Astoria Selene Avery
Urodzenie:
12.12.1948r.
znak zodiaku strzelec
numerologiczna jedynka - pionier
Stan cywilny:
panna
Krew:
czysta
Zamieszkanie:
Ulica Pokątna, Londyn
Pochodzenie:
Najmłodsza córka z trójki dzieci Aureliany (z domu Mulciber, mecenas dziedzictwa artystycznego) i Cassiana (dyplomaty i znawcy sztuki) Averych, przedstawicieli starego, czystokrwistego rodu znanego z mecenatu nad sztuką. Najstarszy syn, Julian (dyplomata, kolekcjoner sztuki), zginął 30 maja 1989 roku w wyniku pojedynku z mugolakiem. Cedric, średni syn, jest rzeźbiarzem i konserwatorem dzieł magicznych, od śmierci Juliana pochłonięty czarną magią. Wychowywali się w posiadłości Avery Hall na obrzeżach Londynu.
Rodzina prowadzi jedno z najważniejszych miejsc kulturalnych magicznego Londynu - galerię OdNowa. Aktywnie udzielają się w życiu artystycznym, organizując konkursy młodych talentów, fundując Akademię MagiArtu w Londynie oraz prowadząc Fundację Dziedzictwa i Sztuki Magicznej Averych.
12.12.1948r.
znak zodiaku strzelec
numerologiczna jedynka - pionier
Stan cywilny:
panna
Krew:
czysta
Zamieszkanie:
Ulica Pokątna, Londyn
Pochodzenie:
Najmłodsza córka z trójki dzieci Aureliany (z domu Mulciber, mecenas dziedzictwa artystycznego) i Cassiana (dyplomaty i znawcy sztuki) Averych, przedstawicieli starego, czystokrwistego rodu znanego z mecenatu nad sztuką. Najstarszy syn, Julian (dyplomata, kolekcjoner sztuki), zginął 30 maja 1989 roku w wyniku pojedynku z mugolakiem. Cedric, średni syn, jest rzeźbiarzem i konserwatorem dzieł magicznych, od śmierci Juliana pochłonięty czarną magią. Wychowywali się w posiadłości Avery Hall na obrzeżach Londynu.
Rodzina prowadzi jedno z najważniejszych miejsc kulturalnych magicznego Londynu - galerię OdNowa. Aktywnie udzielają się w życiu artystycznym, organizując konkursy młodych talentów, fundując Akademię MagiArtu w Londynie oraz prowadząc Fundację Dziedzictwa i Sztuki Magicznej Averych.
Kształtowanie: ◉◉○○○
Rozproszenie: ◉○○○○
Transmutacja: ◉◉○○○
Zauroczenie: ◉◉◉○○
Nekromancja: ○○○○○
Translokacja: ◉◉○○○
Percepcja: ◉◉○○○
Aktywność fizyczna: ○○○○○
Charyzma: ◉◉◉○○
Rzemiosło: ◉◉○○○
Wiedza przyrodnicza: ◉○○○○
Wiedza o świecie: ◉◉◉◉○
Rozproszenie: ◉○○○○
Transmutacja: ◉◉○○○
Zauroczenie: ◉◉◉○○
Nekromancja: ○○○○○
Translokacja: ◉◉○○○
Percepcja: ◉◉○○○
Aktywność fizyczna: ○○○○○
Charyzma: ◉◉◉○○
Rzemiosło: ◉◉○○○
Wiedza przyrodnicza: ◉○○○○
Wiedza o świecie: ◉◉◉◉○
Poziom spaczenia: II
Po śmierci Juliana jej drugi brat, Cedric, zwrócił się ku czarnej magii, szerząc nienawiść do mugoli i mugolaków. Wstąpił w szeregi śmierciożerców i zaraził trucizną umysł młodszej siostry. Mimo jej odcięcia się od emocji, uraz do mugolaków pozostanie w niej na zawsze, więc życzy im jak najgorzej.
Różdżka:
11,5 cala, wiąz, włókno ze smoczego serca, półsztywna
Zwierzę totemiczne:
pszczoła
Aura:
brązowa
O zdolnościach:
Ojciec zawsze powtarza, że Astoria to artystyczna dusza, lecz pragmatyczny umysł. Maluje od najmłodszych lat, a choć nikomu nie pokazuje swoich prac, każda z nich jest świadectwem obsesyjnego dążenia do doskonałości. W jej świecie nie ma miejsca na przypadek. Perfekcjonizm stał się jej drugą naturą, a sztuka jedyną płaszczyzną, na której pozwala sobie na prawdziwe zaangażowanie. Astoria widzi świat przez pryzmat kompozycji i proporcji, dźwięków i kolorów, które podporządkowuje własnej wizji ładu. Posiada wyjątkową wrażliwość na emocje, potrafi je wyczuwać, kształtować i subtelnie wplatać w dzieła, by wpływały na odbiorcę w sposób niemal niedostrzegalny. Mimo tego, sama wydaje się od tych emocji odcięta. Przez lata praktyki wytrenowała w sobie chłód, który pozwala jej zachować dystans i panowanie w każdej sytuacji. W kontaktach z ludźmi jest elastyczna - potrafi zagrać skromną, czarującą lub beznamiętnie rzeczową, w zależności od tego, co chce osiągnąć. Bez problemów zarządza zespołem artystów, konserwatorów i handlarzy. Potrafi negocjować ceny z kupcami, prowadzić aukcje z wdziękiem i chłodną kalkulacją, a jednocześnie mówić o sztuce z pasją, która zaraża słuchaczy. Szczególnie że posiada rozległą wiedzę zarówno z zakresu historii sztuki, co pozwala jej interpretować dzieła w szerszym, wielowarstwowym kontekście, ale także rozpoznawać style malarskie charakterystyczne dla poszczególnych epok czarodziejskich.
