Temat służy zamieszczaniu skrótów fabularnych danych kwartałów. Podsumowanie pokrywa głównie działania mistrzów gry i nie zagłębia się w wydarzenia graczy, ani w szczegółowe działania organizacji. Więcej informacji znajduje się w kalendarium fabularnym i w informacjach w działach organizacji, do których dostęp mają tylko ich członkowie.

Ważne informacje o tym, co działo się fabularnie od momentu, gdy pokonano Grindelwalda, aż Voldemort ogłosił swój manifest, znajdują się w osobnym temacie poświęconym powtórce z historii.

♦ Spis treści

Preludium - lata 1970-1971
Wiosna 1972
Lato 1972
Jesień 1972 - kwartał w trakcie

Zarzewie wojny

Konflikt, pomiędzy czarodziejami czystej krwi z tak zwanej Nienaruszalnej Dwudziestki Ósemki, a czarodziejami pochodzenia mugolskiego, był w czarodziejskim świecie obecny niemal zawsze. Czarodzieje czystej krwi uważali bowiem, że mugolacy (nazywani przez nich szlamami) są niegodni posiadania magii i przebywania w ich świecie, uważając, że powinni pozostać tam, gdzie się urodzili, czyli z innymi mugolami.

18 listopada 1970 roku, Tom Marvolo Riddle uczynił coś, co na zawsze odmieniło losy świata – będąc już czarnoksiężnikiem znanym jako Lord Voldemort, ogłosił się Czarnym Panem. Jego postulaty były proste – jego wolą było utworzenie nowego porządku, w którym czystokrwiści czarodzieje znajdą się na szczycie hierarchii społecznej, a mugole i mugolaki będą zmuszeni do usługiwania im. Jako nieśmiertelny władca i prawdopodobnie jeden z najpotężniejszych czarodziejów na świecie, planował ziścić ten plan, zbierając swoich popleczników – armię naśladowców żądną krwi i potęgi, mającą przejąć władzę w świecie czarodziejów, nazwanych Śmierciożercami. Rozpoczęła się zwalczana przez Ministerstwo rebelia Voldemorta. Po drugiej stronie barykady grupa przyjaciół, pod przewodnictwem jedynego czarodzieja, którego Lord Voldemort kiedykolwiek się bał – Albusa Dumbledore – założyła tajne zgrupowanie, mające walczyć ze Śmierciożercami: Zakon Feniksa.

Od tamtego dnia naśladowcy Lorda Voldemorta, zgodnie z jego wolą nazywający go Czarnym Panem, otrzymali listę celów mających przybliżyć ich do osiągnięcia nowego porządku świata. Nastały czarne dni, gdzie żaden mugol, mugolak i zdrajca krwi nie mógł się czuć bezpieczny. Śmierciożercy wybierali sobie za cel pojedyncze osoby i ich rodziny, nigdy nie atakowali w dużych grupach; napadano na lokale ludzi, którzy trzymali się z mugolakami, torturowano i mordowano mugoli i mugolaków oraz zdrajców krwi, podpalano i niszczono domy, zastraszano, siano zamęt, prowadzono działania propagandowe przeciwko tym, którzy chcieli przeciwstawić się Voldemortowi. Ministerstwo (oraz Zakon Feniksa) robiło wszystko, co w jego mocy, aby położyć kres rebelii, a zwłaszcza aurorzy, amnezjatorzy i pracownicy szpitala św. Munga mieli pełne ręce roboty.

Przydatne linki

Preludium i początki wojny - scenariusze do rozegrania w ramach retrospekcji
Śmierciożercy - opis zgrupowania wokół Lorda Voldemorta
Zakon Feniksa - opis grupy rebelianckiej walczącej przeciwko Voldemortowi
Albus Dumbledore - opis postaci niezależnej
Tom Marvolo Riddle / Lord Voldemort - opis postaci niezależnej

♦ Ostara (21 marca 1972)

Obchody równonocy wiosennej, które odbywały się na Polanie Ognisk w Kniei Godryka były nad wyraz spokojne. Ludzie przechadzali się pomiędzy straganami, zorganizowano poszukiwania ukrytych w lesie czekoladowych jajek, sadzono pierwsze sadzonki na grządkach, pojawił się nawet tajemniczy goblin z wielkim kołem, którym można było zakręcić i wygrać… coś.

