Gołomp Charlesa - Brendon

Londyn 03.05.1972 poranek

Jules,

Przepraszam, zasnęłam wczoraj wcześnie. Nie zdążyłam Ci odpisać. Nafaszerowali mnie jakimiś lekami przeciwbólowymi, przez które ciągle chce mi się spać.

Nie masz za co mnie przepraszać. Na polanie było bardzo dużo osób, które potrzebowały pomocy, zresztą zostawiłeś mnie w najlepszych rękach w jakich tylko mogłeś. Cameron był przy mnie, gdy się obudziłam.

Z jakiego dołu??? Tak szczerze mówiąc nie pamiętam, żebym do jakiegoś wpadła.

Czuję się dobrze, znaczy może nie jestem w najlepszej formie, gorzej chyba też jeszcze nie było, ale żyję i wszystkie bolące części ciała mi o tym przypominają.

Jeśli masz czas na odwiedziny, to zapraszam. Okropnie nudno jest w tym szpitalu. Czasem wpada Cami, ale musi pracować, tak zresztą jak wszyscy inni, więc chętnie się z Tobą zobaczę i usłyszę Twoją wersję tej historii.

Będę czekać, bo za bardzo nie mogę się ruszyć.

Ruda

Do listu załączono dwa szkice - ciemnowłosego mężczyzny o krzaczastych brwiach (scenariusz Nie zamykaj oczu I) i "mugola" z bronią (scenariusz Nie zamykaj oczu II).

24.05.72

Jules,

jeśli zobaczysz któregoś z tych mężczyzn, uważaj i koniecznie daj znać. Jeden prawdopodobnie kręcił się w pobliżu naszego domu parę tygodni temu. Sądziłam, że to nic wielkiego, ale teraz nie jestem już pewna.

Brenna

17.05.72

Jules,

czy tamtej nocy podczas Beltane, gdy ukryliście się w lesie, napotkaliście z Alastorem i Harper... jakieś dziwne istoty?
Wiele wskazuje, że coś zagnieździło się w Kniei. Nie wiem, czy wciąż tam są, ale prawdopodobnie przypominają dementorów, chociaż nimi nie są. To coś zupełnie nowego, nie sklasyfikowanego - mogę tylko zgadywać, że pojawiło się przez Voldemorta i to, co zrobił w Limbo.
Proszę, nie wchodź w pojedynkę do lasu.
Brenna

14.05.1972
wczesny poranek

Pod żadnym pozorem nie wchodzić samotnie do Kniei! Potwory!!!!

PS. W razie czego pytajcie Brenny.

Dora

oprócz tego taka sama wiadomość wisiała na lodówce

Do pokoju Charlesa w Warowni trafiła koperta zrobiona z ulotki reklamującej Dziurawy Kocioł. W środku znalazł się złożony ''na cztery'' list z widocznymi plamami po zachlapaniu, które po bliższej inspekcji zdradzały zapach Ognistej Whiskey

Charlie,
Julien,

wiesz, że ja czasami nie mam już siły? Powaga. Są takie dni, gdy po prostu wszystkiego mi się odechciewa. Czego ja bym niee oddał, żeby cofnąć się do czasów szkolnych i spędził w murach Hogwartu jeszcze kilka dni... Nigdy nie sądziłem, że to powiem, ale ja wręcz tęsknie teraz za tamtymi czasami. Kiedyś wszystko wydawało się prostsze, ale nie dlatego, że byliśmy młodsi. Życie naprawdę było inne. Byłem tylko ja, ty i Heather. Zawsze razem, co by się nie działo.

A teraz... Nie masz wrażenia, że wszystko idzie na tak? Jakby świat próbował nas od siebie odsunąć i zepsuć nam szyki. A mieliśmy takie wielkie plany! Śmiechem żartem chcieliśmy wynajmować chatę razem, pamiętasz? Każde z nas miało mieć oddzielne skrzydła posiadłości. Taa, to chyba była akurat ta ''dziecięca wyobraźnia''. Nie bylibyśmy w stanie trzymać rąk przy sobie dostatecznie długo. Chyba mała klitka byłaby lepsza dla naszej trójki. Mniejszy dystans między sypialnią, kuchnią a łazienką.

Cholernie za tobą tęsknie, wiesz? To niesprawiedliwe, że ty musisz się ukrywać, gdy ci skurwiele dalej buszują chuj jeden wie gdzie. Nie zasługujesz na to. Chciałbym móc coś zrobić. Machnąć różdżką i sprawić, że tego nie będzie. Że ten cały burdel po prostu wyparuje i w końcu dowiemy się, jak wygląda spokojne, "dorosłe" życie.

To nie powinno tak wyglądać.

Nie powinienem siedzieć teraz na wpół pijany po kilkugodzinnym zabiegu w pracy i zaprzątać sobie głowy tym, żeby wszystko było ''dopięte na ostatni guzik'', co by przypadkiem jakiś ''debil'' nie dostał tej wiadomości w swoje ręce. Totalna żenada. Ech, zaczynam bredzić, a ty pewnie siedzisz zamknięty w jakiejś klitce.

Powinniśmy cię stamtąd zabrać, wiesz? Heather rozproszyłaby Brennę, a ja rzuciłbym ci linę zrobioną z prześcieradłem. Zsunąłbyś się po niej albo wspiął! Jestem prawie pewny, że wspólnymi siłami by nam się to udało. W końcu miłość zwycięża wszystkie przeszkody, a my akurat mamy jej pod dostatkiem, co nie?

Postaram się niedługo wpaść. Poproszę siostrę, żeby coś upiekła. Należy ci się.

Cameron

PS. Picie Ognistej samemu nie jest fajne. Nie polecam.

Londyn 03.08.1972

Jules,

Dziękuję za ten list. Wiele dla mnie znaczy. Tęsknię za Tobą, dawno się nie widzieliśmy.
Wiesz, że tak naprawdę Cameron nie jest jeszcze moim narzeczonym? Brenna wspominała mi o tym, że w Warowni wszyscy myślą, że tak jest, ponoć coś wypaplała, a inni to podkoloryzowali.
Prezenty są wspaniałe, nie wiem skąd wygrzebałeś te zdjęcia, na pewno zatańczymy też wszyscy razem do tej muzyki, już niedługo.

Ruda

Londyn 05.08.1972

Jules,

PEWNIE JUŻ WIESZ, bo przypadkiem wysłałam wyjca do Brenny, ale tak, oficjalnie mam narzeczonego!!! To nowy status naszej relacji! CAMERON ZEMDLAŁ, czaisz?! ALE POWIEDZIAŁAM TAK! SZYKUJ SIĘ NA WIELKIE WESELE, MUSISZ BYĆ NASZYM ŚWIADKIEM!!!! To znaczy moim, będziesz moim świadkiem?!

PS. żadnych gęsi, bo wsadzę ci ją w dupę

Ruda