13.12.2024, 10:18 ✶
Obserwował uważnie dłużące się cienie, tańczące na ścianach podziemnego korytarza. Nie zatrzymywał się, chociaż wyraźnie zwalniał przy kolejnych okazach, które mijał. Nie dostrzegał w nich jednak niczego specjalnego - dla niego były bezużyteczne. Dlatego współpracowali z różnymi osobami, dlatego właśnie korzystali z wiedzy i doświadczenia innych. Współpraca była tu kluczowa, by odnieść sukces. Pokazało to niezbyt udane Beltane, pokazywały to kolejne ich kroki i działania. Gdy każdy skrobał swoją własną rzepkę, plan się rozpadał. Tu trzeba było czegoś więcej, niż wspólnych poglądów i dalekosiężnych planów. Potrzebne było spoiwo, które sprawi, że przestaną patrzeć na siebie wilkiem. Zaufanie? Nie, nie określiłby tego w ten sposób. Ale... Coś innego, bardziej ulotnego.
Widząc Cassandrę przy gablocie, zacisnął odruchowo palce na różdżce. Nie unosił jej jednak, nie drgnął mu nawet mięsień ręki, by dać znać że zamierza cisnąć w kobietę zaklęciem. Wpatrywał się w pergamin przez krótką chwilę, zanim niezwykle powoli nie zdecydował się schować różdżki w wewnętrznej kieszeni płaszcza. Głupio postąpił? Być może, lecz podczas tej całej śmiertelnej podróży mogło mu się coś odkleić. Być może zrozumiał, że wzajemne warczenie na siebie nie przyniesie efektu, a być może po prostu dał już za wygraną.
- Najwyraźniej nie jest gotowy umrzeć za sprawę - odpowiedział spokojnie, wyciągając ostrożnie dłoń po pergamin. Mówił cicho, bez emocji, tak jakby opisywał kobiecie to, co jadł na śniadanie. Jajecznicę, tak swoją drogą. - Jest szansa, że się obudzi? Z pomocą lub bez?
Zapytał, wpatrując się w kobietę. Zostawianie za sobą ludzi nigdy nie było czymś, co pochwalał. I tak go stąd wyniesie, jednak wolałby wiedzieć, czy będzie aportował się z żywym trupem, czy ma jakiekolwiek szanse na wybudzenie Traversa. Byłoby głupio, gdyby okazało się, że od dzisiaj jego współlokator i współpracownik jest warzywem.
Widząc Cassandrę przy gablocie, zacisnął odruchowo palce na różdżce. Nie unosił jej jednak, nie drgnął mu nawet mięsień ręki, by dać znać że zamierza cisnąć w kobietę zaklęciem. Wpatrywał się w pergamin przez krótką chwilę, zanim niezwykle powoli nie zdecydował się schować różdżki w wewnętrznej kieszeni płaszcza. Głupio postąpił? Być może, lecz podczas tej całej śmiertelnej podróży mogło mu się coś odkleić. Być może zrozumiał, że wzajemne warczenie na siebie nie przyniesie efektu, a być może po prostu dał już za wygraną.
- Najwyraźniej nie jest gotowy umrzeć za sprawę - odpowiedział spokojnie, wyciągając ostrożnie dłoń po pergamin. Mówił cicho, bez emocji, tak jakby opisywał kobiecie to, co jadł na śniadanie. Jajecznicę, tak swoją drogą. - Jest szansa, że się obudzi? Z pomocą lub bez?
Zapytał, wpatrując się w kobietę. Zostawianie za sobą ludzi nigdy nie było czymś, co pochwalał. I tak go stąd wyniesie, jednak wolałby wiedzieć, czy będzie aportował się z żywym trupem, czy ma jakiekolwiek szanse na wybudzenie Traversa. Byłoby głupio, gdyby okazało się, że od dzisiaj jego współlokator i współpracownik jest warzywem.