W szkole nagminnie korzystała z transmutacji, by wydłużyć swoje włosy lub przekształcić ubranie, lub zmienić mnóstwo drobiazgów wokół siebie, które z jakiegoś względu irytowały jej estetykę. Gorzej sobie radzi, jeśli chodzi o odwrócenie skutków tych nieudanych eksperymentów. W bieżącej pracy wykorzystuje tę umiejętność do modyfikowania ram obrazów lub poszczególnych elementów sztuki lub wystroju. Nie ma kompromisów, jeśli ma jakąś wizję, musi ją spełnić w najmniejszym szczególe. W aranżacji wystawy pomaga sobie zaklęciami translokacji i przywoływania stojaków lub szaf ekspozycyjnych. Dyspozycja przestrzeni niekiedy zmienia się co godzinę, więc bez pomocy magii zwyczajnie by poległa. Własnymi siłami, pod względem fizycznym, nic by się nie osiągnęła, a nie zawsze może liczyć na rzetelność innych pracowników. Może byłoby łatwiej, gdyby nabrała jakichś mięśni, ale nigdy nie uprawiała żadnego sportu, a jej choroba genetyczna nie pozwala na przeciążanie organizmu, dlatego tym bardziej polega na swoich zdolnościach.
W młodym wieku jest już mocno ukierunkowana, właściwie od urodzenia. Nie interesowała się nigdy światem w kontekście przyrody i procesów w niej zachodzących, a jej pojęcie ogranicza się do rozumienia rytmu, struktury i ekspresji (jak światło zmienia się w ciągu dnia i jak wpływa na kolory; kształty, faktury, barwy w różnych porach roku roślin i drzew; jak perspektywa atmosferyczna wpływa na głębię obrazu). Gdy w dniu zaręczyn dostała od narzeczonego smoczognika, cały wieczór czytała o biologii tej jaszczurki, by przypadkiem jej nie uśmiercić.
Nigdy nie potrzebowała też czarnej magii ani manipulowania siłami witalnymi do osiągnięcia swoich celów, nie przepada za rzucaniem zaklęć na żywe jednostki i nie lubi, gdy ktoś celuje w jej kierunku.
Przewagi:
Obrazki trójwymiarowe:
Rodowa umiejętność przekazywana z pokolenia na pokolenie wielokrotnie ratowała jej skórę, szczególnie po śmierci brata, kiedy atmosfera w domu była nie do wytrzymania i nigdzie nie potrafiła znaleźć sobie miejsca. Chowała się więc w ramach obrazu, bo tylko tam miała prawdziwy spokój.
Za odpowiednią cenę stworzyłaby taki obraz do sprzedaży, jednak jeszcze nikomu nie ujawniła swojej pasji do malowania, więc nie otrzymała adekwatnej oferty.
Tworzenie dzieł sztuki (II):
Na kursie we Francji nauczyła się dodawać do obrazów emocji, by sztuka jeszcze bardziej oddziaływała na odbiorców. Nadal szlifuje tę umiejętność, bo wbrew pozorom wcale nie jest to proste, szczególnie gdy artystą targają sprzeczne emocje.
Bogacz (II):
Jeśli ktoś twierdzi, że pieniądze szczęścia nie dają - kłamie. Mogą nazywać ją wyniosłą paniusią i snobką, epitety w jej kierunku wcale jej nie ruszają. Dlaczego miałaby się przejmować opinią gorszych od siebie?
Renowacja (II):
Albo robić coś dobrze albo wcale. Jako kustoszka, w przyszłości mecenas sztuki, chce zajmować się obrazami kompleksowo - nie tylko potrafić wycenić ich wartość, czy znać historię i styl, ale także potrafić naprawić w razie potrzeby. Umiejętność nabyła z pomocą Cedrica i bardzo przydaje jej się w bieżącej pracy. Na magazynach dzieją się różne rzeczy, pracownicy nie zawsze są ostrożni i już niejednokrotnie musiała ratować sytuację tuż przed wystawą.
Znajomość półświatka (I):
Cedric pokazał jej niektóre miejsca na powierzchni Londynu i okolic, gdzie potencjalnie mogłaby kupić nielegalne przedmioty. Nie planuje głębiej wchodzić w strukturę półświatka, bo jej potrzeby w tym zakresie są niewielkie, ale jest otwarta na wszystkie okoliczności. Życie nauczyło ją, że jest nieprzewidywalne i niesprawiedliwe. Nie widzi więc problemu w sięganiu po środki, które innym mogłyby wydać się wątpliwe - o ile służą temu, co dla niej ważne. Nie szuka kłopotów, ale też się ich nie boi; nauczyła się, że czasem to właśnie cień jest najlepszym sprzymierzeńcem.