Najdziwniejszą rzeczą, jaka się w tym dniu wydarzyła, było pojawienie się Szalonej Sally, z wielkim koszem pełnym zwierzaków. Kobieta zachęcała do zagrania w nią grę, za co chętnie nagradzała. Jeden ze śmiałków po wsadzeniu ręki do kosza… stracił ją. Co prawda mu ją przyszyto, ale po tym wydarzeniu Sally uciekła w siną dal.

Przydatne linki

Na ratunek przyszła wiosna - główny wątek wydarzenia
Plotka - plotka związana z Szaloną Sally
Szalona Sally - opis postaci niezależnej

♦ Cisza przed burzą (25-30 kwietnia 1972)

25 kwietnia, Albus Dumbledore przyniósł do Zakonu Feniksa straszną wiadomość: ich sojuszniczka, badaczka starożytnych run i kamieni, Arabella Bulstrode, po tym, jak opuściła dom rodziny Shafiq, została przeklęta. Klątwa, jaką została potraktowana, nie pozostawiała złudzeń, kobiecie nie zostało wiele życia. Był tylko jeden sposób, by ją uratować – znaleźć czyściduszę, roślinę rosnącą wyłącznie w jednym, dość niedostępnym miejscu w Szkocji, a czasu było niewiele. Członkowie Zakonu Feniksa podjęli się jednak zadania, a kobietę udało się uratować.

W nocy 26 kwietnia włamano się do rezydencji rodziny Shafiq i jak sami twierdzą – skradziono pewien artefakt, stary runiczny kamień, którego zastosowania właściwie nie znają. Sprawą zajęła się Brygada Uderzeniowa.

Złodziejami okazali się poplecznicy Czarnego Pana. To na jego polecenie Naśladowcy wzięli udział w napadzie. Okazało się również, że jedną z osób, biorących w tym udział, był… zdrajca. Lord Voldemort wskazał go bez wahania – to Urlich Greyback. Śmierciożercy szybko go złapali i torturowali, chcąc wydobyć z niego informację. Udało im się połączyć go z Harper Moody – aktualną szefową Biura Aurorów. Zadecydowano, że 1 maja wyślą jej do Ministerstwa prezent: jego uciętą głowę.

Przydatne linki

Cisza przed burzą - główny wątek wydarzenia
Harper Moody - opis postaci niezależnej

♦ Beltane (1 maja 1972)

Tegoroczne obchody Beltane zostały, jak zawsze, wyprawione przez kowen Whitecroft i rodzinę Macmillanm na Polanie Ognisk znajdującej się w Kniei Godryka na terenie Doliny Godryka. W ramach sabatu można było przejść się po różnych stoiskach, zaś kobiety mogły zapleść wianek dla swojego wybranka, który później wrzucał go na pal, by przypieczętować magiczną więź w miłosnym rytuale. Wielu bawiących uciekło w okoliczny las, by oddać się cielesnym uciechom w imię Matki.

Niespodziewanie jednak sabat został przerwany przez atak Śmierciożerców, którzy wtargnęli na świętą polanę, bezczeszcząc ją krwią i zniszczeniem. Ludzie uciekali w popłochu, teleportacja przestała działać, wielu zostało rannych i zdarzyły się też przypadki śmiertelne.

Na miejscu obecna była grupa aurorów oraz brygadzistów, którzy rzucili się do walki ze Śmierciożercami, a w obronę polany stanęła też sama natura w postaci wielkiego żywiołaka ziemi. W tym czasie Lord Voldemort i kilkoro jego popleczników dostało się do Limbo, a  czwórka funkcjonariuszy ruszyła za nimi, chcąc pokrzyżować im plany. Jakikolwiek Voldemort miał cel – to nie jest jasne, lecz na samej Polanie Ognisk zerwał się ogromny wiatr, który połamał drzewa i wszystkie stragany postawione tam z okazji święta. Na samym środku Polany znikąd wyrosło drzewo korzeniami do góry, zaś czwórka bohaterów, która stanęła przeciwko Voldemortowi wyglądała jak nieżywa. Później wichura przetoczyła się przez las i Dolinę Godryka, niszcząc bądź uszkadzając wiele zabudowań.

Gdy tylko wiatr się uspokoił, zaczęła się akcja ratownicza i poszukiwawcza: wielu było rannych, jeszcze więcej zaginionych. Niedaleko Polany postawiono prowizoryczny szpital polowy, do którego znoszono nieprzytomnych i rannych, a teleportacja nadal była całkowicie niemożliwa.

Konsekwencje i dziwne wydarzenia, jakie miały miejsce po nieszczęśliwym sabacie były trzy.

