Flamma - sowa Rodolphusa

4 IX 1972 r.

Odpowiedź na ten list naskrobano na jego odwrocie.

; )

—noc z 7 na 8 września 1972—

Odpowiedź na ten list nadeszła stosunkowo szybko. Gdy Rodolphus otworzył kopertę, wokół niego rozlały się dźwięki muzyki: hipnotyzująca aranżacja motywu muzycznego z "Jeziora Łąbędziego" Czajkowskiego na fortepian.

Muzyka była piękna.

Muzyka była tak bardzo piękna, że Rodolphus nawet nie zauważył, kiedy stała się tak bardzo głośna.

Odległe echo motywu z "Jeziora Łabędziego" miało mu towarzyszyć przez cały następny dzień, choć muzyka przestała grać w chwili, gdy – ocknąwszy się z mocy zauroczenia – zniszczył list.

A kiedy prosisz mnie o audiencję, mój słodki Książę?

L. M.

—noc z 7 na 8 września 1972—

Odpowiedź na ten list.

W kopercie tkwił bilecik z adresem jednego z nokturńskich lokali reklamującego się pod szyldem Danse Macabre. Wcale eleganckie miejsce, jeżeli ktoś szuka elegancji po Nokturnie. Już od wejścia czuć inspirację średniowieczną stylistyką, nie tylko przez pobliską latrynę, ale i przez dyndający na szubienicy obok wejścia szkielet, odziany w rycerską zbroję. Na napierśniku ktoś napisał: "jebać aurorów".

Będę Cię wypatrywała z najwyższej komnaty w najwyższej wieży. Stolik przy oknie na piętrze.

L. M.

List obrócił się w popiół po przeczytaniu.

07.08.1972, Londyn

Rudi,

kojarzysz Thorana Yaxleya? Chuj mieszkał koło mnie i wjebał mi do mieszkania, jak trwał tu remont, pierdolonego, związanego jak baleron poltergeista do kratki wentylacyjnej i od kilku tygodni nie miałam spokoju, bo ciągle słyszałam jakieś afrykańskie tańce godowe – i oczywiście słyszałam je tylko ja.

Nikogo nie obdzierałam ze skóry, po prostu w nocy z Brenną znalazłyśmy tego zjebanego poltergeista i bardzo nie chciał zostać wyegzorcyzmowany, więc wydzierał się na całą ulicę jak Dægberht próbował się go pozbyć. Nie wiedziałam, że okno było otwarte.

Nic mi nie jest, wbrew pozorom jestem teraz najszczęśliwszą osobą pod słońcem, bo mam w końcu SPOKÓJ. Zanim zapytasz – Yaxleya już tu nie ma, sprawdziłam. Bo gdyby był, to może rzeczywiście postanowiłabym obdzierać ludzi ze skóry w imię mrocznych bogów.

Buziaki,

Victoria

07.08.1972, Londyn

Rudi,

to jest jej brat bliźniak, sama do niedawna nie wiedziałam. Ale napisałam do niej jakiś czas temu, kiedy się dowiedziałam, że mieszka obok i odpisała mi, że od czasu Beltane dziwacznie się zachowuje. Jeśli przez „dziwacznie” miała na myśli, że próbuje wkurwić ludzi (bo nie jestem jedynym przypadkiem), to muszę przyznać, że idzie mu świetnie.

PS. No i chuj, że nie pasują.
PS2. Niestety nie podziałało, jestem nadal tak samo zimna jak byłam.

Całuski,

Victoria