Sophie Mulciber

Nieduża sowa o imieniu Roza

Szanowna Panno Mulciber,

Oferta jest nadal aktualna. Zapraszam do Lecznicy Dusz w poniedziałki oraz środy w godzinach porannych.

Z poważaniem,

Perseus Black

Szanowna Panno Mulciber,

Zwracam się do Panny w sprawie ogłoszenia. Jeżeli nadal poszukuje Panna stołu na jarmark, jestem skłonny nieodpłatnie wypożyczyć jeden ze stołów z Dziurawego Kotła. Moi pracownicy osobiście zaniosą go we wskazane miejsce. Proszę tylko o zwrot do południa następnego dnia.

Z poważaniem,

Finn Pine

Właściciel Dziurawego Kotła

Londyn, 05.07.1972

Więcej informacji tutaj

Alexander odpisał na listy Sophie z opóźnieniem, wciąż jednak przed wieścią o śmierci Roberta. Odpowiedź przysłano na eleganckiej papeterii Departamentu Tajemnic, list był wyjątkowo staranny. A wróżba jest tutaj.

Londyn, 28.08.1972 r.

Droga Sophie,


Przepraszam za opóźnienie w korespondencji. Zwykle sprawdzam pocztę rano, ale dzisiaj wyjątkowo zatrzymały mnie obowiązki względem Departamentu. Na przyszłość nie bierz tego do siebie, jeżeli wysłanie wiadomości zwrotnej zajmie mi więcej niż chwilę: ze wszystkich fatalnych nawyków, jakie posiadam, późne odpisywanie na listy jest najgorszym.

Muszę wyznać, że Twój list bardzo mnie zaskoczył. Nie rozumiem jednak, dlaczego miałbym się na Ciebie gniewać. Nie masz także za co mnie przepraszać. Twoje obawy co do mojego stanu psychicznego są kompletnie bezzasadne, ale wciąż, dziękuję Ci za miłe słowa: posiadasz w sobie duże pokłady wrażliwości, która cechuje najmłodsze z dusz podróżujących przez cykl reinkarnacji. Próbując przeniknąć trzecim okiem tajemnicę absolutu, widzę niemowlę: myślałem, że to najwcześniejsze wspomnienie Twojej osoby, jakie podsuwa mi Devla, teraz jestem jednak przekonany, że to znak.

Coś się kończy, coś się zaczyna, Sophio Mulciber. Kiedy zobaczyłem cię tamtej nocy, w posiadłości Agnes Delacour, wiedziałem. Widziałem, jak bardzo zagubiona jesteś – zagubiona i samotna – jak wiele zmartwień ciąży na Twoich barkach, jak wiele nowych kłopotów czeka Cię w najbliższej przyszłości. Widziałem kłamstwa pod woalem obłudy, a przyszłości nie można budować na kłamstwie: zasługujesz na przyszłość, Sophie, więc będę z Tobą szczery.

Brutalna szczerość jest lepsza od miłych kłamstw.

Widowisko randkowe było błędem. Przykro mi jednak słyszeć, że zostałaś wyśmiana. Nie zasługiwałaś na to. Zasługiwałaś, by usłyszeć z ust kogoś dorosłego proste stwierdzenie: “popełniasz błąd”. Zapewne uśmiechniesz się, słysząc, że reputacja jest wszystkim dla kobiety – zwłaszcza młodej kobiety z dobrego domu – być może te same słowa padły z ust Twojego ojca, może z ust Lorien: wiem jednak, jak ciężko zaakceptować, kiedy ktoś osądza Cię z moralnego piedestału wyższości, zwłaszcza, kiedy są to Twoi rodzice. Ja Cię nie osądzam – zrobili to inni. Jeżeli nie wiesz, jak się zachować, bierz przykład z Lorien. Jeżeli potrzebujesz pieniędzy, mogę Ci trochę pożyczyć. Jeżeli chcesz wyjść na swoje, mogę spróbować załatwić Ci jakąś drobną posadę w Ministerstwie – tak na początek – zajęcie godne szacunku, w sam raz, by z nowej perspektywy spojrzeć na oczekiwania względem przyszłości i aby zawrzeć cenne znajomości z ludźmi, którzy są tego warci, w przeciwieństwie do Twojego towarzysza na wieczorku Agnes Delacour. To dobrze, że na własnej skórze przekonałaś się, jak łatwo trafić na języki, płynie z tego bardzo prosta nauka: nie rób głupot, Sophie. A jeżeli już musisz robić głupoty, rób je tak, żeby nikt nie widział. Musisz uważniej dobierać sobie towarzystwo i trzymać się z daleka od person takich jak ten auror, Atreus Bulstrode.