Po pierwsze coś dziwnego stało się po rytuale miłosnym związanym z wiankami i palami: ludzie, którzy dopełnili rytuału czuli przedziwną więź z osobą, z którym go przeprowadzili, odczuwali niesamowity pociąg do tej osoby, wyczuwali, gdy działo im się coś złego oraz dokładnie wiedzieli, kiedy dopuszczano się względem nich zdrady… I trwało to zdecydowanie zbyt długo, niż powinno. Nigdy wcześniej nic takiego nie miało miejsca.

Po drugie czwórka śmiałków, która ruszyła za Voldemortem do Limbo (że było to Limbo, okazało się dopiero po sabacie) wróciła stamtąd… odmieniona. Byli zimni w dotyku i żadnym sposobem nie dało się tego zmienić. Z tego powodu zostali okrzyknięci Zimnymi, a w gazetach rozpisywano się o nich, o ewenemencie jakim się stali, wchodząc do krainy zmarłych i powróciwszy żywymi oraz o tym, że stanęli oko w oko z Lordem Voldemortem. Ich imiona i nazwiska są szeroko znane ogółowi: Atreus Bulstrode, Mavelle Bones, Patrick Steward i Victoria Lestrange.

Po trzecie Polana Ognisk została doszczętnie zniszczona, a Departament Tajemnic zamknął ją, by nikt niepowołany nie mógł się tam kręcić. Cokolwiek się tam wydarzyło, jest owiane tajemnicą… Zaczęło się tez mówić, że wejście do Kniei Godryka nie jest zbyt bezpieczne i że kręci się tam coś niedobrego.

Przydatne linki

Ogniska, wino i wianki - pierwsza część wydarzenia związana z obchodami sabatu
W ogniu widzieli koniec - druga część wydarzenia związana z atakiem Śmierciożerców
Szukający wiatru w polu - alternatywna druga część wydarzenia
Rachunek sumienia - szczegółowe konsekwencje po sabacie Beltane
Rachunek sumienia po wielkiej wichurze - szczegółowe konsekwencje związane z wichurą

"O tym jak magia Beltane niszczy małżeństwa..." - artykuł w gazecie
"Ranni, zaginieni - trwają poszukiwania w Kniei Godryka" - artykuł w gazecie
"Pracownicy Ministerstwa o przebiegu Beltane" - artykuł w gazecie
"Powrót z Limbo - wywiad z Victorią Lestrange" - artykuł w gazecie

♦ Słońce i Księżyc (cały maj 1972)

Powszechnie wiadomo, że mugole, nie potrafiąc kształtować magii, nie dostrzegają magicznych zjawisk zachodzących w przyrodzie, dlatego nietrudno się przed nimi ukryć. Jednak oprócz zniszczeń, jakie dosięgnęły Dolinę Godryka po wydarzeniach z Beltane, zaczęło się tam dziać coś dziwnego: niektórzy mugole byli w stanie doświadczyć tam eutierii i twierdzili, że widzą na niebie jednocześnie słońce oraz księżyc. Ministerstwo zareagowało szybko, przyjezdnym mugolom amnezjatorzy wyczyścili pamięć i wypuścili za granice miasteczka, za to mieszkańcom zakazano wyjazdu, by nie musieć w kółko kasować im pamięci. Jednak nie tylko mugole dostrzegali dziwne rzeczy, również czarodzieje byli świadkami różnych krótkich wizji; niektórym objawiał się gorejący krzak, innym jeździec bez głowy, jeszcze inni napotykali na niewidzialną ścianę.

Anomalie ustały wraz z nadejściem czerwca – wtedy też ostatecznie wyczyszczono pamięć mugoli doświadczających magii mieszkających na stałe w Dolinie Godryka. Dzień wcześniej urządzono kameralne ognisko, gdzie czarodzieje i mugole mogli pierwszy (i zapewne ostatni) raz porozmawiać swobodnie o magii, która ich otacza.