Język francuski (I):
Jeden z braci jej dziadka w okresie młodości przeprowadził się do Francji i tak powstał francuski odłam Averych. W czasach Hogwartu często jeździła tam na wakacje - jako dziecko szybko łapała nowy język. Wymieniała listy z kuzynostwem i w mig przyswajała nowe słówka. Dzięki temu mogła bez problemu odbyć roczny kurs we Francji.
Występowanie (I):
Po tylu latach przebywania w galeriach sztuki i biorąc pod uwagę rodzinę, z jakiej pochodzi, przyzwyczaiła się do rozgłosu i obyła z publicznymi wystąpieniami. Zabiera głos na każdej wystawie, którą organizuje oraz promuje je każdym dostępnym kanałem. Zawsze z jej tonu i postawy emanuje pewność siebie, bez względu na to, czy przemawia do pięciu osób, czy do całego tłumu.
Sztuki plastyczne (I):
Może to talent, a może przebywanie wśród artystów niemal od urodzenia sprawiło, że malowanie stało się jej pasją. Dobrze jej to wychodzi, nawet jeśli sama jest zbyt krytyczna, by to przyznać. Od zawsze nosiła ze sobą szkicownik i doskonaliła kreskę lub uwieczniała martwą naturę. Strzegła go bardziej niż cnoty. Do tej pory maluje w samotności, a jej obrazy nie ujrzały jeszcze światła dziennego.
Kłamstwo (I):
W świecie sztuki, gdzie granica między autentycznością a iluzją bywa cienka, umiejętność kłamania jest dla niej równie cenna jak wiedza o pigmentach. Potrafi z zimną precyzją ukryć prawdziwe pochodzenie dzieła, przemilczeć niewygodne fakty lub nadać im bardziej korzystny kontekst. Jej kłamstwa są subtelne, niemal artystyczne - częściej złożone z półprawd i starannie dobranych słów. Dzięki temu potrafi zjednać sobie kolekcjonerów, oczarować krytyków i odwrócić uwagę od drobnych nieścisłości w dokumentacji. Nie ma problemu z kłamaniem, o ile przyświeca to jej celowi. Dodatkowo potrafi doskonale udawać sympatię, nawet jeśli darzy rozmówcę czystą nienawiścią.
Kokieteria (I):
Kokietowanie traktuje jak sztukę użytkową - nie po to, by uwodzić, lecz by budować mosty, rozbrajać czujność rozmówców i uzyskiwać dostęp do miejsc, gdzie sama uprzejmość nie wystarcza. Czaruje gestem, tonem głosu, odpowiednio dobranym komplementem; potrafi sprawić, że rozmówca poczuje się wyjątkowy, a przez to bardziej skłonny do ustępstw.
Popularność (0):
Nazwisko Avery i śmiertelne wypadki w najbliższym otoczeniu = okładki brukowców.
Zwady:
Lęk przed wodą (II):
Trauma pozostawiona w spadku po najstarszym bracie, który w dzieciństwie wrzucił Astorię do wody i niemal utonęła. Przytomni rodzice wyłowili ją na czas, ale od tamtej pory panicznie boi się otwartych akwenów. Nigdy nie nauczyła się pływać, a jedyne akceptowalne zbiorniki wodne, to te na pejzażach.
Brudny sekret (II):
Od roku prowadzi mniej legalną działalność - przez wpływ brata, zaczęła pomagać mu w szemranych interesach i używa obrazów, by przemycać nielegalne substancje do konkretnych nabywców. Jest bardzo ostrożna i poza Cedric'iem nikt nie ma pojęcia o jej działalności. Dobrze zaciera ślady, nie korzysta z pośredników, a obrazy nie są powiązane z jej galerią. Niemniej jest to ryzyko, które świadomie podejmuje.
Słabo zbudowany, niedowaga (II):
Na jej wątłą sylwetkę i niedowagę składa się wiele czynników - choroba genetyczna, zapracowany tryb życia, dieta wegetariańska oraz fakt, że często zwyczajnie zapomina o posiłkach. Nierzadko musi w siebie wmuszać jedzenie, bo chciałaby wyglądać zdrowiej, nabrać krągłości i dobrze czuć się we własnej skórze, ale do tej pory to walka z wiatrakami.
Choroba genetyczna - włochatość serca (I):
Przez pierwsze siedemnaście lat życia nie zdawała sobie sprawy z choroby. W końcu od zawsze była blada i szczupła, szybko się męczyła i łapała zadyszki po wejściu na szczyt schodów - "taka jej uroda", słyszała wiele razy z ust członków rodziny. Dopiero po śmierci najstarszego brata ból, stres i żałoba niemal ją zabiły. Trafiła do Świętego Munga, gdzie zdiagnozowano włochatość serca - chorobę, o której wcześniej nawet nie słyszała. Po kilku miesiącach leczenia psychiatrycznego po traumie zaczęła interesować się chorobą. W pierwszym odruchu zrobiło jej się niedobrze na myśl, że jej serce jest porośnięte "włoskami". Po wdrożeniu leczenia było znacznie lepiej, choć lekarze przestrzegali, by prowadzić spokojny tryb życia. Jak się okazało, nie było to trudne. Skupiła się na pracy, odcięła od emocji (co po takiej terapii szokowej przyszło jej całkiem naturalnie), a przyjmowane eliksiry poprawiły jakość jej życia, nawet jeśli pozostawała blada i bez kondycji.
