Urodzenie: 20 VI 1929, numerologicznie mistrzowska 11, Bliźnięta
Stan cywilny: Kawaler
Nazwisko panieńskie: —
Krew: Czysta; Trzecie Oko — Jasnowidzenie
Zamieszkanie: Dolina Godryka, Anglia
Pochodzenie: Urodzony w Dolinie Godryka, Anglii. Najmłodszy syn Godryka Longbottoma i jego żony z rodziny Slughorn.

Kształtowanie: ◉◉○○○
Rozproszenie: ◉◉○○○
Transmutacja: ◉○○○○
Zauroczenie: ◉○○○○
Nekromancja: ◉◉○○○
Translokacja: ◉◉◉○○
Percepcja: ◉◉◉◉◉
Aktywność fizyczna: ◉◉○○○
Charyzma: ◉◉◉○○
Rzemiosło: ○○○○○
Wiedza przyrodnicza: ◉◉○○○
Wiedza o świecie: ◉◉◉○○

Poziom spaczenia: II — Morpheus nie jest w żaden sposób osobą złą, jednakże jego czas spędzony w Wizengamocie i słuchanie oświadczeń ofiar, zeznań świadków i przesłuchań oskarżonych, wyrobiło w nim pewne idee, które ciężko nazywać dobrymi. W kwestii kar ma dość radykalne poglądy i wie, że gdyby musiał stanąć przed którymś z osadzonych czarnoksiężników, nie zawahałby się poskromić go w sposób ostateczny. Podczas pracy w Departamencie Tajemnic również musiał podejmować decyzje, które w ostatecznym rachunku były raczej moralnie wątpliwe. Podczas jednej ze swoich podróży służbowych, bez większych skrupułów poświęcił jednego ze współpracowników, na rzecz zdobycia wiedzy i ukończenie zadania dla Departamentu. Ryzyko zawodowe, tak uważał i nadal uważa. Nie odrzuca go idea tortur i zabójstwa w słusznej sprawie i kieruje się przy tym kalkulacją wyższego dobra i mniejszego zła.
Różdżka:  10 i ¾ cala, włókno ze smoczego serca, drewno cisu, gładkie, polerowane drewo bez dobień, ze srebrnyn monogramem ML na podstawie delikatnie modelowanej rączki.
Zwierzę totemiczne:  Kukułka (Cuculus canorus). W mitologii celtyckiej wołanie kukułki może przywołać dusze zmarłych, a sam ptak może podróżować między światami. W średniowiecznej Anglii wierzono, że kukanie kukułki jest znakiem profetycznym odnośnie długości życia.
Aura: Odcienie fioletu przetykane niebieskim
O zdolnościach: W przeciwieństwie do reszty Longbottomów Morpheus jest skupiony bardziej na wiedzy teoretycznej, zwłaszcza co dotyczy jego daru profetycznego. Mówi się, że ma talent do translokacyjnych zaklęć, ale tak naprawdę rozwinęły się w ramach mechanizmu obronnego zwanego ucieczką. Nie mając fizycznych predyspozycji do walki, rozwijał to, co może pomóc mu w czasie zagrożenia. Początkowo tym zagrożeniem byli starsi bracia, jak to bracia, w durnych zabawach, a później wszelkie klątwy i pułapki związane z pracą w Departamenice Tajemnic, gdzie najczęściej ucieczka to jedyna słuszna forma obrony. Pomimo bardzo słabych płuc, wszędzie go pełno, przemieszcza się, podróżuje po świecie i spędza sporo czasu na pływaniu, czując dziwne powiązanie z wodą.  Drugą z fizycznych aktywności, którą lubi, to szermierka; znalazł upodobanie w walce elegancką szpadą, zaś do Klubu Pojedynkowego dołączył głównie dla ojca; trzecią jest taniec. Nienawidzi zaś biegać i nadmiernie się przemęczać, a na widok obowiązków domowych ucieka, gdzie pieprz rośnie. Doskonale zna Czarodziejskie Prawo, niemal na wyrywki wszystkie kodeksy i nadal śledzi zmiany legislacyjne, aby być na bieżąco z prawniczą częścią swojego doświadczenia zawodowego; Nie ma sobie za to równych w dziedzinach związanych z wiedzą na temat sposobów dywinacji. Rozkłada tarot, rzuca kości, wróży z dłoni, z fusów, z symboli lub po prostu sięga za zasłonę linearnego czasu. Każda możliwa forma profecji jest badana przez niego i zapisywana w dziennikach, które zajmują już czternaście tomów notatek. Od młodego wieku matka uczyła go zasad etykiety i erudycji, wpajała zasady walca oraz układu talerzy i rozpiski dań według zwyczaju angielskiego, francuskiego oraz amerykańskiego. Trochę filozofii, trochę literatury, nie tylko czarodziejskiej, ale i mugolskiej, pozwalają mu na nawiązanie rozmowy właściwie z każdym. Nawet jeśli ostatecznie jest trochę dziwny, jak każdy pracownik Departamentu Tajemnic.