Przydatne linki

Słońce i Księżyc - główny wątek wydarzenia

♦ Polowanie na widma (18 maja 1972)

Wokół Doliny oraz Kniei Godryka działy się dziwne rzeczy. Jedna z mieszkanek, Mildred Found, która swój dom miała w Kniei, została zaatakowana przez dziwaczne stworzenia – widma. Cudem tylko zdołała uciec, lecz w ciągu chwili postarzała się o kilkadziesiąt lat. Zaginął młody chłopiec, Charlie Dafoe, za którym rozwieszono listy poszukiwawcze. Został znaleziony dwa dni później w Kniei Godryka, tyle że nie był już młodym chłopcem, a starym mężczyzną. Oprócz młodego chłopca zaginęła dziewczyna, której szczątki, tego samego dnia, odnalazł starzec orzący swoje pole. Jedyne, co zgadzało się ze zdjęciem, to sukienka, jaką nosiła, bo reszta tego, co po niej zostało, wyglądała, jakby była martwa od co najmniej kilku lat. Duch Mary Tennant, która umarła, trzymając ciało swojego martwego męża za rękę, opowiadał, że w zaświatach nie ma duszy jej męża – i nie było go również tutaj, tylko widma latające nad ich ciałami…

Ministerstwo ustaliło, że w Kniei Godryka zaroiło się od bardzo niebezpiecznych stworzeń, dziwnych widm. Surowo zakazano wchodzić do lasu, a biorąc pod uwagę dziwaczne historie, nie jest to bezzasadne.

Przydatne linki

Polowanie na widma - główny wątek wydarzenia
Zakaz wejścia do Kniei - plakat rozwieszony w Dolinie Godryka

— ZOBACZ KALENDARIUM KWARTAŁU —

♦ Na dnie morza groza śni (18-21 czerwca 1972)

18 czerwca 1972 roku na horyzoncie Morza Północnego pojawiła się Perła Morza. Nie był to pierwszy raz, gdy statek widmo zamajaczył na horyzoncie. Za każdym razem, gdy wyłaniał się z morza, przez trzy dni sunął wzdłuż linii brzegowej od Dover ku Aberdeen, by wieczorem zniknąć. 21 czerwca 1972 roku grupa śmiałków wyruszyła, by go zbadać i odkryć czekające na pokładzie tajemnice.

Historia, którą poznali, sięgała kilkudziesięciu lat wstecz, gdy to chciwość, przemoc i niezdrowa miłość doprowadziły do tragedii. Lękający się zemsty nastoletni mugolak przemienił się w obscurusa i gdy z niszczycielską siłą sunął przez ładownię, uwalniając skryty w jednym z luków bagażowych magiczny naszyjnik z pereł, w kajutach drugiej klasy oszalała z bólu wiedźma próbowała za sprawą nekromantycznych zaklęć ożywić martwą córkę.

Magia wytworzyła niekończące się zapętlenie: Perła Morza szła na dno i tkwiła na dnie, dopóki starczało energii na utrzymanie przy (nie)życiu Marianne Fawley. Gdy nadchodził czas, statek wypływał na powierzchnię. Dryfował blisko linii brzegowej, ściągając na pokład nieszczęśników, którzy zapadali w sen. Trzy dni – trzy dni - w czasie których zwabieni na statek przeżywali we śnie to, co już się kiedyś wydarzyło, by ostatniej nocy umrzeć.

Aż wreszcie, 21 czerwca 1972, przybyli na pokład czarodzieje przerwali pętlę.

Przydatne linki

Na dnie morza groza śni - główny wątek wydarzenia

♦ Litha & Prawdziwe przeznaczenie Stonehenge (21 czerwca 1972)

21 czerwca czarodzieje zebrali się wokół kromlechu Stonehenge, by celebrować Lithę. Wydarzenie to było w całości organizowane przez kowen Whitecroft, a choć wieść o nim dotarła do najodleglejszych zakątków Wielkiej Brytanii, nie cieszył się on tak wielką frekwencją jak poprzednie sabaty - głównie za sprawą wydarzeń na Beltane. Obawy magicznej społeczności okazały się jednak bezzasadne; pierwsza część wydarzenia upłynęła w przyjemnej, sielskiej niemalże atmosferze. Zaczarowane wianki działały pozytywnie na większość czarodziejów, zaś w płonących tego dnia ogniskach dostrzec można było przebłyski przyszłości. Jedynie zjawienie się Szeptuchy mogło w opinii niektórych z zebranych położyć się cieniem na wydarzeniu...

Po zachodzie słońca w Stonehenge pozostały jedynie kapłanki oraz kilku zaproszonych czarodziejów, którzy mieli stać się świadkami rytuału. Jego celem było złożenie w kromlechu ofiary, która miała wyprosić u bogini-Matki błogosławieństwo tego miejsca, aby stało się przepełnione mocą jak polana w Dolinie Godryka. Ale ofiara z owieczki nie wystarczyła; arcykapłanka Isobell Macmillan potrzebowała czegoś - a raczej kogoś - większego. Przed szereg wyszła kapłanka Agatha, jej ulubienica, gotowa oddać swe życie na ołtarzu. Rytuał został przerwany przez jego świadków, choć zbyt późno; krew rannej Agathy spłynęła na ołtarz, a zebrani doświadczyli wizji, w których spotkali się z Dziewicą, Matką oraz Staruchą. Ale czy była to naprawdę Potrójna Bogini?