Drobny lęk (I): - pająki.
Kto je lubi? Po co one w ogóle istnieją? Nawet te najmniejsze są obrzydliwe. Nigdy nie zrozumie osób, które świadomie hodują te kreatury. Na szczęście Vulcor rozprawia się z większością robali, która śmie przekraczać przestrzeń osobistą Tori.
Mizantrop (I): - mugolaki.
Zakały społeczności czarodziejów. Z chęcią wytępiłaby każdego po kolei. Początek nienawiści rozpoczął się od śmierci Juliana i będzie trwał do końca jej dni. Oczywiście nie zawsze jest jawny, bo musi stwarzać pozory, ale jeśli tylko ma okazję zaszkodzić mugolakowi i nie zostać wykrytą - nie zawaha się nawet pół sekundy.
Uczulenie na czosnek (I):
Najczęściej objawia się wysypką, w większych ilościach może spowodować obrzęk gardła i duszności, ale raczej nie podejmuje ryzyka, bo nie przepada za posmakiem i późniejszym zapachem z ust.
Uparciuch (I):
Jest jedna racja i to ona ją ma.
Wegetarianin (I):
Jedzenie mięsa od zawsze wydawało jej się obrzydliwe - coś żywego, co jeszcze niedawno chodziło po świecie miało wylądować na jej talerzu? Do produktów pochodzenia zwierzęcego również nie była przekonana, ale w jej oczach było to mniejsze zło. Początkowo jej skwaszona mina przy stole była uznawana za niekulturalną. Z czasem rodzice przyzwyczaili się do jej "wymysłów" i elfy przygotowywały dla niej wegetariańskie potrawy, by każdy był zadowolony.
Po śmierci Juliana jej drugi brat, Cedric, zwrócił się ku czarnej magii, szerząc nienawiść do mugoli i mugolaków. Wstąpił w szeregi śmierciożerców i zaraził trucizną umysł młodszej siostry. Mimo jej odcięcia się od emocji, uraz do mugolaków pozostanie w niej na zawsze, więc życzy im jak najgorzej.
Różdżka:
11,5 cala, wiąz, włókno ze smoczego serca, półsztywna
Zwierzę totemiczne:
pszczoła
Aura:
brązowa
O zdolnościach:
Ojciec zawsze powtarza, że Astoria to artystyczna dusza, lecz pragmatyczny umysł. Maluje od najmłodszych lat, a choć nikomu nie pokazuje swoich prac, każda z nich jest świadectwem obsesyjnego dążenia do doskonałości. W jej świecie nie ma miejsca na przypadek. Perfekcjonizm stał się jej drugą naturą, a sztuka jedyną płaszczyzną, na której pozwala sobie na prawdziwe zaangażowanie. Astoria widzi świat przez pryzmat kompozycji i proporcji, dźwięków i kolorów, które podporządkowuje własnej wizji ładu. Posiada wyjątkową wrażliwość na emocje, potrafi je wyczuwać, kształtować i subtelnie wplatać w dzieła, by wpływały na odbiorcę w sposób niemal niedostrzegalny. Mimo tego, sama wydaje się od tych emocji odcięta. Przez lata praktyki wytrenowała w sobie chłód, który pozwala jej zachować dystans i panowanie w każdej sytuacji. W kontaktach z ludźmi jest elastyczna - potrafi zagrać skromną, czarującą lub beznamiętnie rzeczową, w zależności od tego, co chce osiągnąć. Bez problemów zarządza zespołem artystów, konserwatorów i handlarzy. Potrafi negocjować ceny z kupcami, prowadzić aukcje z wdziękiem i chłodną kalkulacją, a jednocześnie mówić o sztuce z pasją, która zaraża słuchaczy. Szczególnie że posiada rozległą wiedzę zarówno z zakresu historii sztuki, co pozwala jej interpretować dzieła w szerszym, wielowarstwowym kontekście, ale także rozpoznawać style malarskie charakterystyczne dla poszczególnych epok czarodziejskich.
W szkole nagminnie korzystała z transmutacji, by wydłużyć swoje włosy lub przekształcić ubranie, lub zmienić mnóstwo drobiazgów wokół siebie, które z jakiegoś względu irytowały jej estetykę. Gorzej sobie radzi, jeśli chodzi o odwrócenie skutków tych nieudanych eksperymentów. W bieżącej pracy wykorzystuje tę umiejętność do modyfikowania ram obrazów lub poszczególnych elementów sztuki lub wystroju. Nie ma kompromisów, jeśli ma jakąś wizję, musi ją spełnić w najmniejszym szczególe. W aranżacji wystawy pomaga sobie zaklęciami translokacji i przywoływania stojaków lub szaf ekspozycyjnych. Dyspozycja przestrzeni niekiedy zmienia się co godzinę, więc bez pomocy magii zwyczajnie by poległa. Własnymi siłami, pod względem fizycznym, nic by się nie osiągnęła, a nie zawsze może liczyć na rzetelność innych pracowników. Może byłoby łatwiej, gdyby nabrała jakichś mięśni, ale nigdy nie uprawiała żadnego sportu, a jej choroba genetyczna nie pozwala na przeciążanie organizmu, dlatego tym bardziej polega na swoich zdolnościach.
