|
Spowita nimbem wyższości i aureolą siegających za pas srebrzystoblond włosów, pół-demon, pół-kobieta (this is the skin of a veela!!), maskująca swoją przewrotną naturę niewinnym uśmiechem, zaś swąd czarnej magii – mgiełką luksusowych perfum, których słodka, dusząca woń przywodzi na myśl palony cukier. Chorobliwie chuda – kości zdają się niemal przebijać delikatną, bladą skórę – w przeszłości, Lorraine zmagała się z zaburzeniami odżywania, przez co teraz cechuje ją nienaturalna wręcz kruchość: wygląda na słabą i wątłą. Uwagę zwracają wydelikacone dłonie o długich, smukłych palcach, których precyzyjne, pająkowate ruchy charakteryzuje kościana elegancja profesjonalnej pianistki. Lorraine porusza się z gracją, dbając o zachowanie nienagannej postawy bez względu na okoliczności. W jej hipnotyzujących ruchach, przenikliwym spojrzeniu niebieskich oczu – o powiekach ciężkich od chronicznego niewyspania – i w eleganckiej intonacji wypowiadanych słów tkwi coś arcykobiecego: przedziwny czar, który wyróżnia Lorraine spośród tłumu mimo przeciętnej (1,67 m) postury, długo nie pozwalając ludziom zapomnieć o półwili, i o jej hieroglifowym pół-uśmiechu wszystkowiedzącej legilimentki. Ubiera się raczej skromnie, w klasyczne, dość mocno zabudowane suknie skradzione z szaf bogatszych kuzynek, nigdy nie odsłaniając zbyt dużo ciała: chce emanować wytwornością i dostojeństwem. Najczęściej spowita jest od stóp do głów w biel, która przydaje jej bladej skórze świetlistości, ale chętnie stroi się też w odcienie zieleni i błękitu.
04.01.2025, 20:59 ✶
Dobrze, że nie odesłał go z nawozem, bo w liście do mnie strasznie się zesrał. Zatrzymaj go, Najdroższa, będzie ładnie wyglądał na półce obok tej agawy, nie sądzisz? Twoja
Raine Ma czarne jak smoła włosy, zwykle zaczesane do tyłu, i nienaturalnie jasnoszare, przenikliwe oczy. Wyróżnia go blada cera i uprzejmy uśmiech błąkający się na ustach, który jednak nigdy nie ma odzwierciedlenia w oczach, oraz wysoki wzrost (190 cm). Jest zawsze porządnie ubrany w ciuchy z najlepszego materiału - nieważne gdzie aktualnie się znajduje i co robi. Na palcu serdecznym prawej ręki nosi duży sygnet z głową węża.
04.01.2025, 21:09 ✶
6.09.1972
Następnym razem jak będzie chciała Ci podarować kwiaty, nie musi tego robić przeze mnie. Jesteś świadkiem, co mężczyźni potrafią zrobić z żywą istotą, którą się im da pod opiekę - wysyłanie mnie lub Mulciberowi roślin to skazywanie ich na pewną śmierć, nie uważasz? Ucałuj ją ode mnie. R Ma czarne jak smoła włosy, zwykle zaczesane do tyłu, i nienaturalnie jasnoszare, przenikliwe oczy. Wyróżnia go blada cera i uprzejmy uśmiech błąkający się na ustach, który jednak nigdy nie ma odzwierciedlenia w oczach, oraz wysoki wzrost (190 cm). Jest zawsze porządnie ubrany w ciuchy z najlepszego materiału - nieważne gdzie aktualnie się znajduje i co robi. Na palcu serdecznym prawej ręki nosi duży sygnet z głową węża.
04.01.2025, 21:18 ✶
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 04.01.2025, 21:18 przez Rodolphus Lestrange.)
06.09.1972
Moja droga, nie mógłbym się z Tobą bardziej zgodzić. Gdy w końcu świat uzna, że ma dosyć mojego kija w dupie, wybierzcie mi obie jakieś ładne, pasujące do nagrobka. R Do listu dołączone było pudełko zapałek, pomalowane na szaro, z naklejonym krzyżem. Gdy je otworzyłaś, wyskoczył z niego ludzik z krzyżykami zamiast oczu i smutną buźką. Jest w niej pewna nerwowość, którą widać tak samo w gestach jak i odległym spojrzeniu zielonych oczu, pod którymi rozsiane zostały konstelacje piegów. Blond włosy ma zawsze ścięte przed ramiona. Jej drobną, niewielką (160cm) sylwetkę otacza zwykle ciężki zapach kadzideł, który wydaje się wżerać w każdy skrawek jej ciała i noszonych przez nią materiałów, ale kiedy komuś dane jest znaleźć się dostatecznie blisko, spod spodu przebija się pewna o wiele lżejsza nuta, przywodząca na myśl letnią noc, podczas której z łatwością można policzyć na niebie wszystkie gwiazdy.