Kiedy się ocknęli z letargu, na miejscu pracowała już Brygada Uderzeniowa. Isobell Macmillan została aresztowana, a później przeniesiona do Lecznicy Dusz w wyniku załamania nerwowego, jakie przeszła podczas przesłuchania. Obecnie nie ma z nią kontaktu. W wyniku niedopełnienia rytuału w obrębie Stonehenge zauważone zostały anomalie, polegające na zakłóceniach magii w obrębie kromlechu. Miejsce to zostało dogłębnie zbadane przez Ministerstwo Magii i po potwierdzeniu, że nieprawidłowości te, choć trudne do wyjaśnienia, nie są niebezpieczne, Stonehenge zostało ponownie otwarte zarówno dla czarodziejów, jak i mugoli.

Przydatne linki

Litha + Prawdziwe przeznaczenie Stonehenge - główny wątek wydarzenia
Krąg ognisk
Prawdziwe przeznaczenie Stonehenge
Artykuł - tekst w gazecie, który pojawił sie po wydarzeniach na Stonehenge
Isobell Macmillan - arcykapłanka kowenu

♦ Pustynna Róża (5 lipca 1972)

W magazynach Magicznego Urzędu Celnego znaleziono monstrualną pustynną mandragorę, którą przetransportowano do siedziby Towarzystwa Herbologicznego w hrabstwie Kent. Szefowa Mirabella Abbott wraz z sekretarzem Urqartem, zarządziła badanie tego egzemplarza, zaproszając do tego członków Towarzystwa (Norę Figg, Roselyn Greengrass, Ambroise'a Greengrassa, Camerona Lupina) oraz kandydatkę chcą wejść w jego szeregi (Victoria Lestrange). Z informacjami dotyczącymi pierwszego kontaktu z anomalią przybył na miejsce również jeden z urzędników, który ją odkrył: Jonathan Selwyn. Po wymianie informacji i przypuszczeń podjęto próbę pozyskania próbek soków i tkanki rośliny, która niestety zakończyła się fiaskiem. Grupa odkryła, że w trakcie obecności w Kent, mandragora rozmnożyła się, na szczęście zapobiegnięto na czas zniszczeniu drugiej bulwy. Udało się ustalić, że roślina nosi na sobie znamiona magii nekromantycznej, "zasysa" z przestrzeni wszystkie wartości odżywcze czyniąc ziemię jałową w niezwykle szybkim tempie. Niestety z powodu ogólnego zamieszania i konieczności walki z rośliną, badania zawieszono do jesieni.

Przydatne linki

Pustynna Mandragora - prolog - odkrycie zawartości jednej ze skrzyń
Pustynna Mandragora - badania przeprowadzane w siedzibie hrabstwa

♦ Złota Jabłoń (10 lipca 1972)

10 lipca późnym wieczorem odbyło się przyjęcie dla mieszkańców Doliny Godryka, zlokalizowane w sadzie Abbottów. Świętowano udane i wyjątkowo obfite zbiory: wydarzeniem Abbottowie chcieli podziękować mieszkańcom Doliny, którzy przy nich pomogli. Zaproszono wiele znakomitych osobistości z rodzin czystokrwistych. Przyjęcie zostało jednak nagle przerwane przez dziwną anomalię: tajemnicze pnącza, które pojawiły się nagle i wystrzeliły spod ziemi. Zaatakowały uczestników wydarzenia, lecz ich głównym celem była zamknięta część sadu Abbottów, gdzie znajdowała się Złota Jabłonka, roślina strzeżona i niedostępna dla osób spoza rodu. Wyglądało na to, że pnącza miały jeden cel: zniszczyć doszczętnie zamkniętą część sadu.

W jednej chwili wybuchła panika - ludzie próbowali się teleportować, a ci, którym się to nie udało, tratowali siebie nawzajem. Tajemnicza roślina strzelała dookoła chmurą żółtawego dymu o nieznanych właściwościach. Gdyby nie Nora Figg, Anthony Shafiq, Morpheus Longbottom, Philip Nott, Isaac Bagshot, Pandora Prewett i Penny Weasley przy wsparciu Jamesa Abbotta i jego żony, to najpewniej anomalii udałoby się zniszczyć cały zamknięty kawałek sadu, co miałoby ogromne konsekwencje nie tylko dla Abbottów, ale również dla całej magicznej społeczności. Dzięki siódemce bohaterów atak został udaremniony, a ranni i dzieci, które pozostawiono same sobie: uratowane.