W młodym wieku jest już mocno ukierunkowana, właściwie od urodzenia. Nie interesowała się nigdy światem w kontekście przyrody i procesów w niej zachodzących, a jej pojęcie ogranicza się do rozumienia rytmu, struktury i ekspresji (jak światło zmienia się w ciągu dnia i jak wpływa na kolory; kształty, faktury, barwy w różnych porach roku roślin i drzew; jak perspektywa atmosferyczna wpływa na głębię obrazu). Gdy w dniu zaręczyn dostała od narzeczonego smoczognika, cały wieczór czytała o biologii tej jaszczurki, by przypadkiem jej nie uśmiercić.
Nigdy nie potrzebowała też czarnej magii ani manipulowania siłami witalnymi do osiągnięcia swoich celów, nie przepada za rzucaniem zaklęć na żywe jednostki i nie lubi, gdy ktoś celuje w jej kierunku.
Przewagi:
Obrazki trójwymiarowe:
Rodowa umiejętność przekazywana z pokolenia na pokolenie wielokrotnie ratowała jej skórę, szczególnie po śmierci brata, kiedy atmosfera w domu była nie do wytrzymania i nigdzie nie potrafiła znaleźć sobie miejsca. Chowała się więc w ramach obrazu, bo tylko tam miała prawdziwy spokój.
Za odpowiednią cenę stworzyłaby taki obraz do sprzedaży, jednak jeszcze nikomu nie ujawniła swojej pasji do malowania, więc nie otrzymała adekwatnej oferty.
Tworzenie dzieł sztuki (II):
Na kursie we Francji nauczyła się dodawać do obrazów emocji, by sztuka jeszcze bardziej oddziaływała na odbiorców. Nadal szlifuje tę umiejętność, bo wbrew pozorom wcale nie jest to proste, szczególnie gdy artystą targają sprzeczne emocje.
Bogacz (II):
Jeśli ktoś twierdzi, że pieniądze szczęścia nie dają - kłamie. Mogą nazywać ją wyniosłą paniusią i snobką, epitety w jej kierunku wcale jej nie ruszają. Dlaczego miałaby się przejmować opinią gorszych od siebie?
Renowacja (II):
Albo robić coś dobrze albo wcale. Jako kustoszka, w przyszłości mecenas sztuki, chce zajmować się obrazami kompleksowo - nie tylko potrafić wycenić ich wartość, czy znać historię i styl, ale także potrafić naprawić w razie potrzeby. Umiejętność nabyła z pomocą Cedrica i bardzo przydaje jej się w bieżącej pracy. Na magazynach dzieją się różne rzeczy, pracownicy nie zawsze są ostrożni i już niejednokrotnie musiała ratować sytuację tuż przed wystawą.
Znajomość półświatka (I):
Cedric pokazał jej niektóre miejsca na powierzchni Londynu i okolic, gdzie potencjalnie mogłaby kupić nielegalne przedmioty. Nie planuje głębiej wchodzić w strukturę półświatka, bo jej potrzeby w tym zakresie są niewielkie, ale jest otwarta na wszystkie okoliczności. Życie nauczyło ją, że jest nieprzewidywalne i niesprawiedliwe. Nie widzi więc problemu w sięganiu po środki, które innym mogłyby wydać się wątpliwe - o ile służą temu, co dla niej ważne. Nie szuka kłopotów, ale też się ich nie boi; nauczyła się, że czasem to właśnie cień jest najlepszym sprzymierzeńcem.
Język francuski (I):
Jeden z braci jej dziadka w okresie młodości przeprowadził się do Francji i tak powstał francuski odłam Averych. W czasach Hogwartu często jeździła tam na wakacje - jako dziecko szybko łapała nowy język. Wymieniała listy z kuzynostwem i w mig przyswajała nowe słówka. Dzięki temu mogła bez problemu odbyć roczny kurs we Francji.
Występowanie (I):
Po tylu latach przebywania w galeriach sztuki i biorąc pod uwagę rodzinę, z jakiej pochodzi, przyzwyczaiła się do rozgłosu i obyła z publicznymi wystąpieniami. Zabiera głos na każdej wystawie, którą organizuje oraz promuje je każdym dostępnym kanałem. Zawsze z jej tonu i postawy emanuje pewność siebie, bez względu na to, czy przemawia do pięciu osób, czy do całego tłumu.
Sztuki plastyczne (I):
Może to talent, a może przebywanie wśród artystów niemal od urodzenia sprawiło, że malowanie stało się jej pasją. Dobrze jej to wychodzi, nawet jeśli sama jest zbyt krytyczna, by to przyznać. Od zawsze nosiła ze sobą szkicownik i doskonaliła kreskę lub uwieczniała martwą naturę. Strzegła go bardziej niż cnoty. Do tej pory maluje w samotności, a jej obrazy nie ujrzały jeszcze światła dziennego.
