Zephyros - Sowa Laurence

Zephyros

Kod:

[koperta]
[align=right]Londyn 13.09.33[/align]

xx,

x

[align=right]xx,[/align]

[podpis="xx"][/koperta]

Drogi bracie,
nie wiem czy czytałeś najnowsze wydanie Proroka, ale z końcówką lata zamierzam bronić godności naszej siostry. Wyzwałem na pojedynek Philipa Notta. Pragnę postawić na mocny akcent naszego rodu, dlatego zarezerwowałem miejsce dla Ciebie wraz z synem. Nie dbam o to co mówi i myśli ojciec, musimy  trzymać się razem. Psychofani Notta już wysyłają mi pogróżki, dlatego gdybyś był łaskaw przygotować dla mnie porcję eliksiru Exstimulo, lub czegoś innego co przyda się w nierównej walce. Wolę dmuchać na zimne.

Londyn 15.05.1972

Najdroższy Kuzynie,

Mam nadzieję, że zastaję Cię w pełni zdrowia.
Piszę do Ciebie z ogromną prośbą. Doszły do mnie słuchy o Twoim wybitnym talencie do tworzenia eliksirów. Ostatnimi czasy nie sypiam najlepiej, czy byłbyś w stanie stworzyć dla mnie eliksir na bezsenność.

Ucałuj Louisa od jego ulubionej cioci.

Pozdrawiam,

B. Black

Londyn, 05.07.1972

Więcej informacji tutaj

Londyn 17.07.1972

Najdroższy,

więc jednak Black i Rookwoodówna postanowili wziąć ślub? W Mungu mówi się o tym już od jakiegoś czasu, ale trzeba przyznać, że się spieszą. Oczywiście że z Tobą pójdę, przecież nie pozwolę Ci iść na wesele samotnie.

Camille

Londyn 17.07.1972

Laurence,

J'ai failli faire une erreur! Dobrze, że napisałeś - po wysłaniu odpowiedzi coś mnie tknęło i ponownie przejrzałam swoją korespondencję. Również dostałam zaproszenie na ceremonię i wesele, nawet nie chcę sobie wyobrażać, do jakiego faux pas bym mogła niechcący doprowadzić podczas rozmowy z Perseusem czy też Vesperą. Lub kimkolwiek. Cieszę się, że Cię mam - jesteś moim światłem, które wskazuje mi drogę!

Camille

List napisany na delikatnej papeterii ecru po przeczytaniu złożył się samoistnie w uroczego, papierowego łabędzia i sam pofrunął na jedną z półek.

Moi Drodzy,

piszę do Was w sprawie, która wzbudza niepokój i wymaga Naszej uwagi. Maida Vale, które od pokoleń pozostaje pod pieczą naszego rodu i którego od dwóch dekad jestem zarządczynią, doświadcza dziwacznego zjawiska. Czarne Róże, niegdyś ledwie wspominane w naszych kronikach, rozplatają się po całym terenie z siłą i intensywnością, jakiej nie sposób powstrzymać. Ich pędy zdają się sięgać każdego zakątka – oplatają oranżerię, rozarium, a nawet północny dąb. Nie jest to tylko kwestia estetyki; wyczuwam w tej zmianie coś głębszego, coś, co może być zarówno szansą, jak i zagrożeniem dla naszej rodziny. Nawet elfy ogrodowe zachowują się inaczej, przemieszczając się w milczeniu, jakby wyczuwając niepokojącą magię tych kwiatów.

Wywiesiłam obwieszczenie na bramie Maida Vale, przestrzegając wszystkich przed zbytnią ciekawością i nierozważnym używaniem magii w obrębie ogrodu. Teren pozostaje otwarty, ale tylko dla tych, którzy podejdą do niego z rozwagą i szacunkiem. To kwestia czasu zanim zainteresują się tym media.

Z najgłębszym szacunkiem i troską,

Ciocia, Lorelei Lestrange

@Laurence Lestrange