mają, dlatego na pierwszym roku nauki w szkole obowiązkowym dla wszystkich uczniów przedmiotem jest Latanie. Ogólny nadzór nad używaniem i konserwacją mioteł sprawuje Zarząd Nadzoru Miotlarskiego, wchodzący w skład Departamentu Transportu Magicznego; określa on między innymi standardy, jakie muszą spełniać twórcy i konserwatorzy mioteł, aby te zostały dopuszczone na rynek oraz do użytku w oficjalnych rozgrywkach sportowych.

Przy różnych lokalach na zewnątrz umieszczane są specjalne stojaki do parkowania mioteł. Należy jednak uważać i odpowiednio zabezpieczyć swój pojazd, gdyż niestety kradzieże mioteł są dość powszechne.

Wielu mugoli widziało czarodziejów w trakcie lotu na miotle, co było skutkiem nieostrożności osób używających mioteł. Takie przypadki zdarzały się regularnie na przestrzeni wieków, co ukształtowało w mugolach przekonanie, że czarodziej (a częściej czarownica) musi po prostu latać na miotle. Na szczęście wiara w istnienie magii nie jest zbyt powszechna wśród mugoli, co sprawia, że doniesienia o dostrzeżeniu czarodzieja lecącego na miotle nadal są przyjmowane przez większość mugoli z przymrużeniem oka. Najpowszechniejszą metodą ukrywania lotu na miotle przed mugolami jest użycie tymczasowego zaklęcia kameleona, by jakoś wtopić się w tło (choć nie jest to sposób idealny), lub… lot pod osłoną nocy.

♦ Świstokliki

Świstoklik to magiczny przedmiot, który umożliwia przemieszczenie się z miejsca na miejsce każdemu czarodziejowi, niezależnie od tego, gdzie się znajduje. Świstoklik powinien być tworzony ze zwykłego przedmiotu, na który mugole nawet nie zwrócą uwagi i nie zechcą go podnieść. Podróż świstoklikiem jest mało komfortowa, przypomina złapanie i pociągnięcie w okolicy pępka, a wielu czarodziejów skarży się na mdłości i nudności po podróży.

Istnieją dwa rodzaje świstoklików: takie, za pomocą których przeniesienie jest dokładnie określone czasowo i dlatego bardzo ważne jest dotknięcie świstoklika w odpowiednim momencie, oraz takie, które przenoszą natychmiast po dotknięciu. Większość świstoklików ma działanie jednorazowe i w jedną stronę, ale istnieje możliwość stworzenia świstoklika, który może przenieść dotykające go osoby z powrotem do miejsca, w jakim został pierwotnie użyty.

Tworzenie świstoklików jest mocno ograniczone i przewidziane są surowe kary za nieautoryzowane twory. Na czarnym rynku rozpowszechnione jest sprzedawanie takich świstoklików, należy mieć jednak na uwadze, że te czasami są wadliwe i nie spełniają norm bezpieczeństwa.

Aby świstoklik mógł transportować ludzi pomiędzy krajami, wymagana jest zgoda Ministerstwa obu państw. Pozwolenie na używanie świstoklików wydaje Urząd Świstoklików w Departamencie Transportu Magicznego. Podróż pomiędzy krajami jest dla czarodziejów bardzo wyczerpująca. Nie jest możliwe podróżowanie za pomocą świstoklików pomiędzy kontynentami.

Wcześniej, nim powstał Hogwart Express, uczniowie do szkoły podróżowali często właśnie za pomocą świstoklików. Nie była to zbyt lubiana forma podróży, choćby ze względu na to, że zainteresowane osoby często nie znajdowały przygotowanego świstoklika na czas, zabierali je przypadkowi mugole, lub uczniowie musieli iść do Skrzydła Szpitalnego ze względu na chorobę lokomocyjną spowodowaną gwałtowną podróżą. Obecnie tej metody już się nie stosuje.

♦ Sieć Fiuu

Sieć połączeń używana przez czarodziejów w celu szybkiego przemieszczania się pomiędzy różnymi miejscami. Jej nazwa pochodzi od proszku Fiuu. Stanowi alternatywę dla teleportacji i podobnie jak ona, nie jest zbyt przyjemna.

Aby podróżować siecią Fiuu, należy wrzucić garść proszku Fiuu do zapalonego kominka, wejść w szmaragdowy płomień i bardzo wyraźnie wypowiedzieć nazwę miejsca docelowego. Ważne jest, aby podróżujący trzymał swoje łokcie blisko ciała. Podczas podróży, korzystający z sieci może zauważyć, jak inne kominki i paleniska migają mu przed oczami, ale nie można zobaczyć tych miejsc wyraźnie, ponieważ prędkość poruszania się w sieci jest zbyt szybka.