Kłamstwo (I):
W świecie sztuki, gdzie granica między autentycznością a iluzją bywa cienka, umiejętność kłamania jest dla niej równie cenna jak wiedza o pigmentach. Potrafi z zimną precyzją ukryć prawdziwe pochodzenie dzieła, przemilczeć niewygodne fakty lub nadać im bardziej korzystny kontekst. Jej kłamstwa są subtelne, niemal artystyczne - częściej złożone z półprawd i starannie dobranych słów. Dzięki temu potrafi zjednać sobie kolekcjonerów, oczarować krytyków i odwrócić uwagę od drobnych nieścisłości w dokumentacji. Nie ma problemu z kłamaniem, o ile przyświeca to jej celowi. Dodatkowo potrafi doskonale udawać sympatię, nawet jeśli darzy rozmówcę czystą nienawiścią.
Kokieteria (I):
Kokietowanie traktuje jak sztukę użytkową - nie po to, by uwodzić, lecz by budować mosty, rozbrajać czujność rozmówców i uzyskiwać dostęp do miejsc, gdzie sama uprzejmość nie wystarcza. Czaruje gestem, tonem głosu, odpowiednio dobranym komplementem; potrafi sprawić, że rozmówca poczuje się wyjątkowy, a przez to bardziej skłonny do ustępstw.
Popularność (0):
Nazwisko Avery i śmiertelne wypadki w najbliższym otoczeniu = okładki brukowców.
Zwady:
Lęk przed wodą (II):
Trauma pozostawiona w spadku po najstarszym bracie, który w dzieciństwie wrzucił Astorię do wody i niemal utonęła. Przytomni rodzice wyłowili ją na czas, ale od tamtej pory panicznie boi się otwartych akwenów. Nigdy nie nauczyła się pływać, a jedyne akceptowalne zbiorniki wodne, to te na pejzażach.
Brudny sekret (II):
Od roku prowadzi mniej legalną działalność - przez wpływ brata, zaczęła pomagać mu w szemranych interesach i używa obrazów, by przemycać nielegalne substancje do konkretnych nabywców. Jest bardzo ostrożna i poza Cedric'iem nikt nie ma pojęcia o jej działalności. Dobrze zaciera ślady, nie korzysta z pośredników, a obrazy nie są powiązane z jej galerią. Niemniej jest to ryzyko, które świadomie podejmuje.
Słabo zbudowany, niedowaga (II):
Na jej wątłą sylwetkę i niedowagę składa się wiele czynników - choroba genetyczna, zapracowany tryb życia, dieta wegetariańska oraz fakt, że często zwyczajnie zapomina o posiłkach. Nierzadko musi w siebie wmuszać jedzenie, bo chciałaby wyglądać zdrowiej, nabrać krągłości i dobrze czuć się we własnej skórze, ale do tej pory to walka z wiatrakami.
Choroba genetyczna - włochatość serca (I):
Przez pierwsze siedemnaście lat życia nie zdawała sobie sprawy z choroby. W końcu od zawsze była blada i szczupła, szybko się męczyła i łapała zadyszki po wejściu na szczyt schodów - "taka jej uroda", słyszała wiele razy z ust członków rodziny. Dopiero po śmierci najstarszego brata ból, stres i żałoba niemal ją zabiły. Trafiła do Świętego Munga, gdzie zdiagnozowano włochatość serca - chorobę, o której wcześniej nawet nie słyszała. Po kilku miesiącach leczenia psychiatrycznego po traumie zaczęła interesować się chorobą. W pierwszym odruchu zrobiło jej się niedobrze na myśl, że jej serce jest porośnięte "włoskami". Po wdrożeniu leczenia było znacznie lepiej, choć lekarze przestrzegali, by prowadzić spokojny tryb życia. Jak się okazało, nie było to trudne. Skupiła się na pracy, odcięła od emocji (co po takiej terapii szokowej przyszło jej całkiem naturalnie), a przyjmowane eliksiry poprawiły jakość jej życia, nawet jeśli pozostawała blada i bez kondycji.
Drobny lęk (I): - pająki.
Kto je lubi? Po co one w ogóle istnieją? Nawet te najmniejsze są obrzydliwe. Nigdy nie zrozumie osób, które świadomie hodują te kreatury. Na szczęście Vulcor rozprawia się z większością robali, która śmie przekraczać przestrzeń osobistą Tori.
Mizantrop (I): - mugolaki.
Zakały społeczności czarodziejów. Z chęcią wytępiłaby każdego po kolei. Początek nienawiści rozpoczął się od śmierci Juliana i będzie trwał do końca jej dni. Oczywiście nie zawsze jest jawny, bo musi stwarzać pozory, ale jeśli tylko ma okazję zaszkodzić mugolakowi i nie zostać wykrytą - nie zawaha się nawet pół sekundy.
Uczulenie na czosnek (I):
Najczęściej objawia się wysypką, w większych ilościach może spowodować obrzęk gardła i duszności, ale raczej nie podejmuje ryzyka, bo nie przepada za posmakiem i późniejszym zapachem z ust.
Uparciuch (I):
Jest jedna racja i to ona ją ma.
Wegetarianin (I):
Jedzenie mięsa od zawsze wydawało jej się obrzydliwe - coś żywego, co jeszcze niedawno chodziło po świecie miało wylądować na jej talerzu? Do produktów pochodzenia zwierzęcego również nie była przekonana, ale w jej oczach było to mniejsze zło. Początkowo jej skwaszona mina przy stole była uznawana za niekulturalną. Z czasem rodzice przyzwyczaili się do jej "wymysłów" i elfy przygotowywały dla niej wegetariańskie potrawy, by każdy był zadowolony.