Część osób, należących do bohaterskiej siódemki, postanowiła na własną rękę dowiedzieć się skąd wzięła się ta roślina i czy ma ona związek z tajemniczymi anomaliami, dotykającymi roślinności na przestrzeni całego lata.

Przydatne linki

Złota Jabłoń - główny wątek wydarzenia
Plotka - plotka związana z wydarzeniem
James Abbott - właściciel sadu i organizator przyjęcia
Mirabella Abbott - właścicielka sadu i organizatorka wydarzenia

♦ Widowisko Randkowe (22 lipca 1972)

22 lipca W Dziurawym Kotle odbyło się Widowisko Randkowe. Cała impreza miała charakter randki w ciemno, do której wcześniej zgłosili się uczestnicy. Jak się jednak okazało: nie każdy uczestnik zgłosił się samodzielnie... Co najmniej kilka zgłoszeń zostało dokonanych przez osoby trzecie, co okazało się po fakcie.

Całe wydarzenie otoczone było aurą tajemnicy: uczestnicy mieli maski, dzięki którym nie dało się rozpoznać, czyja twarz się pod nimi kryje. Prowadząca, Yvone, zdążyła wybrać zaledwie dwóch kandydatów, którym przedstawiała pozostałych: Norę Figg, która wybrała ulicznego artystę, znanego pod pseudonimem The Edge, oraz Matthew, przez którego wydarzenie zostało przerwane. Gdy Matthew wskazał swoją wybrankę, którą okazała się być Sophie Mulciber, Auror znajdujący się na widowni, Atreus Bustrode, ruszył ku scenie z niewiadomego powodu. Zanim jednak zdążył cokolwiek zrobić, Matthew teleportował się razem z Sophie z Dziurawego Kotła. Ojciec młodej panny Mulciber wraz z małżonką, którzy również obserwowali widowisko, niemal od razu zażądali od aurora i prowadzącej wyjaśnień. W Dziurawym Kotle nagle zaroiło się od pracowników Ministerstwa Magii, lecz przybyli za późno: Matthew zdążył uciec i uprowadził dziewczynę, a widowisko zostało przerwane.

Według informacji podanych w następnych dniach Sophie Mulciber wróciła cała i zdrowa do domu. Biuro Aurorów do teraz odmawia podania przyczyny, dla której przerwało widowisko i chciała pojmać uczestnika wydarzenia.

Przydatne linki

Opis wydarzenia w Szpalcie
Widowisko Randkowe - scena - główny wątek wydarzenia
Widowisko Randkowe - widownia - wątek dla widowni
Plotka 1 - plotka, którą rozpuszczono o Atreusie, Sophie oraz Matthew
Plotka 2 - plotka dotycząca Atreusa i próby złapania Matthew

♦ Lammas oraz Niech matka ma nas w swojej opiece (1 sierpnia 1972)

Po wydarzeniach mających miejsce podczas Beltane i Lithy, kowen nie odprawił sabatu na cześć Lammas. Zamiast tego, z inicjatywy lokalnych artystów i rzemieślników, przy wsparciu budżetu Ministerstwa, zdecydowano się wystawić kiermasz z okazji święta na placu na ulicy Pokątnej. Mało który czarodziej zaplanował wyjazd na wieś czy obrzeża miast, by oddać pokłon naturze. Zorganizowanie czegokolwiek było jednak potrzebne, by ludzie mogli czuć jakąś normalność i że nie jest wcale tak źle – skoro nawet kowen nie obchodzi święta oficjalnie i hucznie.

Oprócz kolorowych straganów, na kiermaszu postawiono scenę, gdzie zaprezentował się chór uczniów Hogwartu (choć przerwany dość brutalnie dla dzieciaków przez zamieszanie przy jednym ze stoisk…) oraz Niesamowity The Edge z cyrku Bellów „Fantasmagoria” (później ochotnicy z widowni mogli wziąć udział w występie razem z nim). Po pokazie umiejętności łowieckich Geraldine Yaxley, można było wziąć udział w konkursie strzeleckim pod patronatem klubu Artemis, a także w kursie samoobrony zorganizowanym przez BUM, prowadzony przez Millie Moody. Na sam koniec, swój koncert dała znana i czarująca czarodziejska piosenkarka Eloise. Podczas całego kiermaszu, każdy mógł zakupić kilka losów i zakręcić kołem fortuny – nagrody były wyjątkowo atrakcyjne.