Sieć Fiuu jest zarządzana przez Biuro Główne Sieci Fiuu, które jest częścią Departamentu Transportu Magicznego. Biuro to kontroluje, które kominki są podłączone do sieci. Kominek można odłączyć prostym czarem, jednak już podłączenie wymaga zgody Biura Głównego, które pilnuje i zapobiega przypadkowemu dodaniu do sieci mugolskiego kominka (choć jest to możliwe).

Większość kominków w domach czarodziejów jest podłączonych do sieci, by móc szybko poruszać się bez korzystania z teleportacji i innych środków transportu. Oprócz domowych kominków, w Wielkiej Brytanii istnieje mnóstwo kominków w różnych punktach (np. atrium Ministerstwa Magii, różne sklepy, puby itd.), do których można się swobodnie przemieszczać. Za pomocą kominków można się też porozumiewać, wsadzając w płomienie samą głowę, nawet jeśli są one niepodłączone do sieci; można w ten sposób przenosić również przedmioty. Ze względów bezpieczeństwa kominki w Hogwarcie nie są podłączone do sieci.

Aby uniemożliwić włamania do domów podłączonych do sieci, kominki są zabezpieczane za pomocą różnych sposobów. Najtańszym i najprostszym z nich jest możliwość działania kominka tylko w jedną stronę. Inną możliwością zabezpieczenia jest ustawienie kominka tak, aby korzystać z niego mogła jedynie zamknięta i z góry określona liczba osób. Trzecią możliwością zabezpieczenia kominka jest opcja „włącz i wyłącz”, czyli że sieć działa w nim jedynie wtedy, gdy pali się w nim ogień.

♦ Latające powozy

Magiczny pojazd w formie karocy, z zaprzęgiem magicznych, latających stworzeń. Do zaprzęgu najczęściej wykorzystywane są abraksany bądź testrale. Jest to kilkuosobowy środek transportu, wymagający posiadania woźnicy. Pojazd często wykorzystywany jest przez Departament Przestrzegania Prawa Czarodziejów, czy to przez BUM czy też do transportowania więźniów np. do Azkabanu. Do prowadzenia powozu należy posiadać licencję wydawaną w Departamencie Transportu Magicznego. Tak jak w przypadku lotu na miotle, powóz należy odpowiednio zabezpieczyć na przykład zaklęciem kameleona albo wykorzystać osłonę nocy, by ukryć go przed wzrokiem mugoli.

♦ Błędny Rycerz

Trzypiętrowy, wściekle fioletowy autobus, który z zawrotną prędkością przemierza ulice Wielkiej Brytanii. Jest niewidoczny i niesłyszalny dla mugoli. Można się nim dostać wszędzie, o ile da się tam dojechać na lądzie, gdyż nie kursuje pod wodą. Inne pojazdy uskakują mu z drogi.

Aby go wywołać, należy wyciągnąć prawą rękę, w której trzyma się różdżkę, nad ulicą. W trakcie dnia w autobusie rozstawione są krzesła, natomiast w nocy – łóżka, które przesuwają się przy każdym większym manewrze i hamowaniu autobusu. W zależności od potrzeb zakupić można bilet jednorazowy, na ileś przejazdów lub okresowy. Wielu czarodziejów czystej krwi nie chce korzystać z Błędnego Rycerza, ponieważ jest dla nich „zbyt mugolski”.

Aktualnym kierowcą Błędnego Rycerza jest Owen Vesper.

♦ Stacje kolejowe i pociąg

Rodzina Carrow stworzyła sieć magicznych stacji kolejowych, które rozsiane są na terenie kraju. Najsłynniejszą z nich jest peron 9 i ¾ na Kings Cross w Londynie. Oprócz tego stacje znajdują się też w większych ośrodkach mieszkalnych na terenie Wielkiej Brytanii, jak np. w Hogsmeade, Dolinie Godryka czy Little Hangleton.

♦ Statki

Środki transportu nawodnego i podwodnego. Ich posiadanie nie jest być może zbyt popularne wśród czarodziejów, ale nadal pływanie po wodzie jest praktykowane (choć raczej nie do codziennego transportu). To jedyny możliwy sposób, by udać się na każdy z innych kontynent (oczywiście należy posiadać przy tym odpowiednie zezwolenia).

Czy postać posiadająca własny statek może gdzieś tak po prostu popłynąć?
Nie każdym statkiem. Podróże do innych krajów są możliwe od III poziomu statku, jednak należy brać pod uwagę, że w zależności od odległości do miejsca docelowego, wymagać on będzie zatrzymywania się po drodze w portach, by uzupełnić zapasy. Najdalsze podróże (do USA czy Australii) możliwe są jedynie statkiem poziomu IV. Oczywiście nadal potrzebne są wymagane dokumenty, by móc je okazać w portach.

