Plotki o postaciach

Porzucone stanowisko

O kim plotkujemy: Louvain Lestrange
Od kiedy plotkujemy: 27.09.1972
Kręgi: Departamentu Transportu Magicznego, Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów, rodzina Lestrange

– …no i wyobraź sobie, ponoć Louvain Lestrange sam się zgłosił. Sam. Bez nakazu, bez delegacji – po prostu złożył papiery i puf, poszedł do tych sądowych szczurów z Przestrzegania.
– Zgłosił się sam?
– Mhm. A teraz siedzi tam z plakietką „stażysta” jak świeżo po Hogwarcie, mimo że u nas miał już swoje biurko, dostęp do notatek operacyjnych i kilka wygodnych świstoklikowych spraw do ledwie nadzoru...
– Przecież to degradacja.
– No właśnie! Ale wiesz, co mówią… Że niby „szansa rozwoju”, „nowy kierunek”, ale jak dla mnie to po prostu zwiał, zanim coś mu wybuchło w aktach.
– Słyszałam, że Wyllan jest wściekły.
– Wściekły to mało powiedziane. Jak się dowiedział, to podobno cisnął raportem o ścianę. Ale nie może nic zrobić – biuro Sędziny zatwierdziło transfer zanim ktokolwiek się zorientował. Oficjalnie: „tymczasowe wsparcie międzydepartamentowe”.
– Czyli po staremu. Sędziowie znowu podkradają ludzi, żeby ktoś im te dziesięć tysięcy stron akt odręcznie przepisywał. A my tu, z niedziałającą siecią Fiu i trzema osobami w Świstoklikach na cały kraj.
– I najlepsze? Lestrange zawsze był zbyt gładki. Cicho siedział, raporty idealne, a jak trzeba było ruszyć tyłek w teren, to nagle go „nigdzie nie było”.
– Może się ustawił. Albo kogoś w sądzie zna.
– A może po prostu lepiej się czuje wśród paragrafów niż popiołu.

---

Powiązane: https://secretsoflondon.pl/showthread.ph...0#pid72860

Hannibal Selwyn to bohater?

O kim plotkujemy: Hannibal Selwyn, Henry Lockhart
Od kiedy plotkujemy: 9.09.1972
Kręgi: kobieca populacja magicznego Londynu

Spalona Noc z pewnością pokazała prawdziwą naturę wielu ludzi; to, o co się troszczą; jakie są ich priorytety. Niespodziewane było jednak, że bohaterską postawę pokazał nie kto inny, jak znany aktor, Hannibal Selwyn. Młody gwiazdor sceny The Globe zaprezenował swoją szlachetność nie jeden raz. Najpierw osłonił własną piersią starszą, chorowitą babunię, która szukała schronienia w tą straszliwą noc. Potem (z pomocą przyjaciela, fotografa, Henry'ego Lockharta) uratował niewinną kobietę, Penelopę Crane, z łap bandyty. Widać, że aktor z The Globe, jest nie tylko utalentowanym artystą, ale i szlachetnym kawalerem. Powinno to zwrócić na niego oczy wszystkich londyńskich, czystokrwistych panien i oczyścić go z kuriozalnych i nieuzasadnionych kalumnii pod jego adresem.

Plotka odnosi się do tego wątku

Crouch znokautowany

O kim plotkujemy: Robert Albert Crouch
Od kiedy plotkujemy: 10.09.72
Kręgi: Wizengamot - zaczyna się w stronnictwie antymugolakowym, potem rozsiewa się po Ministerstwie
I w Ministerstwie czystokrwiści nie są bezpieczni - świadczy o tym fakt, że kiedy Londyn płonął, czarodziej pochodzenia mugolskiego miał czelność uderzyć w twarz Roberta Croucha. Sędzia, charakterystycznie dla swojego stronnictwa, okazał słabość wobec osoby o niższym pochodzeniu i nie wniósł żadnego oskarżenia. Czy czystokrwiści naprawdę nie mogą się bronić przed tymi licznymi i bezczelnymi atakami? Może powinni pozwolić - jak chciałby tego taki Crouch - by mugole panoszyli się po Ministerstwie i bili po twarzach sędziów? Co to mówi o reputacji stronnictwa, które tak dumnie reprezentuje?
Plotka odnosi się do tego wątku

Przygody w szpitalnym schowku

O kim plotkujemy: @Brenna Longbottom @Basilius Prewett
Od kiedy plotkujemy: 10 września 1972
Kręgi: Szpital św. Munga, jego pacjenci, rodziny zamieszanych