Zmieniacz Czasu (Slughorn po kądzieli): Otrzymał zmieniacz czasu po śmierci swojej matki, która wywodziła się z rodu Slughorn, zgodnie z jej ostanią wolą. Patrzenie w przyszłość i wpływanie na przeszłość wpłynęły kluczowo na dorosłego Morpheusa, który zaczął postrzegać czas w zupełnie odmienny sposób niż reszta osób, twierdząc, że jako taki nie istnieje. Jego jasnowidzenie również stało się bardziej zagmatwane przez możliwość ingerencji w dwóch różnych miejscach na raz. Używa zmieniacza w tajemnicy, korzystając z tego, że mało kto pamięta o pochodzeniu jego matki. Od Morpheusa nie usłyszysz: Przecież się nie rozdwoję!, ale Zmieniacz Czasu pozostaje strzeżoną rodzinną tajemnicą.
Wykaz Intencji (III): Od szóstego roku życia, gdy pojawiły się pierwsze objawy darów profetycznych Morfeusza, otrzymywał prywatną edukację od guwernanta, który specjalizował się w darach Trzeciego Oka. Pracując przez większość życia nad rozwojem daru, opanował zerkanie w najbliższą przyszłość. Obecnie jest ekspertem w swojej dziedzinie i przebija się nawet przez bariery oklumencji, a codziennie towarzyszy mu mnogość przebłysków przyszłości.
Astronomia (I):   Chociaż nigdy świat przyrody nie interesował Morpheusa poza symboliką różnych roślin i zwierząt w kontekście dywinacji, to właśnie ona sprawiła, że zwłaszcza w trakcie pracy w Departamencie Tajemnic, rozwinął swoje umiejętności w zakresie naukowego badania nieba oraz poruszania się planet, planetoid oraz komet, aby dużo łatwiej określać nie tylko profile osobowościowe na podstawie nieba w momencie narodzin, ale również linie natalne i inne zależności.
Kłamstwo (I):   Zaczęło się od wybiórczego podawania faktów podczas dywinacji, gdy chciał uniknąć sprawiania komuś jeszcze większych cierpień lub z egoistycznych pobudek skierowania czyjegoś losu tam, gdzie on tego chciał. Później pojawiały się białe kłamstwa, gdy miał opiekować się dzieciarnią, a pozwał im na dużo więcej, sekret związany z rozwiązłym sposobem życia Morpheusa w miłości, a w końcu tajemnica czasozmieniacza i sekrety Departamentu Tajemnic. Morpheus zawsze uważał, że jest kiepskim kłamcą. Nie jest.
Wróżbiarstwo (III): Język tajemnych znaków, symboli, metodologii różnych sposób dywinacji jest dla niego niczym język rodzimy. Chociaż specjalizuje się w tarocie i wahadle, nosi ze sobą również sumeryjskie kostki do wróżenia oraz zerka do fusów.
Szermierka(I): Jako syn głowy rodu skupionego na walce i sile mięśni, od dziecka jego życiu towarzyszyła jakaś forma treningów siłowych, ewoluująca z czasem w jego przypadku w elegancką szermierkę, z racji nieszczególnego upodobania do fizycznej przemocy.  Thomas Figg zapieczętował mu sygnet, który przemienia się w szpadę po potarciu herbu z kosą i chowa do poprzedniej formy po dotknięciu tego samego znaku na broni.