♦ Latające: motocykle, rowery i samochody

Mugolskie środki transportu, zaklęte i podrasowane za pomocą magii. Są to obiekty oficjalnie wpisane do Rejestru Zakazanych Obiektów Magicznych. Posiadanie ich i używanie jest nielegalne…

Sposoby podróżowania mugoli

Mugole podróżują na różne sposoby. Czarodzieje nieraz widzieli mugolskie samochody i motocykle jeżdżące po ulicach, samoloty na niebie, tramwaje na szynach. Mugole korzystają też z komunikacji miejskiej w tych latach istniała już rozbudowana i atrakcyjna sieć podziemnego metra). Większość czarodziejów nie potrafi jednak korzystać z mugolskich środków transportu – nie mają pojęcia w jaki sposób zamówić taksówkę ani jak kupić bilet uprawniający do przejazdu transportem publicznym (aby posiadać taką wiedzę, należy mieć rozwiniętą statystykę Wiedzy o świecie na ◉◉◉◉○ lub być mugolakiem, który wychował się w społeczeństwie mugolskim i nie porzucił powiązań z nim w dorosłym życiu, co jest odgrywane fabularnie).

Niektórzy czarodzieje, zafascynowani mugolską myślą techniczną, sami chcą posiadać maszynę na własność (najczęściej są to motocykle i samochody) – i tak długo, jak nie próbują ich zaczarować, by zmienić je w magiczny obiekt, tak długo wszystko jest w porządku. Aby móc prowadzić taki pojazd, potrzebna jest czarodziejowi odpowiednia przewaga (Prowadzenie pojazdów) oraz prawo jazdy. To drugie można po prostu… kupić. Na poczcie. Tak po prostu. Nie trzeba zdawać żadnych testów, po prostu idziesz na pocztę – i masz. Natomiast i tak trzeba nauczyć się wszystkich zasad ruchu drogowego, znaczenia znaków oraz… mieć na uwadze, że Londyn jest bardzo zakorkowanym miastem.

Podróżowanie za granicę

Większość świstoklików kierujących czarodziejów poza granicę państwa jest zakazana, a aby wyjechać za granicę, czarodziej musi okazać dokumenty zwane MDUP, których rozwinięcie oznacza Magiczne Dokumenty Uprawniające do Podróżowania. Nie we wszystkich krajach jest to jedyny wymóg – przykładowo, aby dostać się do Stanów Zjednoczonych, czarodziej musi posiadać także magiczną wizę. Ponadto, za pomocą świstoklika czarodziej może przemieścić się jedynie w obszarze Europy; jeśli chce podróżować na inne kontynenty, musi odbyć podróż statkiem lub pociągiem. Samoloty istnieją, ale czarodzieje nimi nie podróżują (jest oczywiście to możliwe dla kogoś, kto potrafi korzystać z mugolskich środków transportu, lecz uprzednio potrzebuje mugolskiego paszportu).

Planując podróż do innego kraju, należy w pierwszej kolejności wyrobić MDUP (jeśli się ich nie posiada), a jeśli dany kraj tego wymaga – również wizę (dotyczy to krajów poza Europą oraz krajów komunistycznych). Podanie po oba dokumenty składa się w Departamencie Międzynarodowej Współpracy Czarodziejów. Wyrobienie MDUP kosztuje kilka sykli i na dokument czeka się kilka dni, zaś wizy – kilka galeonów i trwa od tygodnia do dwóch. Jak wszędzie, posiadając odpowiednie kontakty, można ten czas trochę przyspieszyć… Należy mieć na uwadze, że kraje, w których panuje wojna, przyjmują do siebie wizyty jedynie dyplomatów, dziennikarzy lub wojskowych. Do krajów komunistycznych można jak najbardziej podróżować, natomiast trzeba liczyć się z tym, że jeśli nie spełnia się odpowiednich warunków politycznych, to można uzyskać odmowę przy wyrabianiu wizy.

