Your browser has JavaScript disabled. If you would like to use all features of this site, it is mandatory to enable JavaScript.

Kelpiea - sowa Stanleya

Our Lady of Sorrows

and you don't seem the lying kind
a shame that I can read your mind
and all the things that I read there
candlelit smile that we both share

Spowita nimbem wyższości i aureolą sięgających za pas srebrzystoblond włosów, Lorraine wygląda dokładnie tak, jak powinien wyglądać Malfoy z krwi i kości. A jednak... Coś hipnotyzującego jest w jej czystym, wysokim głosie, w sposobie, w jaki intonuje słowa. W pełnych gracji ruchach, które cechuje elegancka precyzja profesjonalnej pianistki. Coś w przenikliwym spojrzeniu jasnoniebieskich oczu, skrytych pod ciężkimi od niewyspania powiekami. Przedziwny czar półwili, który wyróżnia Lorraine z tłumu mimo raczej przeciętnej postury (1,67 m), długo nie pozwalając ludziom zapomnieć o jej uśmiechu. Wygląda na istotę słabą, wątłego zdrowia. W przeszłości, Lorraine zmagała się z zaburzeniami odżywania, przez co teraz cechuje ją nienaturalna wręcz kruchość. Chorobliwie chuda, kości zdają się niemal przebijać delikatną, bladą skórę. Uwagę zwracają zwłaszcza wydelikacone dłonie o długich, smukłych palcach, w których często obraca w zamyśleniu srebrny pierścionek z emblematem rodu Malfoy. Obyta towarzysko, zawsze wie jednak, co powiedzieć i jak się zachować. Bez względu na okoliczności dba o zachowanie nienagannej postawy. Ubiera się skromnie, w otrzymane w spadku po bogatszych kuzynkach, klasyczne, mocno zabudowane suknie, na których wprawne oko dostrzec może ślady poprawek krawieckich. Nie da się ukryć, że jako młoda, atrakcyjna kobieta, przyciąga wzrok, nosi się jednak konserwatywnie, nigdy nie odsłaniając zbyt wiele ciała. Najczęściej spowita jest od stóp do głów w biel, która przydaje jej bladej skórze świetlistości, choć chętnie stroi się także w odcienie zieleni i błękitu. Zawsze otula ją mgiełka ciężkich perfum, których słodka, dusząca woń przywodzi na myśl palony cukier.

Lorraine Malfoy

#180

30.06.2025, 00:28 ✶ (Ten post był ostatnio modyfikowany: 30.06.2025, 00:30 przez Lorraine Malfoy.)

—09/09/1972—

Odpowiedź na ten list Stanleya nadeszła w godzinach nocnych, a zabezpieczona została zaklęciami ochronnymi. List spłonął po przeczytaniu.

Londyn, 9 IX 1972 r.

Wołają Cię więc ze wszystkich stron świata. Podobno nad zagubionymi na morzu nawet syreny potrafią zapłakać. Poprowadzić prądy we właściwe miejsca, wyrwać z zabójczych wirów. Nie wiem, czy wile to potrafią. Nigdy nie pływałam po morzu.

Czy chciałbyś, żebym przyszła, Stanleyu? Nie musimy rozmawiać, jeżeli nie chcesz. Możemy po prostu razem posiedzieć przy świecach. Nie każdy płomień niszczy, gdy się spala, niektóre dają ciepło, rozświetlając ciemności zapadłe nad światem.

Wiem, że to byłeś Ty. Dziękuję.

Lorraine

Yes, I am a master
Little love caster