Urodzenie: 15 czerwca 1933 - bliźnięta, numerologiczna jedynka
Stan cywilny: żonaty
Krew: czysta
Zamieszkanie: Podziemne Ścieżki
Pochodzenie: Najstarszy syn Inoli Borgin i Friedricha Degenhardt'a. Do Londynu przeprowadził się po ukończeniu szkoły, chcąc szkolić się na dyrygenta u wybranego nauczyciela, na co nie miał szans w rodzinnych stronach. Nigdy nie wrócił do Szwecji, ponieważ zakochał się w innej imigrantce i wkrótce z nią ożenił. Wspólnie postanowili pozostać w Wielkiej Brytanii.

Kształtowanie: ◉◉◉○○
Rozproszenie: ◉◉◉○○
Transmutacja: ◉○○○○
Zauroczenie: ◉◉◉◉○
Nekromancja: ◉○○○○
Translokacja: ◉◉○○○
Percepcja: ◉◉○○○
Aktywność fizyczna: ◉◉○○○
Charyzma: ◉◉◉○○
Rzemiosło: ◉○○○○
Wiedza przyrodnicza: ◉○○○○
Wiedza o świecie: ◉◉◉○○

Poziom spaczenia: III
Różdżka: dwunastocalowa, z brzozowego drewna, giętka, z tak zwanym „rdzeniem odinowym” wykonanym z fragmentu rzadkiego kamienia wydobywanego razem z rudą w kopalniach w regionie Bergslagen
Zwierzę totemiczne: wrona
Aura: szmaragdowa
O zdolnościach: To, jak traktowano nas w dzieciństwie, znajduje odbicie w całej reszcie naszego życia i Umbriel nie jest tutaj żadnym wyjątkiem. Niestety w jego przypadku całokształt wpływów jego wspaniałych rodziców, jakże dumnych z powołania na świat dziedzica rodu Degenhardt, wpoili w jego duszę wyznawany w tym opływającym w czarną magię rodzie nieposkromiony, wewnętrzny mrok. Jeżeli ktoś chciałby doszukiwać się w jaki sposób charyzmatyczny pianista znany z grania na salonach poruszających, chociaż wyjątkowo upiornych melodii, stał się seryjnym mordercą, warto spojrzeć na to, dlaczego właściwie Umbriel się tych rzeczy chwycił, a odpowiedź jest iście przerażająca, kiedy się popatrzy na zebrany w pocie czoła morderczy dorobek - ponieważ Degenhardt uwielbia mieć władzę, uwielbia ludźmi dyrygować, wpływać na ich umysły i manipulować nimi. Dyrygentura była jakąś opcją, ale wciąż nie dawała mu tak niesamowicie pożądanego poczucia kontroli, a przynajmniej nie dawała go w pełni. Nie posiada dziedziny, w której były wybitnie słaby, tak poniżej poziomu uczniowskiego, bo się od zawsze w miarę dobrze uczył, ale nietrudno doszukać się w jego umiejętnościach obszarów, które nie przykuły większego zainteresowania, chociażby te odpowiedzialne na wytwórstwo i zrozumienie świata przyrody, który, chociaż służył mu niejednokrotnie za inspirację, jest niesamowicie nudny w zetknięciu z meandrami ludzkich umysłów.

Tworzenie dzieł sztuki II: Tworzy muzykę tak upiorną, że ludziom zdarzało się trząść ze strachu lub płakać nawet podczas chwilowego kontaktu. Jego dzieła to zaklęte melodie przesiąknięte gniewem, strachem i podłością, wywołujące w umysłach słuchaczy najgorsze z możliwych obrazów, kojarzące im się z najsmutniejszymi, rozdzierającymi duszę wspomnieniami.
Dowodzenie II: Łatwo równa sobie ludzi, którzy z założenia chcą podążać podobną ścieżką moralnej upadłości, bazując tutaj głównie na charyzmie i zrozumieniu działania świata. Osoby, które uznają go za lidera, uznają go zwykle za osobę inspirującą do destrukcji.
Znajomość półświatka II: Jest częścią Nokturnu, a także sieci podziemnych korytarzy, gdzie ukrywa się przed wymiarem sprawiedliwości. Posiada tam sporo znajomości.
Język I: Mówi po szwedzku i angielsku.
Muzyka I: Jest pianistą.
Zastraszanie I: Charyzmatyczny, uzdolniony w urokach, z twarzą na listach gończych, wzbudza lęk na różne sposoby.
Popularność 0: Aktualnie dąży raczej do jej zbicia z oczywistych względów.