Edukacja:
Hogwart - Slytherin
Uczęszczała do Hogwartu w latach 1959–1966. Na piątym roku nauki objęła funkcję prefekta. Zdała O.W.U.T.E.M.-y z wysokim wynikiem, jednak po śmierci brata, ze względu na jej stan zdrowia, była zmuszona do rocznej przerwy w nauce.
Institut de Magie Artistique L’Atelier d’Éther
Uczęszczała do Akademii Sztuk Czarodziejskich Beauxbatons w roku 1968, realizując kurs Malarstwo Zaklęte. W ciągu dwunastu miesięcy uczuła się nowych stylów malarskich oraz sposobu na dodawanie emocji do obrazów. Z początku było bardzo ciężko - przez traumę nie potrafiła wykrzesać z siebie pozytywnych emocji, które mogłaby przelać na płótno. Nauczyła się jednak lepiej katalogować emocje, oddzielać te złe, izolować te niezbędne w danym momencie. Ukończyła kurs z wyróżnieniem.
Akademia MagiArtu w Londynie
Po powrocie uczęszczała na dwuletni kurs z zakresu historii sztuki - Teoria, Krytyka i Kuratorstwo Sztuki. Nie był to niezbędny krok w jej karierze, ale jest zbyt ambitna by osiąść na laurach. Chciała pozyskać wiedzę, którą miały do zaoferowania książki i kompetencje instruktorów. Przez cały okres nauki pracowała jednocześnie w rodzinnej galerii jako kustoszka, dodając własne doświadczenie w branży. Po dwóch latach uzyskała dyplom, a nowe umiejętności przydają jej się na co dzień.
Doświadczenie:
Od 1969 roku pracuje w rodzinnej galerii sztuki OdNowa. W okresie robienia kursów pracowała wieczorami i weekendami, natomiast po ukończeniu akademii, oddała się w pełni obowiązkom kustoszki, choć stara się być na tyle wszechstronna, by uczestniczyć we wszystkich aspektach działań jej rodu. Często towarzyszy matce, która jako mecenas i patronka młodych artystów, wyszukuje niebanalne dzieła nieznanych malarzy i zapewnia im rozgłos (oczywiście pod sztandarem Averych). Stara się pomagać w fundacji, choć najczęściej jej obowiązki krążą wokół organizowania wystaw, wernisaży i aukcji charytatywnych. Nierzadko udziela wywiadów, promując konkretne wydarzenia rodowym nazwiskiem. Wybiera konkretne tematy i dzieła, które będą wystawione w galerii. Jej selekcja najczęściej opiera się o promowanie artystów właściwego pochodzenia, choć robi to na tyle dyskretnie, że z zewnątrz nie jest to zauważalne. Dba o stan techniczny prac, które zostały jej powierzone, ale wyszukuje też trudno dostępne, stare obrazy, by przeprowadzić ich renowacje, a potem znajduje kupców i pośredniczy w transakcjach.
Ponadto od kilku lat pracuje nad własną kolekcją - maluje obrazy, choć jest wobec siebie okrutnie krytyczna, nie przyjmuje nic poniżej perfekcji, więc w konsekwencji możliwe, że jej dzieła nie ujrzą nigdy światła dziennego.
Nielegalnie ma doświadczenie w przemycie nielegalnych substancji w oprawie obrazów, które sprzedaje lub transportuje między magazynami. Jej rodzice nie mają o tym pojęcia, wszystko odbywa się poza rodzinną galerią. Jest w tym ostrożna i nie podejmuje niepotrzebnego ryzyka.
Aktualne miejsce pracy:
kuratorka i kustoszka w galerii sztuki OdNowa
Cechy szczególne:
Przenikliwe zielone oczy,
Wątła sylwetka,
Chorobliwie blada cera,
Kilka drobnych blizn na ciele - największe na lewym biodrze, udzie oraz prawym ramieniu.
Rozpoznawalność: V
Nazwisko Avery od zawsze wzbudzało zainteresowanie mediów i szerszej opinii publicznej. Działania promocji sztuki nie odnosiły jednak takich sukcesów, jak tragedia rodzinna, o której rozpisywano długimi tygodniami. Astoria od kilku lat bardzo często udziela wywiadów, promując nadchodzące wydarzenia kulturowe, choć znów, najwięcej artykułów poświęcano jednak jej życiu prywatnemu. Kolumny plotkarskie huczały od kłamstw. Jedyne ziarenka prawdy to zaręczyny z Xandrem Rowlem w 1971 roku, a na początku 1972 roku jego tragiczny koniec w paszczy smoka. Wtedy znów wywlekano śmierć jej brata i spekulowano o pechu oraz klątwie nałożonej przez zazdrosne rywalki.
Cokolwiek by nie pisali, przestało ją to ruszać dawno temu.
Hogwart - Slytherin
Uczęszczała do Hogwartu w latach 1959–1966. Na piątym roku nauki objęła funkcję prefekta. Zdała O.W.U.T.E.M.-y z wysokim wynikiem, jednak po śmierci brata, ze względu na jej stan zdrowia, była zmuszona do rocznej przerwy w nauce.