Bogacz(II): Urodził się jako syn głowy rodu należącego do magicznej arystokracji Anglii. Jest również współwłaścicielem winnicy, a jasnowidzenie i odpowiednie rozlokowanie aktywów sprawia, że do jego skrytyki bankowej wpływają duże sumy pieniędzy.
Starożytne Runy(I): Nie tylko uczył się ich w Hogwarcie, ale też rozwijał ich naukę, gdy starał się o awans do Departamentu Tajemnic i podczas prywatnej praktyki wróżbiarskiej.
Popularny: Twarz Morpheusa jest rozpoznawana przez pracowników Ministerstwa Magii, każdy z czystokriwstych rodów wie, że to ten Longbottom, który nie wygląda, jak Longbottom, a ojcowie przestrzegają (nieskutecznie) przed nim córki. Czarujący mężczyzna z tajemnicami.
Szlamolubny (III): Nie dość, że należy do Longbottomów i pracował długo przy procesach czarnoksiężników, ma znajomych mugolaków, korzysta z medycyny mugolskiej, to patrzy na ręce osobom pracującym w Departamencie Tajemnic.
Bezsenność (II): Ironicznie, nazwany imieniem boga snów, odkąd ma styczność z inną magią badaną w Departamencie Tajemnic, zaczął coraz gorzej sypiać, aż do punktu, gdy potrzebuje medykamentów, aby zapaść w pełen sen. Regularnie zażywa substancje wyciszające i stosuje techniki medytacyjne.
Lęk Wysokości (II): Morpheus nigdy nie wykazywał upodobania do latania na miotle, a od czasu, gdy podczas lekcji nie mógł zapanować nad miotłą, nawet stanie na wysokich wieżach i balkonach przyprawia go o uczucie niepokoju i ściska w żołądku. Nie lata nigdy na miotle i panikuje, jesli musi zbliżyć się do krawędzi urwisk czy budynków.
Uzależnienie (I): W jego młodości palenie papierosów nie tylko było uznawane za prozdrowotne, ale były modne. Zaczął tuż po zakończeniu Hogwartu i już tak zostało. Pali zwykle Camele, ale nie odmówi cygara czy fajki.
Słabe płuca (I): Jako nałogowy palacz od dwudziestu lat, czarodziej ma problemy z wydolnością oddechową, a brak zainteresowania aktywnością fizyczną poza szermierką sprawia, że nie jest zdecydowanie biegaczem długodystansowym (krótkodystansowym zresztą też nie).
Choroba przewlekła (I): Morpheus choruje na cukrzycę typu 1, początkowo leczona magicznie. Po wynalezieniu przez mugoli insuliny, okazało się, że ma dużo lepsze efekty u młodego czarodzieja w całkowicie chemicznej formie, nie magicznej, więc od piętnastego roku życia używa mugolskiego leku.
Drobny Lęk (I): Po przejściu przez magiczne lustro w czarnomagicznej pułapce oraz nawracające szepty przeznaczenia, aby przeszedł przez srebrną taflę, Morpheus nabawił się lęku przed zwierciadłami i teraz gdy jakieś mija, zatrzymuje się i sprawdza dwukrotnie swoje spojrzenie. Wyrzucił ze swojej sypialni lustro z szafy, aby w ogóle móc zasnąć. Problem pogłębił się, gdy w Księżycowym Stawie odkryto tajemnicze tunele za ramami luster.
Alergia (I): Jest uczulony na szałwię. W kontakcie od razu występuje ostra, czerwona wysypka, przy przedłużonej ekspozycji zmieniająca się w pęcherze ropne.

Edukacja: Prywatna nauka Jasnowidzenia (1935-1940) — Gdy w wieku lat sześciu objawiły się pierwsze umiejętności profetyczne, Godryk zatrudnił guwernanta Olafa Schäfera, niemieckiego czarodzieja, który skupił się na podstawach edukacji wróżbiarskiej i zapobiegania samoczynnej profecji. Edukacja obejmowała metody dywinacji jak chiromancja, astragalomancja i wahadło.
Szkoła Magii i Czarodziejstwa Hogwart (1940-1947) — Podstawowa czarodziejska edukacja. Morpheus dołączył do uczniów Domu Roweny Ravenclaw. Został Prefektem Ravenclawu  w latach 1945-1947. SUMY ukończył z najlepszym wynikiem ze swojego domu, a Owutemy jako trzeci na całym roku.