Kiermasz należał do udanych i w miarę spokojnych – oprócz kilku… wyjątków. Przy stoisku ze świeczkami i kadzidłami rodziny Mulciber rozpętała się bójka na dwa fronty – jedną ze świeczek oberwał popularny celebryta i sportowiec, zawodnik Quidditcha Philip Nott, następnie umundurowany brygadzista poturbował znajdującego się nieopodal stoiska swojej rodziny Alexandra Mulcibera. W obu przypadkach musieli interweniować funkcjonariusze Ministerstwa. W trakcie bójki zasłabła jedna z postronnych osób – właściciel stoiska, na szczęście obecni na miejscu uzdrowiciele szybko się nim zajęli. Podobno całe zamieszanie zostało wywołane przez… osobliwy, przypominający męskiego członka, kształt świeczek, jakie zostały zaprezentowane na straganie przez jednego z młodych sprzedających. Drugim incydentem było zamieszanie przy straganie „Magiczne różności” prowadzonego przez Tristana Warda i Olivię Quirke. Według świadków, jedna z klientek zabrała notes niememu właścicielowi, co spowodowało ostrą reakcję jego towarzyszki i późniejszą szarpaninę kobiet. Obyło się jednak bez interwencji funkcjonariuszy pilnujących wydarzenie.

Chociaż kowen nie odprawił żadnego oficjalnego sabatu, w gazetach można było znaleźć artykuły odnoszące się do dawnych tradycji i oddawania czci słońcu. Wielu czarodziejów, w ramach ukłonu do przeszłości i dla poczucia bezpieczeństwa, odprawiło 1 sierpnia w swoich domach rytuał do bogini Matki. Coś w tym musiało chyba być, skoro jasnowidzowie, którzy zdecydowali się na celebrację rytuału, doznali po nim wizji dotyczących zbliżającej się wielkimi krokami jesieni…

Przydatne linki

Rozpoczyna się święto żniw - główny wątek wydarzenia
Plakat - zaproszenie na kiermasz

♦ Dwa dni nad jeziorem Windermere (1-10 sierpnia 1972)

W nocy z 9 na 10 sierpnia 1972 roku do Ministerstwa Magii dotarła wiadomość o żywych trupach, które pojawiły się na terenie mugolskiego Ośrodka Windermere. Przysłani na miejsce pracownicy Ministerstwa Magii nie znaleźli ani śladu po nieumarłych, ani po zgłaszającym ich obecność Owenie Bagshocie. A jednak rozpłynięcie się w powietrzu badacza, w połączeniu z pogłoskami – jakoby w Ośrodku Windermere działy się rzeczy bardzo niepokojące, zmotywowało czarodziei do większych poszukiwań.

W toku dochodzenia odkryto istnienie na tym terenie pradawnego rytuału, który miał ochronić te ziemie przed niebezpieczeństwami, a który został spaczony przez pożądającego większej mocy czarnoksiężnika. Od trzech lat, każdy przebywający na terenie Ośrodka Windermere, nieświadomie padał ofiarą cichej wojny, którą toczyły na nim dwie przeciwstawne siły: rytuał ochronny biskupa oraz skryty w ruinach kościoła czarnomagiczny artefakt. Niektórzy mugole i czarodzieje przypłacali to nawet życiem. Podatne na wpływ czarnej magii okazały się również mieszkające w głębinach jeziora Windermere trytony. Pojone rozlewającą się w jeziorze czernią, planowały ataki na ludzkie siedliska.

Podzielonym w grupy czarodziejom udało się uratować Owena Bagshota, przywrócić magiczną równowagę w Windermere, zakończyć wojnę o władzę w jeziorze oraz odkryć skrywane przez to miejsce sekrety.