Institut de Magie Artistique L’Atelier d’Éther
Uczęszczała do Akademii Sztuk Czarodziejskich Beauxbatons w roku 1968, realizując kurs Malarstwo Zaklęte. W ciągu dwunastu miesięcy uczuła się nowych stylów malarskich oraz sposobu na dodawanie emocji do obrazów. Z początku było bardzo ciężko - przez traumę nie potrafiła wykrzesać z siebie pozytywnych emocji, które mogłaby przelać na płótno. Nauczyła się jednak lepiej katalogować emocje, oddzielać te złe, izolować te niezbędne w danym momencie. Ukończyła kurs z wyróżnieniem.
Akademia MagiArtu w Londynie
Po powrocie uczęszczała na dwuletni kurs z zakresu historii sztuki - Teoria, Krytyka i Kuratorstwo Sztuki. Nie był to niezbędny krok w jej karierze, ale jest zbyt ambitna by osiąść na laurach. Chciała pozyskać wiedzę, którą miały do zaoferowania książki i kompetencje instruktorów. Przez cały okres nauki pracowała jednocześnie w rodzinnej galerii jako kustoszka, dodając własne doświadczenie w branży. Po dwóch latach uzyskała dyplom, a nowe umiejętności przydają jej się na co dzień.
Doświadczenie:
Od 1969 roku pracuje w rodzinnej galerii sztuki OdNowa. W okresie robienia kursów pracowała wieczorami i weekendami, natomiast po ukończeniu akademii, oddała się w pełni obowiązkom kustoszki, choć stara się być na tyle wszechstronna, by uczestniczyć we wszystkich aspektach działań jej rodu. Często towarzyszy matce, która jako mecenas i patronka młodych artystów, wyszukuje niebanalne dzieła nieznanych malarzy i zapewnia im rozgłos (oczywiście pod sztandarem Averych). Stara się pomagać w fundacji, choć najczęściej jej obowiązki krążą wokół organizowania wystaw, wernisaży i aukcji charytatywnych. Nierzadko udziela wywiadów, promując konkretne wydarzenia rodowym nazwiskiem. Wybiera konkretne tematy i dzieła, które będą wystawione w galerii. Jej selekcja najczęściej opiera się o promowanie artystów właściwego pochodzenia, choć robi to na tyle dyskretnie, że z zewnątrz nie jest to zauważalne. Dba o stan techniczny prac, które zostały jej powierzone, ale wyszukuje też trudno dostępne, stare obrazy, by przeprowadzić ich renowacje, a potem znajduje kupców i pośredniczy w transakcjach.
Ponadto od kilku lat pracuje nad własną kolekcją - maluje obrazy, choć jest wobec siebie okrutnie krytyczna, nie przyjmuje nic poniżej perfekcji, więc w konsekwencji możliwe, że jej dzieła nie ujrzą nigdy światła dziennego.
Nielegalnie ma doświadczenie w przemycie nielegalnych substancji w oprawie obrazów, które sprzedaje lub transportuje między magazynami. Jej rodzice nie mają o tym pojęcia, wszystko odbywa się poza rodzinną galerią. Jest w tym ostrożna i nie podejmuje niepotrzebnego ryzyka.
Aktualne miejsce pracy:
kuratorka i kustoszka w galerii sztuki OdNowa
Cechy szczególne:
Przenikliwe zielone oczy,
Wątła sylwetka,
Chorobliwie blada cera,
Kilka drobnych blizn na ciele - największe na lewym biodrze, udzie oraz prawym ramieniu.
Rozpoznawalność: V
Nazwisko Avery od zawsze wzbudzało zainteresowanie mediów i szerszej opinii publicznej. Działania promocji sztuki nie odnosiły jednak takich sukcesów, jak tragedia rodzinna, o której rozpisywano długimi tygodniami. Astoria od kilku lat bardzo często udziela wywiadów, promując nadchodzące wydarzenia kulturowe, choć znów, najwięcej artykułów poświęcano jednak jej życiu prywatnemu. Kolumny plotkarskie huczały od kłamstw. Jedyne ziarenka prawdy to zaręczyny z Xandrem Rowlem w 1971 roku, a na początku 1972 roku jego tragiczny koniec w paszczy smoka. Wtedy znów wywlekano śmierć jej brata i spekulowano o pechu oraz klątwie nałożonej przez zazdrosne rywalki.
Cokolwiek by nie pisali, przestało ją to ruszać dawno temu.
![[+]](/images/collapse_collapsed.png "[+]")
Bonusy![[Obrazek: 3584158bc0023d262c6e3b996fb160a57da3db9b.jpg]](https://64.media.tumblr.com/935493d543014b6da69f22fad3ca9024/3ba47b38b744a871-eb/s1280x1920/3584158bc0023d262c6e3b996fb160a57da3db9b.jpg)
![[Obrazek: cc0cdbf843346f13c8888e0498f0bdab.jpg]](https://i.pinimg.com/736x/cc/0c/db/cc0cdbf843346f13c8888e0498f0bdab.jpg)
![[Obrazek: d30f05bdccdb67c3e51ed493dd644ed553befd42.jpg]](https://64.media.tumblr.com/5a8fd742f59ef7cf1aa0f1467ba6138d/3912c11727230883-48/s1280x1920/d30f05bdccdb67c3e51ed493dd644ed553befd42.jpg)