13.01.2025, 19:36 ✶
Londyn 28.08.72
Maeve, znalazłam dla ciebie coś, co ci się na pewno spodoba. Dżina w butelce! Spełnia tylko jedno życzenie; jak go ładnie poprosisz, to da ci na chwilę swój widmowy zestaw sztućców z masy perłowej. Całuski,
Rosie
do liściku została dołączona podłużna, obła butelka z niebieskiego szkła, zakorkowana i zapieczętowania woskiem she was a gentle
sort of horror
11.02.2025, 21:30 ✶
Londyn 06.09.72
Cześć Piękna! Wybacz, że tyle czasu się nie odzywałem. Jak wiesz, kazali mi spędzić półtorej miesiąca w Szkocji, abym lepiej poznał i zrozumiał swoje obowiązki. Pierdolenie. Dobrze, że Staszka tam nie było, bo musiałbym faktycznie być na tym skupiony. Mam nadzieję, że u Ciebie dobrze i jesteś bezpieczna, zwłoki wszelkiej maści się piętrzą. Jak wróciłem do biura, musiałem zamknąć kilka spraw bo ich kurwa wymordowali. I tyle z galeonów podatników do skarbu państwa. Piszę o Ciebie, bo znasz się na kobietach lepiej, niż ja (wyrwałaś Lorraine, a to jedyna blondynka w Londynie do zaakceptowania). Miałabyś czas, żeby wyskoczyć na cos mocniejszego? Twój ulubiony brat z innej matki,
Anthony Spowita nimbem wyższości i aureolą siegających za pas srebrzystoblond włosów, pół-demon, pół-kobieta (this is the skin of a veela!!), maskująca swoją przewrotną naturę niewinnym uśmiechem, zaś swąd czarnej magii – mgiełką luksusowych perfum, których słodka, dusząca woń przywodzi na myśl palony cukier. Chorobliwie chuda – kości zdają się niemal przebijać delikatną, bladą skórę – w przeszłości, Lorraine zmagała się z zaburzeniami odżywania, przez co teraz cechuje ją nienaturalna wręcz kruchość: wygląda na słabą i wątłą. Uwagę zwracają wydelikacone dłonie o długich, smukłych palcach, których precyzyjne, pająkowate ruchy charakteryzuje kościana elegancja profesjonalnej pianistki. Lorraine porusza się z gracją, dbając o zachowanie nienagannej postawy bez względu na okoliczności. W jej hipnotyzujących ruchach, przenikliwym spojrzeniu niebieskich oczu – o powiekach ciężkich od chronicznego niewyspania – i w eleganckiej intonacji wypowiadanych słów tkwi coś arcykobiecego: przedziwny czar, który wyróżnia Lorraine spośród tłumu mimo przeciętnej (1,67 m) postury, długo nie pozwalając ludziom zapomnieć o półwili, i o jej hieroglifowym pół-uśmiechu wszystkowiedzącej legilimentki. Ubiera się raczej skromnie, w klasyczne, dość mocno zabudowane suknie skradzione z szaf bogatszych kuzynek, nigdy nie odsłaniając zbyt dużo ciała: chce emanować wytwornością i dostojeństwem. Najczęściej spowita jest od stóp do głów w biel, która przydaje jej bladej skórze świetlistości, ale chętnie stroi się też w odcienie zieleni i błękitu.
24.02.2025, 12:03 ✶
—08/09/1972—Gdy Maeve otworzyła nad ranem list, który Lorraine zostawiła w nocy obok jej poduszki, dookoła niej rozlał się cichy śmiech półwili, witając ją spomiędzy wersetów zaklętej wiadomości.Wiesz, że mówisz przez sen?
Nie mogłam zasnąć, więc postanowiłam nadrobić parę zaległych zleceń. Nie chciałam Cię budzić. Wynagrodzę Ci to wieczorem, moja słodka ptaszyno. Zawsze Twoja,
Raine Po przeczytaniu, list zwinął się w rękach Maeve w papierowy kwiat, wciąż pachnący perfumami Lorraine. Jego płatki zdawały rozchylać się przyjaźnie, gdy kobieta na dłużej zatrzymywała na nich wzrok. |
|
|