Poszukiwany III: 18 czerwca 1972 roku Biuro Aurorów zebrało wystarczająco dowodów, aby móc postawić go w stan oskarżenia i zaprowadzić przed Wizengamot. Od tego czasu nie mieszka już z żoną i ukrywa się tam, gdzie nie jest narażony na wieczne patrole Brygady.
Wydziedziczony dziedzic I: Ojciec nigdy nie zrozumiał jego pasji do muzyki i ostatecznie przestał finansować jego naukę. Umbriel nigdy nie wrócił w rodzinne strony, doprowadzając ojca do skrajnej irytacji, a kiedy oświadczył mu, że on i Lavinia nie będą mieli żadnych dzieci, ich kontakt całkowicie się urwał.
Nerwica natręctw I: Towarzyszy mu od zawsze. Strach przed kontaminacją magiczną, ciągłe sprawdzanie nut, nerwowe podrygi, kiedy coś w jego otoczeniu nie jest idealne... Jego żona nie miała z nim łatwego życia.
Porywczy I: Wysoka emocjonalność pozwala mu tworzyć zapadające w pamięci utwory, ale również niszczy jego życie.
Uparciuch I: Nie płynie z prądem cudzych myśli, narzuca innym swoje rozwiązania i wymusza ich realizację całkowicie pewien, że wybrał rozsądniejszą opcję.
Śmierdziel I: Czuć od niego swąd czarnej magii i papierosów.
Uzależnienie I: Pali często, nawet mieszkając pod ziemią. Jego mieszkanie przesiąknęło wonią papierosowego dymu.

Edukacja: Wychowanek Durmstrangu, do którego dostał się przez wzgląd na szwedzkie pochodzenie. Jeden z mniej lubianych uczniów, ponieważ w przeciwieństwie do rówieśników był uzdolniony muzycznie, a nie w gloryfikowanych na szkolnych korytarzach pojedynkach. Jako Degenhardt nie zawiódł jednak swojego ojca i uczył się na poziomie umożliwiającym mu dostęp do wiedzy na tematy bliskie ideologii wyznawanej przez ich przodków - zagłębiał tajniki czarnej magii, aby lepiej pojąć jej naturę.
Doświadczenie: Po ukończeniu szkoły za pozwoleniem ojca opuścił rodzinne strony, aby nauczać się dyrygentury w brytyjskiej szkole muzycznej u boku wybranego przez siebie nauczyciela. Po kilku latach jego zainteresowania skupiły się jednak na ogrywanym od dzieciństwa fortepianie i to do niego przylgnął już zupełnie - ma za sobą wiele mniej i bardziej udanych występów, ale znano go głównie wśród czarodziejskiej śmietanki towarzyskiej, gdzie ogrywał swoje kompozycje na zamkniętych przyjęciach.
Aktualne miejsce pracy: Szmalcownik
Cechy szczególne: brak
Rozpoznawalność: V - Nie jest człowiekiem niezwykle popularnym, a jedynie byłym stałym bywalcem salonów, gdzie dzielił się swoimi kompozycjami. Nie zawitał na nie od dawna, bo jest poszukiwany, więc obecnie jego rozpoznawalność chyli się raczej ku byciu przestępcą. Mówi się o nim: ten poszukiwany pianista. Kiedy się nie kontroluje, ma akcent wskazujący na bycie obcokrajowcem.

Wskazówki dla Mistrza Gry

-