Korespondencja Morpheusa

28.07.1972
Drogi Morpheusie,

Z pewnością pamiętasz, że w tańcu radzę sobie równie dobrze, co podstarzały, pijany wujek na rodzinnym zgromadzeniu — czy ten list aby na pewno do mnie miał trafić? Na dodatek te trzewiki?! Nie, na pewno nie mogłeś pomyśleć o mnie, jako o najlepszej partnerce na potańcówkę...

Nawet jeśli list do mnie nie jest skierowany, nie mogłabym Ci odmówić, więc teraz jest już za późno na ucieczkę.
Przyznam szczerze, że niczego oprócz klasyki nie znam, więc jeśli będzie to zebranie tak swobodne jak mówisz (chyba sama już nie jestem pewna co w Twoich stronach uchodzi za swobodne), to będę najpewniej zdana na łaskę Twojego wybitnego prowadzenia, Morpheusu.

Ps.Wciąż szukam dobrego psychoterapeuty po naszych włoskich przygodach - masz kogoś do polecenia?
Ps2. Co do sukienek...miałam już wcześniej swoje podejrzenia co do Twojego gustu. Chciałbyś bym wyglądała tak jak Ty tamtego feralnego dnia?
Ps2. Czy mam ze sobą wziąć jakieś wino? Od sprawdzonego źródła, rzecz jasna.

Pozdrawiam,

Septima Ollivander

23.VI z wieczora, wypłowiały nieco krogulec dostarczył do rezydencji Longbottomów liścik adresowany do jednego z jej mieszkańcow. Niewielka karteczka w dotyku i jakości papieru od razu przywodziła na myśl oficjalną papeterię ministerstwa. Cóż, był to fragment użytej przez mężczyznę papeterii. Pismo było drobne i wąskie, ostre, jakby ktoś wyskrobał odpowiedź nie stalówką a kurzym pazurem.

Jutro w południe przejdę się rozejrzeć nad jezioro. Proszę dać znać, jeśli chce Pan się widzieć w inny dzień.

S

Krogulec w zależności od okoliczności nie chciał odlecieć bez odpowiedzi lub mięsnej przekąski.

Tajemniczy pamflet bez adresu zwrotnego pojawił się na biurku Morpheusa...

20/06/1972

Drogi Morpheusie,

Dzisiaj jest twój wielki dzień! Kolejny rok mija ci na tej ziemi i rad jestem niezwykle, że mam przyjemność cię znać i mieć w swoim życiu. Jeśli potrzebujesz towarzystwa, to wiesz gdzie mnie szukać, zawsze jestem do twojej dyspozycji. Na razie jednak wypiję za twoje zdrowie, a na osłodę życia przysyłam ci paczkę fasolek. ALE SPOKOJNIE! To specjalne, tylko dla ciebie, które nie będą wspomagać cukrzycy z walką o twoje zdrowie. SMACZNEGO!!!

Zdrowia, szczęścia, pomyślności

Bertie

Do listu był dołączony kartonik, z trzema świeżo upieczonymi pączkami, o różnym smaku. Czekoladowy, z wiśnią oraz różany. List został wypisany jednym z atramentów, które wysłał jej dnia poprzedniego, pachniał lawendą.

poranek 22.06.72

Szanowny Panie Wujku Longbottom,

Serdecznie dziękuję za pamięć, nie trzeba było się kłopotać. Prezent jest cudowny, nie mogę się napatrzeć na te atramenty, mienią się przepięknie.

Pozdrawiam,

Eleonora Figg

Londyn 27.07.72r.

Szanowny Panie Morpheusie,

Jestem zaszczycony otrzymanym przez Pana zaproszeniem i choć w określonej przez Pana dacie nie będę w okolicy Doliny Godryka, to z chęcią, specjalnie dla Pana zjawię się tam, aby towarzyszyć Panu w czasie potańcówki. Mam tylko nadzieję, że moje nikłe umiejętności poruszania się w rytm muzyki nie przysporzą Panu zbyt wiele wstydu.

Dziękuję za komplement i z czystym sumieniem mogę odpowiedzieć: ,,Wzajemnie". Za ostrzeżenie dziękuję i będę miał je cały czas w głowie, choć na pewno nie odmówię sobie kieliszka. Panu również to radzę, w końcu lekkie wspomaganie dobrej zabawy mało komu zaszkodziło.

Twój,

Neil Enfer

Wiadomość na drugiej stronie kartki:

♡

Po lipcowej wymianie listami, do posiadłości Longbottomów zapukała maleńka orkiestra. Niziutki, pulchny 13-letni uczeń Hogwartu, najpewniej udzielający się w chórze, odśpiewał głośne „mamy wieści dla pana Mooorpherusa Victora Goodryyka Longbottoooomaaa”, charakterystycznym, kościelnym głosem, a kiedy otworzono mu drzwi, odchrząknął i przekazał spore, truskawkowe ciasto, na którym napisano czerwonym lukrem:

ODDAWAJ PIENIĄDZE, KTÓRE JESTEŚ MI DŁUŻNY, LONGBOTTOM.

Na opakowaniu cukiernia napisała czarnym tuszem: „z okazji ukończenia przez pana Longbottoma 43 lat i dwóch miesięcy, z pozdrowieniami od kolegów z Kościanego Zamtuza”.

Morpheusie,

doszły mnie słuchy o jakichś pieniądzach, które jesteś komuś dłużny?
I że wieść o nich przyniósł trzynastolatek...?
Wiem, że masz pieniądze, więc proszę, wyjaśnij, co się dzieje. Ktoś Cię szantażuje? Grozi Ci? To ciastko z lukrem to zamach? Załatwimy to, ale chciałabym poznać szczegóły.

Brenna

Nie jesteś pewien, a ja mam zostawić Cię w spokoju?
Jak Dani ze mną skończy, to zaraz tam przyjdę. Opiszesz mi tego dzieciaka, a ja go znajdę i dowiem się, jak ich do tego zatrudniono. I dasz mi tę notatkę, sprawdzę ją widmowidzeniem.
Nie wolno Ci zjeść tego ciastka!!! Może być zatrute! A nawet jeżeli nie jest zatrute, dobrze wiesz, jak to się skończy. Jeżeli zjesz je całe, o wszystkim powiem mamie.
B.

Minęło kilka dni, co dla wymiany zdań z Samuelem było niezwykłe. Kolejną sprawą był fakt, że zamiast zwyczajowego wieczornego krogulca, list czekał na biurku, dostarczony przez chłopaczka z miasteczka. Tyle z niezwykłych rzeczy — papier wciąż zdawał się być "z odzysku", pachniał mocno żywicą. W jego wnętrzu, poza jak zwykle nabazgranymi słowami, znajdowała się płowo-niebieska krogulcza lotka.