Korespondencja Samuela

30.08.1972

Kochany Samie,

bardzo się cieszę, że przez te wszystkie lata nie byłeś całkiem sam i że masz przyjaciół, którzy są w stanie ci pomóc. Wiem, że poleganie na zwierzęcych formach jest dla Ciebie rzeczą tak naturalną jak oddychanie, więc zgłoszenie tego w odpowiednim urzędzie jest, moim zdaniem, właściwym kierunkiem, na pewno będziesz miał dzięki temu czyste sumienie. Bardzo mnie cieszy ta decyzja i że jakoś wychodzisz do ludzi – rozumiem że ich zachowania mogą wydawać ci się skomplikowane, bo świat natury jest dużo prostszy i pozbawiony wielu pozorów.

Masz córkę? To wspaniale, Sam! Znam dwójkę Figgów, to niesamowicie mili ludzie, z jednym współpracowałam nawet na wykopaliskach w Egipcie i znamy się dość dobrze, przyjaźnimy. Znam ich zamiłowanie do kotów. Oczywiście, przekażę dziadkom, dopiszemy Mabel do drzewa. I byłabym zaszczycona mogąc ją poznać. Ile ma lat? W Londynie mogę być kiedy tylko chcesz.

Praca nad różdżkami wydaje mi się równie precyzyjną robotą jak korzystanie z nich. To znaczy w porównaniu do rzucania zaklęć bez drewnianego przekaźnika. Jeśli cieszysz się z różdżkarstwa, to tylko to mnie interesuje – że sprawia Ci to radość.

U mnie bez większych zmian. Jeśli nie jestem w Walii, to najczęściej w Pangbourne pod Londynem w Ostoi dla zwierząt. Dziadek mówił, że chętnie podaruje Ci jedną z sów z jego hodowli, jeśli tylko byś chciał takiego pierzastego przyjaciela wychowywanego przez McGonagallów. Kochanie, z zawodowej ciekawości muszę spytać – czy dbasz o siebie? Czy nie pokonasz posiłków? Wiem, że takie wyjście do ludzi to bardzo duży krok i martwię się, czy przy tym nie zapominasz o podstawach.

Całuję,

Ginny

Samuelu,

Dziękuję za pomoc i zaangażowanie.

Gratuluję pierwszych sukcesów.

Chętnie odwiedzę Dolinę i spędzę z wami czas.

Garrick

Samie,
Zapomniałeś mnie poinformować kiedy miałaby się odbywać ta wyprawa do Edynburga. Nie widzę problemu, aby zastąpić cię w wyprawie stalową bestią na szynach, ale muszę wiedzie kiedy.

Thomas

Samuel otrzymał 2 września rysuneczek, na którego odwrocie znajdowała się następująca wiadomość:

I tylko Knieja trzyma je w ryzach
Są jeszcze na moim podwórzu bele dębowe z naszego lasu
My trzymajmy je w ryzach
Jak je zwabimy?
Co one jedzą?
Jak je zamknąć?

Zbuduj ze mną więzienie

H.

trrrrrrrrap

Wiadomość dostarczyła malutka sówka Lazarusa. Jeżeli zastała Sama w warsztacie albo w domu, zdawała się mu przyglądać nie mniej uważnie, niż jej właściciel.

15.09.72

Sam,

Chciałbym zamówić u Ciebie dar z okazji Mabon. Wieniec, rzeźbę - to, co standardowo wykonujesz na takie okazje. Oczywiście zapłacę. Daj znać, czy to możliwe.

Pozdrawiam,

Lazarus

22.09.72

Spokojnego Mabon, Sam.
Pamiętaj, że gdybyś się zdecydował, jest dla Ciebie miejsce przy naszym stole (ale doskonale rozumiem, jeśli wolisz spędzić je ze swoim bratem niedźwiedziem!).

Daj mi proszę znać, kiedy znajdziesz czas na dokończenie tych wisiorków. Załatwiłam też trochę materiałów i prace nad warsztatem można zacząć, jeśli będziesz zainteresowany - z samą Warownią chcemy najpierw się upewnić, że na pewno nic nie zeżre nas ze ścian.

Całuję
Brenna

Do listu dołączono słoik konfitury dyniowej, tej samej, którą serwowano potem na Mabon w Warowni.