Poczta; Avelina Paxton

27.04.1972

Jesteś bardzo emocjonalna, co?

Spokojnie, Kociaku, nie miej teraz wyobrażenia że koty mnie przerażały. Jestem cynikiem z natury. I najwyraźniej wyolbrzymianie też leży mi na piórze.

Nie znasz mnie nawet w połowie tak, jak uważasz, że znasz po tych monologach, bo rozmowami bym tego nie nazwał. Rozumiem - to miało być słodkie pocieszenie. Nie potrzebne zupełnie, ale docenione. Powinnaś jednak zrozumieć, że takich jak ja powinnaś się bać. Chociaż troszkę. Bo nie masz pojęcia, co zrobiłem, żeby przetrwać. Post Scriptum: nie były to ani miłe ani dobre rzeczy.

Słodziutka jesteś. Nie brak ci własnych problemów, żeby zajmować się jakimś randomowym typem i, cytuję: "myśleć o tym codziennie"? Na pewno masz. Już widzę, że jesteś tym typem osoby, który nie może przejść obojętnie koło rannego szczeniaka, co? Niczego od ciebie nie chcę, bo niczego od ciebie nie potrzebuję. Ale jeśli masz ochotę możemy się spotkać na whiskey. Albo herbatkę. Chętnie się przekonam, z kim miałem przyjemność prowadzić monologi.

~ S.

Dziurawy Kocioł, 29.04

Wiadomość przyszła nad ranem 2 maja, na wyrwanej niedbale, poplamionej kartce. Brak podpisu, ale niewyraźne, charakterystyczne pismo pozwalają na identyfikację nadawcy

Gdzie jesteś? Jesteś cała?

Kartka wsunięta pod drzwi sklepu w godzinach wieczornych:

Szanowni Państwo, podczas dzisiejszego spaceru doznałem spontanicznej wizji, która dosyć bezpośrednio sugeruje, że wasz następny klient przyniesie wam straszliwego pecha. Na waszym miejscu dałbym mu pocałować klamkę.

Z wyrazami szacunku,

V. Dolohov

wiadomość pozafabularna

Więcej informacji

Avelino,

Możesz się mnie spodziewać za około godzinę. Niczego nie rób na własną rękę. Mam pewne podejrzenia.

W przypadku pojawienia się stresu, wypij TYLKO JEDNĄ PORCJĘ eliksiru na uspokojenie - miej tę notatkę na oku do czasu mego przybycia.

A.R.

Londyn, 7 czerwca 1972 roku

Avelino,

Mam usilną potrzebę wyciszenia się oraz przemyślenia kilku spraw, aczkolwiek nie chciałbym być przy tym sam. Czy zechciałabyś mi towarzyszyć w tej drobnej podróży? Może gdzieś nad wodę? Nad morze? Myślę, że pogoda nie powinna pokrzyżować nam planów.

Z wyrazami szacunku,

Augustus

Londyn, 7 czerwca 1972 roku

Avelino,

Zgoda. Poproszę tylko o informację, gdzie mam na Ciebie czekać? Będę tuż po śniadaniu. To nie problem?

Augustus

List przyszedł wczesnym rankiem 17 maja.

17.06.72, Dolina Godryka

Ave, złotko,

Przepraszam, że odpisuję tak późno, dopiero dotarłam do domu, miałam wczoraj trochę zajęć! Po pogrzebie myślałam, że nie dam rady się wyrwać, ale tak się szczęśliwie lub nieszczęśliwie składa, że miałam drobniutki wypadek i nie pozwalają mi wrócić do biura aż do 19 czerwca... więc właściwie to mam czas, zwłaszcza, że w domu pewnie zanudzę się na śmierćbo próbują mnie przekonać, żebym leżała w łóżku, wyśpię się po śmierci, do licha.
Będzie w porządku, jeśli zabiorę ze sobą Erika? Z jakichś powodów uważa, że kiedy tylko odwróci wzrok, pójdę polować na jakieś trolle czy wodne krakeny, i może mi nie uwierzyć, jak powiem, że po prostu idę odpocząć na wsi i nie grozi mi tam absolutnie żadne niebezpieczeństwo.
Postaram się pojawić na stacji. Jeśli się nie wyrobię, podaj mi proszę adres, teleportuję się tam po południu.

Do zobaczenia wieczorem.

Pozdrowienia
Bren

List dotarł 3 czerwca 1972r wieczorem

hej Kicia,
nie miałabyś czasu i ochoty podszkolić Czarnego Kota po znajomości w transmutacji? gwarantuję tonę wkurwiania się na debilnego ucznia śmiechu i zabawy

Czarny Kot