Posiadanie pieniędzy oczywiście ułatwia podróżowanie zagraniczne: otwiera drogę na szybsze opcje podróży. Chcąc przemieszczać się tanio, należy się liczyć z możliwością dużej ilości przesiadek i dłuższej trasy – zazwyczaj statkiem, by wydostać się z Wysp Brytyjskich. Należy wziąć też pod uwagę odległość jaką musi pokonać statek oraz to, czy ma możliwość zatrzymywania się w portach po drodze, np. chcąc dostać się z Anglii do USA, należy wykupić bilet na liniowiec transatlantycki (gdzie również można podróżować w gorszych warunkach za tańszy bilet i bardziej luksusowych za odpowiednią ilość galeonów), gdyż mały statek nie przepłynie takiej odległości. Chcąc skorzystać ze świstoklika, należy wcześniej zgłosić się z MDUP oraz ewentualną wizą do Departamentu Transportu, by za odpowiednią opłatą w galeonach, otrzymać legalny świstoklik (czeka się na to od kilku dni do dwóch tygodni – a zgodę wydają Ministerstwa obu krajów). Należy mieć na uwadze, że zazwyczaj by dostać się do innego kraju Europy, potrzeba kilku świstoklików, co drastycznie zwiększa cenę takiej podróży, zwłaszcza jeśli krajów po drodze jest więcej.

Kontrole graniczne istnieją w portach lub na stacjach kolejowych. Jest możliwe dostać się gdzieś nielegalnie, ale wymaga to trochę zachodu… Najlepiej posiadać kontakty w półświatku (Znajomość półświatka II), zwłaszcza jeśli chce się otrzymać nielegalny świstoklik, choć oczywiście podróż takowym wiąże się z ryzykiem… Jest też możliwość załatwienia sobie sfałszowanych dokumentów od kogoś, kto posiada odpowiednią umiejętność (rodowa przewaga rodziny Crouch) oraz wiedzą, jak wyglądają papiery wjazdu do danego kraju.

Wracając do Wielkiej Brytanii można przewozić różne pamiątki z wyłączeniem zwierząt i produktów zwierzęcych bez uprzedniej ich kontroli magiweterynaryjnej, a także wszelkich roślin (w tym owoców i warzyw) bez wcześniejszej kontroli magibotanicznej (ze względu na obawę przed przywiezieniem chorób bądź szkodników). Złoto i metale szlachetne podlegają ścisłej kontroli i powyżej pewnej wartości może zostać zabronione wwiezienie ich do Wielkiej Brytanii. Za inne rzeczy obowiązuje opłata celna. Oczywiście nie pozwala się na wwożenie do kraju wszelkich rzeczy, których posiadanie jest zakazane przez brytyjskie prawo.

♦ Skąd czerpać informacje o tym co dzieje się za granicą?

Czarodzieje z innych krajów zdają sobie sprawę, że w Wielkiej Brytanii trwa wojna domowa związana z Lordem Voldemortem. Reagują więc na Brytyjczyków z rezerwą, mogą niezręcznie dopytywać o to, co dzieje się w kraju itd.

Należy mieć na uwadze, że Mistrzowie Gry nie nadzorują polityki całego świata. Gracze mają dowolność pisania sesji w innych krajach, ale na własną rękę należy poszukać różnych informacji (np. czy dany kraj albo miasto w ogóle istnieje? Czy nie ma tam w danym czasie wojny? Czy postać musi sobie zorganizować jakiegoś tłumacza?) pamiętając o czasach, w których dzieje się fabuła forum.

Obcokrajowcy w Wielkiej Brytanii

Jeśli chodzi zaś o obcokrajowców przyjeżdżających na stałe do Wielkiej Brytanii, otrzymują oni kartę pobytu, która dopiero z czasem może zmienić się w faktyczne obywatelstwo. Warto zaznaczyć, iż posady w Ministerstwie mogą obejmować jedynie obywatele, a więc czarodzieje, którzy spędzili na terenie Anglii ponad 5 lat i przeszli pomyślnie testy na obywatelstwo.

Sposoby przemieszczenia się do kraju na innym kontynencie

Skąd – dokąd	Metoda podróży	Czas
Anglia – USA (Nowy Jork)	Statek	5 dni
Anglia – Egipt (Aleksandria)	Świstokliki (kilka po drodze; do Francji, Włoch lub Grecji) + Statek	1-2 dni
Anglia – Egipt (Aleksandria)	Statek	1 tydz.
Anglia – Rosja (Moskwa)	Świstokliki (kilka po drodze; do Francji lub Niemiec) + Pociąg	5 dni
Anglia – Rosja (Leningrad*)	Statek (przez Skandynawię)	1-2 dni
Anglia – Chiny (Pekin)	Świstokliki (kilka po drodze; do Francji lub Niemiec) + Pociąg (przez Rosję)	2 tyg.
Anglia – Chiny (Hongkong)	Statek	2 tyg.
Anglia – Japonia (Yokohama)	Statek	3 tyg.
Anglia – Australia (Sydney)	Statek	6 tyg.

* dzisiejszy Petersburg