Muninn — kruk Tessy Longbottom

Munnin

Stare kruczysko Tessy. Uprzejmna prośba o niedokarmianie, bowiem grozi ono utratą palców lub zadziobaniem.

Napisany wyjątkowo zamaszystym pismem. Widocznie naprędce, bez zastanawiania się nad każdym kolejnym zdaniem, autor wyraźnie pozwolił słowom płynąć bezładnie. List nie zawierał powitania ani nie był datowany, lecz sowa dostarczyła go wieczorem 12 lipca.
Z okazji tego zadania.

Patrzę dziś wstecz: widzę, jak ostygłem. Nawet obecna wojna nie ma miejsca w mojej głowie. Żyję wokół niej. Nie angażują mnie problemy społeczności.
Marsz Charłaków 69 wywarł na mnie wrażenie, porywała mnie idea równości, uwierzyłem w świat-utopię. Dziś widzę w tym miejscu naiwność. Trzy lata minęły, nic się nie zmieniło, na pewno nie na lepsze.
Zauroczenie urojoną sprawczością, tak miłe duszy. Choć od dawna brak mi tamtego zapału, odnalazłszy go, ponownie chętnie oddałbym się idei. Nie za sprawę, a dla siebie. Żeby w coś uwierzyć i o coś zawalczyć. Charłaki to dobry przedmiot takiej narcystycznej batalii. Nie jestem charłakiem, podzielenie ich losu mi nie grozi. Mógłbym płynąć z ich sprawą. Unosić się ich zwycięstwami, gniewać ich porażkami, a potem wyjść, gdy znów sięgnie mnie zobojętnienie, odsunąć się bez konsekwencji.
Wyłączając bezpośrednio dotkniętych problemem, takich tylko spotyka się podczas walki o prawa uciśnionych: młodego ducha chcącego zmienić świat i cynika, któremu nie dość własnych problemów, więc obłudnie prezentuje światu swą cnotę.
To bardzo pięknie pójść na marsz i powiedzieć miłe słowo. Powiedzieć, że nie należy się charłakom wykluczenie. Zasługują na miejsce w naszym społeczeństwie. I gdyby mi przyszło projektować świat, nie wahałbym się im go dać, lecz nie mam władzy nad rzeczywistością zastaną.
Bo co można zmienić dla charłaków?
Nie trzeba mi mówić, że trącę nihilizmem. Wiem to, lecz nie umiem się go wyzbyć.
Myślę często o tym, co Pani mówi. I myślę, jak Pani uniknęła tego losu. Jak udało się Pani mimo lat uchować w sobie ducha nadziei, niezgody na niesprawiedliwość oraz woli walki (nie podejrzewam Pani o cynizm).

Trelawney

List czekał już na Tessę o poranku po imprezie. Stary cymbał wrócił do domu, zachlał od nowa i podjął się nocnego alko-textingu.

przepraszam cię za tamto dziś
ja chyba porwałem nieletniego

WL

31 lipca 1972

Pani Longbottom,
potrzebuję kogoś, kto założy w pracy zabezpieczenia. Strach brać kota w worku, więc zdam się na Pani polecenie, bo nie wątpię, że takowe Pani ma.

Peregrin

20.08.72

Tesso,

przesyłam drobny upominek z Egiptu.

Całusy
Bren

Do liściku załączono opakowanie z olejkiem z kwiatu lotosu w wymyślnej buteleczce.

zadanie od mistrza gry

Od połowy sierpnia, kiedy spoglądasz w kierunku Kniei, masz coraz silniejsze wrażenie, że nie powinnaś się do niej zbliżać, a najlepiej... cóż, najlepiej byłoby spakować wszystkie swoje rzeczy do walizek i wyjechać na długie wakacje. Ale dlaczego? To... coś w środku, jakieś twoje wewnętrzne, kocie przeczucie...

@Quintessa Longbottom

Szanowna,
ostatnio do mnie doszło, że dużo czasu spędzasz z Anthonym Shafiqiem. Nie zrozum mnie źle, życzę wam dobrze!
Załączam mały prezencik. Jak go zobaczyłem, od razu pomyślałem o tym gałganie. Mam nadzieję, że ty też będziesz o Shafiqu myśleć, patrząc na ten drobny upomineczek.

dostarczono 3 sierpnia. załączono kutas, w rozmiarze mini, świeca nr 2 z tego zamówienia

Widzi Pani, madame Longbottom, tylko potwierdza Pani swoją reakcją moje hipotezy. Co skłania kobietę do tego, aby poczuwała się do obrony atutów danego mężczyzny? Proszę sobie odpowiedzieć samodzielnie.
Miłość nie wybiera, świat idzie do przodu. To żaden wstyd, choć nie spodziewałem się, że on jest aż tak mały. Ale nie kłopocz się, godzina lub dwie palenia i zacznie przypominać Shafiqa.

15 czerwca 1972

Kochana ciociu,
ostatnio tak sobie myślała i wymyśliłam czy może mogłabyś mi pomóc w jednej rzeczy to jest powtórzyć ze mną runy i pomóc mi je trochę lepiej opanować? Wiem, że je umiesz i ja bym bardzo chętnie z tobą nad nimi posiedziała, albo gdybyś mogła mi podesłać jakieś książki na ich temat. Albo jedno i drugie.

Całuję,

Dora

list z 26 sierpnia. napisany w ten sposób, przy czym pieśń była tyle-o-ile słyszalna, bo Woody przez prawie godzinę majstrował przy zaklęciu guwaniary, żeby to przyciszyć. w środku znajdowała się jedna z tych monet.

Szanowna Pani,
w kopercie znajdzie Pani zabytkową monetę. Nie jestem kolekcjonerem, nie znam jej dokładnej wartości. Dla mnie jest ona żadna. Codziennie mijam Pani sklepik i gdy trafiła w moje ręce, od razu przyszło mi do głowy, że tu będzie dobre dla niej miejsce.
Proszę przyjąć więc ten podarunek w zamian za to, że mogę cieszyć dzień w dzień oczy uroczą wystawą Pani zakładu.

Anonimowy