Przydatne linki

Dwa dni nad jeziorem Windermere - główny wątek wydarzenia
Plotka - plotka związana z wydarzeniem
Plotka - plotka związana z wydarzeniem
Plotka - plotka związana z wydarzeniem
Plotka - plotka związana z wydarzeniem

♦ Sen Nocy Letniej (27 sierpnia 1972)

Imiennie zaproszeni przez Towarzystwo MUZA znamienici goście, odziani w wykwintne stroje inspirowane elfim dworem, pojawili na koncercie "Sen nocy letniej", zorganizowanym na plenerowej scenie nad brzegiem jeziora okalającego zamek Hogwartu. Wśród gości, znaleźli się szefowie Departamentów i sama Ministra Magii. Koncert przebiegł bez większych skandali, poza równościowym, promugolackim przemówieniem siostrzenicy przewodniczącej Towarzystwa, która przejęła rolę organizatorki z powodu niedyspozycji ciotki. Bankiet upływał na plotkach i zabiegach o względy bogatych mecenasów, do czasu gdy kopuła ochronna, która miała uniemożliwiać teleportację na miejsce zniknęła. Dość sprawnie przeprowadzono ewakuację, w której połowie okazało się, że dokonano ataku na prowadzącą koncert. Przebywający na miejscu Brenna Longbottom i Atreus Bulstrode przejęli śledztwo, które kilka dni później bardzo skutecznie zostało zamiecione pod dywan. Nawet relacja dziennikarska z wydarzenia była okrojona, przedstawiająca tylko przebieg koncertu i opis obrazów oraz nazwiska artystów (Rita Kelly, Lorraine Malfoy, Oleander Crouch, Baldwin Malfoy i Lyssa Dolohov).

Przydatne linki

Sen Nocy Letniej - koncert, bankiet i ewakuacja
Przerwany Sen - śledztwo w sprawie ataku

♦ Polowanie na widma cz. 2 oraz Polana Ognisk (sierpień 1972)

Koty wyczuwały, że dzieje się coś niedobrego. Odkąd Ministerstwo kategorycznie zabroniło wchodzić do Kniei Godryka, a jego przedstawiciele zawracali każdego, kogo złapali na zbaczaniu z wyznaczonych, bezpiecznych ścieżek, w Dolinie Godryka z tygodnia na tydzień robiło się coraz mniej bezpiecznie. Amnezjatorzy czyścili pamięć mugoli, którzy przypadkowo dostrzegli coś, czego nie powinni, ale koty… One wyczuwały to zagrożenie swoim szóstym zmysłem.

Może to dlatego zaczęły ginąć? Z początkiem sierpnia zaginął pierwszy kot, potem drugi, trzeci… W połowie sierpnia było to już zbyt dużo kotów, by można to było uznać za normalne. Po całej Dolinie Godryka rozwieszone były ogłoszenia z poszukiwaniem ukochanych mruczków – kilkoro śmiałków podjęło się tego zadania i udało się znaleźć niektóre koty. W ramach podziękowania mieszkańcy ulicy Wiśniowej postanowili wyprawić dla swoich bohaterów małe przyjęcie.

Ale co się dokładnie działo? Żadne oficjalne informacje nie zostały podane do wiadomości publicznej. Niektórzy wiedzą, że to wszystko ma jakiś związek z dziwnymi widmami, które nadal krążą po Kniei, a nawet zaczęły z niej wychodzić… Koty miały najwyraźniej na tyle instynktu samozachowawczego, by oddalić się od nich najbardziej jak tylko się dało, bo gdy przepędzono widmo z miasta – wszystko wróciło do normy.

Działania, jakie Departament Tajemnic wykonuje na Polanie Ognisk to jeszcze inna sprawa – ściśle tajna, ale wszystko wydaje się być ze sobą powiązane. Odwrócone do góry nogami drzewo wyrosłe tam po Beltane nadal spędza im sen z powiek, jak również dziwne zjawisko nazywane przez nich Szczeliną.

Mało kto wie, że Knieja Godryka należy tak naprawdę do rodziny Greengrass, a część drzew zasadzono na grobach ich przodków. Przez zakaz do lasu, jeszcze mniej osób wie, że widma zabijają ich dęby, jakby wysysały z nich życie tak, jak to zrobiły z innymi nieszczęśnikami.

Jedyne co jest pewne to to, że to jeszcze nie koniec.

Przydatne linki

Polowanie na widma i Polana Ognisk - główny wątek wydarzenia
Zakaz wejścia do Kniei - plakat rozwieszony w Dolinie Godryka
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 - ogłoszenia w sprawie kotów rozwieszone w Dolinie Godryka

— ZOBACZ KALENDARIUM KWARTAŁU —

Ten kwartał trwa

Treść posta jest zmieniana na bieżąco przez mistrzów gry po zakończeniu wydarzeń. Ostateczną formę przybierze wraz z rozliczeniem kwartału.

— ZOBACZ KALENDARIUM KWARTAŁU —