Ptolemeusz - harpia należąca A.J. Shafiq'a

16.08.72, Londyn

Anthony,
przepraszam, że nie odpisałem na Twój poprzedni list. Prawda jest taka, że już miałem to robić, kiedy nagle do biura wpadł jakiś naukowiec, Włoch, pytając czy to Komnata Mózgów, a gdy powiedziałem mu, że nie, nie chciał uwierzyć twierdząc, że jego wahadełko wskazuje na dużą aktywność, czy raczej nieaktywność, martwicy mózgowej w tych pomieszczeniach. Na całe szczęście potem okazało się, że to jego sprzęt był rozregulowany, więc nie musimy się martwić o zawartości głów naszych pracowników. Naprawdę, nie wiem co się dzieje we włoskim odpowiedniku Departamentu Tajemnic, ale chyba jest jeszcze gorzej, niż u nas, skoro wysyłają takich ludzi w delegacje.
Oczywiście, że nie zabrałem jej na Aidę, dalej mam niesmak po tym wystąpieniu, już nie wspominając że niektórzy na widowni nie potrafili usiedzieć na swoim miejscu!
Byliśmy na La Bohéme, o dziwo Charlotte naprawdę się podobało, ale to w sumie nie jest ważne, bo mam pewien problem związany z tym wyjazdem i w sumie nie wiem czy to problem, czy nie. Charlotte chyba mogła mnie pocałować, a ja chyba mogłem pocałować Charlotte. Dla kontekstu byliśmy na randce, ale tylko dlatego, że spotkaliśmy znajomych jej matki, a potem strzelano do nas, tak po mugolsku i był tam duch, który wyglądał jak ja. I zły mafioza.
W każdym razie, po naszym powtocie, napisałem do niej list nie za bardzo wspominając o tamtym zdarzeniu i ona też mi odpisała, jakby nigdy nic i teraz nie wiem co to znaczy, zwłaszcza, że dodała na końcu całusy. Jak mam to interpretować!? Nie zapytam się jej, bo jeszcze coś sobie pomyśli, a teraz w sumie nie odpisuje jej trzeci dzień i pewnie myśli, że to dlatego, że przy okazji kupiłem Jessiemu smoka i nie chcę się do tego przyznać.
Pomóż.
Proszę.
Mam dla ciebie pamiątkę.

Jonathan

PS.: Masz rację, jest coś jeszcze co mnie dręczy i co muszę Ci wyznać przyjacielu, ale nie jest to rozmowa na listy.

PPS.: Do teatru chcę iść z Tobą kochany wyłącznie dlatego, że lubię doświadczać z Tobą kultury.