16.09.2025, 15:18 ✶
Drewniane pędy nie przestawały się poruszać. Pełzły powoli, z niepokojącą determinacją, wspinając się po jej przedramionach i łydkach. Z gałęzi oplatajacej jej talię raczęłu rozrastać sie małe pędy, muskając żebra przez materiał ubrania w sposób, który wywołał mimowolny dreszcz i zmusił ją do stłumienia cichego parsknięcia. To było doprawdy absurdalne.
Spojrzała na Lucy, a na jej ustach pojawił się cień konspiracyjnego uśmiechu.
– Znasz moje dobre serce. – odparła cicho, z nutą udawanej rezygnacji w głosie. – Nie mogłam pozwolić, by nasza mała sroka czuła się samotna w tak... krępującej sytuacji. Wszak moje zaproszenie ją tu przywiodło.
Jej rozbawione spojrzenie przeniosło się na Keyleth, która stała tuż za plecami wampirzycy. Wysłuchała jej gorączkowej teorii z iledwo tłumionym chichotem.
– Doprawdy, Keyleth, jesteś rozczulająca. – stwierdziła z pobłażliwością, która tylko podkreślała sarkazm. – To w istocie szokujące. Gdy ktoś rezygnuje z psychopatycznie morderczych pułapek, jedynym logicznym wytłumaczeniem jest to, że jest psychopatycznym, polującym na ofiary potworem. Westchnięcie, którym chciała zakończyć wypowiedź zakończyło się kolejnym parsknięciem i gwałtownym drżeniem lewej nogi kiedy kolejny pęd wspinał sie po łydce.
- Na szczeście wampiry stanowią nie więcej niż trzecią część lokalnej społeczności i większość z nich ma cywilizowane zwyczaje żywieniowe. - Brzmiała teraz jakby stwierdzała fakt a nie żartowała z oczywistej ironii tej sceny. Jej rozbawienie miesząło sie z wymuszonym przez pędy, tłumionym chichotem.
Przymknęła oczy, zaczerpnęła głęboki oddech odzyskując szybko powage i wracając do zadania. - Próba włamania do wampira nocą byłaby kuszącym, jednakże zbyt brawurowym posunięciem na nasz pierwszy walc Kayleth.- Kończąc wypowiedź powróciła do swojego uprejmego uśmeichu i realtywnie profesjonalnej pozy. Może ztylko drobnymi parknięciami i sporadycznym drżeniem, akuratnie łaskotanej reki lub nogi.
– Pułapka jest magią połączona z mechanizmem. Kiedy mnie złapało, poczułam, jak za plecami otwiera się skrytka. Elementy regału wydają się ze sobą połączone. Whittaker nie przedstawia się jako dżentelmen, który lubi komplikacje. To musi być prosta do dezaktywacji pułapka. - Przez chwilę badała obserwowała fragmenty regału w zasięgu jej wzroku. – Byłabym wdzieczna gdybyście zechciały sprawdzić czy za książkami nie ukrywa się jakaś doniczka. Ukryta dźwignia lub przycisk byłyby rozczarowywujące ale nie zamierzam byc wybredna. Sądząc po naszych dotychczasowych doświadczeniach będzie to tylko pozornie finezyjne. To klasyczna słabość przy projektowaniu takich zabezpieczeń. Ostatecznie kupujący cenią prostotę i wygodę w ich obsłudze. - Kolejne stłumione parsknięcie przerwało jej wypowiedź. - Pośpieszcie sie proszę, wizja noszenia drewnianego gorsetu godzi zbyt bolesnie w moje poczucie estetyki.- Mimo absurdalności sytuacji zachowywała niemal stoicką postawę osoby, która zdaje się mieć wsyzstko pod kontrolą.
Spojrzała na Lucy, a na jej ustach pojawił się cień konspiracyjnego uśmiechu.
– Znasz moje dobre serce. – odparła cicho, z nutą udawanej rezygnacji w głosie. – Nie mogłam pozwolić, by nasza mała sroka czuła się samotna w tak... krępującej sytuacji. Wszak moje zaproszenie ją tu przywiodło.
Jej rozbawione spojrzenie przeniosło się na Keyleth, która stała tuż za plecami wampirzycy. Wysłuchała jej gorączkowej teorii z iledwo tłumionym chichotem.
– Doprawdy, Keyleth, jesteś rozczulająca. – stwierdziła z pobłażliwością, która tylko podkreślała sarkazm. – To w istocie szokujące. Gdy ktoś rezygnuje z psychopatycznie morderczych pułapek, jedynym logicznym wytłumaczeniem jest to, że jest psychopatycznym, polującym na ofiary potworem. Westchnięcie, którym chciała zakończyć wypowiedź zakończyło się kolejnym parsknięciem i gwałtownym drżeniem lewej nogi kiedy kolejny pęd wspinał sie po łydce.
- Na szczeście wampiry stanowią nie więcej niż trzecią część lokalnej społeczności i większość z nich ma cywilizowane zwyczaje żywieniowe. - Brzmiała teraz jakby stwierdzała fakt a nie żartowała z oczywistej ironii tej sceny. Jej rozbawienie miesząło sie z wymuszonym przez pędy, tłumionym chichotem.
Przymknęła oczy, zaczerpnęła głęboki oddech odzyskując szybko powage i wracając do zadania. - Próba włamania do wampira nocą byłaby kuszącym, jednakże zbyt brawurowym posunięciem na nasz pierwszy walc Kayleth.- Kończąc wypowiedź powróciła do swojego uprejmego uśmeichu i realtywnie profesjonalnej pozy. Może ztylko drobnymi parknięciami i sporadycznym drżeniem, akuratnie łaskotanej reki lub nogi.
– Pułapka jest magią połączona z mechanizmem. Kiedy mnie złapało, poczułam, jak za plecami otwiera się skrytka. Elementy regału wydają się ze sobą połączone. Whittaker nie przedstawia się jako dżentelmen, który lubi komplikacje. To musi być prosta do dezaktywacji pułapka. - Przez chwilę badała obserwowała fragmenty regału w zasięgu jej wzroku. – Byłabym wdzieczna gdybyście zechciały sprawdzić czy za książkami nie ukrywa się jakaś doniczka. Ukryta dźwignia lub przycisk byłyby rozczarowywujące ale nie zamierzam byc wybredna. Sądząc po naszych dotychczasowych doświadczeniach będzie to tylko pozornie finezyjne. To klasyczna słabość przy projektowaniu takich zabezpieczeń. Ostatecznie kupujący cenią prostotę i wygodę w ich obsłudze. - Kolejne stłumione parsknięcie przerwało jej wypowiedź. - Pośpieszcie sie proszę, wizja noszenia drewnianego gorsetu godzi zbyt bolesnie w moje poczucie estetyki.- Mimo absurdalności sytuacji zachowywała niemal stoicką postawę osoby, która zdaje się mieć wsyzstko pod kontrolą.