Spalona Noc przetoczyła się po kraju w wyniszczający sposób, rzucając się cieniem na stan zdrowia wielu czarodziejów i czarownic, a stres z tym związany niewątpliwie sięgnął zenitu. Wszyscy znają historie o skradzionych spojrzeniach i spotkaniach w schowkach na miotły, które w tym przypadku zostały zmienione na eliksiry. Jeden z pracowników szpitala przyłapał jednego z jego doktorów, Basiliusa Prewetta, w dwuznacznej sytuacji z funkcjonariuszką brygady uderzeniowej, Brenną Longbottom. Związki z pacjentami nie są zwykle mile widziane, ale w zaistniałej sytuacji, jak można trzymać to przeciwko komukolwiek?

Wieczna żałoba przerwana?

O kim plotkujemy: @Prudence Bletchley
Od kiedy plotkujemy: od 19.09.1972
Kręgi: Ministerstwo Magii, znajomi Prudence

Niedoszła narzeczona, która od samego początku pracy w tym miejscu nie rozstawała się z pierścionkiem po tragicznie zmarłym ukochanym nagle zdjęła go z palca. Co więcej, dzisiaj do jej biura dotarł anonimowo nadesłany bukiet kwiatów z dołączoną do niego odręczną wiadomością o nieznanej treści. Wyglądał nieco żałobnie, ale nie na tyle, by przypominał kondolencyjne wiązanki. Był ponury w tonacji, niemal ekscentryczny w swej kolorystyce, a jednak wyraźnie wpisał się w jej osobliwe gusta. Liścik też bez wątpienia wywołał u kobiety co najmniej pozytywne emocje. Po tym drobnym geście, Prudence Bletchley wydawała się wyraźnie ożywiona. Co poniektórzy mówią nawet, że na jej ponurej, bladej i zawsze śmiertelnie poważnej twarzy zagościło coś na kształt rumieńca.

Czyżby Panna Kostucha nagle wróciła do oddychania pełną piersią? Wybrała sobie na to wyjątkowo osobliwy moment, wszak cały kraj wciąż tonie w smutku po pożarach, które ogarnęły Wielką Brytanię. A jednak ktoś ewidentnie tchnął w nią życie na nowo. Zaiste, pracownicy biura koronera to specyficzny sort ludzi. Codziennie obcowanie ze śmiercią najwyraźniej naprawdę wpływa na obyczaje.

Plotka dotyczy tego bukietu.

Rybie... OCZY?

O kim plotkujemy: 

@Aaron Moody

@Harrier Abbott
Od kiedy plotkujemy: 06.09.1972
Kręgi: Biuro Aurorów, BUM, pracownicy Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów

“Wisiała tam! Przysięgam! Cała goła i w dodatku z rybą!” zarzekał się młodziutki Daniel Crowther, wyciągany z Biura Aurorów przez dwóch całkiem rosłych pielęgniarzy. Cóż za biedny chłopiec. Przemęczony zapewne i nieprzywykły do pracy w tak stresowych warunkach. “MIAŁA TAKIE WIELKIE BIMB…”
Reszta jego opowieści utonęła w trzasku teleportacji.

Podobno wszystko zaczęło się od niewygodnego prezentu jaki trafił na biurko aurora Aarona Moody’ego. Co ciekawscy, obecni tamtego dnia w Biurze, pracownicy widzieli dokładnie jak rozpakowuje on erotyczny kalendarz… z rybami.
Tylko po to, aby przesłać go swojemu partnerowi - Harrierowi Abbottowi.

Nie do końca wiadomo co urzekło bardziej młodego D. Crowther’a, który pojawił się tego dnia w Biurze Aurorów - ryby czy elegancka dama przedstawiona na kalendarzu, powieszonym pomiędzy biurkami.
Tak czy inaczej chłopak poślizgnął się na… świeczce o fallicznym kształcie, rzuconej wcześniej przez H. Abbotta z precyzją godną emerytowanego gracza Quidditch’a.
Choć sprawę stażysty (i jego obitych po rzekomym wypadku w pracy pośladków) zamieciono pod dywan, a sam chłopak przebywa na zwolnieniu lekarskim - to historii krąży już wśród pracowników DPPC całkiem sporo.

Biuro Aurorów zaprzecza jakoby rzekoma świeczka czy kalendarz z roznegliżowanymi kobietami o imponujących kształtach (oczywiście złowionych ryb) były kiedykolwiek w ich posiadaniu.

Plotka oparta na wydarzeniach z tych rzutów: 1, 2 i historii nieszczęsnego kalendarza: o tutaj początek