Proszę, abyś trzymała się z daleka także od Stanleya Borgina. Nierozsądnym jest wspominać w oficjalnej korespondencji imię człowieka, który jest ścigany przez prawo, nieważne, że pozostaje dalej częścią naszej rodziny. Choć tak samo jak Ty chciałbym wierzyć w to, że nie posunąłby się do wyrządzenia Ci krzywdy – zwłaszcza, że oboje jesteście dziećmi Roberta i łączą was święte więzy krwi – nie wiemy, do czego jest zdolny, ani jakie ma zamiary. Musisz mi przysiąc, że jeżeli Stanley Borgin spróbuje się z Tobą skontaktować, natychmiast powiadomisz o tym ojca i razem z nim udasz się do Ministerstwa, aby zgłosić to odpowiednim służbom. Pielęgnując w swoim sercu sentyment względem przestępcy, narażasz siebie na nieuchronny zawód, a rodzinę – na kłopoty. Proszę, abyś powiedziała mi wszystko, co wiesz w sprawie Stanleya Borgina. Postaram się odpowiedzieć na Twoje pytania, bo rozumiem, jak trudno zaakceptować, że starszy brat, w którym chcesz widzieć obrońcę i przyjaciela, nie jest ani jednym, ani drugim. “Dobro” i “zło”, o których mówisz, Sophio, to tylko słowa pozbawione znaczenia. Nawet w najczystszych sercach gości niegodziwość, zaś najczarniejsze z nich – dokonują czynów bohaterskich.

Nie obawiaj się niedyskrecji z mojej strony. Nasza korespondencja jest prywatna – nic nie powiem Twojemu ojcu. Swoją drogą, możesz zapytać go, jakie dokładnie pokrewieństwo nas łączy, sam nie znam zawiłości naszego rodowodu, bo nigdy nie przywiązywałem wagi do genealogii rodu Mulciber. Wątpię jednak, byś musiała się do mnie zwracać per “wujku”... Ale niech już będzie tak, jak sobie życzysz. Bądź pewna, że przekażę pozdrowienia Ambrosii.

Dziękuję za Twoje listy,

Alexander Mulciber

Sophii, mój ty aniołku

Słuchaj, piszę do ciebie twój ulubiony pasożyt. - i tym razem nie chodzi o cytrynowkę!
Dałabyś radę mi uszyć, czy wydziergać kilka sweterków? Jesień zaraz, pizgać zacznie.
Jakąś cute sukieneczka też by się przydała na specjalną okazję.
I kilka kokardek, tudzież mini wianuszek.
Najlepiej wszystko w odcieniach różu, byle nie zieleni - Rośka ma wstręt do zieleni ostatnio.
Ofc. Ubranka nie dla mnie, aż taką sadystką nie jestem by cię przykuć na długie godziny do krzesła.
To dla mojego słoneczka.
Jest szczurem, trochę przybrała, a Baby jak pieknie maluje, tak sweterki robi całkiem beznadziejne. Dziecko wygląda jakby potrzebowało interwencji opieki społecznej.
Wielkość to tak... Taki szczur, większy trochę.
O! Trochę jakbyś szyła na tego miśka małego, co jest u ciebie w pokoju.

Przepraszam, że zawracam Ci głowę, wiem że jesteś bardzo zajęta.

Kocham cię bardzo,

Scarlett Mulciber

List nadszedł 31.08. koło południa - przyniesiony przez Paula. Do wiadomości dołączono małe drewniane pudełeczko.

Little Hangleton, 31.08.1972.

Mia dolce figlia,

Śmierć Twojego ojca przyszła przedwcześnie. Nawet Bogowie wiedzą, że nie powinno to tak wyglądać, nie powinien był Cię opuścić - odebrano wam szansę przeżycia chwil, które córka winna z ojcem dzielić. I choć nie poprowadzi Cię do ołtarza, nie pozna twoich dzieci, to wiedz, że w głębi duszy Robert Cię kochał. Tak jak to potrafił.
I tej właśnie miłości nikt Ci nie odbierze.
Jesteś też moją córką. Moim małym tesoruccio i nawet jeśli nie łączą nas więzy krwi - wystarczy jedno Twoje słowo, by stało się to rzeczywistością w obliczu prawa. Uczynię z Ciebie dziedziczkę, byś już nigdy nie zaznała niepokoju jutra. Ale same pieniądze nie przynoszą ukojenia - wiem to. Nie potrzebujesz teraz zapewnienia, że jako twoja matrigna nie zostawię Cię na pastwę losu.

Dlatego przesyłam Ci coś o wiele cenniejszego - to pierścionek, który otrzymałam od twojego ojca na zaręczyny. Dbaj o niego. Pielęgnuj, jak pielęgnować będziesz od dzisiaj wspomnienia.

Jest też jeszcze jeden drobiazg.
Kamienica jest Twym domem i nigdy nim być nie przestanie, ale rozumiem jak trudne może być życie w miejscu, gdzie więcej jest duchów niż żywych; gdzie każdy krok przypomina Ci o tych, których między nami już nie ma.
Jeśli takie będzie twoje życzenie - zabiorę Cię stamtąd.

Z miłością,

Lorien

17 września 1972 r.