Licencja na Teleportację (1946) — Skorzystał z kursu podczas nauki w Hogwarcie aby otrzymać urzędową licencję.
Kurs dywinacyjny tarota (1948) — Prywatny kurs związany z czytaniem i rozkładaniem kart, interpretacją oraz współpraca kart z darem krwi.
Doświadczenie:Staż w Departamencie Przestrzegania Prawa Czarodziejów (1947-1950) — Początkowo asystent administracji Wizengamotu i w jego archwiach, na ostatnim roku stażu protokolant Wizengamotu.
Pracownik Administracyjny Wizengamotu (1950-1956) — Początkowo nadal pracował jako protokolant, z czasem pracując dla konkretnych członków Wizengamotu, przygotowując dokumenty do spraw o wyższym priorytecie. Pod koniec zajmował się pracą w sprawach najwyższej tajemnicy, związanych często z przypadkami dotyczącymi pracowników Departamentu Tajemnic. Wykazał się dokładnością, znajomością prawa oraz dyskrecją.
Prywatne Badania (1951-1956) — Podczas swojej pracy w Ministerstwie, prowadził prywatne badania na temat swojego daru, korzystając z dostępu do większej ilości danych dzięki znajomościom w różnych departamentach. Nawiązał wtedy bliską współpracę z ówczesnym zastępcą szefa komnaty przepowiedni, która, wraz z nieposzlakowaną opinią oraz szlachetnym podchodzeniem Longbottomów, otworzyła mu drogę do Departamentu Tajemnic.
Aktualne miejsce pracy: Niewymowny w Komnacie Przepowiedni w Departamencie Tajemnic (1956-obecnie). Początkowo nie tylko zajmował się sprawami swojej komnaty, ale zapoznawał się z podstawowymi formami działań w każdej części departamentu. Koniec końców jednak skupiono go na działalności związanej z czasem oraz jasnowidzeniem zwłaszcza, czasami również pomagał przy artefaktach. Mężczyzna zajmuje się głównie przepowiedniami oraz działalnością profetyczną, badaniem prób unikania przepowiedni oraz ich wymuszania. Z tego powodu często wyjeżdża poza Anglię, badać różne rozwiązania na całym globie.
Cechy szczególne: Wydatny, orli nos. Skaryfikacja runiczna na torsie, plecach i przedramieniu, zawsze przykryta magią maskującą.
Rozpoznawalność: Poziom IV —Popularny. Morpheus Longbottom ma nie tylko słynne nazwisko, podczas swojej edukacji był Prefektem Ravenclawu, a później pracował jako asystent dla Wizengamotu, co sprawiło, że nawiązał wiele znajomości z ważnymi dla magicznego systemu prawnego osobami. U szczytu swojej kariery w Departamecie Przestrzegania Prawa Magicznego żartował często, że byłby najprzystojniejszym Ministrem Magii i nawet rozważał celowanie w tę pozycję. Ostatecznie przenosząc się do Departamentu Tajemnic, przyklepał swoją łatkę pośród socjety jako tego Longbottoma, który ani nie wygląda, ani nie zachowuje się jak Longbottom. Po śmierci Derwina, wypełnił pustkę po jego osobie na wszelkich przyjęciach, przyjmując różnego rodzaju zaproszenia, na przykład na przyjęcie Złotej Jabłoni Abottów. Po Czarnym Weselu krąży plotka pośród socjety o jego nieślubnej córce, Melophenie Longbottom, natomiast podczas przyjęcia Muzy pod koniec sierpnia, został sponsorem kariery mugolaka. Jest znany Zakonowi Feniksa i przyjaciołom jako zaufane źródło wiedzy profetycznej i mistycznej. Przez jeden z brukowców został nazwany najlepiej ubranym czarodziejem.

Wskazówki dla Mistrza Gry

Morpheus jest najbardziej zainteresowany pracą naukową oraz odkrywaniem sekretów wszechświata. Myśli też o powrocie do polityki, ze względu na Zakon. Obecnie żyje w panice przed śmiercią rodziny, tym że ją zawiedzie oraz obsesji na punkcie dawnej miłości.